Όλο και λιγότερα τα προσχήματα! Όλο και λιγότερη η Δημοκρατία!....

 

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

· Στο πεδίο της παγκοσμιοποίησης όλα είναι επίσης παγκοσμιοποιημένα. Η παγκόσμια δράση-επίθεση του Κεφαλαίου εναντίον των λαών θα πρέπει να τύχει μιας ανάλογης παγκόσμιας αντίδρασης-αντεπίθεσης των κοινωνιών. Σε επίπεδο ατομικό, εθνικό και παγκόσμιο. Δίχως τα δύο πρώτα, δεν μπορεί να υπάρξει το τρίτο, ως σύνολο υποσυνόλων. Άλλωστε, η παγκοσμιοποίηση δεν εξαντλείται στο οικονομικό της μόνο μέρος, καθώς οι τραπεζίτες δεν ζητούν πλέον μόνο χρήμα, αλλά θέλουν, αν δεν την έχουν ήδη, και πολιτική εξουσία. Άκόμη, οι επιθέσεις από χώρα σε χώρα ποικίλουν και οι τακτικές αλλάζουν, ανάλογα με την αντοχή των λαών και την ιδιομορφία του κράτους.

 

 

Είμαι από αυτούς, που ποτέ δε πίστεψαν, σε ότι αφορά στα ελληνικά δεδομένα, ότι η κρίση που δημιουργήθηκε ήταν και είναι κατά βάση οικονομική και ας την παρουσιάζουν ως τέτοια. Το διακύβευμα είναι εν πρώτοις βαθύτατα εθνικό και αφορά την επιβίωση της χώρας και του λαού μας. Πλουτοπαραγωγικοί πόροι, γη, περιουσίες που αλλάζουν χέρια, ανεξαρτησία Ή θα μας τα πάρουν όλα, ή θα μας πάρουν κάποια, ή δε θα μας πάρουν τίποτα. Επιλέγω το τρίτο.

· Εδώ η λίστα, εκεί η λίστα, που είναι η λίστα; Θα μπορούσε να λέει το χαριτωμένο παιδικό τραγουδάκι. Με αυτά και με τα άλλα, θα την πατήσουμε στο τέλος, σαν το βοσκόπουλο με το λύκο και τα πρόβατα, που φώναζε «Λύκος», αλλά έλεγε ψέμματα, Και όταν ο λύκος ήρθε πράγματι μια μέρα, δεν τον πίστευε κανένας. Κάπως έτσι, θα γίνει και με τη λίστα. Μια μέρα θα δημοσιευτεί, αλλά δεν θα την πιστεύει κανείς!

· Στη ζωή, όποιος μιλάει για μονοδρόμους, δεν έχει καλό σκοπό. Δεν είναι τα πράγματα άσπρα ή μαύρα. Ο Στουρνάρας θα πρέπει να μάθει, ότι η ζωή δίνει πάντα εναλλακτικές. Μια από αυτές θα ήταν, να τον στείλουμε στο σπίτι του μαζί με την παρέα του!

· Από σύμπτωση, απόψε βρέχει! Το θλιβερό σκηνκό, είναι αντάξιο των τραγικών στιγμών. Οι κρότοι που ακούτε, δεν είναι από τις μολότωφ. Δεν είναι από κροτίδες και υδροβόλα. Είναι από το χτύπημα των σφυριών, που καρφώνουν απόψε οι νεκροθάπτες, στο φέρετρο της Ελλάδας και της Δημοκρατίας. Θεός, σχωρέστες! Ζωή σε εσάς! Τα κόλλυβα θα τα βάλει η Μέρκελ!

· Ούτε το αυτονόητο της εργασίας, ούτε η κοινή λογική της δίκαιας αμοιβής, είναι τόσο κοινά, όσο θα έπρεπε να είναι.

Γιατί το αυτονόητο αγγίζει το αυταπόδεικτο της ζωής, όπως και η κοινή λογική την απλή συλλογιστική του μόχθου.

Κάτι που δεν ισχύει, βεβαίως, για τους τεμπέληδες, τους «κουμπάρους» και τους «νταβατζήδες», που έχουν τα δικά τους αυτονόητα και την κοινή λογική του σιναφιού τους.

· Υπάρχουν στερεότυπα που αποτελούν φετίχ της κοινωνίας, όπως είναι για παράδειγμα οι λέξεις, αλλαγή, μεταρρύθμιση, αναδιάρθρωση, που είναι έννοιες με τις οποίες ο καθένας εννοεί ότι θέλει.

· Οι πολίτες στην Ελλάδα θεωρούνται πως είναι οξυδερκείς πολιτικά, μόνο όταν πρόκειται να ψηφίσουν στις Εθνικές ή στις Δημοτικές εκλογές. Και είναι μάλιστα πολύ ώριμοι, αν τύχει να ψηφίσουν κάποιους από αυτούς Όταν όμως πρόκειται για εθνικά ζητήματα από τα οποία εξαρτάται το μέλλον τους, τις αποφάσεις τις παίρνουν μόνοι τους οι εθνοπατέρες! Ως να εξέλιπε αίφνης η σοφία της «λαϊκής εντολής» που τους έστειλε στο Κοινοβούλιο, αποδεικνύοντας έτσι, πως όσοι τους ψήφισαν ήταν βλάκες!

· (Με αφορμή μια ρήση...)

Και παραφράζοντας το Θούριο του Ρήγα:

Ως πότε παλικάρια...θα ζούμε με τα αρχαία (ι)δανεικά, ως έκπτωτοι πτωχεύσαντες μιας πλούσιας κληρονομιάς;

«Φωνή βοώντος εν τη ερήμω» (Ιωάννης ο Πρόδρομος)

· (Με αφορμή ένα ρητό...)

Είναι όμως γνωστό, πως άλλες είναι οι προτεραιότητές μας κι όχι ο πολιτισμός, αφού η Ελλάδα στα γήπεδα αναστενάζει, λικνίζεται στα σκυλάδικα, και αποχαυνώνεται στη μικρή οθόνη.

«Των οικιών υμών εμπιμπραμένων υμείς άδετε;» (Αίσωπος)

· (Με αφορμή ένα ρητό....)

Αν, λοιπόν, τόσο πολύ μας εμπνέουν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, γιατί δεν εφαρμόζουμε τίποτα από όσα σοφά εκείνοι είπαν;

Στην πραγματικότητα, ούτε τους διαβάζουμε, ούτε τους μελετάμε, αλλά αντίθετα, υποβαθμίζουμε τη διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών στα σχολεία, όταν κάποιοι σκέφτονται ακόμη και τον εκλατινισμό του ελληνικού αλφάβητου.

«Οι Έλληνες σαν τους τρελούς, μαθαίνουν βλάπτοντες εαυτούς» (Δημόκριτος)

· (Με αφορμή ένα ρητό...)

Φαίνεται πως όσοι κατακρίνουν τηλεόραση, Μ.Μ.Ε. και δημόσια πρόσωπα, ξεχνούν το "όμοιος ομοίω αεί πελάζει". Μας άξιζε, άραγε, κάτι καλύτερο αλλά δεν το βρήκαμε;

«Το της πόλεως όλης ήθος ομοιούται τοις άρχουσι» (Ισοκράτης)

· Μερικές φορές μοιάζει ειρωνικό, αλλά κάποιοι άνθρωποι δε μπορούν να ξεφύγουν από το όνομα τους. Για αυτό λένε «καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα».

· Έχουμε, λοιπόν, και λέμε:

Ο Παπανδρέου μας «διάβασε».

Ο Πεταλωτής ήταν ο πρώτος που μας πετάλωσε.

Ο Παπαδήμ(ι)ος μας εκτέλεσε,

Ο Πικραμένος μας πίκρανε,

Ο Παπουτσής μας άφησε ξυπόλυτους,

Ο Στουρνάρας μας πήρε για στουρνάρια

και ο Σαμαράς μας σαμάρωσε!

· Η σάτιρα στην Ελλάδα, είναι από την αρχαία εποχή ο καλύτερος τρόπος για να πεις στα αστεία τα πιο σοβαρά πράγματα .

Όμως, το να λες στα σοβαρά τα πιο αστεία πράγματα, όπως είναι π.χ το "βιώσιμο χρέος", λέγεται γελοιότητα!

· Ας σταματήσει επιτέλους αυτή η σαχλαμάρα περί εμφυλίου! Η επαναλαμβανόμενη αναφορά σε έναν πιθανό εμφύλιο, έχει πάρει τις τελευταίες ημέρες μεγάλες διαστάσεις. Είχε, θυμάμαι, ξεκινήσει και πριν από τις δηλώσεις Παναγούλη, που απλά μετέφερε τη συζήτηση και σε επίσημο πολιτικό επίπεδο. Αναρωτιέμαι, ποιος έχει πραγματικά συμφέρον από τη διάδοση τέτοιων ανήσυχων ανοησιών, που δεν ανταποκρίνονται σε κανένα κοινωνικό και πολιτικό δεδομένο; Αφήνω τους αφελείς επαναληψίες που γίνονται φερέφωνα του φόβου τους, αν δεν είναι σκόπιμοι αναμεταδότες του εκβιαστκού στην ουσία διλλήματος: «Ή εμείς ή εμφύλιος», που επιδιώκει να ακυρώσει στην ουσία τη βούληση της τεράστιας πλειονότητας του λαού, ο οποίος αντιτίθεται, όχι πλέον μόνο ενάντια στα μέτρα, αλλά απαιτεί και ριζική αλλαγή του πολιτικού συστήματος.

 

 

  Διότι, ποιος λαός θα αγωνιζόταν για να μην πάνε στη φυλακή οι καταχραστές και τα λαμόγια; Κορόίδα δεν υπάρχουν πια, τουλάχιστον όχι τόσα πολλά, ώστε να γίνει εμφύλιος. Κανείς λοιπόν δεν έχει συμφέρον να διαδίδεται αυτή η ηλιθιότητα, που όσο τη συζητά κάποιος τόσο της δίνει πραγματική υπόσταση. Κανείς, πλην του πολιτικού συστήματος που πνέει τα λοίσθια και που έχει ανάγκη από ένα διέξοδο, έστω και αιματηρό για να σωθεί μιας και η εναλλακτική ενός «πραξικοπήματος» δεν τους βγήκε. Προσοχή συνέλληνες, γιατί θα τα παίξουν όλα για όλα. Και αυτοί παίζουν βρώμικα! Ας ενωθούμε στην αξιοπρεπή φτώχεια μας και ας μη διχαστούμε για να σώσουν αυτοί τα πλούτη και τα προνόμια τους!

· Κομματική πειθαρχία ή λαϊκή εκπροσώπηση; Μια άλλη εκδοχή του ίδιου ερωτήματος, θα μπορούσε να είναι, κομματική πειθαρχία ή ελεύθερη βούληση; Προτιμώ το πρώτο, διότι ο λαός στέλνει ένα βουλευτή στο κοινοβούλιο πρωτίστως για να τον εκπροσωπήσει. Η συνθήκη της εκπροσώπησης, θα πρέπει να δεσμεύει τη βούληση του βουλευτή, προς την πλευρά των εντελλομένων και μόνο. Αυτό σημαίνε,ι ότι, αν η κομματική πειθαρχία, που πάει να πει η πειθήνια προσήλωση στη γραμμή του κόμματος, είναι αντίθετη προς τη λαϊκή βούληση και το δημόσιο συμφέρον, ο βουλευτής που πειθαρχεί σε αυτήν διαπράττει πολλαπλό αδίκημα.

 

 

Πρώτα παραβιάζει τη συνθήκη της εκπροσώπησης που εγγυήθηκε στους ψηφοφόρους του, με βάση ένα κυβερνητικό πρόγραμμα, που άλλα τους υποσχέθηκε και άλλα εφαρμόζει. Έπειτα, ομολογεί πίστη στο κόμμα και στη συντεχνιακή ιεραρχία και όχι στον λαό που τον εξέλεξε. Τελευταίο, όπως λέει και το ρήμα βούλομαι, εκπίπτει του ύψιστου βουλευτικού προνομίου, να διαθέτει μια ελεύθερη βούληση και μετατρέπεται σε καιροσκόπο και τυχοδιώκτη των περιστάσεων. Σε μια αληθινή δημοκρατία οι βουλευτές βούλονται. Σε μια μπανανία όμως, περπατούν στα τέσσερα!

· Τα προσωπεία της αριστερής ρητορείας και «αλληλεγγύης» θυμήθηκαν να ξαναφορέσουν το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ. Και αυτό, όχι για να ανακουφίσουν τον χειμαζόμενο ελληνικό λαό, αλλά με αφορμή την τελική απόφαση της Ολομέλειας του ΣΤΕ να κηρύξει αντισυνταγματικό το νόμο για την Ιθαγένεια με ευρεία πλειοψηφία. Αμφισβητείται, λοιπόν, ευθέως το κύρος του ύπατου συνταγματικού δικαστηρίου της χώρας, που κατηγορείται προδήλως και για ρατσισμό. Έτσι, αυτά τα δύο κατ’ ουσίαν δεξιά κόμματα, που έχουν αυτοκτονήσει τους Έλληνες, διαρρυγνύουν τώρα υποκριτικά τα ιμάτια τους για τους λαθρομετανάστες. Κάνε κράτει κύριε Σαμαρά, άφησε τους και κάνα ψηφοφόρο, δεν τους λυπάσαι;

· Εξαίσιος ηθοποιός ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Ρουπακιώτης, με αληθινό ταλέντο και ευφράδεια που καλλιέργησε επί δεκαετίες στις αίθουσες των δικαστηρίων, υπερασπιζόμενος τους πελάτες του. Σήμερα, όμως, ένιωσε την ανάγκη να κάνει το ίδιο και για τον εαυτό του. Να κάνει τα πικρά-γλυκά, απέναντι σε φίλους και εχθρούς, που τον κατηγορούν ευθέως για συντεχνιακή αντίληψη στο θέμα που αφορά και εξαιρεί τους δικηγόρους. Τη στιγμή μάλιστα, που ο ίδιος, ψήφισε και υπέγραψε, παρά τις στομφώδεις ψευδοηρωϊκές διαβεβαιώσεις του περί του αντιθέτου, όλα τα μέτρα που τσακίζουν εκατομμύρια άλλων Ελλήνων μισθωτών και εργαζόμενων.

 

 

Σήμερα, μας είπε, ότι υπόγραψε χωρίς να το θέλει, με το μαχαίρι στο λαιμό, και πως κλαίει η καρδιά του για τη μάνα που δεν έχει γάλα για το παιδί της! Δεν ενδιαφέρεται, λέει για την καρέκλα, παρόλα αυτά κάθεται ακόμη επάνω της. Καταγγέλει, αλλά υπομένει. Υπάρχει όμως λύση! Κάνετε, λοιπόν, και εσείς κε Ρουπακιώτη, αυτό, που ο κάθε αξιοπρεπής εκβιαζόμενος θα έπρεπε να κάνει από την πρώτη στιγμή, αν ήθελε να περισώσει το φιλότιμο και τη λεβεντιά του και παραιτηθείτε!

· Γιατί να σας φαίνεται παράξενη η συμπεριφορά κάποιων Ελλήνων; Ξεχάσατε, πως όταν οι Γερμανοί έμπαιναν στην Αθήνα το 1941, υπήρχαν αρκετοί συμπατριώτες μας που τους έραιναν με ροδοπέταλα στη Βασιλίσσης Σοφίας; Και σας εντυπωσιάζει που τώρα συντρώγουν και συναλλάσονται για το ξεπούλημα της Ελλάδας με τους Χούφτελ-Φούχτελ, αρμπάιτ, καπούτ, γιαβόλ κομαντάντ, χάϊλ Μερκελ;;;!!

· Δεν ζούμε μόνο με δανεικά λεφτά. Ζούμε και με δανεικό πολιτισμό!

· Που ήθελες να πας βρε Έλληνα, σαν τον Καραμήτρο, με το Μάρκο στην τσέπη; Διότι το Ευρώ σου, είναι γερμανικό Μάρκο! Κάθισες και εσύ φουκαριάρη, να φας και να πιείς με τους παραλήδες, με την αφέλεια του αρνιού που το προσκαλούν οι λύκοι σε τραπέζι. Ήθελες εσύ ο φτωχός, να κάνεις παρέα με τον εκατομμυριούχο. Να αποκτήσεις και εσύ ένα παλτό, αλλά εκείνος σου πήρε και το παντελόνι!

· Οι σοβαρές ενημερωτικές εκπομπές χρειάζονται και σοβαρούς δημοσιογράφους κε Χασαπόπουλε. Ευτυχώς ο Αναγνωστάκης με το βάρος του ισορροπεί κάπως τη δική σας ελαφρότητα. Είδα σήμερα στο μεγκάλο κανάλι πως είχατε καλέσει ένα συνδικαλιστή δάσκαλο από τους συλληφθέντες για τον προπηλακισμό του Γερμανού πρόξενου, όχι τόσο για να τον ερωτήσετε επί της ουσίας για τα προβλήματα της Εκπαίδευσης και τους λόγους των κινητοποιήσεων, αλλά μάλλον για να τον μειώσετε στα μάτια της κοινής γνώμης, ίσως με άνωθεν σαφείς εντολές, αφού δε φημίζεστε για το δικό σας λόγο. Δέχομαι ότι πολλοί συνδικαλιστές είναι αναξιόπιστοι, δέχομαι ακόμη και το λάθος της οργισμένης αντίδρασης.

 

 

Αλλά αυτό που δε μπορώ να δεχτώ κε Χασαπόπουλε, είναι το να μετατρέπεστε ανερυθρίαστα σε ένθερμο υποστηρικτή της γερμανικής αυθαιρεσίας και σε κατοχική δοσίλογη καρικατούρα τύπου «γέρο Λαδά», που αντιτίθεται στην αντίδραση και συνιστά σε όλους υποταγή και «λογική» συμπεριφορά.

 

 

Και αυτό το κάνατε, εστιάζοντας μόνο στους τύπους και ρωτώντας επίμονα το δάσκαλο να απαντήσει στο συναισθηματικό ερώτημα: «Τι παράδειγμα δίνετε με τέτοιες πράξεις στους μαθητές σας;». Φαντάζεστε, λοιπόν, στην Κατοχή να λέγατε σε ένα δάσκαλο της αντίστασης, τι παράδειγμα δίνει που πολεμά τους Γερμανούς; Εκείνος, είτε επειδή δεν ήταν ετοιμόλογος, είτε επειδή τον είχατε στριμώξει άγρια, όπως ποτέ δε κάνετε με τους πολιτικούς προσκεκλημένους σας, ψέλλιζε διάφορα με απολογητικό ύφος. Ενώ κανονικά, θα έπρεπε να σας απαντήσει αληθινά, και σθεναρά, για πρώτη ίσως φορά στη συνδικαλιστική του θητεία και να σας πει: «Δίνω στους μαθητές μου το παράδειγμα, πως θα πρέπει να αντιμετωπίζουν τους εχθρούς της πατρίδας τους!».

· Βρήκαν τρόπο και έστησαν "φάμπρικα" με τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, προκειμένου να παρακάμπτουν τη Βουλή και τις δημοκρατικές διαδικασίες, για την εφαρμογή εξοντωτικών για το λαό μέτρων, που δύσκολα τώρα πια θα ψηφίζονταν από τους ψοφοδεείς βουλευτές της συγκυβέρνησης.

Όλο και λιγότερα τα προσχήματα!

Όλο και λιγότερη η Δημοκρατία!

Πηγή : ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΗς Ο ΛΟΓΟς GR