Εργατική Πρωτομαγιά 2019 στο Μέγα Λιβάδι Σερίφου.
Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος πήγαμε στο μνημείο των μεταλλωρύχων να τιμήσουμε αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για την αξιοπρέπεια της τάξης τους
.Η φετινή Πρωτομαγιά βρίσκει την εργατική τάξη και τους εργαζόμενους/ες σε όλο τον κόσμο να γιορτάζουν, να τιμούν τους νεκρούς τους και να παλεύουν κάτω από νέες, ιδιόμορφες συνθήκες που συνεχώς μεταβάλλονται.
Ο καπιταλιστικός – ιμπεριαλιστικός κόσμος της εκμετάλλευσης των εργαζομένων σε όλο τον κόσμο, παρά τα βάρη και την εξαθλίωση που τους έχει επιβάλει, συνεχίζει να βρίσκεται σε αδιέξοδο και κρίση.
Η ανθρωπότητα ζει με τον κίνδυνο του πολέμου ανά πάσα στιγμή και η προοπτική για κάποια μεταβολή προς το καλύτερο δεν φαίνεται να υπάρχει.
Η επίθεση στο εργατικό κίνημα και τις κατακτήσεις του παγκοσμίως είναι η πιο έντονη σε όλη την περίοδο από τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο μέχρι σήμερα και συνδυάζεται με τη συκοφαντική προπαγάνδα ενάντια στον συνδικαλισμό, την οργάνωση και τους ταξικούς αγώνες.
Κάθε χρόνο την 1 η Μάη , όλο και λιγότεροι/ες, βγαίνουν στους δρόμους και στις πλατείες για να γιορτάσουν την εργατική Πρωτομαγιά.
Για να πάρουν κουράγιο για νέους αγώνες.
Για να τιμήσουν αυτούς/ες που έδωσαν τα πάντα στους εργατικούς αγώνες, ακόμα και τη ζωή τους.
Τους νεκρούς εργάτες/τριες του 1886 στο Σικάγο, το Οκτωβριανό εργατικό απεργιακό κίνημα του 1905 στην Ρωσία που θα κατέληγε στην επανάσταση, τους μετανάστες εργάτες των ορυχείων στη σφαγή του Ludlow στο Colorado των Η.Π.Α. το 1914, την αιματηρή απεργία των μεταλλωρύχων της Σερίφου τον Αύγουστο του 1916, τις μεγάλες απεργίες του 1918 – 1920 στην Βαρκελώνη με τους pistoleros των εργοδοτών να δολοφονούν συνδικαλιστές/τριες ,ο ματωμένος Μάης των απεργών καπνεργατών του Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη, τους εκατομμύρια εργάτες /τριες σε όλο τον κόσμο , πριν και μετά από αυτούς.
Όλους αυτούς/ες που αγωνίστηκαν και πέθαναν για να μπορούμε εμείς να έχουμε μόνιμη και σταθερή δουλεία, 8ώρο, ασφάλιση υγείας και σύνταξης , ασφάλεια στο χώρο εργασίας και νομική προστασία απέναντι στις ορέξεις των εργοδοτών.
Για να έχουμε τι;;; Δυστυχώς το ρολόι γύρισε πίσω και οι παραπάνω κατακτήσεις ( και όχι παραχωρήσεις) χάνονται.
Ανεργία, μαύρη-ανασφάλιστη εργασία, μερική εργασία, mini jobs με σούπερ μίνι μισθούς, ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι, εργασία on demand , συμβάσεις μηδενικών ωρών, 10ώρα και 12ώρα με απλήρωτες υπερωρίες, εργατικά ατυχήματα, εργοδοτική τρομοκρατία, εργασιακή ανασφάλεια…
Η πρόκληση για όλους τους εργαζόμενους/ες και τους ανέργους, αλλά κυρίως για τους νέους, σ’ αυτές τις συνθήκες είναι μεγάλη.
Με ευκαιρία την επέτειο της Πρωτομαγιάς θα πρέπει να αντιληφθούν την αναγκαιότητα όξυνσης του ταξικού αγώνα και της οργάνωσης στους χώρους δουλειάς αλλά και στην κοινωνία.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ
.Η φετινή Πρωτομαγιά βρίσκει την εργατική τάξη και τους εργαζόμενους/ες σε όλο τον κόσμο να γιορτάζουν, να τιμούν τους νεκρούς τους και να παλεύουν κάτω από νέες, ιδιόμορφες συνθήκες που συνεχώς μεταβάλλονται.
Ο καπιταλιστικός – ιμπεριαλιστικός κόσμος της εκμετάλλευσης των εργαζομένων σε όλο τον κόσμο, παρά τα βάρη και την εξαθλίωση που τους έχει επιβάλει, συνεχίζει να βρίσκεται σε αδιέξοδο και κρίση.
Η ανθρωπότητα ζει με τον κίνδυνο του πολέμου ανά πάσα στιγμή και η προοπτική για κάποια μεταβολή προς το καλύτερο δεν φαίνεται να υπάρχει.
Η επίθεση στο εργατικό κίνημα και τις κατακτήσεις του παγκοσμίως είναι η πιο έντονη σε όλη την περίοδο από τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο μέχρι σήμερα και συνδυάζεται με τη συκοφαντική προπαγάνδα ενάντια στον συνδικαλισμό, την οργάνωση και τους ταξικούς αγώνες.
Κάθε χρόνο την 1 η Μάη , όλο και λιγότεροι/ες, βγαίνουν στους δρόμους και στις πλατείες για να γιορτάσουν την εργατική Πρωτομαγιά.
Για να πάρουν κουράγιο για νέους αγώνες.
Για να τιμήσουν αυτούς/ες που έδωσαν τα πάντα στους εργατικούς αγώνες, ακόμα και τη ζωή τους.
Τους νεκρούς εργάτες/τριες του 1886 στο Σικάγο, το Οκτωβριανό εργατικό απεργιακό κίνημα του 1905 στην Ρωσία που θα κατέληγε στην επανάσταση, τους μετανάστες εργάτες των ορυχείων στη σφαγή του Ludlow στο Colorado των Η.Π.Α. το 1914, την αιματηρή απεργία των μεταλλωρύχων της Σερίφου τον Αύγουστο του 1916, τις μεγάλες απεργίες του 1918 – 1920 στην Βαρκελώνη με τους pistoleros των εργοδοτών να δολοφονούν συνδικαλιστές/τριες ,ο ματωμένος Μάης των απεργών καπνεργατών του Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη, τους εκατομμύρια εργάτες /τριες σε όλο τον κόσμο , πριν και μετά από αυτούς.
Όλους αυτούς/ες που αγωνίστηκαν και πέθαναν για να μπορούμε εμείς να έχουμε μόνιμη και σταθερή δουλεία, 8ώρο, ασφάλιση υγείας και σύνταξης , ασφάλεια στο χώρο εργασίας και νομική προστασία απέναντι στις ορέξεις των εργοδοτών.
Για να έχουμε τι;;; Δυστυχώς το ρολόι γύρισε πίσω και οι παραπάνω κατακτήσεις ( και όχι παραχωρήσεις) χάνονται.
Ανεργία, μαύρη-ανασφάλιστη εργασία, μερική εργασία, mini jobs με σούπερ μίνι μισθούς, ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι, εργασία on demand , συμβάσεις μηδενικών ωρών, 10ώρα και 12ώρα με απλήρωτες υπερωρίες, εργατικά ατυχήματα, εργοδοτική τρομοκρατία, εργασιακή ανασφάλεια…
Η πρόκληση για όλους τους εργαζόμενους/ες και τους ανέργους, αλλά κυρίως για τους νέους, σ’ αυτές τις συνθήκες είναι μεγάλη.
Με ευκαιρία την επέτειο της Πρωτομαγιάς θα πρέπει να αντιληφθούν την αναγκαιότητα όξυνσης του ταξικού αγώνα και της οργάνωσης στους χώρους δουλειάς αλλά και στην κοινωνία.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ
Πηγή :
Πολλά μπράβο....τιμή και δόξα στους νεκρούς της εργατικης ταξης της Σερίφου το 16...
ΑπάντησηΔιαγραφή