Η Κυρία της Σερίφου

Η πιο μαγική εικόνα στα μικρά νησιά για έναν εκπαιδευτικό είναι να βολτάρει στο νησί και ένα μπουλούκι παιδιών να τρέχει να σε αγκαλιάσει και να φωνάζει κυρία, κυρία! Ίσως η πιο δυνατή εικόνα. Η εικόνα που σε κάνει να αντιληφθείς τη «θέση» που έχει ο δάσκαλος σε μια μικρή κοινωνία στην καρδιά των παιδιών. «Αυτό το “κυρία, κυρία” είναι το καλύτερο δώρο για μένα. 

Όσα άσχημα μου έτυχαν στη ζωή πάντα η αγκαλιά των παιδιών ήταν αυτή που όλα τα έκανε καλύτερα κι αυτό ξεκινάει από τα φοιτητικά μου χρόνια. Πάντα νιώθω ευγνωμοσύνη για τα παιδιά, για την αθωότητα και την αγάπη τους. Και προσπαθώ να είμαι άξια αυτής της αγάπης». Μας λέει στο humanstories.gr η Σταυρούλα Ντάκουλα, η νηπιαγωγός της Σερίφου. 

 Στις 13 Σεπτεμβρίου ανοίγουν οι αυλόπορτες των σχολείων.

 Τα σχολεία, μικρά ή μεγάλα, θα υποδεχτούν τους μαθητές τους. Σε ένα από αυτά τα σχολεία, σε μία ιδιαίτερη γωνιά της Ελλάδας στο νησί της Σερίφου συναντάμε τη Σταυρούλα Ντάκουλα. Η Σταυρούλα έχει γεννηθεί κι έχει μεγαλώσει στην Αθήνα. 

Στη Σέριφο βρέθηκε τον Οκτώβριο του 2013. Έφτασε στο νησί ως αναπληρώτρια νηπιαγωγός. Όταν τον φθινόπωρο έφτασε στο λιμάνι της Σερίφου δεν το έκανε από επιλογή. Ήταν όπως μας λέει και η ίδια: «τυχαία επιλογή». Η τυχαία επιλογή που άλλαξε τη ζωή της.

«Η πρώτη μέρα στο νησί ήταν δύσκολη για μένα. 

Η ιδέα του να μείνω σε νησί χειμώνα, και μάλιστα σε ένα μικρό νησάκι, μου δημιούργησε άγχος…». Θυμάται η Σταυρούλα. Ένα συνηθισμένο άγχος που διακατέχει τους περισσότερους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς. Και συνεχίζει: «Με τον καιρό όμως, αυτό άλλαξε. Γνώρισα τους ανθρώπους, έκανα παρέες, είδα το νησί με άλλη οπτική. Οπότε, την επόμενη χρονιά ήρθα πάλι στο νησί, μόνο που αυτή τη φορά η επιλογή έγινε συνειδητά».

 Εκείνη τη δεύτερη χρονιά, η Σταυρούλα συνάντησε στη Σέριφο τον σύντροφο της ζωής της, ο οποίος έχει κι αυτός μεγαλώσει στην Αθήνα αλλά ήρθε στη Σέριφο από επιλογή, ως μελισσοκόμος. 

«Ο άντρας μου έχει μεγάλη αγάπη για το νησί. Λατρεύει την άγρια ομορφιά της, την ανθοφορία του νησιού. 

Ασκεί τη μελισσοκομία με σεβασμό και αγάπη… κι όλα αυτά με έκαναν να δω τη ζωή μου με ένα διαφορετικό τρόπο. Έτσι λοιπόν αποφάσισα να γίνω συνοδοιπόρος του και να μείνω μόνιμα πια στη Σέριφο». 

Τίποτα λοιπόν δεν είναι τυχαίο τελικά σε αυτή τη ζωή. Η Σέριφος ένωσε τους δύο νέους και το ταξίδι ξεκινά. 

 Τη σχολική χρονιά 2020-21 το νηπιαγωγείο είχε δώδεκα παιδιά. Το Νηπιαγωγείο της Σερίφου βρίσκεται στην Παναγιά και κτίσθηκε το 1931 με δαπάνη του κράτους και συμμετοχή των κατοίκων του οικισμού. Φέτος το Σεπτέμβρη, θα υποδεχθεί είκοσι μαθητές. 

«Είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτό».  «Γιατί νέοι άνθρωποι αποφασίζουν να κάνουν οικογένεια στο νησί. 

Έχει πολλά θετικά να μεγαλώνει ένα παιδί στη Σέριφο. Έχει επαφή με τη φύση, έχει μια ωραία ελευθερία. Αντιλαμβάνεται και νιώθει και τις τέσσερις εποχές. Παράλληλα τα παιδιά που μεγαλώνουν σε μικρούς τόπους έχουν ένα σεβασμό και μια αγάπη για τον τόπο τους. Η Αθήνα είναι άλλωστε κοντά, οπότε μπορούν αν θέλουν να έχουν την επαφή με κάποιο θέατρο, μουσείο κλπ.».

Τί χρειάζονται όμως περισσότερο το νησί; 

Καλύτερη συγκοινωνία στα καράβια το χειμώνα. Όλα τα υπόλοιπα τα έχουν.

 Πως είναι όμως να είσαι εκπαιδευτικός σε νησί; 

«Δεν είναι εύκολο να είσαι εκπαιδευτικός σε μικρό νησί. Χρειάζεται να έχεις μία καλή οργάνωση για να μπορέσεις να δουλέψεις σωστά με τα παιδιά και να βρίσκεις τρόπους προκειμένου να τους προσφέρεις ερεθίσματα. 

Πρέπει να έχεις μια ιδιαίτερη επαφή με τους μαθητές σου κι όχι μόνο στα πλαίσια του σχολείου. Ειδικά για μένα που μένω μόνιμα εδώ, βλέπω και την εξέλιξη της πορείας τους. Όλο αυτό σε κάνει να νιώθεις ακόμα μεγαλύτερη ευθύνη και να δουλεύεις πιο προσωπικά θα έλεγα». Μας λέει η Σταυρούλα

.Τι περιέχει μια μέρα στο νηπιαγωγείο της Σερίφου… 

«Μια μέρα με τα παιδιά στο σχολείο σημαίνει παιχνίδι, αγκαλιές, τραγούδι, ζωγραφιές, ανταλλαγή απόψεων, δημιουργία. 

Το βασικό για μένα είναι τα παιδιά να είναι ευτυχισμένα. Σκοπός μου να έρχονται στο σχολείο χαρούμενα κι έτσι να επιστρέφουν στο σπίτι. Δεν πρέπει τίποτα να στερεί τη χαρά από τα παιδιά…» 

Κατά τη διάρκεια της περσινής χρονιάς οι μικροί μαθητές της Σταυρούλας είχαν την χαρά να μάθουν τα μυστικά του κινηματογράφου από την ομάδα Cinemathesis που επισκέφτηκε το μικρό σχολείο. Με σκοπό να τους μυήσει στο μαγικό κόσμο του κινηματογράφου.

 «Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν. Η προσέγγισή του cinemathesis προς αυτά ήταν υπέροχη.

 Tο πρόγραμμα είναι τόσο προσεγμένο, που τους κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον. Τις επόμενες μέρες τα παιδιά μιλούσαν με ενθουσιασμό για όσα έμαθαν και έπαιζαν μόνα τους «κινηματογράφο». 

Θεωρώ πως τα σχολεία πρέπει να είναι «ανοιχτά» σε ωραία προγράμματα. Τα παιδιά κερδίζουν τόσα πολλά…»

Η Σταυρούλα είναι ευτυχισμένη στη Σέριφο. Είναι πια ο τόπος της. Και απολαμβάνει σε αυτήν τη κάθε της μέρα. 

 «Τη Σέριφο πια την αγαπώ πολύ. Μόνο όταν ζεις χειμώνες σε τέτοια μέρη αντιλαμβάνεσαι πραγματικά την ομορφιά και την αλήθεια τους. Κι όλα αυτά τα απολαμβάνω. Αυτό που μου λείπει είναι οι συγγενείς και οι φίλοι, στα υπόλοιπα είμαι γεμάτη». 

 Πηγή : https://www.humanstories.gr/