Του Θ.ΚΑΡΤΕΡΟΥ
Μεθαύριο Πέμπτη λήγει η ισχύς 42 κλαδικών συλλογικών συμβάσεωνκαι οι αμοιβές μισού εκατομμυρίου εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα θα βρεθούν στη λαιμητόμο. Την έχουν στημένη όμορφα-όμορφα στο ψωμί των παιδιών τους οι ατομικές συμβάσεις, οι επιχειρησιακές συμβάσεις, οι καθόλου συμβάσεις –το ξεχαρβάλωμα των εργασιακών σχέσεων που έχει προηγηθεί. Μείωση των μισθών τους 20% κατά μέσο όρο προβλέπει ο Σάββας Ρομπόληςτου ινστιτούτου της ΓΣΕΕ. Και ο μόνος τρόπος να σώσουν οτιδήποτε αν σώζεται είναι ο συλλογικός τους αγώνας.
Ε, αυτή ακριβώς τη στιγμή βρήκε ο Βρούτσης να χτυπήσει την προοπτική του συλλογικού αγώνα. Ανακοινώνοντας την ανάγκη περιορισμού μέχρι αφανισμού του δικαιώματος στην απεργία. Τυχαίο; Δεν νομίζω. Ήθελε να στείλει δυο μηνύματα ο άνθρωπος. Το πρώτο στους ίδιους τους εργαζόμενους και στα συνδικάτα –καθίστε καλά, γιατί αυτά που ξέρατε τελειώσανε. Έδειξε η κυβέρνηση τα δόντια της με την επιστράτευση στο μετρό, την επιστράτευση των απλήρωτων ναυτεργατών, τις ασκήσεις καταστολής του Δένδια. Τώρα ξεκαθαρίζει και το ιδεολογικό μέρος της ιστορίας: Η απεργία ήταν κάποτε δικαίωμα –τώρα είναι αδίκημα.
Το δεύτερο μήνυμα απευθύνεται στη μεγάλη εργοδοσία-συνεργό της τρόικας. Εμείς είμαστε μαζί σας –επάνω τους. Δεν θα τους κόψουμε το βήχα μόνο με τα ΜΑΤ και τις επιστρατεύσεις, τη φαιά προπαγάνδα και τις μαύρες προβοκάτσιες, τις δικαστικές αποφάσεις και τα συμπαρομαρτούντα. Θα τους τελειώσουμε μια και καλή στέλνοντας το απεργιακό δικαίωμα να κάνει παρέα στο σκουπιδοτενεκέ με τις εργασιακές σχέσεις, τις συλλογικές συμβάσεις, τον κατώτερο μισθό και τα άλλα κατάλοιπα του «σοβιετικού καθεστώτος» που επικρατούσε τις τελευταίες δεκαετίες στην Ελλάδα. Και θα επαναφέρουμε –αυτό πάλι πού το βάζεις;- το εργοδοτικό δικαίωμα του λοκάουτ για να καταλάβουν όλοι τι εστί αγάπη για την πατρίδα.
Τι δηλούν όλα αυτά; Ότι στον πόλεμο κατά της κοινωνίας που έχουν εξαπολύσει δεν έχουν όριο. Μπορεί η φοροδιαφυγή να κάνει πάρτι, η μαύρη εργασία να ανθεί, η φτώχεια να σαρώνει, η εκμετάλλευση να παίρνει χαρακτηριστικά δουλείας. Αλλά για τον υπουργό το πρόβλημα είναι το δικαίωμα στην απεργία! Θέλει να εξουδετερώσει το βασικό όπλο αντίστασης των εργαζομένων. Και να κερδίσει των έπαινο των ηγεμόνων –άξιος ο μισθός του. Το μόνο δύσκολο είναι ότι αυτό περνάει από τους μισθούς των άλλων….
Δημοσιεύθηκε στην «Αυγή» την Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2013
Πηγή :
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου