Στη Μύκονο τα πρώτα τουριστικά βήματα έγιναν την δεκαετία του ’20.
Και δεν ήταν μόνο οι περιστασιακές αφίξεις αρχαιολόγων και αρχαιόφιλων
με προορισμό τη Δήλο. Ήδη από το 1925 καταγράφονται οι πρώτες μαζικές
αφίξεις Ελλήνων και ξένων εκδρομέων διοργανωμένες από τους Μυκονιάτες
της Αθήνας και φίλους τους.
Τα νιάτα της εποχής –κυρίως Αθηναίοι- παρουσίαζαν εικόνα πρωτόγνωρη πλην σημαίνουσα για το νησί. Σημείο αναφοράς ήταν το ξενοδοχείο Δήλος κι όταν τις πρώτες νυχτερινές ώρες έσβηναν τα φώτα το γλέντι συνεχίζονταν στο Γιαλό και στα σοκάκια.
Έξαλλα νιάτα, που κατέλαβαν αργότερα θέσεις στον κρατικό μηχανισμό, είδαν τ’ όνομά τους σε θεατρικές μαρκίζες, σφράγισαν ποιητικά τη γενιά τους, τρανοί της δόξας και του χρήματος, η χρυσή γενιά της Μυκόνου του ’30. Οι Αθηναίοι ένοιωσαν κοσμοπολίτες, οι ξένοι σάστισαν, ξέδωσαν, πέταξαν τα παπούτσια τους…. Οι χίπις φόρεσαν χαϊμαλιά και σανδάλια, έστριψαν τσιγάρα στη άμμο.
Η συνέχεια είναι ανοδική. Όλοι πια έρχονται στην Μύκονο. Ισχυροί της πολιτικής, του χρήματος, του καλλιτεχνικού χώρου. Νέα στέκια στο νησί, νέοι άνθρωποι, νέοι δρόμοι, η ίδια γεύση ξεγνοιασιάς και κεφιού. Αγοράζουν τα πρώτα σπίτια ή χτίζουν τα δικά τους. Τα αρχοντικά της Χώρας και της Άνω Μεράς φρεσκάρονται. Τα σπίτια των ντόπιων ανοίγουν, οι αυλές ασπρίζονται. Οι νοικοκυρές περιποιούνται δωματιάκια. Σπίτια, κλειστά λόγω εσωτερικής μετανάστευσης, νοικιάζονται σε παραθεριστές. Όσοι δεν χωράνε στο Δήλος, στο Απόλλων, στο Λητώ, στο Ξενία, μπαίνουν στα σπίτια των ντόπιων, μοιράζονται το μπάνιο και την κουζίνα. Ξεφυτρώνουν τα πρώτα ενοικιαζόμενα δωμάτια. Όσο περνά ο καιρός η Μύκονος ανακαλύπτει τα «τρεχούμενα νερά», ένα είδος πρώτης ζήτησης σε μόνιμη ανεπάρκεια. Τα πρώτα Rooms for rent καλωσορίζουν τουρίστες απ’ όλο τον κόσμο.
Τα νιάτα της εποχής –κυρίως Αθηναίοι- παρουσίαζαν εικόνα πρωτόγνωρη πλην σημαίνουσα για το νησί. Σημείο αναφοράς ήταν το ξενοδοχείο Δήλος κι όταν τις πρώτες νυχτερινές ώρες έσβηναν τα φώτα το γλέντι συνεχίζονταν στο Γιαλό και στα σοκάκια.
Έξαλλα νιάτα, που κατέλαβαν αργότερα θέσεις στον κρατικό μηχανισμό, είδαν τ’ όνομά τους σε θεατρικές μαρκίζες, σφράγισαν ποιητικά τη γενιά τους, τρανοί της δόξας και του χρήματος, η χρυσή γενιά της Μυκόνου του ’30. Οι Αθηναίοι ένοιωσαν κοσμοπολίτες, οι ξένοι σάστισαν, ξέδωσαν, πέταξαν τα παπούτσια τους…. Οι χίπις φόρεσαν χαϊμαλιά και σανδάλια, έστριψαν τσιγάρα στη άμμο.
Η συνέχεια είναι ανοδική. Όλοι πια έρχονται στην Μύκονο. Ισχυροί της πολιτικής, του χρήματος, του καλλιτεχνικού χώρου. Νέα στέκια στο νησί, νέοι άνθρωποι, νέοι δρόμοι, η ίδια γεύση ξεγνοιασιάς και κεφιού. Αγοράζουν τα πρώτα σπίτια ή χτίζουν τα δικά τους. Τα αρχοντικά της Χώρας και της Άνω Μεράς φρεσκάρονται. Τα σπίτια των ντόπιων ανοίγουν, οι αυλές ασπρίζονται. Οι νοικοκυρές περιποιούνται δωματιάκια. Σπίτια, κλειστά λόγω εσωτερικής μετανάστευσης, νοικιάζονται σε παραθεριστές. Όσοι δεν χωράνε στο Δήλος, στο Απόλλων, στο Λητώ, στο Ξενία, μπαίνουν στα σπίτια των ντόπιων, μοιράζονται το μπάνιο και την κουζίνα. Ξεφυτρώνουν τα πρώτα ενοικιαζόμενα δωμάτια. Όσο περνά ο καιρός η Μύκονος ανακαλύπτει τα «τρεχούμενα νερά», ένα είδος πρώτης ζήτησης σε μόνιμη ανεπάρκεια. Τα πρώτα Rooms for rent καλωσορίζουν τουρίστες απ’ όλο τον κόσμο.
Οι Αθηναίοι ένοιωσαν κοσμοπολίτες, οι ξένοι σάστισαν, ξέδωσαν,
πέταξαν τα παπούτσια τους…. Οι χίπις φόρεσαν χαϊμαλιά και σανδάλια,
έστριψαν τσιγάρα στη άμμο.
Η τουριστική Βαβέλ της Μυκόνου ολοκληρώθηκε στη δεκαετία του ’60.
Όλες οι γλώσσες ακούστηκαν τότε. Το νησί κάλεσε πίσω τα μεταναστευμένα
παιδιά του. Οι Αθηναίοι ένοιωσαν κοσμοπολίτες, οι ξένοι σάστισαν,
ξέδωσαν, πέταξαν τα παπούτσια τους…. Οι χίπις φόρεσαν χαϊμαλιά και
σανδάλια, έστριψαν τσιγάρα στη άμμο. Ντόπιοι κι επισκέπτες γίνανε ένα.
Τρώγανε το ίδιο ψωμί, μοιράζονταν τα ίδια σύκα, μένανε κάτω από την ίδια
στέγη. Εργαζόμενοι, επιχειρηματίες, καλλιτέχνες, ομοφυλόφιλοι,
θαυμαστές αρχαιοτήτων, το διεθνές τζετ σετ… Ο καθένας ζει εδώ τον δικό
του παράδεισο. Το νησί άρχισε να μιλά ξένες γλώσσες. Τα Rooms to let
with running waters, έγιναν σοβαρές επενδύσεις ξενοδοχείων, άλλοτε εκ
μετατροπής κι άλλοτε εξαρχής στημένες. Τότε άρχισε η μεγάλη πίεση. Τα
ferry boat έφεραν οχήματα, ήρθαν μηχανήματα, δρόμοι ανοίχτηκαν κι’αρχισε
η μεταμόρφωση του νησιού. Με φως, νερό, τηλέφωνο. Με εστιατόρια και
χώρους διασκέδασης. Με λεωφορεία και ραδιοταξί.
Κάποια στιγμή, όπως συμβαίνει στους παραδείσους, ο όφις, κοίταξε στα μάτια την κοπέλα και της είπε: «Να ένα μήλο».
Το πήρε εκείνη και άρχισε η κατρακύλα. Αυξήθηκαν οι επισκέπτες, κάνανε
πολλή φασαρία, σπρωγμένοι από μια ακατανίκητη επιθυμία επίδειξη, για
κατανάλωση ναρκωτικών και πορνείας. Ήρθαν και ξανάρθαν. Κι όπως όταν
θεωρείς κτήμα σου μια γυναίκα που σου χαρίζει το κρεβάτι της, έτσι έγινε
και με την Μύκονο. Νόμισαν ότι τους ανήκει. Κρίμα…..
Ανεμελιά, ξεγνοιασιά και παραλίες χωρίς πανάκριβες ξαπλώστρες….
Ο Valentino ήταν και είναι τακτικός επισκέπτης του νησιού
O κύριος Opel, ο Gunter Sachs von Opel, με την Brigitte Bardot, ανέμελες διακοπές στη Μύκονο
Η Αλίκη με το συγγραφέα Γιάννη Μαρή στην Μύκονο
Η Μελίνα με τον Ζακ Μεναχέμ στη Μύκονο
πηγή: nikosonline.gr
Πηγή :
Ανεμελιά, ξεγνοιασιά και παραλίες χωρίς πανάκριβες ξαπλώστρες….
Ο Valentino ήταν και είναι τακτικός επισκέπτης του νησιού
O κύριος Opel, ο Gunter Sachs von Opel, με την Brigitte Bardot, ανέμελες διακοπές στη Μύκονο
Η Αλίκη με το συγγραφέα Γιάννη Μαρή στην Μύκονο
Η Μελίνα με τον Ζακ Μεναχέμ στη Μύκονο
πηγή: nikosonline.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου