Το “σπασμένο τσoυκάλι” του Erdogan

  του Κώστα Ράπτη

“- Σου δάνεισα ένα τσουκάλι και μου το γύρισες σπασμένο. Γιατί;” “-Πρώτον, το τσουκάλι το γύρισα άθικτο. Δεύτερον, μου το είχες δώσει ήδη σπασμένο. Τρίτον, ποτέ δεν δανείστηκα κανένα τσουκάλι”.

Το ανέκδοτο αυτό, το οποίο έκανε γνωστό ο Sigmund Freud περιφράφοντας μηχανισμούς του ασυνειδήτου, μοιάζει απολύτως κατάλληλο για να περιγράψει τις αντιδράσεις της κυβέρνησης Erdogan σε ό,τι αφορά τις σχέσεις της με την ισλαμιστική τρομοκρατία.
Όταν την Πρωτοχρονιά, στην επαρχία της Αντιόχειας, κάποιοι ευσυνείδητοι κρατικοί λειτουργοί (από αυτούς που πλήθυναν αιφνιδίως μόλις η σύγκρουση Erdogan-Gulen πήρε τα χαρακτηριστικά αλληλοσπαραγμού των θεσμών) επιχείρησαν να ελέγξουν φορτηγό που κατευθυνόταν στη Συρία, για να εντοπίσουν μεγάλη ποσότητα οπλισμού, η Υπηρεσία Πληροφοριών, που συνόδευε το φορτίο, επενέβη επικαλούμενη “κρατικό απόρρητο”. Οι ιθύνοντες στην Άγκυρα ισχυρίσθηκαν διαδοχικά ότι το “απόρρητο” φορτίο δεν είχε τίποτε το επιλήψιμο, ότι τα όπλα ήταν κυνηγετικά (όπως είπε ο υπουργός Άμυνας) και εντέλει ότι προορίζονταν για την τουρκομανική κοινότητα της Συρίας (όπως “παραδέχθηκε” ο υπουργός Εξωτερικών Ahmet Davutoglu, αν και το δρομολόγιο του φορτηγού δεν οδηγούσε σε μειονοτικές περιοχές).
Τα “ένοχα μυστικά” της πολιτικής Erdogan στην περιοχή αναδεικνύονται στο μεγαλύτερο όπλο όσων έχουν βαλθεί να στριμώξουν, αν όχι να ανατρέψουν τον Τούρκο πρωθυπουργό: όσο και αν τον ευνοεί ο εσωτερικός συσχετισμός, οι σταδιακές αποκαλύψεις για τις σκοτεινές εμπλοκές του τουρκικού κράτους αποτελούν (μαζί με τις αντίστοιχες για τις επιχειρηματικές δραστηριότητες της οικογένειάς του) έναν κλοιό που διαρκώς στενεύει όσο ο ηγέτης του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης δεν δίνει ενδείξεις αναδίπλωσης. Οι αποτυχίες της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, ιδίως σε σχέση με την συριακή κρίση, κινδυνεύουν να μετατραπούν σε ηχηρά διπλωματικά σκάνδαλα.
Ο ίδιος ο Τούρκος πρωθυπουργός το αντιλαμβάνεται αυτό, εξ ού και στο 6ο ετήσιο συνέδριο των Τούρκων πρεσβευτών (διοργάνωση που θεσπίσθηκε από τον φιλόδοξο Davutoglu), κάλεσε τους διπλωμάτες να συμβάλλουν στην καταπολέμηση της “προδοτικής συνωμοσίας”, εξηγώντας στο διεθνές ακροατήριο ότι αυτό που εκτυλίσσεται στην Τουρκία δεν είναι μία δικαστική έρευνα υποθέσεων διαφθοράς, αλλά μία απόπειρα πραξικοπήματος που στοχεύει στη χειραγώγηση της τουρκικής πολιτικής – ιδίως της εξωτερικής.
Κατά τον Erdogan, πρώτος στόχος των “συνωμοτών” είναι ο εκτροχιασμός της διαδικασίας ρύθμισης του Κουρδικού προβλήματος. Ωστόσο, αμέσως μετά επικαλέσθηκε εμμέσως το Κουρδικό για να αποσείσει τις κατηγορίες της συνεργασίας με ένοπλους ισλαμιστές στη Συρία. “Ως χώρα που έχει υποφέρει από την τρομοκρατία τα τελευταία τριάντα χρόνια έχουμε ξεκάθαρη στάση: η τρομοκρατία, είτε αυτονομιστική είτε θρησκευτική είναι τρομοκρατία. Η αλ Κάιντα και η αλ Νόσρα είναι εχθροί μας και είμαστε εχθροί τους.” Πρόσθεσε δε ότι όσοι αμφισβητούν τη δέσμευση της χώρας του στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας θέλουν “να πάρουν εκδίκηση για την ανθρωπιστική στάση της Τουρκίας στην υπόθεση του πλοίου Mavi Marmara, της Παλαιστίνης, της Συρίας και της Αιγύπτου”.
Οι υπαινιγμοί περί “σιωνιστικού δακτύλου” βέβαια ποτέ δεν έβλαψαν κανέναν στην Τουρκία, όπου η συνωμοσιολογία αποτελεί εθνικό άθλημα. Ωστόσο τα πράγματα είναι λίγο πιο περίπλοκα για τον Erdogan, αφού οι κατηγορίες που εκτοξεύθηκαν για την υπόθεση του επίμαχου φορτίου αφορούν τουρκική ενίσχυση όχι της αλ Νόσρα αλλά της εξίσου ακραίας οργάνωσης ΄Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και την Ανατολή”, πρωταγωνιστή το τελευταίο διάστημα της αιματοχυσίας σε Συρία και δυτικό Ιράκ. Επιπλέον, η ισλαμιστική οργάνωση αρωγής ΙΗΗ που διοργάνωσε την αποστολή του Mavi Marmara βρέθηκε στο στόχαστρο άλλων “ευσυνείδητων” δημόσιων λειτουργών, οι οποίοι ερεύνησαν τα γραφεία της στο πλαίσιο συντονισμένης αντιτρομοκρατικής αστυνομικής επιδρομής σε έξι επαρχίες, από την οποία προέκυψαν 28 συλλήψεις, συμπεριλαμβανομένων, κατά τα δημοσιεύματα, του επικεφαλής της αλ Κάιντα στην Τουρκία και του δεύτερου στην ιεραρχία της οργάνωσης για όλη τη Μέση Ανατολή. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και κυβερνητικός εκπρόσωπος Bulent Arinc χαρακτήρισε λανθασμένη την στοχοποίηση της ΙΗΗ, ωστόσο η δυναμική των πραγμάτων τείνει να καταστεί ανεξέλεγκτη.
Και το κυριότερο: ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Abdullah Gul ο οποίος ήταν έως τώρα ο αποδέκτης όλων των εσωκομματικών διαφωνιών στο πλαίσιο της κυβερνητικής παράταξης (“το Προεδρικό Μέγαρο της Τσάνγκαγια είναι το νέο Τείχος των Δακρύων”, έχει ειπωθεί με χιούμορ από αναλυτές), έλυσε την αμήχανη σιωπή του, διαφοροποιούμενος από τον Erdogan όχι μόνο στο επίμαχο θέμα της νομοθετικής αναμόρφωσης του Ανώτατου Συμβουλίου Δικαστών και Εισαγγελέων (αντιπροτείνοντας συνταγματική αναθεώρηση σε συνεννόηση με την αντιπολίτευση) αλλά και στη συριακή κρίση, όπου, όπως είπε, στους συγκεντρωμένους Τούρκους πρεσβευτές χρειάζονται “αναπροσαρμογές”.
Πηγή: capital.gr