Είκοσι χρόνια συμπληρώνονται φέτος το φθινόπωρο από τότε που η
Κατερίνα Γώγου "πέρασε με κόκκινο" τη λεπτή γραμμή που χωρίζει τη ζωή
από τον θάνατο. Σε ηλικία 53 ετών μονάχα, ευαίσθητη και θυμωμένη με τη
ζωή που διαφεντεύουν οι λογής εξουσίες, από «αιώνες λυπημένη», έγειρε
σαν την ιτιά κι έφυγε από κοντά μας.
Σε αυτήν τη γυναίκα, που με τα ποιήματά της, τα Τρία κλικ αριστερά
του 1978, το Ιδιώνυμο του 1980 κι όσα άλλα ακολούθησαν, στάθηκε στο πλάι
μιας ολόκληρης γενιάς εξεγερμένων νέων, δίνοντας φωνή στη διαμαρτυρία
και την αγανάκτηση για τις τερατώδεις δυνατότητες του κοινωνικού
μηχανισμού να καταστρέφει τον άνθρωπο και τη ζωή, αφιερώνει η Σοφία
Αδαμίδου το νέο της θεατρικό έργο Πέρασα με κόκκινο.
Με τίτλο παρμένο από τους στίχους της («να μη μάθει ποτέ η Μυρτώ /
τα αίτια του θανάτου μου. Μπορείτε να της πείτε / πως δεν άντεξα την
άνοιξη ή πως πέρασα με κόκκινο», Ιδιώνυμο), το έργο είναι εμπνευσμένο
από τη ζωή και την ποίησή της, από την ίδια την ασυμβίβαστη στάση της
απέναντι στα πράγματα: «Αγαπούσε τη ζωή, ενώ ταυτόχρονα δεν την άντεχε"
σημειώνει η συγγραφέας. "Καμωνόταν πως ζούσε αυτή τη ζωή κι ετοίμαζε την
άλλη. Ένα χάρτινο καραβάκι ήταν, που ταξίδευε σε πείσμα όλων. Αυτό που
σε άλλους μοιάζει απελπισία, για εκείνη ήταν απελευθέρωση".
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου