Πού το πάει ο Κάμερον-Το παιχνίδι των Bρετανών με την ΕΕ

του Μωυσή Λίτση

Σαν «βόμβα» έπεσε το πολυαναμενόμενο διάγγελμα Κάμερον για τις σχέσεις Βρετανίας –ΕΕ και την αναγγελία δημοψηφίσματος για το 2017, το οποίο μπορεί να καταλήξει σε «Brexit».

Πίσω από τις επιδιώξεις του Κάμερον για επαναδιαπραγμάτευση της ειδικής σχέσης Βρετανίας-ΕΕ υπό την απειλή εξόδου, κρύβονται δύο βασικές επιδιώξεις: 

Πρώτον η συσπείρωση του κόμματος των Συντηρητικών ενόψει των εκλογών το 2015 λόγω του αυξανόμενου στο εσωτερικό του κόμματος αντιευρωπαϊκού ρεύματος και δεύτερον η προστασία του Σίτι και η πίεση για ακόμη μεγαλύτερη δόση νεοφιλελευθερισμού στην ΕΕ-Ευρωζώνη.

Η κριτική που ασκεί ο Βρετανός πρωθυπουργός στην ΕΕ για την αποτυχία να αντιμετωπίσει την κρίση κάνοντας λόγο για «αυξανόμενη απογοήτευση» σε όλη την Ευρώπη που έχει οδηγήσει σε «διαδηλώσεις στους δρόμους της Αθήνας, της Μαδρίτης και της Ρώμης» είναι υποκριτική.

Όντως στην Ευρώπη και την ίδια τη Βρετανία υπάρχει αυξανόμενη κοινωνική δυσαρέσκεια για τις πολιτικές λιτότητας, με αποτέλεσμα η ΕΕ να χάνει όλο και περισσότερο τη λάμψη με την οποία είχε περιβληθεί ειδικά την δεκαετία του ’90, ως μοναδική λύση και προοπτική μετά την κατάρρευση του διπολισμού του Ψυχρού Πολέμου.

Η ίδια η κυβέρνηση Συντηρητικών/Φιλελεύθερων του Ντέϊβιντ Κάμερον ανακοίνωσε τον περασμένο Δεκέμβριο νέες περικοπές ύψους 14,2 δισ. λιρών, συμπεριλαμβανομένου της επιβολής ανώτατου ορίου 1% στις παροχές που αφορούν επιδόματα κλπ έως το 2016. Συνολικά τα μέτρα λιτότητας στη Βρετανία ανέρχονται στα 155 δισ. λίρες.

Οι αιτιάσεις λοιπόν του Βρετανού πρωθυπουργού προς την ΕΕ δεν έχουν να κάνουν με την πίεση για μία αλλαγή του «μείγματος πολιτικής» προς μία περισσότερο κοινωνικά ευαίσθητη Ευρώπη αλλά το αντίθετο

 Στην ομιλία του ο Κάμερον άλλωστε ανέφερε ότι «το μερίδιο της Ευρώπης στην παγκόσμια παραγωγή, αναμένεται να μειωθεί σχεδόν κατά ένα τρίτο τις επόμενες δύο δεκαετίες», επιρρίπτοντας τις ευθύνες για αυτό στο «σύμπλεγμα κανόνων που περιορίζουν τις αγορές εργασίας» και «την  υπερβολική ρύθμιση των επιχειρήσεων».

Στο ευρύτερο ευρωπαϊκό πλαίσιο οι Βρετανοί Συντηρητικοί δεν θέλουν τη μετατροπή της ΕΕ σε «υπερκράτος γραφειοκρατών», όχι τόσο από ευαισθησία για τον παραγκωνισμό των εθνικών κοινοβουλευτικών και δημοκρατικών διαδικασιών, αλλά από φόβο ότι το Σίτι θα χάσει την «αυτονομία» του και το δεσπόζοντα ρόλο που έχει ως διεθνές χρηματοοικονομικό κέντρο.

Νέος πονοκέφαλος

Όποιες και αν είναι οι επιδιώξεις του Κάμερον, γεγονός είναι ότι η απόφασή του για επαναδιαπραγμάτευση της ειδικής σχέσης Βρετανίας-ΕΕ, θα προκαλέσει νέες τριβές και θα προσθέσει ένα ακόμη πρόβλημα όσον αφορά τη βιωσιμότητα του ευρωπαϊκού εγχειρήματος.

Μέχρι πριν λίγο καιρό επικρατούσε «τρόμος» για το τι θα μπορούσε να επιφέρει ως οικονομικές και πολιτικές επιπτώσεις το ενδεχόμενο ενός «Grexit»-αποχώρηση μιας μικρής χώρας σαν την Ελλάδα από το ευρώ. Εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς τι μπορεί να προκαλέσει το ενδεχόμενο ενός «Brexit», αποχώρηση δηλαδή της Βρετανίας από την ΕΕ.

Η Βρετανία δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που χρησιμοποιεί το ενδεχόμενο της αποχώρησης ως όπλο για να κερδίσει παραχωρήσεις από την ΕΕ. Η ίδια η ένταξη στην τότε ΕΟΚ το 1973, τέθηκε υπό την κρίση δημοψηφίσματος από την κυβέρνηση των Εργατικών Χάρολντ Γουίλσον, ο οποίος υποσχόταν επαναδιαπραγμάτευση των όρων ένταξης, που είχε υπογράψει η προηγούμενη κυβέρνηση των Συντηρητικών του Έντουαρντ Χιθ. Ήταν μάλιστα η πρώτη φορά που γινόταν δημοψήφισμα σε ολόκληρη την Βρετανία-δημοψηφίσματα είχαν γίνει μόνο σε τοπικό επίπεδο στην Σκωτία, Ουαλία, Βόρειο Ιρλανδία και μεμονωμένες περιοχές και πόλεις-με το οποίο το 67% των ψηφοφόρων επικύρωσε την ένταξη της χώρας.

Το 1984 η «σιδηρά κυρία» Μάργκαρετ Θάτσερ έγραψε ιστορία, καταφέρνοντας να εξαιρεθεί η Βρετανία από τις υποχρεώσεις όσον αφορά τη συμμετοχή της στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό. Η σκληρή στάση της Θάτσερ στα θέματα ΕΕ, είναι άλλωστε αυτή που εμπνέει σήμερα τους ευρωσκεπτικιστές βουλευτές του Συντηρητικού κόμματος.

Η Βρετανία φάνηκε να «ενσωματώνεται» πλήρως στην ΕΕ την δεκαετία του ’90. Ο Τόνι Μπλερ διακήρυσσε δημόσια μάλιστα την πρόθεσή του για ένταξη της Βρετανίας στο ευρώ. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Η ΕΛΛΑΔΑ αύριο”

Τελευταία Ενημέρωση (Σάββατο, 02 Φεβρουάριος 2013 10:11)

από το 

Πηγή : oikonomiallomati.blogspot.gr