Οι «Λιούμηδες» της Σερίφου

Στη διάρκεια του ΙΗ΄Αιώνα η Σέριφος πορεύεται περισσότερο μέσα απο τους κανόνες της κλειστής οικονομίας του νησιού. Αγροτοκτηνοτρόφοι και ναύτες οι κάτοικοι ζούνε φτωχικά και σχετικά ήσυχα αφού οι επιδρομές των πειρατών και οι πόλεμοι, χωρίς να έχουν εκλείψει εντελώς, έχουν σημαντικά περιορισθεί. 

Τα αγροτικά και ζωοκομικά προϊόντα (Σταφύλια, κρασί, ξύδι, κρέας, τυρί και μαλλιά) τα απορροφούν στο σύνολό τους, τα ανερχόμενα σ΄αυτόν τον αιώνα ναυτικά νησιά και κυρίως η ΄Υδρα, Στις πρώτες δεκαετίες του ΙΘ΄ αιώνα ο πληθυσμός του νησιού έχει αυξηθεί σημαντικά και μέρος του πληθυσμού μεταναστεύει στη Ρωσία και στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες.

Η Σέριφος με τους Φιλικούς Γεώργιο Λευϊτικό και Θεόδωρο Λιβανό, οι οποίοι κατηχήθηκαν στο Ιάσιο από τον Εμμανουήλ Βερνάρδο ο δεύτερος και τον Γρηγόριο Καλλονά ο πρώτος είχε προετοιμασθεί για τον μεγάλο αγώνα. Την Επανάσταση στη Σέριφο εκήρυξε τον Μαϊο του 1821 ο Βασίλειος Γρυπάρης επίσης Φιλικός. Στρατιωτικά σώματα Σεριφίων υπηρέτησαν υπό διαφόρους οπλαρχηγούς και ορισμένοι μάλιστα διακριθήκανε επ΄ανδραγαθία, όπως οι Νικόλαος Παλαιός, Λουκάς Λιβανός ή Λιβάνιος, Νικόλαος Πρωτόπαπας κλπ... Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ελληνικής Επανάστασης, κατέφυγαν στη Σέριφο πρόσφυγες, κυρίως από την Πελοπόννησο, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στα κελλιά της πάλαι ποτε Μονής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και με τον υπάρχοντα τότε πυρήνα 5-6 σπιτιών έξω από το Μοναστήρι, δημιούργησαν το χωριό «Παναγιά». Τους κατοίκους αυτού του χωριού τους αποκαλούσαν οι Σερίφιοι «Λιούμηδες» δηλαδή πρόσφυγες, μέχρις ότου αφομοιωθήκανε με το Τοπικό κοινωνικό στοιχείο.

Τα μετεπαναστατικά χρόνια για τη Σέριφο υπήρξαν δύσκολα μα και δημιουργικά. Οι εμπορικές σχέσεις με την Ύδρα συνεχίστηκαν για πάρα πολλά χρόνια ακόμα και σταμάτησαν οριστικά το 1947. Νέοι άνθρωποι μεταναστεύουν προς τις Οθωμανικές χώρες τώρα και την Αίγυπτο. Ένα νέο, πνευματικό, εμπορικό και βιομηχανικό κέντρο αρχίζει να μεσουρανεί σε απόσταση αναπνοής από το νησί.

 Είναι η Σύρος, που για περισσότερα από 100 χρόνια θα αποτελεί το Κέντρο αναφοράς για όλα τα ενδιαφέροντα των Σεριφίων -μορφωτικά, πνευματικά, δικαστικά κλπ-. Από το 1869 και για 100 περίπου χρόνια οι μεταλλευτικές δραστηριότητες με όλες τις θετικές και αρνητικές τους παρενέργειες, θα σημαδέψουν ανεξίτηλα τη νεώτερη ιστορία της Σερίφου

 

Πηγή : https://www.chrysoloras.gr/