Παρακολουθώ εδώ και πολύ καιρό τη δουλειά της Δήμητρας Λοΐζου Βουλγαράκη. Αναλαμβάνει συχνά διάφορα για το οποία λίγοι γνωρίζουν ότι έχει εργαστεί, αθόρυβα και με απίστευτη συνέπεια.
Η Δήμητρα κι από χαρακτήρα κι από προσωπικό ενδιαφέρον, διάθεση και παιδεία έχει καταφέρει πολλά και ενδιαφέροντα για τα οποία δεν είναι της παρούσης να επεκταθώ.
Δεν γνωρίζω πότε ακριβώς τσιμπήθηκε από το μεράκι της έρευνας, από αυτό τον έρωτα που σε παρασύρει σε κιτάπια και γραφές, σε λόγια ανθρώπων και καταγραφές, σε επαφές με έναν κόσμο που ακόμα θυμάται, τον κόσμο από τον οποίο πάντα δεν προλαβαίνουμε να αρμέξουμε όλα όσα θα θέλαμε, όλα όσα θα μας ήταν χρήσιμα για να πάμε παρακάτω με τα εφόδια της μνήμης και της αδιαρρηκτης αλυσίδας που συνδέει την ιστορία και τον πολιτισμό του τόπου μας.
Έχει μακρά θητεία πλάι στον συγγραφέα Παναγιώτη Κουσαθανά, στην πρώτη περίοδο που στήνονταν η «Βιβλιοθήκη» και η «Στέγη» του. Προοσωπικά πιστεύω ότι και μια βδομάδα πλάι του συγκομίζεις προς όφελός σου απιστευτη γνώση και εμπειρία, κυρίως για τον τρόπο, την τάξη, την εμμονή, την επιμονή και την επιμέλεια που οφείλει να έχει η συγγραφική δουλειά και η έρευνα.
Στις διαδρομές των μεταλλωρύχων
Η Δήμητρα κατάφερε μεγάλο άθλο. Έπιασε αυτή την κατακερματισμένη αλυσίδα των Μεταλλείων της Μυκόνου, κρίκο τον κρίκο, διαλυμένη και την έβαλε σε τάξη.
Σήμερα κι ενώ ακόμα επεξεργάζεται το υλικό της ακατάπαυστα μας λέει πως είναι σχεδόν έτοιμη να μοιραστεί μαζί μας λίγα πράγματα παραπάνω.
Λίγο πριν κάνει το μεγάλο βήμα της έκδοσης (μακάρι να βρεθεί ο τρόπος και να ευοδωθεί σύντομα και αυτό!) πριν λοιπόν, σε αυτούς τους δύσκολους εκδοτικά χρόνους, βγει το τεράστιο και με ιδιαίτερο ενδιαφέρον υλικό σε βιβλίο, μας παρουσιάζει την εργασία της το Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου (από τις 07 μμ) σε μια Ημερίδα στο Γρυπάρειο* αφιερωμένη στα μεταλλεία της Μυκόνου μέσα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, το πλαίσιο της εποχής τους και με τίτλο:
«Η Μεταλλεία κι οι Μεταλλειώτες τον 20ό αιώνα στη Μύκονο».
Στο πλάι της σημαντικοί ερευνητές οι ομιλίες των οποίων αναμένονται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Οι εκδηλώσεις θα κρατήσουν 3 μέρες καθώς έχουν προβλεφθεί μια ομιλία για την ταυτότητα των μεταλλωρύχων στην τέχνη και μια σειρά από επισκέψεις/ξεναγήσεις μαθητών κ.α. (βλ. πρόγραμμα)
Την έρευνα της Δήμητρας Λοΐζου-Βουλγαράκη την περιμένουμε χρόνια, γνωρίζουμε ότι ήταν αυτή που θα μπορούσε να τη φέρει σε πέρας γι αυτό και το ενδιαφέρον όλων μας είναι μεγάλο.
Τα μεταλλεία άλλωστε είναι κομμάτι της ιστορίας του νησιού μας και οι μεταλλειώτες, ντόπιοι και εσωτερικοί μετανάστες από κάθε γωνιά της Ελλάδας, από τους πιο αγαπητούς μας συμπολίτες.…
Σε μια πρώτη γνωριμία με το πλούσιο υλικό που έχει συλλέξει η Δήμητρα Λοΐζου-Βουλγαράκη για την ιστορία των Μεταλλείων της Μυκόνου θα έρθουμε αυτό το Σαββατοκύριακο στα πλαίσια του τρίημερου εκδηλώσεων που διοργανώνεται με τίτλο «Στις διαδρομές των Μεταλλωρύχων της Μυκόνου, των Κυκλάδων, του Kόσμου». Σκοπός της ερευνήτριας κας Δήμητρα Λοΐζου-Βουλγαράκη είναι η περαιτέρω αξιοποίηση του υλικού με την έκδοση βιβλίου, την παραγωγή ντοκιμαντέρ και την δημιουργία διαδραστικής πλατφόρμας και ψηφιακού χάρτη.
Η ίδια μας λέει για την έρευνα της:
«Η προσωπική μου ενασχόληση με το ζήτημα αυτό άρχισε το 2003, αρχικά ως επιτακτική δική μου ανάγκη να αποδοθεί επιτέλους τιμή στους εργαζομένους που έχασαν τη ζωή τους στο Μεταλλείο· και ακόμη, σ’ αυτούς, που παλεύοντας νυχθημερόν σε μια σκληρή και επίπονη εργασία, μπόρεσαν να ζήσουν αξιοπρεπώς τις οικογένειές τους –μεταξύ αυτών κι ο πατέρας μου–, χωρίς να χρειαστεί να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους τα δύσκολα μετεμφυλιακά χρόνια αναζητώντας αλλού την τύχη τους.
Ωστόσο όμως, στην πορεία της έρευνας, μέσα από τις μαρτυρίες των εργαζομένων, αναδύθηκε επίσης η σκοπιμότητα ανάδειξης των δυνατοτήτων Τεχνολογίας και Επιχειρηματικότητας που προσέφερε αυτό το Μεταλλείο στη σημερινή Μύκονο. Από τη μια μεριά η δημιουργία εργατικής δύναμης υψηλών επιδόσεων, και από την άλλη, η εισαγωγή των λειτουργιών προγραμματισμού, οργάνωσης και σχεδιασμού ώθησαν αυτούς που επεδίωκαν επαγγελματικές προοπτικές και αυτούς που είχαν επιχειρηματικές κλίσεις να επιτύχουν απασχόληση υψηλού επιπέδου.
Το 2013 ξεκίνησα εντατικά πια να συλλέγω φωτογραφίες, έγγραφα, χάρτες, καταχωρίσεις του τοπικού Τύπου εκείνης της εποχής, μαρτυρίες εργαζομένων, κ.λπ. Πολύ σημαντικό απόκτημα ένα σπάνιο 11λεπτο ντοκιμαντέρ με στιγμιότυπα του κύκλου των εργασιών κατά τη λειτουργία του Μεταλλείου το 1960.
Υπήρξε μεγάλη προθυμία και καλή συνεργασία από τον πιο απλό εργάτη μέχρι και τους προϊσταμένους και τους Γενικούς Διευθυντές, καθώς και από αρκετούς συντοπίτες που εκτίμησαν αυτό που επιχειρώ να επιτύχω: να μην περάσει στη λήθη ο αλλοτινός τρόπος ύπαρξης των κατοίκων της Μυκόνου.
Η προσπάθειά μου αυτή έχει ήδη εκτιμηθεί και αναγνωριστεί από τους Καθηγητές ΕΜΠ Νικ. Αποστολίδη, Κων. Παναγόπουλο και Δημ. Καλιαμπάκο, και από το Τεχνολογικό Πολιτιστικό Πάρκο Λαυρίου, όπου με επίσημη επιστολή του (4382/17-05-2017) εντάσσει την ερευνητική μου εργασία στο πλαίσιο αναγνώρισης και ανάδειξης τής οικονομικής και πολιτιστικής σημασίας τής μεταλλευτικής δραστηριότητας που αναπτύχθηκε στο Αιγαίο.»
Εύχομαι από καρδιάς στη Δήμητρα Λοΐζου – Βουλγαράκη δύναμη για καλή συνέχεια και σε αυτή την έρευνα και σε όλα όσα καταπιάνεται.
*Σε συνδιοργάνωση με την ΚΔΕΠΠΑ
Πηγή : https://karvouna.wordpress.com
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου