Ένας κόκκος σταριού
Είμαι ένας κόκκος σταριού
Κράτα με στη χούφτα σου
κλείσε τα μάτια σου
και άφησέ με να σου πω
την ιστορία της ζωής μου
Όπως λέει και η ελληνική μυθολογία, η Θεά Δήμητρα με πρόσφερε στους προγόνους σου. Αυτή τους δίδαξε και την καλλιέργεια μου.
Από νωρίς εξαπλώθηκα σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης και αποτέλεσα τη βασική τροφή του ανθρώπινου είδους…
Όπως λέει και το σιτάρι της ιστορίας μας οι παραδοσιακές ποικιλίες έφτασαν σε μας από την αρχαιότητα. Το μονόκκοκο σιτάρι καλλιεργείται στον Ελλαδικό χώρο από την 7η χιλιετηρίδα π.Χ, δηλαδή εδώ και εννιά χιλιάδες χρόνια. Η φάβα της Σαντορίνης από το 1.500 π.Χ. εδώ και 3.500 χρόνια. Το σιτάρι που κάνουμε ψωμί έχει βρεθεί σε ανασκαφές στη Κνωσσό και χρονολογείται από το 6.500 π.Χ.
Οι παραδοσιακές ποικιλίες είναι ένα ζωντανό κομμάτι της ιστορίας και έχουμε χρέος να τις διατηρήσουμε όπως διατηρούμε τα ιστορικά μνημεία. Οι σπόροι είναι ένα ζωντανό κομμάτι της ιστορίας μας. Εμπεριέχουν την ιστορική μνήμη.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι κατακτητές καταστρέφουν αμπελώνες εκατό χρόνων και ελαιώνες χιλιάδων χρόνων.
ΑΘΗΝΑ 18 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2014
ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΟΡΑΗ 10:30πμ – 7:30μμ
Περίληψη από την ομιλία του Παναγιώτη Σαϊνατούδη
Όπως λέει και η ελληνική μυθολογία, η Θεά Δήμητρα με πρόσφερε στους προγόνους σου. Αυτή τους δίδαξε και την καλλιέργεια μου.
Από νωρίς εξαπλώθηκα σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης και αποτέλεσα τη βασική τροφή του ανθρώπινου είδους.
Προσαρμόστηκα σε όλα σχεδόν τα κλίματα, που ο άνθρωπος με ταξίδεψε. Πέρασα πολλές αντιξοότητες, φτωχά εδάφη, ξηρασία, δυνατούς ανέμους. Όμως πάντα κατάφερνα να επιβιώνω και να γίνομαι τροφή για τον άνθρωπο και να δίνω το σπόρο για την επόμενη χρονιά.
Έτσι πέρασαν οι μέρες, οι βδομάδες, οι μήνες τα χρόνια, με χαρές και λύπες με δυσκολίες και ευκολίες, με γάμους και χωρισμούς με κηδείες και βαφτίσια.
Θάταν πριν 50 χρόνια περίπου που ο άνθρωπος μ’ έδιωξε από τα χωράφια του.
“Να φύγεις από δω, δεν αξίζεις να σε καλλιεργώ, δεν μου φέρνεις πολλά λεφτά στο σπίτι”.
Και εγώ έφυγα, ευτυχώς με βρήκαν κάποιοι ηλικιωμένοι φίλοι μου στα βουνά και με κράτησαν. Συνέχισαν να με καλλιεργούν και εγώ τους έδινα τροφή και το σπόρο για την επόμενη χρονιά με χιόνια και με μπόρες με ήλιο και βροχή.
Κάτω στο κάμπο άλλαξαν τα πράγματα, μοντέρνες ποικιλίες πιο αποδοτικές πιο ακριβές πήραν τη θέση μου. Άδειασαν τα σπλάχνα της μάνας γης, με δηλητήρια ραντίζουν τα κορμιά των σταριών. Στο τέλος, ω! στο τέλος πετάνε την παραγωγή στη χωματερή για να μείνει η τιμή ψηλά.
Ο αγρότης τώρα αγοράζει κάθε χρόνο το σπόρο.
Αφού ο άνθρωπος κατάφερε να δηλητηριάσει το νερό, τον αέρα και τη γη άρχισε να με αναζητά ξανά.
Ήρθαν στα βουνά και με βρήκαν, μου ζήτησαν να κατεβώ στον κάμπο να μπω στο σπιτικό τους και στα χωράφια τους ξανά.
Εγώ τους ακολούθησα.
Γέμισε ξανά μυρουδιές το σπίτι, γλυκό ψωμί, τα παιδιά παίζουν στους αγρούς άφοβα και οι αγρότες έχουν το δικό τους σπόρο για την επόμενη χρονιά.
Κράτα με γιατί αν τύχει και χαθώ δεν θα με βρεις ξανά και είναι δεμένη η μοίρα μου μαζί με τι δική σου.
Γιατί να κρατήσουμε τους παραδοσιακούς σπόρους
Όπως λέει και το σιτάρι της ιστορίας μας οι παραδοσιακές ποικιλίες έφτασαν σε μας από την αρχαιότητα. Το μονόκκοκο σιτάρι καλλιεργείται στον Ελλαδικό χώρο από την 7η χιλιετηρίδα π.Χ, δηλαδή εδώ και εννιά χιλιάδες χρόνια. Η φάβα της Σαντορίνης από το 1.500 π.Χ. εδώ και 3.500 χρόνια. Το σιτάρι που κάνουμε ψωμί έχει βρεθεί σε ανασκαφές στη Κνωσσό και χρονολογείται από το 6.500 π.Χ.
Οι παραδοσιακές ποικιλίες είναι ένα ζωντανό κομμάτι της ιστορίας και έχουμε χρέος να τις διατηρήσουμε όπως διατηρούμε τα ιστορικά μνημεία. Οι σπόροι είναι ένα ζωντανό κομμάτι της ιστορίας μας. Εμπεριέχουν την ιστορική μνήμη.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι κατακτητές καταστρέφουν αμπελώνες εκατό χρόνων και ελαιώνες χιλιάδων χρόνων.
Οι παραδοσιακές ποικιλίες έχουν χρώματα αρώματα και γεύσεις που δεν έχουν οι μοντέρνες ποικιλίες. Δώδεκα χιλιάδες ποικιλίες ντομάτας υπάρχουν καταγραμμένες παγκοσμίως. Κόκκινες, κίτρινες, μαύρες, πράσινες, μικρές, μεγάλες , αχλαδόσχημες κ.λ.π. Το ίδιο ισχύει και στα καλαμπόκια, στις πατάτες, στα φασόλια κ.λ.π
Ο αγρότης καλλιεργητής μπορεί να κρατάει το δικό του σπόρο κάθε χρόνο. Ο σπόρος είναι ο πρώτος κρίκος στη διατροφή μας. Όποιος ελέγχει το σπόρο έχει μια τεράστια πολιτική και οικονομική εξουσία. Από την άλλη μεριά όποιος κρατάει το δικό του σπόρο μπορεί και αποφασίζει τη θα καλλιεργήσει μόνος του, είναι αυτάρκης και ανεξάρτητος.
Ο καθένας από μας είναι σημαντικός και σπουδαίος και ο καθένας από μας παίζει καθοριστικό ρόλο στο μέλλον της χώρας μας και του πλανήτη όλου. Αρκεί να πάρουμε την ευθύνη που μας αναλογεί στα πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας. Δεν είμαστε θύματα καταστάσεων αλλά δημιουργοί. Τα γεγονότα δεν είναι τυχαία. Αν σήμερα είσαι εδώ είναι γιατί έχει συντονιστεί στη μεγάλη οικογένεια του Πελίτι αλλά και στο παγκόσμιο κίνημα για την ελευθερία των σπόρων και της τροφής μας. Για μας και τις επόμενες γενιές. Οφείλουμε να εργαστούμε και να εργαστούμε τώρα.
Το τώρα είναι ο μοναδικός πραγματικός χρόνος. Ονειρέψου έναν καλύτερο κόσμο και κάθε μέρα κάνε ένα μικρό βήμα γι’ αυτόν. Μια μέρα θα είναι πραγματικότητα.
Για το Πελίτι
Παναγιώτης Σαϊνατούδης
Πύλη των Φίλων
Πηγή :
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου