Τα πυκνά, χαρακτηριστικά σκίτσα του κοσμούσαν επί χρόνια τις σελίδες της Ελευθεροτυπίας και κατόπιν της Εφημερίδας των Συντακτών, σχολιάζοντας ανεπανάληπτα την πολιτική επικαιρότητα.
Ο Γιάννης Καλαϊτζής, ένας από τους πιο σημαντικούς και πολυβραβευμένους σκιτσογράφους στην Ελλάδα, «έφυγε» την Παρασκευή μετά από μακρά μάχη με τον καρκίνο σε ηλικία 71 ετών. Αφήνει πίσω του μακριά παρακαταθήκη, έχοντας συνεισφέρει με σκίτσα σε έντυπα όπως «Πανσπουδαστική», «Δρόμοι της Ειρήνης», «Αυγή», «Αντί», «Ελευθεροτυπία», «Σχολιαστής», «Ντέφι», «Βαβέλ», «ΔΗΩ», «Γαλέρα» «Εφημερίδα των Συντακτών». Το 1976 σχεδίασε τα σκηνικά και τα κοστούμια για την ταινία του Παντελή Βούλγαρη Happy Day. Εξέδωσε και τα άλμπουμΤσιγγάνικη ορχήστρα, Το μαύρο είδωλο της Αφροδίτης, Τυφών, Γιαταλεφτά Νοέμβρη, 2000 στα 4.
Υπήρξε ένας από τους κύριους συντελεστές του περιοδικού «Γαλέρα», από τα λίγα περιοδικά που έθιγαν τα ζητήματα της επικαιρότητας χωρίς φόβο, του οποίου υπήρξε διευθυντής μέχρι το 2010 όταν και έκλεισε. Στη συνεταιριστική «Εφημερίδα των Συντακτών» έδωσε το παρών από την πρώτη ημέρα της κυκλοφορίας της και δημοσίευσε το τελευταίο του σκίτσο στις 5 Φλεβάρη με θέμα το φλέγον ζήτημα του αγροτικού.
«Έμαθα κινηματογράφο στους κινηματογράφους, θέατρο στο θέατρο, μουσική την νύχτα και εικόνες στο πεζοδρόμιο»
Μεγάλο μέρος της δουλειάς του υπάρχει συγκεντρωμένη στην ιστοσελίδα του gianniskalaitzis.gr, όπου και αυτοβιογραφείται ως εξής:
«Μεγάλωσα στο καφενείο του πατέρα μου στην Κοκκινιά. Πάνω στα τραπέζια κυκλοφορούσαν δύο-τρεις εφημερίδες. Γελοιογραφικά σκίτσα κάνω από μωρό. Ήμουν παρατηρητικό και κακό και το ‘δειχνα. Το περιβάλλον μου ένοιωσε την απειλή. Χάριν εξευμενισμού μου διέθεσε μια αποδοχή διαρκείας. Το να επιδοθώ στην πολιτική σάτιρα ήταν αυτονόητο. Ήμασταν αριστεροί, το κράτος μας έκανε και ρατσιστές.Η δεξιά, η εξουσία, οι αρχές ήταν έξω από την κοινωνία μας, ήταν το ξένο, το άλλο. Μου την είχε στημένη στο νηπιαγωγείο. Κατανάγκαζαν εμένα το σκιτσογράφο να πλέκω καλαθάκια και να κεντάω με μπρισίμι μηλαράκια σε χαρτόνι. Για να με σπάσουν. Δε μίλησα. Καταδικάστηκα σε δωδεκαετή εκπαίδευση. Μου’ριξαν και έναν χρόνο επι πλέον ως μη συνεργάσιμο. Δραπέτευσα πριν εκτίσω την ποινή.
Ακολούθησε ο κατήφορος. Από τα χαμαιτυπία της Αριστεράς στα καταγώγια των Καλών Τεχνών. Έμαθα κινηματογράφο στους κινηματογράφους, θέατρο στο θέατρο, μουσική την νύχτα και εικόνες στο πεζοδρόμιο. «Πανσπουδαστική», «Δρόμοι της Ειρήνης», «Αυγή».
Ακουλουθεί μια χούντα που επι 40 χρόνια παραμένει 7 ετών. Σκιτσάρω αγωνιόντας να κατανοήσω το προηγούμενο. «Αντί», «Ελευθεροτυπία», «Σχολιαστής», «Ντέφι», «Βαβέλ», «ΔΗΩ» και «Τσιγγάνικη ορχήστρα», «Το μαύρο είδωλο της Αφροδίτης», «Τυφών», «Γιαταλεφτά Νοέμβρη», «2000 στα 4».
Γαλέρα στους πέρα κάμπους»
Σκίτσα, κείμενα, γελοιογραφίες
Ο Γιάννης Καλαϊτζής ήταν αστείρευτος, οξυδερκής παρατηρητής της πραγματικότηας, με το δικό του, ιδιαίτερο χιούμορ, που εκφραζόταν τόσο σε σκίτσα με άπειρες μικρές λεπτομέρειες όσο και σε κείμενα πυκνά με δαιδαλώδεις συνειρμούς.
Ένα μικρό δείγμα από τις γελοιογραφίες του τα τελευταία χρόνια:
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου