Στις 13 Αυγούστου του 1912, ο Δημήτριος Φωτόπουλος έφτασε μαζί με κάμποσα παιδιά από το χωριό του, στο νησί Έλλις στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Ταξίδεψε με το πλοίο «Martha Washington», που είχε ξεκινήσει από το λιμάνι της Πάτρας. Άφηνε οικογένεια πίσω του. Πήγαινε στο «Νέο Κόσμο», για να δουλέψει, προκειμένου να φτιάξει τη ζωή της οικογένειάς του.
Λοιπόν. Ο Δημήτριος Φωτόπουλος, ήταν ο προπάππος μου. Και μάλλον ανήκω στις λίγες περιπτώσεις παιδιών, που δεν πήραν το όνομα του παππού, αλλά του προπάππου. Δύο, οι λόγοι. Και τους δύο παππούδες (ο ένας παππάς, ο άλλος δάσκαλος), τους έλεγαν Άγγελους, οπότε ο μεγάλος αδελφός κάλυψε απόλυτα την παράδοση. Ο κυριότερος όμως, ήταν η γιαγιά μου Αναστασία. Η θρυλική και πολυαγαπημένη «Δασκάλα». Δεν ήταν Δασκάλα. Λόγω του παππού την αποκαλούσαν έτσι. Όπως μου αφηγήθηκαν λοιπόν, τα ονόματα που προορίζονταν για μένα, ήταν είτε Παρασκευάς (από την άλλη γιαγιά), είτε Μηνάς (από το νονό). Τότε λένε, μπήκε αποφασιστικά η «Δασκάλα» και είπε: «Το παιδί, θα πάρει το όνομα του πατέρα μου. Δημήτρης». Το τσαγανό της «Δασκάλας» ήταν απίστευτο (όλες οι γυναίκες του χωριού, αυτήν συμβουλεύονταν). Ποιος να της αρνηθεί;.
Αλλά ξαναγυρνώ στον προπάππο, που ποτέ δεν γνώρισα και ούτε φωτογραφία του δεν κατάφερα να βρω. Η υστεροφημία του στο χωριό, ήταν πάντως έντονη. Υπήρχε και ένα γεφύρι στον κάμπο του Λάδωνα, που είχε το όνομά του. «Του Δημητρούλια το γιοφύρι». Αυτός το είχε φτιάξει για να γεφυρώσει μια φαρδιά γράνα (οι γράνες, είναι τα μεγάλα αρδευτικά αυλάκια). Ο προπάππος, πήγε λοιπόν στην Αμερική. Δύο φορές, απ΄ ότι μου είχαν πει. Για τη δεύτερη όμως, τη σιγουριά των αρχείων, δεν την έχω. Άλλωστε είχε κλείσει το Έλλις. Ήταν μετανάστης;. Όχι. Μάλλον οικονομικό πρόσφυγα θα τον έλεγα. Μετανάστης είναι εκείνος που δέχεται μια καλή πρόταση και πηγαίνει εθελούσια στο εξωτερικό. Γνώμη μου. Ο οικονομικός πρόσφυγας, απλά προσπαθεί να βελτιώσει λίγο τη ζωή του.
Η ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΘΛΙΨΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΧΑΜΕΝΕΣ ΨΥΧΕΣ
Γιατί τον θυμήθηκα;. Λίγα 24ωρα πριν, πνίγηκαν 3 άνθρωποι στο Νότιο Αιγαίο. Στην Ιταλία, στη Λαμπεντούζα, υπάρχουν φόβοι για εκατοντάδες πνιγμούς. Όλοι αυτοί, ήταν είτε κανονικοί, είτε οικονομικοί, πρόσφυγες. Ναι. Εντάξει , ήταν «παράτυποι». Μπήκαν λαθραία. Παράνομα. Παράτυπα. Η πολιτική ορθότητα, δεν μας επιτρέπει να χρησιμοποιούμε τον όρο «Λαθρομετανάστης». Αλλά, σκοτίστηκα για την «πολιτική ορθότητα». Οι ανθρώπινες τραγωδίες. Οι απελπισμένες ψυχές. Η οδυνηρή κατάληξη, ενός ονείρου για μια καλύτερη ζωή. Αυτά με καίνε!..
Φυσικά, ο προπάππος, δεν ήταν ούτε παράτυπος, ούτε παράνομος, ούτε «λαθρομετανάστης». Νόμιμος. Νομιμότατος ήταν. Το μαρτυρούν και τα αρχεία του Ellis Island. Αλλά κι αυτός με το ίδιο όνειρο, είχε ξεκινήσει από την Ποδογορά (Πουρναριά Γορτυνίας, επισήμως). Για μια καλύτερη ζωή. Για να ζήσει την οικογένειά του. Και ήταν τυχερός. Ταξίδεψε σε ένα υπερσύγχρονο για την εποχή του πλοίο. Τον δέχτηκαν στην Αμερική (τότε είχαν ανάγκη από εργατικά χέρια, τώρα χτίζουν τείχη και βάζουν συρματοπλέγματα). Δούλεψε. Μάζεψε λεφτά. Προίκισε τη θυγατέρα του. Έφτιαξε τη ζωή της οικογένειάς του. Αλλά το κίνητρό του, ήταν το ίδιο, με αυτό των απελπισμένων, που χάθηκαν προχτές στη θάλασσα. Το ίδιο ακριβώς!.
ΟΤΑΝ ΟΙ ΦΩΤΙΣΜΕΝΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΜΑΣ ΚΟΥΝΟΥΝ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΟ
Και βλέπεις συνεχώς γύρω σου, συνοφρυωμένα πρόσωπα. Βλοσυρές αναλύσεις. Περιφρονητικές αναφορές. Προσβλητικές για τους μετανάστες. (Ας μπει όμως κάποιος στο διαδίκτυο, να δει τι άποψη είχαν οι Αμερικανοί για τους Έλληνες, μέχρι τον πόλεμο του 40!). Μετά, έρχονται οι λογικοί. Οι νουνεχείς. Οι καλοπροαίρετοι. «Η Ελλάδα, δεν αντέχει άλλους μετανάστες» σου λένε. Σωστό. Σωστότατο. «Κάτι πρέπει να γίνει». Φυσικά!. Τι όμως;. Εδώ τα χαλάμε. Πως «επαναπροωθείς» κάποιο φτωχοδιάβολο, στη χώρα προέλευσής του;. Τον στέλνεις στη σπαρασσόμενη από εμφύλιο Συρία;. Στους αδίστακτους σφαγιαστές του ΙΚΙ στο Ιράκ;. Στη διασπασμένη και ματωμένη Λιβύη;. Στη φρικτή πραγματικότητα της Μπόκο Χαράμ, της Νιγηρίας;. Εδώ σε θέλω κάβουρα. Αν το κάνεις, δεν θα έχεις ξεχάσει, ότι η Ελλάδα, είναι το λίκνο του πολιτισμού και του ανθρωπισμού;. Τώρα δεν σε συμφέρει να θυμάσαι τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τον Ισοκράτη;. (Για το μέγα Επίκουρο, δεν θα πω, αυτόν τον αγνοούν ή τον συκοφαντούν συνειδητά). Ναι αλλά «πας μη Έλλην βάρβαρος» θα πεταχτεί και θα πει, ο εξυπνάκιας στη γωνία.
Αλλά, εξυπνάκια μου. Δεν είπε κανείς, ότι θα πρέπει όλους αυτούς τους απελπισμένους να τους φιλοξενήσεις εδώ. Ούτε οι ίδιοι δεν το θέλουν. Γερμανίες, Σουηδίες και Αγγλίες, ονειρεύονται. Εμείς, είμαστε απλά το πέρασμα. Και αυτή είναι η ουσία. Αντί αγαπητοί Τεύτονες, Σκανδιναβοί, Ολλανδοί και Αγγλοσάξονες, να μας κουνάτε απειλητικά και βλοσυρά το δάχτυλο, επικρίνοντας μας για την ανικανότητα μας να ελέγξουμε το κύμα μετανάστευσης, πάρτε εσείς το παιχνίδι στα πόδια σας. Εσείς, οι βαπτισμένοι στα νάματα του Διαφωτισμού. Εσείς που ξεζουμίσατε τις «χώρες προέλευσης των μεταναστών», όσο τις είχατε αποικίες. Μετά τις παρατήσατε, αδύναμες, στα χέρια του κάθε τυχάρπαστου και αυταρχικού βασιλιά ή δικτάτορα. Δημιούργημά σας, είναι αυτές οι καραβιές των απελπισμένων.
ΑΣ ΑΝΑΛΑΒΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΟΙ ΤΟ ΗΘΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ!
Και όχι!. Δεν θα ξεμπερδέψετε, δίνοντας μερικά φράγκα. Το ηθικό κόστος, θα αναλάβετε. Γιατί αυτό πονάει. Σε όποιον τουλάχιστον διαθέτει μια ελάχιστη ηθική. Γνώμη μου και σε όποιον αρέσει: Η Ελλάδα, πρέπει να κάνει τα στραβά μάτια. «Θέλεις να πας Γερμανία ταλαίπωρε Αφγανέ;. Φύγε από την πίσω πόρτα, δεν θέλω να βλέπω». Υπάρχει και η μπροστινή πόρτα, με τη μαζική παροχή ταξιδιωτικών εγγράφων;. Υπάρχει, λένε. Ακόμα καλύτερα. Κουνάμε το μαντήλι και περιμένουμε τους στρυφνούς Γερμανούς, τους υπερόπτες Άγγλους και τους μη μου άπτου Σκανδιναβούς και Ολλανδούς να το λύσουν. Να αναλάβουν το ηθικό κόστος!. Γιατί κάθε ψυχή που χάνεται στη Μεσόγειο, είναι ένα πλήγμα στην ηθική της Ευρώπης. Κι ας καμώνεται πως είναι πολιτισμένη. Αδιάφορη, για τα ανθρώπινα δράματα είναι. Και κρίμα στο Διαφωτισμό. Που αντικαταστάθηκε από μια φινιρισμένη σκληρότητα. Λάμπει, αλλά σκοτώνει!.
Πηγή :
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου