Αξιοσύνη κατά συνειδητής χυδαιότητας..

Τι ισχυρός συμβολισμός αλήθεια αυτή η συμπόρευση ανόμοιων ερεθισμάτων-διδαχών προς αποφυγή αλλά και προς μίμηση στο ίδιο χρονικό διάστημα... Από την μία το σαθρό ποδόσφαιρό μας, οι αρχές του («αρχές;», σχήμα λόγου...) ενώ μπορούν, δεν θέλουν να οργανώσουν ένα (!) παιχνίδι όπως ο τελικός κυπέλλου, επίσης τα συγκλονιστικά λόγια Γιοβάνοβιτς για «στυγνή, απάνθρωπη» διαδικασία.

Υποδεικνύει αλλά και σαρκάζει η ανακήρυξη του Νίκου Γκάλη ως επίτιμου διδάκτορα Φυσικής Αγωγής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Θαρρείς και η συγκυρία αποφάσισε πως τώρα πρέπει να επανεμφανιστεί με ένα ακόμη βραβείο της αξιοσύνης του ενώπιόν τους/μας ώστε να σχολιάσει την ανεπάρκειά τους/μας... Αν μη τι άλλο, ικανοποιητικό είναι πως τα ουσιαστικά συμπεράσματα της αντιπαραβολής συντηρούνται μέρες τώρα.

Είπε, λιγόλογος όπως πάντα, «θέλω να συνεχίσω να μιλάω σε παιδιά για την αξία της προσπάθειας, χωρίς πολλά λόγια αλλά με πολλή δουλειά, μπροστά σε σημαντικούς στόχους»... Η παιδαγωγία της παρουσίας του απαντά στην πρόκληση της νοημοσύνης, γέννημα ηθικά ανεπαρκών φυσιογνωμιών, όσων απλά αναζητούν αυτοεπιβεβαίωση μέσω του ποδοσφαίρου, γενικότερα μέσω του -συχνά διάτρητου- δημόσιου βίου τους.

Μελαγχολείς με την αντιπαραβολή των ίδιων ανομοιογενών ερεθισμάτων... Επειδή συνειδητοποιείς, ακόμη κι αν αρχικά αντιστέκεσαι και δεν θέλεις να το δεχτείς, πως στον τόπο μας δεν αλλάζει τίποτα, ακόμη κι αν παρέχονται ισχυρά πρότυπα-φορείς δημιουργίας όπως η λιτή προσωπική παρουσία του Γκάλη ως μανδύας πηγαίου ταλέντου...

Η, όπως, για να επιμείνουμε στην αθλητική κοινωνία, η συγκρότηση που επέβαλε η παρουσία του Ρεχάγκελ στον πάγκο της Εθνικής ποδοσφαίρου με αποτέλεσμα την απρόσμενη, εκκωφαντική άνοδό μας στην κορυφή της Ευρώπης.

Συνειδητοποιημένοι ανεπίδεκτοι μάθησης εντός τής ούτως ή άλλως άναρχης κοινωνίας μας... Αν δεν παραδεχτούμε ποιοι-δεν-είμαστε, αποκλείεται ν’ αλλάξουμε, έστω και σε βάθος χρόνου

Πηγή : https://www.efsyn.gr/