Από των Ψαρών και των Τεμπών την ολόμαυρη ράχη στους Μετασεισμούς της ΑΟΖ!

Επίτιμος Α/ΓΕΝ «Το (παρόν) πολιτικό σύστημα ψηφίζει άρθρα στο Σύνταγμα, όπου προβλέπεται η θέσπιση ενός ειδικού καθεστώτος ποινικής ευθύνης για υπουργούς και βουλευτές, η οποία δεν δικαιολογείται… ψηφίζει νόμους για το “ακαταδίωκτο” όσων εμπλέκονται σε αποφάσεις…επιτροπές…»Στρατηγός Κωνσταντίνος Ζιαζιάς 

 Για την Ελλάδα το Αιγαίο και η Α. Μεσόγειος συνιστούν το κέντρο βάρους πολιτικής εθνικής ασφαλείας. Εδώ και 2500 χρόνια ο Ελληνισμός στα ίδια νερά προβάλλει νικηφόρα αντίσταση ενάντια των επιδρομών εξ Ανατολών. Αυτό το επέτυχε με τη ναυτική ισχύ που διέθετε, με την αγάπη της ελευθερίας.Και σήμερα για να αντιμετωπίσει η Ελλάδα τις προκλήσεις εθνικής ασφάλειας, έχει ανάγκη ισχυρής ναυτικής δύναμης. 

Να μη λησμονείται το γεγονός ότι προηγήθηκε η συγκρότηση Εθνικού στόλου της ανακήρυξης Εθνικού κράτους. Ισχυρό Ναυτικό, ισχυρές ΕΔ, προϋποθέτουν πολιτικο-στρατιωτική συναντίληψη, προγραμματισμό και διάθεση πόρων. Η Τουρκία, πολύ έξυπνα, συνδύασε τον στρατηγικό της σχεδιασμό με εμφατική μεγέθυνση της ναυτικής ισχύος, άμα και της αεροπορικής. Εμείς εξακολουθούμε να καθυστερούμε υπερβολικά τα εξοπλιστικά μας προγράμματα (πχ κορβέτες, τορπίλες Υ/Β, κλπ) απαξιώνοντας, στο έπακρο, την αμυντική μας βιομηχανία (Μηδέν βιομηχανικές επιστροφές). Η Άγκυρα με το απόθεμα ισχύος συν το γεωπολιτικό βάρος ασκεί επιθετική πολιτική εναντίον της Ελλάδος. 

Κατά περιόδους γεννά κρίσεις στις διμερείς σχέσεις (1974-2020), όντας εγκλωβισμένη στον μεγαλοϊδεατισμό της. Παρά τα περί του αντιθέτου που προσπαθούν να πείσουν την κοινή γνώμη, η Άγκυρα αδυνατεί, αποφεύγει να δεχθεί ό,τι ο δρόμος προς ειρήνη περνάει μέσα από την δικαιοσύνη, τουτέστιν, τον σεβασμό του Δικαίου θαλάσσης και των Διεθνών Συνθηκών που αφορούν την περιοχή. 

Ο πονηρός γείτονας λοιπόν δεν μας επιτρέπει εφησυχασμό́ (Διδάγματα Γιομ Κιπούρ).Πολλοί πιστεύουν, υπό προϋποθέσεις σωστό, πως οι δίαυλοι επικοινωνίας μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας οφείλουν να μένουν ανοιχτοί. Σωστά, λοιπόν, αντιλαμβάνεται κάποιος ότι και η επίσκεψη του Νίκου Παναγιωτόπουλου στις σεισμόπληκτες περιοχές της ΝΑ Τουρκίας εντάσσεται (και αυτή) στα πλαίσια της διπλωματίας των σεισμών. Αλλά, οι τρομεροί σεισμοί και μετασεισμοί στην Τουρκία έχουν τελειώσει. 

Αυτό που δεν έχει τελειώσει ακόμη είναι, τυχόν, τραγωδία της Ελληνικής ΑΟΖ που επιφυλάσσει τους Έλληνες, καθόσον το ΥΠΕΘΑ εμπλέκεται ενεργά σε θέματα κυριαρχίας και ΑΟΖ. Επίσης, πολλοί πείστηκαν ό,τι σήμερα έχει ανοίξει παράθυρο ευκαιρίας με την Τουρκία. Ο κ. Πρωθυπουργός συναντήθηκε πρόσφατα, εκτός πρωτοκόλλου, με το νέο πρέσβη της Τουρκίας στην Ελλάδα Τσαγατάι Ερτσιγιές (πρωτεργάτης του ενεργειακού σχεδιασμού της Τουρκίας).

 Η κ. Μπακογιάννη (πρώην Υπουργός Εξωτερικών) προσπαθώντας να μας πείσει, είπε ότι δεν είναι «ταμπού» η συνεκμετάλλευση Υδρογονανθράκων. Είναι, όμως, αυτή η αλήθεια και η πραγματικότητα; Μάλιστα, αρκετοί πολιτικοί αναφερθήκαν στη υπογραφείσα συμφωνία ΑΟΖ Ισραήλ-Λιβάνου η οποία, σημειωτέον, είναι καλύτερη από την αντίστοιχη συμφωνία Ελλάδος-Ιταλίας (εμείς παραχωρούμε πλην των άλλων, και κυριαρχικά μας δικαιώματα -αλιείας- εντός χωρικής μας θάλασσας). 

Διερωτάται κανείς, αγνοούν το παρελθόν ή μπερδεύουν, σκοπίμως, την συνεκμετάλλευση με την συνδιαχείριση ή/και συγκυριαρχία; 

 Η Άγκυρα επανέλαβε στο Anadolu, μέσω του αντιπροέδρου της Οκτάι, ότι υποστηρίζει πάντα μια λύση δύο κρατών στο νησί που βασίζεται σε ισότιμο διεθνές καθεστώς και κυριαρχική ισότητα. Η πρώτη κυρία της Τουρκίας Εμινέ Ερντογάν μίλησε, για πρώτη φορά στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, μαζί με τον Γενικό Γραμματέα Αντόνιο Γκουτέρες στην Ειδική Σύνοδο για τα Μηδενικά Απόβλητα και δήλωσε ότι υπάρχει ανάγκη για ένα σύστημα βασισμένο στην αρχή της δίκαιης κατανομής στον κόσμο όσον αφορά τα περιβαλλοντικά προβλήματα. 

 Εμείς, σύμφωνα με Υπουργό Εξωτερικών κ. Δένδια και όχι μόνο, θα στηρίξουμε την υποψηφιότητα της Τουρκίας για τη θέση του ΓΓ του Διεθνούς Οργανισμού Ναυσιπλοΐας (ΙΜΟ), αντί της Κύπρου.

 Έναν οργανισμό που, πλην των άλλων, καλύπτει τους τομείς της προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος, την διάσωση φορτίου και ανθρώπων και οποιεσδήποτε άλλες πτυχές επηρεάζουν άμεσα την ασφάλεια στη θάλασσα (γνωρίζοντας το εμπάργκο που επιβάλλει η Τουρκία στα πλοία με Κυπριακή σημαία, τις Τουρκικές μεταφορικές επιχειρήσεις στη Λιβύη, Αιθιοπία, Ουκρανία, τις διεκδικήσεις SAR στο Αιγαίο κλπ). Αρκετοί έμπειροι διπλωμάτες τάσσονται στο «Πάγωμα» από ελληνικής πλευράς του δικαιώματος επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. στο Αιγαίο (αντί να ανακηρύξουμε αιγιαλίτιδα ζώνη 12 ν.μίλια τουλάχιστον μέχρι ΝΑ Κρήτης) και υπέρ της Χάγης, χωρίς να μας εξηγούν γιατί όχι υπέρ του Αμβούργου που ασχολείται αποκλειστικά με θέματα ΑΟΖ.

 Η Ελλάδα, αφ’ ότου το έθνος συνέπεσε ουσιαστικά με το κράτος, δεν έχει ζωτικούς ιστορικούς και πολιτικούς στόχους έξω από τα σύνορά της. Φαίνεται ό,τι ο πρωθυπουργός μας και οι πολιτικοί έχουν πειστεί ότι η Κύπρος είναι μακριά (πρόσφατες αποκαλύψεις), ενώ είναι Ελλάδα! Αλλά, όσο η υποχωρητικότητα θα αμείβεται με συμμαχικούς επαίνους, οι ψευδαισθήσεις θα αβγατίζουν και η παράλυση θα γίνεται ακόμα ηδονικότερη. Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες η πραγματικότητα θα συνιστά κάμψη της ελληνικής αντίστασης, οι Έλληνες θα συνηθίσουν σιγά-σιγά να το ονομάζουν «πολιτισμένη συμπεριφορά», «υπέρβαση του εθνικισμού» και «εξευρωπαϊσμό». 

Πράγματι, το σημερινό δίλημμα είναι αντικειμενικά τρομακτικό και ψυχολογικά αφόρητο: η ειρήνη σημαίνει για την Ελλάδα δορυφοροποίηση και ο πόλεμος σημαίνει συντριβή. Γνωρίζοντας ότι ο μέσος Έλληνας, λόγω αντικειμένου, δεν έχει συνειδητοποιήσει τι σημαίνει ΑΟΖ, την αξία της και τα κυριαρχικά πλεονεκτήματα που μας προσφέρει και πεπεισμένος πλέον, ότι οι πολιτικοί μας αδιαφορούν ή δεν έχουν πιστέψει την αξία της (παρά μόνο την καρέκλα της εξουσίας) επιτρέψτε μου να επανέλθω, με κίνδυνο να χαρακτηρισθώ μονομανής στο κατ’ εμέ καίριο αυτό Εθνικό θέμα «Αποτροπής και ΑΟΖ μέσω Διεθνούς Δικαστηρίου». Η εμβληματική φράση και ο στοχασμός του εθνικού μας ποιητή Διονύσιου Σολωμού 

«Το έθνος πρέπει (να μάθει) να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθές» προϋποθέτει σωστή ενημέρωση και, κυρίως, σωστή και «ακριβή» χρήση όρων και εννοιών. Είμαι πλέον πεπεισμένος ό,τι όλα έχουν συμφωνηθεί (τύπου Ζυρίχης-Παρισίου) ερήμην του Ελληνικού Λαού. Πως μπορεί να εξηγήσει κανείς την παρέμβαση της Ελλάδας (προς την Κύπρο) για την (ελλιπή) οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Αίγυπτο (προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο για νομοθέτηση της-γνωστής-Γαλάζιας πατρίδας); 

Πως μπορεί κάποιος να εξηγήσει την σαρανταετή καθυστέρηση ανακήρυξης και οριοθέτησης της ΑΟΖ, όταν γνωρίζει ότι η απραξία μεταφράζεται από το ΔΔ αρνητικά (εις βάρος μας). Πως μπορεί κάποιος να εξηγήσει, κάτω απ’ αυτές τις περιστάσεις (IMO, ICAO, IHO, έχουν την ευθύνη καθορισμού όλων των κανόνων στον αέρα, στην θάλασσα και υποβρυχίως καθώς και έκδοση αγγελιών NAVTEX για τις περιοχές Έρευνας και Διάσωσης), η Ελλάδα στηρίζει μεθοδικά την Τουρκία που διεκδικεί και καταλαμβάνει θέσεις «κλειδιά» σε διάφορους σημαντικούς διεθνείς οργανισμούς με αποκλειστικό στόχο την διεθνή νομιμοποίηση των διεκδικήσεων της. Πως μπορεί κάποιος να εξηγήσει, κάτω απ’ αυτές τις περιστάσεις την συστηματική και συνειδητή απαξίωση της Αμυντικής βιομηχανίας; κ.λ.π.

 Τελικά, όλα αυτά είναι εις βάρος της κυριαρχίας μας και των Εθνικών συμφερόντων χάριν της καρέκλας, της ανικανότητας, της αδιαφορίας ή κάτι άλλο; Δεν αμφισβητείται ο πατριωτισμός κανενός Έλληνα ή η Ελληνική συνείδηση, αν και η ιστορία μας, σε πολλές περιπτώσεις, δεν το επιβεβαιώνει. Αμφισβητούνται, όμως, οι ακολουθητέες πολιτικές, ιδιαίτερα όταν αυτές γίνονται αντιληπτές ως καταστροφικές ή μπορεί, μελλοντικά, να επικριθούν ως μειοδοτικές. 

Ο Ελληνικός Λαός δεν είναι ηττοπαθής, ούτε ρίψασπις. Γνωρίζει τί σημαίνει εθνική αξιοπρέπεια, τι είναι εθνικό συμφέρον και σε στιγμές κρίσης ποια είναι η πατριωτική τελειότητα. Δεν του αξίζει τέτοια συμπεριφορά. Πόσες τραγωδίες… των Τεμπών της ολόμαυρης ράχης… αλήθεια χρειάζονται, για να διαπιστώσει ο κάθε Έλληνας ότι το «επιτελικό κράτος» είχε ειδοποιηθεί όχι μία, αλλά πολλές φορές, για την τραγωδία που ερχόταν και απλά κοιτούσε τα τρένα να περνούν, για να κατανοήσουμε ως κοινωνία, ως κράτος το προφανές; 

 «Αἴσχιον δὲ ἔχοντας ἀφαιρεθῆναι ἢ κτωμένους ἀτυχῆσαι» (Θουκυδίδης Β’62) (Είναι πολύ μεγαλύτερη ντροπή να χάσει κανείς κάτι αυτά που έχει από το να αποτύχει να τα αποκτήσει.) Ναύαρχος (ε.α.) Κ. Χρηστίδης Επίτιμος Α/ΓΕΝ 

Πηγή : https://www.militaire.gr/