Αναλυτικά η επιστολή:
«Παστούρωμα (ή μπαστούρωμα ή περδούκλωμα ή περδούκλι) είναι το δέσιμο των ποδιών του ζώου μεταξύ τους, συνήθως ένα μπροστινό και ένα πίσω της ίδιας πλευράς ή τα πόδια ανά δύο δεμένα (διπλή παστούρα). Ακόμα πιο βάρβαρη πρακτική είναι το δέσιμο των ποδιών του ζώου με το κεφάλι, κάτι που συνηθίζουν σε βοοειδή.
Το παστούρωμα αποτελεί βαρύτατη μορφή κακοποίησης καθώς τα ζώα δένονται από πολύ μικρές ηλικίες –οι κτηνοτρόφοι δένουν τα πόδια των ζώων εκτροφής αμέσως μετά τον απογαλακτισμό τους– και περνούν όλη τους τη ζωή έχοντας μεγάλες δυσκολίες στην παραμικρή τους κίνηση.
Πολλές φορές δεν μπορούν καν να περπατήσουν και πέφτουν και δεν είναι λίγες φορές που –ειδικά τα κατσίκια– σπάνε τα πόδια τους στην προσπάθεια να πηδήξουν ή να τρέξουν. Τα εξαρθρώματα και τα κατάγματα είναι ιδιαίτερα συχνά. Τα παστουρωμένα άλογα και γαϊδουράκια όταν πέσουν πολλές φορές δεν μπορούν να ξανασηκωθούν και πεθαίνουν από κολικούς λόγω ακινησίας.
Αλλά δεν είναι μόνο η κίνηση που εμποδίζεται. Παράλληλα τα ζώα δεν μπορούν να ξαπλώσουν ή να χαλαρώσουν στον ύπνο τους. Ειδικά τα ζώα που έχουν τα πόδια δεμένα με το κεφάλι, ζουν μια ζωή σκυμμένα, χωρίς κανένα περιθώριο να τεντώσουν το σώμα τους και να υψώσουν το κεφάλι τους. Εκτός των παραπάνω, το δέσιμο των ποδιών προκαλεί τενοντίτιδες ή αποκοπή τένοντα και βαθιές πληγές του δέρματος λόγω της τριβής με το σκοινί, οι οποίες μπορούν να καταλήξουν και σε ακρωτηριασμό του ζώου με ό,τι συνεπάγεται για τη μετέπειτα ζωή του.
Το παστούρωμα είναι μια πρακτική που συνηθίζεται εδώ και δεκάδες χρόνια στα νησιά κυρίως στις Κυκλάδες (Πάρο, Νάξο, Φολέγανδρο, Ανάφη, Σέριφο, Κίμωλο κ.α.) αλλά και σε Ρόδο, Κρήτη, Κέρκυρα κ.α. Σε μικρότερη έκταση το συναντάμε και στην ηπειρωτική Ελλάδα (π.χ. Λακωνία).
Το φαινόμενο αυτό αν και φαίνεται παράλογο και «απάνθρωπο» στον κάθε νοήμονα άνθρωπο, θεωρείται μια συνηθισμένη πρακτική για να μην πηδήξουν τα ζώα τις ατελείς ή ανύπαρκτες περιφράξεις, να μην απομακρυνθούν από το σημείο βοσκής ή να παχύνουν λόγω του περιορισμού των κινήσεων. Ουσιαστικά τα ζώα υπόκεινται σ’ όλη τη ζωή τους σ’ ένα αδιάκοπο μαρτύριο στο βωμό του εύκολου κέρδους αλλά και της ευκολίας των ιδιοκτητών που δεν θέλουν να κάνουν σωστές περιφράξεις ή να επιτηρούν τα ζώα τους ως οφείλουν. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, τα ζώα δεν έχουν καν σωστό κατάλυμα που να τα προφυλάσσει από τις ακραίες καιρικές συνθήκες, ούτε καθαρό και δροσερό νερό στην διάθεση τους ακόμα και τους θερμούς μήνες του καλοκαιριού.
Το έγκλημα αυτό γίνεται με τη σιωπή και συνενοχή των τοπικών κοινωνιών αλλά και την αδιαφορία και αδράνεια κτηνιατρικών υπηρεσιών, αστυνομικών αρχών και δημοτικών λειτουργών.
Αυτή η βάρβαρη πρακτική δεν έχει μόνο αντίκτυπο στην ευζωία των βιολογικών μας εταίρων αλλά έχει και οικονομικές επεκτάσεις με μεγάλο ποσοστό τουριστών να φεύγουν με τις χειρότερες εντυπώσεις για την κουλτούρα των Ελλήνων της υπαίθρου.
Κυρίως η κατάσταση αυτή δεν συνάδει με τον Ελληνικό Πολιτισμό ούτε με την πραγματικότητα μιας υποτιθέμενης Ευρωπαϊκής χώρας και αποτελεί μελανό σημείο της συμπεριφοράς των Ελλήνων απέναντι στα ζώα.
Συχνότατα ακούμε σαν δικαιολογία τον κίνδυνο ατυχημάτων για πεζούς, τροχοφόρα και τα ίδια τα ζώα, αν αυτά βγουν στον δρόμο ή απομακρυνθούν από το σημείο βοσκής. Εδώ έχουμε να αντιπαραθέσουμε τα εξής:
Οι ιδιοκτήτες των ζώων είναι υποχρεωμένοι βάσει του Ν4039/12 και Ν. 4235/14 αλλά και της ηθικής να παρέχουν στα ζώα τους σωστές συνθήκες διαβίωσης. Σε αντίθετη περίπτωση δεν θα έπρεπε να διατηρούν ζώα.
Στην υπόλοιπη Ελλάδα ιπποειδή και παραγωγικά ζώα διαβιούν και κινούνται ελεύθερα. Εύλογα αναρωτιόμαστε λοιπόν αν ο κίνδυνος ατυχημάτων είναι υπαρκτός μόνο στα μέρη που ευδοκιμεί η πρακτική του παστουρώματος.
Αν δεν είναι δυνατή η διαβίωση και η βοσκή των ζώων σε ασφαλή και πιο απομακρυσμένα σημεία, οι σωστές περιφράξεις, η σωστή επιτήρηση και το δέσιμο των ζώων από το κεφάλι (για λίγες ώρες) αποτελούν αποδεκτές λύσεις, αλλά όχι το παστούρωμα.
Επειδή η πρακτική αυτή αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των κανόνων ευζωίας των ζώων, προκαλεί τραυματισμούς αλλά και ακρωτηριασμούς, είναι δε μια από τις χειρότερες μορφές διαρκούς κακοποίησης, ζητούμε όπως διατάξετε τη διενέργεια ελέγχων από τις αστυνομικές αρχές σε συνεργασία με τις κατά τόπους κτηνιατρικές διευθύνσεις.
Σε περίπτωση που οι ιδιοκτήτες δεν συμμορφωθούν με τις συστάσεις των αρμόδιων αρχών, δεν λύσουν τα ζώα τους και δεν τα φέρουν σε συνθήκες ευζωίας, ζητούμε τις αυτεπάγγελτες ενέργειες σας για την ποινική δίωξη των ιδιοκτητών σύμφωνα με το άρθρο 16 του Ν. 4039/12.
Η καταγραφή των ζώων είναι σημαντική όπως και ο συστηματικός έλεγχος των συνθηκών διαβίωσης, ώστε να ελαχιστοποιηθεί η πιθανότητα να εξαφανιστούν ή να εγκλειστούν σε ακατάλληλους χώρους, κάτι που δυστυχώς είναι συχνό μετά από καταγγελίες.
Θεωρούμε ότι η εξάλειψη του φαινομένου δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. Όμως, η σωστή ενημέρωση μέσω καμπάνιας που αρχίζει η Ομοσπονδία μας σε συνεργασία με άλλους φορείς και σε συνδυασμό με την τιμωρία των παραβατών, θα εγκαινιάσει μια νέα εποχή.
Παράλληλα με τις δικές σας ενέργειες θα ζητήσουμε από τον αρμόδιο υπουργείο τη ρητή και δια νόμου απαγόρευση της πρακτικής αυτής».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου