Της Βασιλικής Γαλιατσάτου
«Είμαστε σε πόλεμο!», «Έχετε αίμα στα χέρια σας», «Θέλουμε να έχουμε την επιλογή», είναι μόνο μερικά από τα συνθήματα που ακούγονται δυνατά στους δρόμους της Πολωνίας τις τελευταίες μέρες.
Οι δρόμοι της Βαρσοβίας αλλά και όλης της χώρας ξεχείλισαν από διαδηλώτριες και διαδηλωτές μετά την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Πολωνίας να απαγορεύσει την άμβλωση στην περίπτωση της σοβαρής δυσμορφίας του εμβρύου επειδή «δεν συνάδει» με το Σύνταγμα.
Ήδη βέβαια από το 1993 η τότε κυβέρνηση μαζί με την ηγεσία της καθολικής εκκλησίας είχαν νομοθετήσει την απαγόρευση των κατ’ επιλογή αμβλώσεων των γυναικών.
Αντίστοιχες αποφάσεις παίρνονται όλο και πιο συχνά από κυβερνήσεις ανά τον κόσμο.
Μάλιστα στις 22/10 οι ΗΠΑ συνυπέγραψαν διακήρυξη κατά των αμβλώσεων μαζί με μια σειρά αυταρχικών κυβερνήσεων από άλλες 30 χώρες.
Σίγουρα δεν είναι τυχαίο ότι αυτό συμβαίνει σε μια εποχή που οι γυναίκες αντιλαμβάνονται όλο και πιο μαζικά τα δικαιώματά τους, διεκδικούν και κερδίζουν, γίνονται επικίνδυνες απέναντι στο σύστημα.
Η απόφαση αυτή αφαιρεί από την κάθε γυναίκα το δικαίωμα να μπορεί να ορίσει η ίδια το σώμα της, να αποφασίσει η ίδια για τη ζωή της.
Η εφαρμογή της ήρθε από το κυβερνών συντηρητικό εθνικιστικό κόμμα Νόμος και Δικαιοσύνη (PiS) και φυσικά επικροτείται από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία της Πολωνίας.
Οι μέχρι τώρα κινητοποιήσεις έχουν ήδη δώσει την απάντηση πολύ ηχηρά.
Οι γυναίκες της Πολωνίας δηλώνουν ότι θα βρίσκονται στους δρόμους μέχρι να ανακληθεί η απόφαση. Τα πανό τους και οι ίδιες φωνάζουν πως δε θα επιτρέψουν στο Κράτος και στην Εκκλησία να επεμβαίνουν στις αποφάσεις που είναι δικές τους, να ορίζουν τον τρόπο που θα επιλέξουν να ζουν.
Ο ξεσηκωμός των γυναικών -και όχι μόνο- στην Πολωνία είναι ιδιαίτερα σημαντικός λόγω του πλαισίου εντός του οποίου συμβαίνει.
Συγκεκριμένα, η Πολωνία είναι μια χώρα που επικρατούν διαχρονικά αναχρονιστικές και πατριαρχικές αντιλήψεις σχετικά με τη θέση της γυναίκας όπως επίσης είναι μια χώρα όπου η παρέμβαση και η συμβολή της Καθολικής Εκκλησίας προς αυτή την κατεύθυνση θεωρείται δεδομένη.
Οι εικόνες από τις διαδηλώσεις, το περιεχόμενο των πανό και των συνθημάτων, τα γκράφιτι σε εκκλησίες δείχνουν πως ο αγώνας του Πολωνικού λαού αυτή τη στιγμή αποκτά χαρακτήρα σύγκρουσης και αμφισβήτησης του κατεστημένου καθώς και αντικυβερνητικό χαρακτήρα.
Με άλλα λόγια, στο πρόσωπο κάθε γυναίκας που βρίσκεται στους πολωνικούς δρόμους αυτές τις μέρες βλέπουμε την ίδια εικόνα, τη μάχη του παλιού με το νέο, τη μάχη που δίνει το φως απέναντι στο σκοτάδι.
Η ισότητα των δύο φύλων γνωρίζουμε καλά πως δεν έχει εδραιωθεί όσο και αν η αστική αφήγηση μας το παρουσιάζει έτσι. Οι αδελφές μας που δέχονται βία σωματική και λεκτική, που παρενοχλούνται ή υποτιμούνται στους χώρους εργασίας τους και στις γειτονιές, που πρέπει να ακολουθούν συγκεκριμένα πρότυπα ομορφιάς, που δολοφονούνται είναι δυστυχώς πάρα πολλές.
Ό,τι έχουμε κερδίσει το κερδίσαμε μόνες μας. Αποφάσεις σαν αυτή, που επιτίθενται με τον πιο ακραίο τρόπο στα κεκτημένα του γυναικείου κινήματος, που θεωρούν το σώμα μας πεδίο βολής για τις πολιτικές τους θα μας βρίσκουν απέναντί τους με κάθε τρόπο και δε θα επιτρέψουμε να εφαρμοστούν.
Εμείς από εδώ φανταζόμαστε πως οι δρόμοι της Πολωνίας θα είναι πιο όμορφοι από ποτέ καθώς είναι πλημμυρισμένοι από γυναίκες που αγωνίζονται. Στεκόμαστε δίπλα τους αλληλέγγυες, ενώνουμε τις φωνές μας με τις δικές τους. Ο αγώνας τους είναι αγώνας όλων μας, θα τον δίνουμε κάθε μέρα και θα κερδίσουμε.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου