Συστήνεται ως επενδυτής στον χώρο των πράσινων επιχειρήσεων. Πρόκειται για μια μάλλον σεμνή δήλωση, αν σκεφθεί κανείς ότι ο 38χρονος επιχειρηματίας Ben Goldsmith είναι ο συνεχιστής μιας οικονομικής αυτοκρατορίας.
Η σεμνότητα, όμως, δεν είναι το πιο ενδιαφέρον από τα προτερήματα του ανθρώπου που βρίσκεται απέναντί μου στο καφέ του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης.
Είναι διάθεσή του να προσφέρει με όποιον τρόπο μπορεί για την προστασία του περιβάλλοντος και την αειφορία, εστιάζοντας τα τελευταία χρόνια στις περιοχές εκείνες που δέχονται ιδιαίτερες πιέσεις από τον τουρισμό.
Κάπως έτσι προέκυψε και το Cyclades Preservation Fund, που κλείνει ένα έτος ζωής.
Του ζητώ να συστηθεί. «Διαχειρίζομαι μαζί με άλλους τέσσερις ανθρώπους ένα επενδυτικό κεφάλαιο που ονομάζεται Menhaden και μπήκε πριν από 2,5 χρόνια στο χρηματιστήριο του Λονδίνου. Παρέχουμε χρηματοδότηση για έργα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ΑΠΕ), διαχείρισης απορριμμάτων και υδάτων.
Επιπλέον, εδώ και 10 χρόνια η οικογένειά μου διαχειρίζεται έναν φιλανθρωπικό οργανισμό. Η οικογένειά μου έχει οικονομική επιφάνεια – ο πατέρας μου απέκτησε σημαντική περιουσία τις δεκαετίες ’50 και ’60 και στα τελευταία χρόνια της ζωής του αφοσιώθηκε στην προστασία του περιβάλλοντος.
Ο μεγαλύτερος αδελφός του, Edward Goldsmith, πέρασε όλη τη ζωή του υπερασπιζόμενος τις ίδιες αξίες. Ηταν από τα ιδρυτικά μέλη της Greenpeace, ήταν ο πρώτος υποψήφιος του κόμματος των Πρασίνων στη Μεγάλη Βρετανία και ιδρυτής και διευθυντής του περιοδικού The Ecologist.
Μιλούσε για προβλήματα όπως η διάβρωση των εδαφών, η κλιματική αλλαγή, η αποψίλωση των δασών ήδη από τη δεκαετία του ’50. Πάλεψε όλη τη ζωή του και είμαι ευτυχής ότι στα τελευταία χρόνια του βίου του είδε να επιβεβαιώνονται οι απόψεις του και να δημιουργείται ένα κίνημα γι’ αυτά για τα οποία πολέμησε».
Οικογενειακή παράδοση
Προερχόμενος από μια οικογένεια με οικολογική ευαισθησία, ο κ. Goldsmith γρήγορα αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις του στην ίδια κατεύθυνση. «Πάντα μου έκανε εντύπωση πώς μπορείς να κερδίσεις μεγάλες μάχες με λίγα χρήματα, προερχόμενα από δωρεές, αν τα κατευθύνεις στους σωστούς ανθρώπους.
Ο χώρος της περιβαλλοντικής προστασίας είναι γεμάτος από λαμπρούς ανθρώπους, των οποίων η δράση συχνά περιορίζεται από την έλλειψη χρηματοδότησης. Αρκεί λίγο “καύσιμο” για να απογειωθούν σαν πύραυλοι.
Η Greenpeace έσωσε τις φάλαινες τη δεκαετία του ’70 με έναν ισχνό προϋπολογισμό, κινητοποιώντας επιτυχώς την κοινή γνώμη υπέρ της απαγόρευσης της αλιείας τους. Τεράστιες αλλαγές μπορούν να συμβούν όταν υποστηρίξεις τους κατάλληλους ανθρώπους. Μου προξενούσε λοιπόν εντύπωση πόσο λίγοι φιλάνθρωποι δίνουν δωρεές υπέρ του περιβάλλοντος, μόλις το 2%.
Επρεπε να βρεθεί ένας καλύτερος τρόπος να τους προσεγγίσουμε. Ετσι δημιουργήσαμε στη Μεγάλη Βρετανία το Δίκτυο Δωρητών για το Περιβάλλον, με ανθρώπους και εταιρείες που δίνουν χρήματα για περιβαλλοντικούς σκοπούς.
Το θέμα είναι ότι για τους περισσότερους ανθρώπους τα μεγάλα περιβαλλοντικά προβλήματα μοιάζουν κάπως αφηρημένα. Οταν μιλάς λ.χ. για την αποψίλωση του Αμαζόνιου ή τη μείωση των παγκοσμίων ιχθυοαποθεμάτων εξαιτίας της υπεραλίευσης, πολλοί σκέφτονται ότι είναι ζητήματα μεγάλα, που πρέπει να τα χειριστεί η κεντρική κυβέρνηση, ή ο ΟΗΕ και προτιμούν να διαθέσουν χρήματα λ.χ. για το σχολείο της γειτονιάς τους».
Από την Ίμπιζα
Κάπως έτσι προέκυψε η ιδέα για τη δημιουργία τοπικών επενδυτικών κεφαλαίων. Το πρώτο ιδρύθηκε στην Ιμπιζα, το 2010. Μέχρι σήμερα έχει συγκεντρώσει 300.000 ευρώ, που διατέθηκαν σε τοπικές δράσεις για την προστασία του νερού, του θαλάσσιου περιβάλλοντος και του αγροτικού τοπίου, την έξυπνη διαχείριση απορριμμάτων και την παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές.
«Το βόρειο κομμάτι της Ιμπιζας είναι ανέγγιχτο. Είναι ένα υπέροχο νησί και υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θέλουν να το βοηθήσουν. Η ομορφιά, λοιπόν, της συγκεκριμένης προσέγγισης είναι ότι ξεκινάς με μια μικρή επιτροπή ανθρώπων που έχουν πάθος και ιδέες και κάθε χρόνο συγκεντρώνεις ποσά για τοπικές δράσεις».
Πριν από ένα έτος ο Ben Goldsmith, η Alice Apponyi και ο Αναστάσιος Λεβέντης ίδρυσαν το Cyclades Preservation Fund (επενδυτικό κεφάλαιο για την προστασία των Κυκλάδων) με πρόεδρο τον κ. Λεβέντη.
Στο πρώτο έτος συγκεντρώθηκαν περίπου 100.000 ευρώ και χρηματοδοτήθηκαν οκτώ τοπικές δράσεις.
Ανάμεσα σε αυτές, η δημιουργία θαλάσσιου πάρκου στη Γυάρο, η δράση του κέντρου περίθαλψης άγριων πουλιών «Αλκυόνη» στην Πάρο, η δημιουργία σταθμού συγκέντρωσης θαλάσσιων απορριμμάτων στην Αντίπαρο από την Aegean Rebreath και η μελέτη για τη δημιουργία γεωπάρκου στη Σύρο από την ΚΟΙΝΣΕΠ «Απάνω Μερά».
Την προηγούμενη Τετάρτη, το Cyclades Preservation Fund πραγματοποίησε στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης εκδήλωση για τη συγκέντρωση δωρεών.
«Δυστυχώς, δεν γνωρίζω την Ελλάδα όσο θα ήθελα», λέει ο κ. Goldsmith.
«Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, η σχέση μου περιοριζόταν στους Ελληνες φίλους μου στο Λονδίνο. Ομως, δεν μπορείς να έρθεις σε αυτή τη χώρα χωρίς να την ερωτευθείς. Μάλιστα, σε ένα από τα ταξίδια μου, στην Πάτμο, γνώρισα και τη σύζυγό μου.
Υπάρχουν πολλά που μπορούν να γίνουν στα ελληνικά νησιά. Χρειαζόμαστε νέους και σταθερούς υποστηρικτές, ώστε να χρηματοδοτήσουμε τοπικές δράσεις, με άμεσο όφελος στις τοπικές κοινωνίες και στο περιβάλλον».
Ανησυχίες
Ο κ. Goldsmith ανησυχεί για τις πρόσφατες ανακοινώσεις περί εξορύξεων υδρογονανθράκων στη νότια Κρήτη και στο Ιόνιο. «Κατ’ αρχάς δεν είναι αποδοτικό οικονομικά.
Πιστεύω ότι πολύ σύντομα η ενέργεια από ΑΠΕ, ιδίως η ηλιακή, θα είναι τόσο φθηνή που κανείς δεν θα θέλει να επενδύσει σε κάτι άλλο.
Η επένδυση σε εξορύξεις υδρογονανθράκων είναι ξεπερασμένη και σύντομα θα είναι και ασύμφορη. Επομένως, ως επιχειρηματίας θεωρώ ότι δεν είναι μια αποδοτική επένδυση.
Ταυτόχρονα, οι εξορύξεις στη θάλασσα ενέχουν σοβαρό ρίσκο. Πόσες δουλειές θα υποστηρίξει η βιομηχανία πετρελαίου στην Ελλάδα; Θα είναι συγκρίσιμες με εκείνες που υποστηρίζει ο τουρισμός;
Στο ενδεχόμενο ενός ατυχήματος, πολλά νησιά θα “ξοφλήσουν” για 5-10 χρόνια, ενώ η ζημιά στο φυσικό περιβάλλον θα χρειαστεί δεκαετίες για να αποκατασταθεί. Νομίζω ότι για την Ελλάδα δεν αξίζει το ρίσκο».
Πηγή: Εφημερίδα «Καθημερινή»
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου