Οι αόρατοι συνάνθρωποί μας

γράφει η Ερμιόνη Φρεζούλη

Απο την ημέρα που ξεκίνησαν  στο Ρίο οι Παραολυμπιακοί Αγώνες. Δηλώσεις επί δηλώσεων συνόδευσαν τους αθλητές και φυσικά θα ακολουθήσουν τα μετάλλια που θα κερδίσουν. Και η πολιτεία θα αναγνωρίσει και πάλι τις ελλείψεις και θα υποσχεθεί περισσότερη κρατική ενίσχυση, όπως έκανε και στους προηγούμενους.Όπως όμως έγραφε ένα πολύ πετυχημένο σχόλιο στο διαδίκτυο σήμερα το πρωί, τους αθλητές αυτούς «βοηθήσαμε» και όλοι/ες εμείς και πρέπει να νιώθουμε διπλά περήφανοι/ες: παρκάροντας πάνω στα πεζοδρόμια και στις διαβάσεις για καροτσάκια, καθήμενοι/ες σε καταστήματα που καταλαμβάνουν παρανόμως πλατείες, πεζόδρομους και πεζοδρόμια ή σε τραπέζια που βρίσκονται πάνω στις διαβάσεις των τυφλών (μια βόλτα στο λιμάνι της Χίου είναι απολύτως κατατοπιστική).

Οι συνάνθρωποι μας αυτοί είναι αόρατοι. Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν από μερικά χρόνια ξένος επισκέπτης ρωτούσε πώς και στην Ελλάδα έχουμε τόσους λίγους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα, ενώ έχουμε για παράδειγμα πολλά τροχαία ατυχήματα. Οι συνδαιτυμόνες του του εξήγησαν ότι δεν είναι λίγοι αυτοί οι άνθρωποι στην Ελλάδα, ίσα ίσα, απλά δεν κυκλοφορούν. Δεν τους βλέπουμε στους δρόμους, στην πόλη, στην παραλία, στην εξοχή. Πώς να τους δούμε όταν για να κυκλοφορήσουν πρέπει να παίξουν τη ζωή τους κορώνα γράμματα υποχρεωμένοι να κυκλοφορούν στο οδόστρωμα δίπλα στα αυτοκίνητα, που συχνά τους κορνάρουν, αν δεν τους βρίζουν κιόλας. Όταν δεν υπάρχουν πεζοδρόμια ή στην περίπτωση που υπάρχουν είναι κατειλημμένα από αυτοκίνητα, μηχανάκια, τραπεζοκαθίσματα, πραμάτειες καταστημάτων που προεκτείνουν τη βιτρίνα τους στο πεζοδρόμιο. Όταν οι κυβερνήσεις και κυρίως η τοπική αυτοδιοίκηση δεν τους αντιλαμβάνονται ως σημαντικό εκλογικό ποσοστό για να ικανοποιήσουν τις στοιχειώδεις ανάγκες τους.

Και δεν χρειάζεται να έχει κανείς κινητικές δυσκολίες για να βιώσει τα παραπάνω: μια βόλτα με ένα παιδικό καροτσάκι θα μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε πόσο εχθρικοί και αντικοινωνικοί είμαστε προς τους συνανθρώπους μας.

Καλή επιτυχία λοιπόν σε όλους αυτούς τους αθλητές και τις αθλήτριες, όσο κι αν διαφωνούμε με τη φιέστα των Ολυμπιακών Αγώνων. Γιατί είναι πραγματικοί/ες μαχητές. Αντιπαλεύουν καθημερινά τον ωχαδερφισμό όλων εμάς των υπολοίπων, των θεωρητικά «αρτιμελών»

Πηγή : http://www.aplotaria.gr/