Μετά από ένα καλοκαίρι που τελείωσε υπέροχα, όπως άρχισε για τον
ίδιο, ο Χρήστος Θηβαίος ξεκίνησε τις χειμερινές του εμφανίσεις, κάθε
Παρασκευή, στο Club του Σταυρού του Νότου. Με πυρομαχικά όλο το
ρεπερτόριό του και επί σκηνής τη μικρή αλλά ταλαντούχα ομάδα συνεργατών
του, υπόσχεται να γεμίσει τα βράδυα σας με μουσικές που αγαπήσατε αλλά
και με τα τραγούδια του από τον νέο του δίσκο, με τίτλο «21.08.16», που
ελπίζει να είναι έτοιμος λίγο πριν έρθει η επόμενη χρονιά. Δείτε τι μας
είπε ο ίδιος.
Τι μας έχετε ετοιμάσει φέτος στις εμφανίσεις σας στον Σταυρό του Νότου; Ποιοι θα σας συνοδεύουν επί σκηνής;
Χρήστος Θηβαίος: Καταρχήν εξαρτάται από τρεις παραμέτρους. Η πρώτη παράμετρος είναι οι συνεργάτες μου. Η Βάσω Δημητρίου στις κιθάρες, στη βιόλα ντα γκάμπα, καθώς επίσης στο μαντολίνο και στον τζουρά και μπαγλαμά, όλα αυτά τα έγχορδα τα περίεργα. Στο πιάνο και στα πλήκτρα είναι ο Μάξιμος Δράκος. Στο ηλεκτρικό μπάσο και στα κρουστά είναι ο Χάρης Χαραλάμπους. Και, επίσης, ο Ανδρέας Κουλούρης είναι στον προγραμματισμό και στον σχεδιασμό του ήχου. Είναι ένα περίεργο σχήμα. Είναι μικρό από ό,τι ακούγεται. Για πρώτη φορά ο ηχολήπτης είναι και ο ίδιος μουσικός. Και προσπαθούμε με αυτό το μικρό σχήμα να φτιάξουμε ένα πρόγραμμα που έχει, και αυτό είναι η δεύτερη παράμετρος, όλα τα τραγούδια, γνωστά και λιγότερο γνωστά, που έχει ακούσει όλος ο κόσμος, όσα έχω γράψει και έχω τραγουδήσει, οπότε να μην μείνει κανείς παραπονεμένος. Δηλαδή είναι όλο το ρεπερτόριο. Και από τους "Συνήθεις υπόπτους", και από συνεργασίες που έχω κάνει με τους διάφορες συνθέτες και τραγουδοποιούς. Και από την άλλη μεριά, θα παιχτούν για πρώτη φορά με τέτοιον τρόπο που τον θεωρώ αρκετά ιδιαίτερο, θα έλεγα κεντροευρωπαϊκό μαζί με μεσογειακό ήχο. Επίσης, τα καινούρια μου τραγούδια από τη νέα μου δισκογραφική δουλειά.
Πάνω σε αυτό, τι μπορείτε να μας αποκαλύψετε για τον νέο σας δίσκο αυτόν τον καιρό;
Χ.Θ.: Τα πάντα. Δηλαδή, ευελπιστώ ότι ο δίσκος θα είναι έτοιμος μέχρι το τέλος του χρόνου. Αφορά την πρώτη αιματηρή εξέγερση που έγινε σε ελληνικό έδαφος: Από τους μεταλλωρύχους της Σερίφου στις 21 Αυγούστου του 1916. Για αυτό και ο δίσκος θα έχει τίτλο «21.08.16».
- Πώς αποφασίσατε να...
- Ασχολήθηκα αρκετά με αυτό. Ήταν ένα πολύ ιδιαίτερο κίνημα από τους μεταλλωρύχους της Σερίφου, πρωτοστατούντος του Κωσταντίνου Σπέρα, αναρχοσυνδικαλιστή της εποχής. Σερίφιος που δούλευε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και αργότερα πήγε στη βόρεια Ελλάδα ως τσιγαράς, ας τον πούμε έτσι. Οργάνωσε βάσει του καταστατικού της πρωτομαγιάς του Σικάγου τους Σερίφιους μεταλλωρύχους. Διεκδίκησαν οκτάωρο, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και κοινό ταμείο αλληλοβοήθειας, ούτως ώστε σε περίπτωση που πληγεί ένας μεταλλωρύχος, όλοι οι υπόλοιποι να βοηθήσουν την οικογένειά του. Και επί 24ώρου βάσεως απαγόρευση στην ίδια σήραγγα να μπαίνει πατέρας και γιος. Για να μην ξεκληριστεί η οικογένεια. Η γερμανική εταιρεία που εκμεταλλευόταν τα μεταλλεία πίεζε τους αγρότες της Σερίφου να εκχωρήσουν γη για να γίνει κάθετη εκμετάλλευση και τους έπαιρνε ως εργάτες στα μεταλλεία της. Φυσικά τα ψιλά γράμματα τα ξέρουμε όλοι μας και αυτό δεν έγινε ποτέ. Και αυτή τη γη που εκχώρησαν οι αγρότες εκμεταλλεύτηκαν οριζόντια πολύ μεγάλες εταιρείες από το 1963 και μετά. Απήργησαν οι μεταλλωρύχοι με τον εξής τρόπο. Δεν φόρτωναν το μετάλλευμα στα πλοία για να πάνε στη Γερμανία να γίνουν όπλα. Έτσι η γερμανική εταιρεία -τότε είχαμε τον βασιλιά Κωσταντίνο και τον Ζαΐμη πρωθυπουργό- κάλεσε άγημα από τη Σύρο και Έλληνες χωροφύλακες εκτέλεσαν Έλληνες εργάτες. Στη συνέχεια, οι γυναίκες των πεσόντων σκότωσαν το άγημα με πέτρες στο κεφάλι. Ο δίσκος είναι εμπνευσμένος από αυτό το ιστορικό γεγονός, αλλά τα τραγούδια θα μπορούσαν να αφορούν και οτιδήποτε άλλο. Και σαν φόρο τιμής αλλά πιστεύω ότι τα ίδια συμβαίνουν και τώρα.
Η Χρυσή Αυγή μπήκε στην Ευρωβουλή. Τελικά έχουμε την Ευρώπη που μας αξίζει; Τι θα της αλλάζατε;
Χ.Θ.: Κοιτάξτε να δείτε, είναι κάτι που μας ξεπερνάει. Το μόνο που σκέφτομαι και πραγματικά ελπίζω είναι οι νέοι άνθρωποι που έχω γνωρίσει: Έχουν τρομερή δημιουργικότητα και σε αυτούς χρωστάμε όχι μόνο το μέλλον αλλά το χθες και το σήμερα.
Είχατε πει ότι οι πεινασμένοι θα τρώνε τα παιδιά μας. Μήπως τα παιδιά μας θα είναι οι πεινασμένοι τελικά;
Χ.Θ.: Όσοι θέλουν να κάθονται στον καναπέ τους και να πληρώνονται, καλά να πάθουν. Όσοι όμως θέλουν να βγουν στο δρόμο και να δουλέψουν, τότε τους αξίζει το ψωμί που θα κερδίσουν.
Πηγή http://www.protagon.gr:
Τι μας έχετε ετοιμάσει φέτος στις εμφανίσεις σας στον Σταυρό του Νότου; Ποιοι θα σας συνοδεύουν επί σκηνής;
Χρήστος Θηβαίος: Καταρχήν εξαρτάται από τρεις παραμέτρους. Η πρώτη παράμετρος είναι οι συνεργάτες μου. Η Βάσω Δημητρίου στις κιθάρες, στη βιόλα ντα γκάμπα, καθώς επίσης στο μαντολίνο και στον τζουρά και μπαγλαμά, όλα αυτά τα έγχορδα τα περίεργα. Στο πιάνο και στα πλήκτρα είναι ο Μάξιμος Δράκος. Στο ηλεκτρικό μπάσο και στα κρουστά είναι ο Χάρης Χαραλάμπους. Και, επίσης, ο Ανδρέας Κουλούρης είναι στον προγραμματισμό και στον σχεδιασμό του ήχου. Είναι ένα περίεργο σχήμα. Είναι μικρό από ό,τι ακούγεται. Για πρώτη φορά ο ηχολήπτης είναι και ο ίδιος μουσικός. Και προσπαθούμε με αυτό το μικρό σχήμα να φτιάξουμε ένα πρόγραμμα που έχει, και αυτό είναι η δεύτερη παράμετρος, όλα τα τραγούδια, γνωστά και λιγότερο γνωστά, που έχει ακούσει όλος ο κόσμος, όσα έχω γράψει και έχω τραγουδήσει, οπότε να μην μείνει κανείς παραπονεμένος. Δηλαδή είναι όλο το ρεπερτόριο. Και από τους "Συνήθεις υπόπτους", και από συνεργασίες που έχω κάνει με τους διάφορες συνθέτες και τραγουδοποιούς. Και από την άλλη μεριά, θα παιχτούν για πρώτη φορά με τέτοιον τρόπο που τον θεωρώ αρκετά ιδιαίτερο, θα έλεγα κεντροευρωπαϊκό μαζί με μεσογειακό ήχο. Επίσης, τα καινούρια μου τραγούδια από τη νέα μου δισκογραφική δουλειά.
Πάνω σε αυτό, τι μπορείτε να μας αποκαλύψετε για τον νέο σας δίσκο αυτόν τον καιρό;
Χ.Θ.: Τα πάντα. Δηλαδή, ευελπιστώ ότι ο δίσκος θα είναι έτοιμος μέχρι το τέλος του χρόνου. Αφορά την πρώτη αιματηρή εξέγερση που έγινε σε ελληνικό έδαφος: Από τους μεταλλωρύχους της Σερίφου στις 21 Αυγούστου του 1916. Για αυτό και ο δίσκος θα έχει τίτλο «21.08.16».
- Πώς αποφασίσατε να...
- Ασχολήθηκα αρκετά με αυτό. Ήταν ένα πολύ ιδιαίτερο κίνημα από τους μεταλλωρύχους της Σερίφου, πρωτοστατούντος του Κωσταντίνου Σπέρα, αναρχοσυνδικαλιστή της εποχής. Σερίφιος που δούλευε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και αργότερα πήγε στη βόρεια Ελλάδα ως τσιγαράς, ας τον πούμε έτσι. Οργάνωσε βάσει του καταστατικού της πρωτομαγιάς του Σικάγου τους Σερίφιους μεταλλωρύχους. Διεκδίκησαν οκτάωρο, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και κοινό ταμείο αλληλοβοήθειας, ούτως ώστε σε περίπτωση που πληγεί ένας μεταλλωρύχος, όλοι οι υπόλοιποι να βοηθήσουν την οικογένειά του. Και επί 24ώρου βάσεως απαγόρευση στην ίδια σήραγγα να μπαίνει πατέρας και γιος. Για να μην ξεκληριστεί η οικογένεια. Η γερμανική εταιρεία που εκμεταλλευόταν τα μεταλλεία πίεζε τους αγρότες της Σερίφου να εκχωρήσουν γη για να γίνει κάθετη εκμετάλλευση και τους έπαιρνε ως εργάτες στα μεταλλεία της. Φυσικά τα ψιλά γράμματα τα ξέρουμε όλοι μας και αυτό δεν έγινε ποτέ. Και αυτή τη γη που εκχώρησαν οι αγρότες εκμεταλλεύτηκαν οριζόντια πολύ μεγάλες εταιρείες από το 1963 και μετά. Απήργησαν οι μεταλλωρύχοι με τον εξής τρόπο. Δεν φόρτωναν το μετάλλευμα στα πλοία για να πάνε στη Γερμανία να γίνουν όπλα. Έτσι η γερμανική εταιρεία -τότε είχαμε τον βασιλιά Κωσταντίνο και τον Ζαΐμη πρωθυπουργό- κάλεσε άγημα από τη Σύρο και Έλληνες χωροφύλακες εκτέλεσαν Έλληνες εργάτες. Στη συνέχεια, οι γυναίκες των πεσόντων σκότωσαν το άγημα με πέτρες στο κεφάλι. Ο δίσκος είναι εμπνευσμένος από αυτό το ιστορικό γεγονός, αλλά τα τραγούδια θα μπορούσαν να αφορούν και οτιδήποτε άλλο. Και σαν φόρο τιμής αλλά πιστεύω ότι τα ίδια συμβαίνουν και τώρα.
Η Χρυσή Αυγή μπήκε στην Ευρωβουλή. Τελικά έχουμε την Ευρώπη που μας αξίζει; Τι θα της αλλάζατε;
Χ.Θ.: Κοιτάξτε να δείτε, είναι κάτι που μας ξεπερνάει. Το μόνο που σκέφτομαι και πραγματικά ελπίζω είναι οι νέοι άνθρωποι που έχω γνωρίσει: Έχουν τρομερή δημιουργικότητα και σε αυτούς χρωστάμε όχι μόνο το μέλλον αλλά το χθες και το σήμερα.
Είχατε πει ότι οι πεινασμένοι θα τρώνε τα παιδιά μας. Μήπως τα παιδιά μας θα είναι οι πεινασμένοι τελικά;
Χ.Θ.: Όσοι θέλουν να κάθονται στον καναπέ τους και να πληρώνονται, καλά να πάθουν. Όσοι όμως θέλουν να βγουν στο δρόμο και να δουλέψουν, τότε τους αξίζει το ψωμί που θα κερδίσουν.
Πηγή http://www.protagon.gr:
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου