Γιώργος Λιάλιος
Στάση πρώτη: «Βλέπεις αυτό το σπίτι στο τέλος της πράσινης πλαγιάς; Ο άνθρωπος που το έχει, κράτησε όλη την περιοχή παρθένα, αρνούνταν να την πουλήσει όσα και να του έδιναν. Τώρα το κληρονόμησε ο γιος του και το πουλάει έναντι 1,5 εκατ. Τελείωσε και αυτό».
Στάση δεύτερη: «Οταν ξεκίνησε να χτίζεται αυτό το σπίτι, κόβοντας τις φίδες (σ.σ. θαμνοκυπάρισσα), έγινε καταγγελία στον ιδιοκτήτη και κατέληξε στα δικαστήρια. Εχασε τα δικαστήρια αλλά το σπίτι ολοκληρώθηκε, μη ρωτάς πώς. Και τώρα μπάζωσε το πλάτωμα που υπήρχε για τα αυτοκίνητα που κατέβαιναν στην παραλία και δεν επιτρέπει στον κόσμο να κατέβει. Οποτε πάει κάποιος, βάζει τους μπράβους του και τον διώχνουν».
«Οι άνθρωποι που αγόραζαν σπίτια τη δεκαετία του ’90 βλέπουν ότι η Πάρος δεν είναι πια το νησί που αγάπησαν. Πολλοί αποφασίζουν να πουλήσουν και να φύγουν. Αυτή είναι μια απώλεια, γιατί πρόκειται για ανθρώπους που σεβάστηκαν το νησί. Αναπαλαίωσαν όμορφα ένα σπίτι σε χωριό αντί να χτίσουν ένα έκτρωμα, αγαπούν τη φύση και το φαγητό μας. Οσοι έχουν απομείνει δεν έρχονται πια το καλοκαίρι». Φιλία Γρηγοράσκου, πρόεδρος του συλλόγου Μεσιτών Αστικών Συμβάσεων Πάρου – ΑντιπάρουΣτάση τρίτη: «Δες αυτό το υπόσκαφο κτίριο. Εχει σχεδόν 90 μέτρα πρόσοψη, σαν σούπερ μάρκετ. Ακολούθησαν ακόμη τρία υπόσκαφα, δες πώς έχουν κάνει την πλαγιά».
Στάση τέταρτη: «Εδώ χτίστηκαν τρία κτίρια πάνω στη γραμμή του λόφου. Εριξαν τα μπάζα τους και έθαψαν το μονοπάτι. Κατέστρεψαν 200 μέτρα ξερολιθιές, που επίσης απαγορεύεται».
Στάση πέμπτη: «Εδώ που βρισκόμαστε είναι υγρότοπος. Βλέπεις ότι έχουν μπει μέσα οι οικοδομές. Ο ένας από αυτούς τραβούσε με αντλίες το νερό για μέρες για να μπορέσει να χτίσει».
Η Τόνια Παντελαίου, μέλος της Κίνησης Πολιτών Πάρου και του Πολιτιστικού Συλλόγου Αγκαιριάς, οδηγεί νευρικά. Σε κάθε στροφή του δρόμου έχει και μια ιστορία, όλες δυσάρεστες. Κάποιες φαίνονται με γυμνό μάτι, άλλες θα χρειάζονταν περισσότερο χρόνο. Ακόμα όμως κι αν δεν υπήρχε η ιδιότυπη «ξενάγηση», δεν είναι δύσκολο να αντιληφθείς την έκταση της καταστροφής που έχει ήδη συντελεστεί στην Πάρο. Σχεδόν ολόκληρο το νησί –τρίτο σε μέγεθος στις Κυκλάδες– είναι χτισμένο: αλλού κάπως πιο αραιά και αλλού σε βαθμό που να θυμίζει τα προάστια της Αττικής, αλλά με κυκλαδίτικα σπίτια.
«Δεν συμφωνώ με την απόφαση του ΣτΕ να ακυρώσει τις επεκτάσεις των οικισμών της Πάρου ως αδικαιολόγητες. Θεωρώ ότι θα ήταν πολύ πιο υγιές να είχαν δοθεί μεγάλες επεκτάσεις στους οικισμούς και να διοχετευόταν εκεί η ζήτηση για εξοχική κατοικία. Αυτό που συνέβη τα τελευταία χρόνια, η μεγέθυνση της εκτός σχεδίου δόμησης, τελικά δημιουργεί πολύ περισσότερα προβλήματα». Κώστας Μπιζάς, δήμαρχος Πάρου
Η οικοδόμηση συνεχίζεται με ξέφρενο ρυθμό. Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ πριν από μία εβδομάδα έδειξαν ότι η Πάρος είναι για πέμπτη χρονιά πρώτη στις Κυκλάδες σε αριθμό νέων οικοδομικών αδειών. Αλλά πλέον έχει ξεπεράσει τη Μύκονο και τη Σαντορίνη στα τετραγωνικά στα οποία αυτές οι νέες άδειες αντιστοιχούν. Κύρια αιτία για την αύξηση της δόμησης είναι το είδος των κτιρίων που χτίζονται: ως επί το πλείστον βίλες, που ανεγείρονται για να μισθωθούν βραχυχρόνια ή να πωληθούν. Ή ξενοδοχεία.
Η κατάσταση είναι τέτοια που ακόμη και οι επαγγελματίες του χώρου ανησυχούν. «Ανοιξα το μεσιτικό μου γραφείο στην Πάρο το 2003 και έζησα όλη την αλλαγή. Από το 2017 μέχρι σήμερα, με εξαίρεση μια μικρή περίοδο κάμψης κατά την πανδημία, η Πάρος χτίζεται συνεχώς, σε σημείο που έχει πια αλλάξει πρόσωπο», λέει η Φιλία Γρηγοράσκου, πρόεδρος του Συλλόγου Μεσιτών Αστικών Συμβάσεων Πάρου – Αντιπάρου. «Σήμερα χτίζονται μεγάλα σπίτια με σκοπό την εκμετάλλευση. Αγοραστές είναι Γάλλοι, Ιταλοί, Ισραηλινοί, Ελβετοί, εσχάτως και από τις ΗΠΑ. Ανθρωποι υψηλού μορφωτικού και οικονομικού επιπέδου, πολλοί από τους οποίους αγοράζουν με σκοπό να εκμεταλλευθούν το ακίνητο ή να το πουλήσουν σε μεγαλύτερη τιμή σε λίγα χρόνια. Μπορεί να είναι η δουλειά μου –και ο άνδρας μου είναι μηχανικός–, αλλά θεωρώ ότι η κατάσταση αυτή είναι επικίνδυνη, δεν θα μείνει τίποτα. Είναι πλέον εκτός κλίμακας όλο αυτό που συμβαίνει, σε βαθμό που αναρωτιέμαι πώς θα μπορούσε να “μαζευτεί”. Θέλει πολύ αυστηρούς νόμους και περιορισμούς – είμαι σίγουρη όμως ότι το κράτος δεν το βλέπει έτσι».
«Η ζωή έχει γίνει πανάκριβη. Τον πρώτο λόγο τον έχει το χρήμα, οι ντόπιοι έχουμε χάσει τον έλεγχο. Εχουμε χάσει την ποιότητα ζωής μας».
Ομοίως ανησυχούν και οι ντόπιοι μηχανικοί, όπως ο Γιώργος Ευριπιώτης. «Φέτος θα εκδοθούν περισσότερες από 1.000 άδειες, ενώ βρίσκονται σε εξέλιξη ταυτόχρονα περί τις 350 οικοδομές σε Πάρο και Αντίπαρο. Επειδή όλοι γνωρίζουν ότι έχει ξεκινήσει η εκπόνηση του τοπικού πολεοδομικού σχεδίου, τρέχουν όλοι να βγάλουν άδειες, όπως είχε γίνει τη δεκαετία του ’80 με την Επιχείρηση Πολεοδομικής Ανασυγκρότησης. Η κατάσταση είχε ήδη επιδεινωθεί από τότε που αποφασίστηκε να γίνει διεθνές το αεροδρόμιο της Πάρου – πολλοί έρχονται και αγοράζουν χωρίς καλά καλά να ξέρουν πού είναι η Πάρος στον χάρτη. Για εμένα, πάντως, η μεγαλύτερη ζημιά στο νησί γίνεται από τα υπόσκαφα. Για να κατασκευαστούν, σκάβουν σε βάθος 15 μέτρων, κόβουν τις πλαγιές. Ως αποτέλεσμα, περιοχές που ήταν κάποτε παρθένες έχουν πλέον φοβερή αλλοίωση, δεν υπάρχει φυσικό ανάγλυφο».
Ενώθηκαν οι οικισμοί
Η υπερδόμηση έχει πλέον φέρει τα προβλήματα των πόλεων στο κυκλαδίτικο νησί. «Οι οικισμοί είχαν κάποτε όρια – τώρα από την Παροικιά έως το Παράσπορο έχει γίνει ένα ενιαίο πράγμα. Ολα αυτά δεν είναι χωρίς συνέπειες», λέει ο Ηλίας Πετράκης, ιδιοκτήτης μιας μικρής ξενοδοχειακής μονάδας με τη σύζυγό του (και μέλος τόσο του «Αρχίλοχου» όσο και της Κίνησης Πολιτών του νησιού). «Το καλοκαίρι η Παροικιά υποφέρει από κυκλοφοριακό, χρειάζεσαι μία ώρα για να διασχίσεις τον περιφερειακό από τη μια άκρη της πόλης στην άλλη. Και βέβαια δεν μπορούν να γίνουν νέοι δρόμοι, γιατί παντού γύρω από την Παροικιά είναι χτισμένα. Είναι εντυπωσιακό το πόσο έχει αλλάξει το νησί τα τελευταία πέντε χρόνια. Νομίζω κάποιες φορές ότι ζούμε μια δυστοπία».
Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου.
Πηγή : https://www.kathimerini.gr/
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου