Όταν η μη κανονικότητα γίνεται πραγματικότητα

Είσαι Γάλλος, έρχεσαι σε κάποιο ελληνικό νησί, την Σέριφο συγκεκριμένα και αρρωσταίνεις. Κακό του κεφαλιού σου. 

Το κείμενο που ακολουθεί δεν είναι μία ιστορία δυσφήμισης της χώρας μας, ούτε μεμψιμοιρία, αλλά ένα καθ όλα πραγματικό γεγονός που αποδεικνύει πως έχουμε συνηθίσει την πραγματικότητα που ζούμε η οποία αλλού φαντάζει δυστοπικό περιβάλλον.

Γράφει ο Γιῶργος Μιχαηλίδης 

 Η Κλαιρ ήρθε στην Ελλάδα καταπονημένη από συνεχόμενα ταξίδια επαγγελματικού χαρακτήρα και περίμενε μαζί με τον Έλληνα σύντροφό της να βρουν την ηρεμία στην χώρα του φωτός. 

Η τύχη, όμως, τα έφερε αλλιώς μιας και η συνεχόμενη πίεση πριν τις διακοπές έριξε το ανοσοποιητικό της με συνέπεια να αρρωστήσει. 

 Την πρώτη μέρα την έβγαλε με παυσίπονα καθώς πονούσε το κεφάλι της και το στομάχι της. 

Δεύτερη μέρα σήκωσε πυρετό και τελικώς την τρίτη αποφάσισε να επισκεφτεί το κέντρο υγείας στην Χώρα του νησιού. 

Ο Έλληνας σύντροφος πρότεινε πως δεν χρειάζεται μιας και γνώριζε πως η κατάσταση στα νησιώτικα κέντρα υγείας δεν είναι και η καλύτερη. Η Γαλλίδα όμως δεν μπορούσε να αντιληφθεί τι συμβαίνει στην Ελλάδα. 

 Ανέβηκε από το λιμάνι στην χώρα, ο γιατρός όμως δεν ήταν εκεί. Στο τηλέφωνο τους είπε πως θα χρειαστεί τουλάχιστον μισή ώρα να για φτάσει. 

Σε μισή ώρα ακριβώς ήταν εκεί και ξεκίνησε η εξέταση. Σε πρώτη φάση η διαδικασία ήταν δύσκολη μιας και ο γιατρός δεν ήξερε αγγλικά. 

Κατά δεύτερον ο γιατρός δικαιολογήθηκε λέγοντας πως και αυτός το αγροτικό του κάνει και δεν έχει κανέναν πιο έμπειρο να τον διδάξει. 

Τρίτον είπε με λίγα λόγια πως δεν μπορεί να κάνει εξέταση αίματος γιατί το αίμα πρέπει να σταλεί αλλού. 

 Τελικώς η Κλαιρ και ο Έλληνας σύντροφος απευθύνθηκαν σε έναν Γάλλο γιατρό, φίλο τους, που έχει την ίδια ηλικία με τον Έλληνα γιατρό για να κάνει μια πρόταση διάγνωση εξ αποστάσεως σύμφωνα με τα συμπτώματα. 

Για καλή μας τύχη με τη διάγνωση συμφώνησε και ο Έλληνας γιατρός καταλήγοντας να δώσει μια αντιβίωση τριών ημερών μιας και η Κλαιρ δεν είχε κάτι σοβαρό. 

 Αυτό που έκανε τρομερή εντύπωση στην Κλαιρ ήταν πως δεν χρειάστηκε να πληρώσει τίποτα, λέγοντας πως στην Γαλλία ήθελε σίγουρα 50 ευρώ. 

 Όχι, δεν έχουμε κακούς γιατρούς, ίσα ίσα, και όπως είπαμε το κείμενο αυτό δεν έχει σκοπό να κατηγορήσει κανέναν συγκεκριμένα, αλλά την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί και σε αυτήν συμβάλλουμε και εμείς θεωρώντας όλα τα παραπάνω μέρος της ελληνικής πραγματικότητας.

 Όπως εξηγήσαμε στην Γαλλίδα, το ψάρι βρώμα από το κεφάλι και όλα σε αυτήν την χώρα επιβιώνουν χάρις στο φιλότιμο των περισσότερων από εμάς και στην ιδιωτική πρωτοβουλία η οποία έρχεται ως μπάλωμα στα κενά που δημιουργεί η κρατική ανικανότητα. 

 Ποιος μπορεί να κατηγορήσει τον Έλληνα γιατρό ο οποίος αλλάζει πόλη για ψίχουλα και προσπαθεί απεγνωσμένα να ξεπεράσει το χαμηλό επίπεδο κατάρτισης με το οποίο η Πολιτεία τον φέρνει αντιμέτωπο. 

 Αν είχαμε κακούς γιατρούς, κακούς επαγγελματίες η χώρα δεν θα στέκονταν ούτε υποτυπωδώς όπως το κανει τώρα. 

Πηγή : https://www.eleftherostypos.gr