Έφτασε ο πολιτισμός στον Άγιο Σώστη... πλέον ηλεκτροδοτείται ...βοήθεια μας ....για δυο μέρες που γιορτάζουμε την χάρη του και 5 γάμους τον χρόνο ... χμμμ...μάλιστα !!!
Σας ενοχλούσαν τα αυτοκίνητα ???
Τώρα θα φορτίζετε και τα κινητά σας ...!!!
Και έχει ο θεός τι άλλο έρχεται ...!!!
Πλησιάζει η σεζόν γατάκια και οι παραλίες πολιορκούνται...!!!
Και ως δια μαγείας οι νόμοι και οι διατάξεις σε αυτή την χώρα έχουν μια περίεργη ελαστικότητα και ευελιξία ασπόνδυλου οργανισμού θα έλεγα ... μιλάω γενικά για τις παραλίες όχι για την συγκεκριμένη ... και ο νοών νοείτο ...!!!
Τα πανηγύρια είναι εκδηλώσεις
Για παράδειγμα, αν για μία εκδήλωση υπεύθυνη είναι μία κρατική οντότητα, τότε ανεξάρτητα από πού προέρχονται τα έσοδα της εκδήλωσης, οι υπεύθυνοί της είναι υπόλογοι, ακόμη και ποινικά, για το πώς κατανέμουν αυτές τις δαπάνες.
Αν η εκδήλωση είναι ιδιωτική, τότε δεν υπάρχει κανείς έλεγχος πέρα από τις γενικότερες διατάξεις που διέπουν μία τέτοια δραστηριότητα, π.χ. η έκδοση νόμιμων παραστατικών.
Τα πανηγύρια μπορεί να είναι αυτόνομα ή μέρος μιας άλλης γενικότερης εκδήλωσης. Για παράδειγμα, μία θρησκευτική εορτή, όπως αυτό του Αγίου Σώστη η της Καπετανίας , μπορεί να συνδυάζεται και με ένα τοπικό πανηγύρι μαζί με άλλες εκδηλώσεις.
Το ερώτημα που τίθεται, λοιπόν, είναι τι είναι το πανηγύρι;
Τι είναι το πανηγύρι; Τα πανηγύρια εξυπηρετούν πολλούς σκοπούς. Σήμερα, ο πιο σημαντικός είναι η τοπική οικονομική, κοινωνική, πολιτισμική και πολλές φορές η πολιτική ανάπτυξη μιας περιοχής.
Ίσως και γι’ αυτό το λόγο ένας γνωστός επιστήμων των εκδηλώσεων και ιδιαίτερα των πανηγυριών, o Getz, ορίζει τα τελευταία ως μία γιορτή των αξιών, της ιδεολογίας, της ταυτότητας και της συνέχειας μιας κοινότητας
1. Ο ορισμός εμπεριέχει και τους σκοπούς. Σύμφωνα με τον Getz, σκοπός των πανηγυριών είναι η συνέχεια της παράδοσης, η οποία ορίζεται από την ιδεολογία και τις αξίες που συνθέτουν την ιδιαίτερη ταυτότητα μιας περιοχής.
Όπως κάθε εκδήλωση έτσι και αυτή του πανηγυριού θα πρέπει να αναλυθεί από την πλευρά της προφοράς και της ζήτησης (Getz, 2008). Απαιτείται λοιπόν μία ανάλυση της ζήτησης για την εκδήλωση «πανηγύρι» που θα βοηθήσει στην καλύτερη προώθηση της εκδήλωσης και στη μεγιστοποίηση των ωφελειών και στόχων που έχουν θέσει οι οργανωτές.
Η ανάλυση αυτή επικεντρώνεται στους παράγοντες που ικανοποιούν τους συμμετέχοντες με στόχο τη δημιουργία πιστών και επαναλαμβανόμενων «πελατών» (βλέπε Tanford and Jung, 2017).
Οι ευχαριστημένοι πελάτες δεν παραμένουν μόνο πιστοί, αλλά παρακινούν και άλλους να συμμετέχουν στο πανηγύρι την επόμενη φορά
.Από την άλλη πλευρά, η προσφορά απαιτεί καταγραφή των υποδομών που θα χρησιμοποιηθούν για την εκδήλωση. Πολλές φορές μπορεί να απαιτείται και η δημιουργία νέων υποδομών.
Φυσικά, η χρηματοδότηση αυτών των υποδομών είναι μείζον ζήτημα, διότι, στις περισσότερες των περιπτώσεων, οι οργανωτές απαιτούν αυτές να χρηματοδοτούνται από λεφτά των φορολογουμένων άλλων περιοχών, που δεν έχουν καμία σχέση με την εκδήλωση είτε ως «παραγωγοί» είτε ως «καταναλωτές».
Με αυτή την έννοια, οι εκδηλώσεις γενικά και το πανηγύρι ειδικά δεν απαιτούν κάποια ιδιαίτερη (οικονομική) ανάλυση, και αυτό δείχνουν και οι πιο πολλές μελέτες. Μία γρήγορη ανασκόπηση αυτών των μελετών δείχνει ότι η πλειονότητά τους ασχολείται με την εξέταση της συμπεριφοράς των συμμετεχόντων, χρησιμοποιώντας δημογραφικές (ηλικία, φύλο), οικονομικές (εισόδημα, επάγγελμα), κοινωνικές-εθνογραφικές (κοινωνική τάξη, ειδικές ομάδες πληθυσμού), και άλλες μεταβλητές.
Δυστυχώς, οι πιο πολλές από αυτές τις μελέτες επικεντρώνονται μόνο σε μία εκδήλωση, που περιορίζεται τοπικά και χρονικά.
Συνεπώς, χρήσιμες γενικεύσεις και γενικά συμπεράσματα δεν μπορούν να εξαχθούν. Η προσφορά, από την άλλη πλευρά, εστιάζεται περισσότερο σε οργανωτικά και χρηματοδοτικά ζητήματα που άμεσα συνδέονται με το ποιος ή ποιοι αναλαμβάνουν την οργάνωση του πανηγυριού.
4. Ποιος ή ποιοι πρέπει να οργανώνουν τα πανηγύρια; Η απάντηση είναι απλή: αυτοί που ενδιαφέρονται για τους σκοπούς που τέτοιες εκδηλώσεις μπορούν να πετύχουν.
Τα πανηγύρια χρησιμοποιούνται κυρίως ως μοχλοί τοπικής (οικονομικής) – συνοικιακής ανάπτυξης. Όσοι φορείς και ιδιώτες είναι επιφορτισμένοι ή θεωρούν ότι έχουν το καθήκον της προώθησης της τοπικής ανάπτυξης, αυτοί είναι που αναλαμβάνουν και την οργάνωση (προσφορά) αυτών των εκδηλώσεων.
Αν και δεν εξετάζεται εδώ, να αναφέρουμε ότι η «πανηγυριοποίηση» του πολιτισμού δεν γίνεται αποδεκτή χωρίς αντίλογο.
καπετανία
6 Συνεπώς, τα πανηγύρια μπορεί να οργανώνονται από τρεις φορείς:
(α) το δημόσιο,
(β) τις αστικές εταιρείες μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα,
και (γ) τους ιδιώτες.
Σε πολλές περιπτώσεις, οι φορείς αυτοί συνεργάζονται και συνθέτουν μία μεικτή ομάδα οργάνωσης των πανηγυριών, συνήθως χωρίς διακριτούς ρόλους, κάτι που οδηγεί σε συγκρούσεις με αποτέλεσμα την αποτυχία των εκδηλώσεων, όπως θα δείξουμε παρακάτω στο μέρος όπου εξετάζεται το θέμα «γιατί τα πανηγύρια αποτυγχάνουν».
Η έννοια του δημοσίου είναι ευρεία και μπορεί να περιλαμβάνει όλα τα επίπεδα διακυβέρνησης: εθνικό, περιφερειακό, νομαρχιακό, δημοτικό ακόμη και συνοικιακό-ενοριακό.
Οι εκκλησίες και τα μοναστήρια αποτελούν πυλώνες των ελληνικών πανηγυριών με χρώμα θρησκευτικό, αλλά συνεχίζουν μία μεγάλη ιστορία που εκτείνεται χρονικά πολύ πριν την κατοχύρωση της χριστιανικής πίστης.
Όλοι αυτοί αναλαμβάνουν να οργανώσουν εκδηλώσεις που περιλαμβάνουν και πανηγύρια σε περιφερειακό επίπεδο. Η έννοια του δημοσίου περιλαμβάνει και φορείς Δημοσίου Δικαίου, όπως για παράδειγμα τον ΣΕΓΑΣ, που οργανώνει τον Μαραθώνιο της Αθήνας.
5. Τι πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους οι οργανωτές πανηγυριών; Οι Wilsson et al (2017) εξέτασαν τους παράγοντες που οι οργανωτές των πανηγυριών θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους.
Οι παράγοντες αυτοί είναι οι εξής:
Α. Κίνητρα Συμμετεχόντων και Συνδιοργανωτών
Β. Δημιουργία Ευχάριστων Εμπειριών των Συμμετεχόντων
Γ. Δημιουργία Θετικής Εικόνας του Προορισμού
Δ. Οικονομικές Επιδράσεις
Ε. Διαχειριστικά (Μάνατζμεντ)
Ζητήματα Α. Κίνητρα Συμμετεχόντων και Συνδιοργανωτών Αναφέρθηκε ήδη η νοσταλγία ως ένας παράγοντας που κινητοποιεί όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη ενός πανηγυριού.
Η νοσταλγία, όμως, αφορά τους μεγάλους σε ηλικία. Οι νέοι δεν μπορούν να έχουν ως κίνητρο τη νοσταλγία, και επιπλέον οι νέοι διασφαλίζουν τη συνέχεια ενός πανηγυριού.
Συνεπώς, οι οργανωτές ενός πανηγυριού θα πρέπει να τμηματοποιήσουν τη δυνητική αγορά τους, κυρίως σε ό,τι αφορά την ηλικιακή σύνθεση των συμμετεχόντων.
Είναι πολύ σημαντική η σωστή τμηματοποίηση της αγοράς σύμφωνα με τις κλασικές μεταβλητές:
(α) ηλικίας,
(β) φύλου,
(γ) εκπαίδευσης,
(δ) εισοδήματος κ.ά.
Αυτή η δραστηριότητα της τμηματοποίησης, που στην ουσία απαντάει στο ερώτημα γιατί γίνεται ένα πανηγύρι, είναι πολύ σημαντική.
Η μη σωστή τμηματοποίηση εξηγεί γιατί οι πιθανότητες να αποτύχει ένα πανηγύρι είναι μεγαλύτερες από το να επιτύχει.
Β. Δημιουργία Ευχάριστων Εμπειριών των Συμμετεχόντων Σκοπός των πανηγυριών που θέλουν να καθιερωθούν είναι η αποκόμιση ευχάριστων εμπειριών από τους συμμετέχοντες.
Οι πιο πολλές μελέτες ασχολούνται με αυτό το θέμα που οριοθετεί και την ποιότητα ενός πανηγυριού. Καλό πανηγύρι είναι μόνο εκείνο που αφήνει ευχάριστες αναμνήσεις (εμπειρίες) και αυτό αφορά όλες τις δραστηριότητες (διαστάσεις) που συνθέτουν την προσφορά ενός πανηγυριού.
Το ευχάριστο περιβάλλον ενός πανηγυριού αποτελείται από απτά και μη απτά χαρακτηριστικά. Η ποιότητα του προγράμματος του πανηγυριού αλλά και οι βοηθητικές υπηρεσίες (π.χ. μετακίνηση) είναι σημαντικές στην ικανοποίηση που αποκομίζουν οι συμμετέχοντες σ’ ένα πανηγύρι.
Γ. Δημιουργία Θετικής Εικόνας του Προορισμού Οι σκοποί ενός πανηγυριού μπορεί να είναι πολλοί. Στις περιφερειακές-τοπικές οντότητες, ένας μεγάλος σκοπός μιας τέτοιας εκδήλωσης είναι η δημιουργία θετικών εντυπώσεων για το μέρος που αποκομίζουν οι επισκέπτες ενός πανηγυριού.
Απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή πώς κανείς επικοινωνεί, με αφορμή το πανηγύρι, την εικόνα του πανηγυριού.
Ο κάθε τόπος έχει τις ιδιαίτερες ομορφιές του, και η υπερτοποθέτηση αυτών των ομορφιών του τόπου μπορεί στο τέλος να κάνει κακό παρά καλό.
8 Είναι αυτονόητο και έχει επισημανθεί από παλιά στη σχετική βιβλιογραφία ότι η προώθηση ενός πανηγυριού συνεπάγεται, αυτομάτως, προώθηση και του τόπου όπου γίνεται το πανηγύρι. Αυτό καθίσταται πιο εμφανές όταν το πανηγύρι λαμβάνει χώρα όχι στις πόλεις αλλά στην επαρχία, ιδιαιτέρως σε φθίνουσες περιοχές.
Το λάθος που κάνουν οι οργανωτές πανηγυριών είναι η υπερβολή και η υπόσχεση στους επισκέπτες ποιοτικών υπηρεσιών που αντικειμενικά δεν μπορούν να προσφερθούν, είτε σε ό,τι αφορά την μεταφορά και μετακίνηση, είτε στη διαμονή και το φαγητό.
Δ. Οικονομικές Επιδράσεις Τα πανηγύρια στις επαρχίες δεν απαιτούν επενδύσεις παγίου κεφαλαίου και από αυτή την άποψη μπορεί να φανούν οικονομικά χρήσιμα στις τοπικές κοινωνίες.
Τα πανηγύρια δημιουργούν θέσεις εργασίες και εισόδημα για τις τοπικές κοινωνίες, στο βαθμό που προσελκύουν επισκέπτες εκτός περιοχής ή, ακόμη καλύτερα, εκτός χώρας.
Ήδη αναφέρθηκε η τάση πολλών οργανωτών να υπερτιμούν σκοπίμως τα οικονομικά οφέλη και να υποεκτιμούν τα οικονομικά κόστη.
Πάντως, εκτός από τα αμφίβολα οικονομικά οφέλη, η αξιολόγηση των πανηγυριών δεν μπορεί να γίνει αν δεν ληφθεί υπόψη η κοινωνική σημασία τους.
Τα πανηγύρια μπορούν να προωθούν την κοινωνική συμμετοχή, που θεωρείται κοινωνικό κεφάλαιο χρήσιμο για την επίτευξη οικονομικών στόχων, ως κοινωνίας πλέον και όχι ως ατόμων.
Το κτίσιμο ενός τοπικού κοινωνικού κεφαλαίου, μέσω των πανηγυριών, δεν είναι άμοιρο κοστών, όπως η περιβαλλοντολογική επιβάρυνση, η αύξηση του θορύβου, η δημιουργία συγκοινωνιακών προβλημάτων, η αύξηση της εγκληματικότητας κ.λπ.
Ε. Διαχειριστικά (Μάνατζμεντ) Ζητήματα Όπως κάθε εκδήλωση, έτσι και τα πανηγύρια έχουν τα θετικά τους και τα αρνητικά τους.
Αποτελεί καθήκον της αποτελεσματικής διαχείρισης η μεγιστοποίηση των θετικών και η ελαχιστοποίηση των αρνητικών. Η διαχείριση είναι επιστήμη και τέχνη.
Υπάρχουν άτομα με επιστημονικές γνώσεις οργάνωσης και διαχείρισης, με εμπειρία και ικανότητες.
Η έλλειψη ενός εκ των τριών αποτελεί παράγοντα που εξηγεί την αποτυχία ενός πανηγυριού. Πάνω απ’ όλα, όμως, είναι η ικανότητα του ατόμου να ασκεί διοίκηση, ακόμη και για ένα μικρό πανηγύρι ενός απομακρυσμένου χωριού.
. Γιατί Αποτυγχάνουν τα Πανηγύρια;
Η αποτυχία εδώ ορίζεται ως η μη επανάληψη μιας εκδήλωσης που έχει ήδη ανακοινωθεί ως ετήσια – περιοδική.
Οι Lee & Kyle (2014) προσδιόρισαν δύο λόγους που εξηγούν την αποτυχία των πανηγυριών:
(α) έλλειψη χρημάτων – «σφιχτοί» προϋπολογισμοί
και (β) ελλιπής γνώση προώθησης (μάρκετινγκ) τέτοιων εκδηλώσεων.
Το δεύτερο το συνδέουν με την μη σωστή τμηματοποίηση της αγοράς των πανηγυριών. Οι συγγραφείς βρήκαν ότι αυτή η τμηματοποίηση πρέπει να γίνεται σύμφωνα με:
(α) ηλικία,
(β) εκπαίδευση,
και (γ) προηγούμενη εμπειρία.
Πιο νωρίς ο Getz (2002) είχε δημοσιεύσει μία εργασία με τον χαρακτηριστικό τίτλο «γιατί τα πανηγύρια αποτυγχάνουν» (Why Festivals Fail).
Στο άρθρο του προσδιόρισε τους εξής παράγοντες που οδήγησαν στην αποτυχία ενός πανηγυριού:
α) Καιρικές συνθήκες
β) Έλλειψη επιχειρηματικών χορηγιών
γ) Εξάρτηση μόνο από μια πηγή εσόδων, π.χ. κρατικές (πολιτικές) ενισχύσεις που δεν επανελήφθησαν.
δ) Ανεπαρκής ή παντελής έλλειψη προβολής και προώθησης του πανηγυριού.
ε) Έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού.
Με δεδομένο την μεγάλη πιθανότητα αποτυχίας ενός πανηγυριού και τους παράγοντες που οδηγούν σ’ αυτή την αποτυχία, πώς μπορεί να «στηθεί» ένα πετυχημένο πανηγύρι; .
Πώς «Στήνεται» ένα Πετυχημένο Πανηγύρι; Μακροχρόνια πετυχημένα (τουλάχιστον για δέκα χρόνια), θεωρούνται τα πανηγύρια που είναι οικονομικά βιώσιμα, και αυτό επιτυγχάνεται μόνο με έναν τρόπο: συνεχή αύξηση του αριθμού των συμμετεχόντων, μέχρι να φθάσει στον άριστο (επιθυμητό) αριθμό.
Βήμα 1ο: Δημιουργία και Πρωτεργάτης (Πρωτεργάτες)
Εν αρχή είναι οι δημιουργοί, οι πρωτεργάτες, αυτοί δηλαδή που όχι μόνο έχουν την ιδέα (όχι και τόσο σημαντικό να έχει κάποιος την ιδέα), αλλά έχουν τις ικανότητες και τα μέσα, κυρίως τα οικονομικά, να αναλάβουν μία τέτοια δραστηριότητα.
Τα πανηγύρια δεν πάσχουν από ιδέες καλής οργάνωσης και Δημιουργία & Πρωτεργάτες
Στάδιο Προετοιμασίας
Διαδικασίες
1. Στρατηγικές Σχέσεις
2. Σχέσεις μεταξύ πρωτεργατών
3. Ρόλος της Δικτύωσης
1. Οικονομικό Κεφάλαιο
2. Πολιτισμικό Κεφάλαιο
3. Κοινωνικό Κεφάλαιο
4. Συμβολικό Κεφάλαιο Συνεργασίες Πρωτογενείς Πόροι θεματολογίας. Πάσχουν από άτομα που είναι ικανά να υλοποιήσουν οποιαδήποτε ιδέα. Όπως και σε κάθε άλλο ζήτημα οργάνωσης και διοίκησης, μέρος της επιτυχίας οφείλεται στην αδιατάρακτη και αδιάσπαστη εφαρμογή της ενότητας της εντολής.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι όλες οι οργανωτικές και διοικητικές εντολές εκπορεύονται από ένα άτομο. Οι πολλές και πολυπληθείς οργανωτικές και διοικητικές συσκέψεις είναι τροχοπέδη στην οργάνωση επιτυχημένων πανηγυριών. Το ένα ή τα λίγα άτομα προετοιμάζουν το πανηγύρι, κι αυτό είναι το πρώτο στάδιο.
Βήμα 2ο: Στρατηγικές Συνεργασίες Κανένα πανηγύρι δεν μπορεί να γίνει χωρίς συνεργασίες. Σε κάθε μέρος υπάρχουν στρατηγικοί εταίροι που μπορούν να βοηθήσουν ή και να μην εμποδίσουν την οργάνωση του πανηγυριού. Τέτοιες στρατηγικές συνεργασίες απαιτούνται με θεσμούς όπως η εκκλησία, οι τοπικές αρχές, οι διάφοροι σύλλογοι κ.λπ.
Οι θεσμοί αυτοί πιο εύκολα συνεισφέρουν «πνευματικά» παρά οικονομικά. Μπορούν, όμως, να διαθέσουν υποδομές, όπως ένα γήπεδο, μια πλατεία,ενα θέατρο κ.λπ. Σε πολλές περιπτώσεις, λόγω έλλειψης ικανότητας, ο ρόλος τους πρέπει να φαίνεται ότι είναι στρατηγικός μεν στην ουσία, στη δε συμμετοχή διακοσμητικός.
Στην αρχική φάση της προετοιμασίας, αυτά τα δίκτυα συνεργασιών δεν επιζητούν μεγάλη συμμετοχή. Το πρόβλημα δημιουργείται μόνο αν το πανηγύρι είναι πετυχημένο, δηλαδή έχει πολύ μεγάλη συμμετοχή.
Γι’ αυτό αυτές οι στρατηγικές σχέσεις και συνεργασίες θα πρέπει να ξεκαθαρίζονται στο αρχικό στάδιο του σχεδιασμού του πανηγυριού, κυρίως γραπτώς.
Πάντοτε οι δημιουργοί και οι πρωτεργάτες ενός πανηγυριού θα πρέπει να έχουν ένα «μυστικό» σχέδιο εναλλακτικών λύσεων για όλα τα θέματα και ειδικά για τα ζητήματα που αφορούν τις σχέσεις με τους στρατηγικούς συνεργάτες.
Βήμα 3ο: Πρωτογενείς Πόροι Το πανηγύρι θέλει πόρους, ένα μεγάλο μέρος των οποίων είναι και οι οικονομικοί πόροι. Το οικονομικό κεφάλαιο είναι ταυτόσημο με τις υποδομές, αλλά χρειάζεται και το αρχικό ρευστό για να ξεκινήσει η όλη προσπάθεια.
Αργότερα, το πανηγύρι μπορεί να δημιουργήσει αυτοτελείς (δευτερογενείς) πόρους από τα εισιτήρια και τις χορηγίες, αλλά αυτοί οι οικονομικοί πόροι δεν είναι εγγυημένοι και ούτε μπορούν εύκολα να προϋπολογισθούν τουλάχιστον, στο ξεκίνημα ενός νέου πανηγυριού.
Το πολιτισμικό κεφάλαιο μιας περιοχής είναι το αποτέλεσμα της ιστορικής συσσώρευσης των αξιών, των ηθών και των εθίμων της. Είναι η παράδοση του τόπου που αποτελεί το πολιτισμικό της κεφάλαιο, είτε φυσικό (ιστορικά μνημεία), είτε ανθρώπινο, που εκφράζεται από τον τρόπο συμπεριφοράς των ανθρώπων της.
Για παράδειγμα, η φιλοξενία είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα και μέρος του πολιτισμικού κεφαλαίου ενός τόπου. Αυτός ο πολιτισμός σε επίπεδο ατόμου εκφράζει και την έννοια του ανθρώπινου κεφαλαίου, αν συνυπολογισθεί και το ανθρώπινο κεφάλαιο που αποκτήθηκε μέσω της διαδικασίας της τυπικής και άτυπης εκπαίδευσης.
Το κοινωνικό κεφάλαιο ενός τόπου αποτελείται από την κοινωνική του συνοχή και την αλληλεγγύη που υπάρχει μεταξύ των μελών κυρίως της τοπικής κοινωνίας, όπου τίποτε δεν μένει μυστικό.
Μια κοινωνία σε συνεχή σύγκρουση δεν δημιουργεί τις καλύτερες συνθήκες για την οργάνωση πανηγυριών.
Πολλές, μάλιστα, εκδηλώσεις πανηγυριών έχουν αποτύχει και ακυρωθεί ακριβώς λόγω της έλλειψης του κοινωνικού κεφαλαίου που απαιτείται για οποιαδήποτε κοινωνική εκδήλωση.
Το συμβολικό κεφάλαιο ταυτίζεται με την υπερηφάνεια που νοιώθει κάποιος ως μέλος ενός τόπου που οργανώνει μια καλή εκδήλωση.
Συνίσταται στο κύρος, το γόητρο, τη διεθνή και εθνική απήχηση, τη φήμη κ.λπ, που μπορούν να προκύψουν από την οργάνωση πετυχημένων πανηγυριών.
Βήμα 4ο: Διαδικασίες
Οι διαδικασίες πρέπει συνεχώς να αναλύονται διότι τα πανηγύρια είναι επαναλαμβανόμενες, κυρίως ετήσιες, εκδηλώσεις.
Η σωστή ανάλυση περιλαμβάνει όλες τις διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από κάθε ετήσιο πανηγύρι. Η διαφύλαξη (προστασία) του πανηγυριού είναι μία σημαντική διαδικασία και περιλαμβάνει την τελική διαμόρφωση του προγράμματος.
Περιλαμβάνει το ποιοι θα συμμετέχουν στο πανηγύρι ως συντελεστές, γεγονός που θα διασφαλίζει την μεγαλύτερη δυνατή ικανοποίηση και ευχαρίστηση των συμμετεχόντων. Η συνήθης προσέγγιση «να τους βολέψουμε όλους», δεν διαφυλάττει το πανηγύρι και υπονομεύει την επιτυχία, τρέχουσα και μελλοντική.
Καθοριστικά σε αυτή τη διαδικασία είναι το κύρος και η δύναμη του ατόμου που αναλαμβάνει να οργανώσει μία εκδήλωση. Αν έχει τα μέσα (και κυρίως τα οικονομικά μέσα), τότε τα «όχι» είναι πολύ εύκολα.
Αν το άτομο αυτό είναι εξαρτώμενο από τα διάφορα ενδιαφερόμενα μέρη, οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά ακόμη και ατομικά, τότε το πανηγύρι δεν θα έχει επιτυχία.
Το στάδιο των διαδικασιών απαιτεί καλή διαπραγμάτευση με όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη κυρίως με σύντομες προσωπικές συναντήσεις και όχι με τη μορφή ατελείωτων συνεδριάσεων.
Απαιτεί εμπιστοσύνη, που αποκτιέται μέσα από την περαίωση διαφανών ενεργειών και ξεκάθαρων στόχων που οριοθετούν και την ταυτότητα της όλης διαδικασίας. Η εμπιστοσύνη είναι σημαντικός παράγοντας διότι βοηθά στην απόκτηση πόρων για την οργάνωση του πανηγυριού.
Και πάνω από όλα, η εμπιστοσύνη περιλαμβάνει το κτίσιμο καλών σχέσεων και συνεργασιών με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, και πιο πρόσφατα με τα κοινωνικά δίκτυα..
Συμπεράσματα Το πανηγύρι είναι μία σοβαρή εκδήλωση που πρέπει να ευχαριστεί τους συμμετέχοντες, προβάλλοντας, ταυτόχρονα, όλους αυτούς που εμπλέκονται με την οργάνωση, και αυτό συμπεριλαμβάνει τόσο τον τόπο του πανηγυριού όσο και τους ανθρώπους του.
Η έρευνα για τα πανηγύρια είναι σχετικά πρόσφατη (τα τελευταία τριάντα χρόνια), αλλά αυξάνεται όμως με γοργούς ρυθμούς και, όπως πολλοί ερευνητές αυτών των εκδηλώσεων έχουν επισημάνει, έφθασε πλέον η στιγμή να αναπτυχθεί μία ολοκληρωτική θεωρητική προσέγγιση των πανηγυριών,του νησιού μας στηριζόμενη στις τόσες πολλές εμπειρικές και περιπτωσιολογικές αναφορές που έχουν γίνει γι΄αυτό το θέμα.
Η θεωρητική προσέγγιση καλείται να ξεκαθαρίσει εάν και κατά πόσον το προϊόν «πανηγύρι» είναι
(α) οικονομικό (εμπορικό) αγαθό όπου η κλασική προσφορά και ζήτηση επαρκεί,
(β) εργαλείο τοπικής ανάπτυξης, οπότε η ανάλυση αφορά την εφαρμοσμένη οικονομική πολιτική τοπικής ανάπτυξης,
και (γ) επενδυτικό αγαθό που κτίζει ανθρώπινο, κοινωνικό και πολιτισμικό κεφάλαιο.
Πάντως ένα συγκεκριμένο πανηγύρι δεν μπορεί να είναι και τα τρία.
Απλά, δεν θα είναι πετυχημένο και δεν θα μακροημερεύσει.
Η οικονομική διάσταση είναι μόνο η μία πλευρά του θέματος, αν και η πιο σημαντική, διότι τίποτε που χρησιμοποιεί σπάνιους πόρους δεν διαρκεί στο χρόνο αν δεν έχει και (οικονομικά) έσοδα.
Με δεδομένο αυτό, πολλά πρέπει να γίνουν σε ερευνητικό επίπεδο για να εμπλουτισθούν οι γνώσεις μας για τα πανηγύρια.
Τα πανηγύρια είναι εκδηλώσεις
Για παράδειγμα, αν για μία εκδήλωση υπεύθυνη είναι μία κρατική οντότητα, τότε ανεξάρτητα από πού προέρχονται τα έσοδα της εκδήλωσης, οι υπεύθυνοί της είναι υπόλογοι, ακόμη και ποινικά, για το πώς κατανέμουν αυτές τις δαπάνες.
Αν η εκδήλωση είναι ιδιωτική, τότε δεν υπάρχει κανείς έλεγχος πέρα από τις γενικότερες διατάξεις που διέπουν μία τέτοια δραστηριότητα, π.χ. η έκδοση νόμιμων παραστατικών.
Τα πανηγύρια μπορεί να είναι αυτόνομα ή μέρος μιας άλλης γενικότερης εκδήλωσης. Για παράδειγμα, μία θρησκευτική εορτή, όπως αυτό του Αγίου Σώστη η της Καπετανίας , μπορεί να συνδυάζεται και με ένα τοπικό πανηγύρι μαζί με άλλες εκδηλώσεις.
Το ερώτημα που τίθεται, λοιπόν, είναι τι είναι το πανηγύρι;
Τι είναι το πανηγύρι; Τα πανηγύρια εξυπηρετούν πολλούς σκοπούς. Σήμερα, ο πιο σημαντικός είναι η τοπική οικονομική, κοινωνική, πολιτισμική και πολλές φορές η πολιτική ανάπτυξη μιας περιοχής.
Ίσως και γι’ αυτό το λόγο ένας γνωστός επιστήμων των εκδηλώσεων και ιδιαίτερα των πανηγυριών, o Getz, ορίζει τα τελευταία ως μία γιορτή των αξιών, της ιδεολογίας, της ταυτότητας και της συνέχειας μιας κοινότητας
1. Ο ορισμός εμπεριέχει και τους σκοπούς. Σύμφωνα με τον Getz, σκοπός των πανηγυριών είναι η συνέχεια της παράδοσης, η οποία ορίζεται από την ιδεολογία και τις αξίες που συνθέτουν την ιδιαίτερη ταυτότητα μιας περιοχής.
Όπως κάθε εκδήλωση έτσι και αυτή του πανηγυριού θα πρέπει να αναλυθεί από την πλευρά της προφοράς και της ζήτησης (Getz, 2008). Απαιτείται λοιπόν μία ανάλυση της ζήτησης για την εκδήλωση «πανηγύρι» που θα βοηθήσει στην καλύτερη προώθηση της εκδήλωσης και στη μεγιστοποίηση των ωφελειών και στόχων που έχουν θέσει οι οργανωτές.
Η ανάλυση αυτή επικεντρώνεται στους παράγοντες που ικανοποιούν τους συμμετέχοντες με στόχο τη δημιουργία πιστών και επαναλαμβανόμενων «πελατών» (βλέπε Tanford and Jung, 2017).
Οι ευχαριστημένοι πελάτες δεν παραμένουν μόνο πιστοί, αλλά παρακινούν και άλλους να συμμετέχουν στο πανηγύρι την επόμενη φορά
.Από την άλλη πλευρά, η προσφορά απαιτεί καταγραφή των υποδομών που θα χρησιμοποιηθούν για την εκδήλωση. Πολλές φορές μπορεί να απαιτείται και η δημιουργία νέων υποδομών.
Φυσικά, η χρηματοδότηση αυτών των υποδομών είναι μείζον ζήτημα, διότι, στις περισσότερες των περιπτώσεων, οι οργανωτές απαιτούν αυτές να χρηματοδοτούνται από λεφτά των φορολογουμένων άλλων περιοχών, που δεν έχουν καμία σχέση με την εκδήλωση είτε ως «παραγωγοί» είτε ως «καταναλωτές».
Με αυτή την έννοια, οι εκδηλώσεις γενικά και το πανηγύρι ειδικά δεν απαιτούν κάποια ιδιαίτερη (οικονομική) ανάλυση, και αυτό δείχνουν και οι πιο πολλές μελέτες. Μία γρήγορη ανασκόπηση αυτών των μελετών δείχνει ότι η πλειονότητά τους ασχολείται με την εξέταση της συμπεριφοράς των συμμετεχόντων, χρησιμοποιώντας δημογραφικές (ηλικία, φύλο), οικονομικές (εισόδημα, επάγγελμα), κοινωνικές-εθνογραφικές (κοινωνική τάξη, ειδικές ομάδες πληθυσμού), και άλλες μεταβλητές.
Δυστυχώς, οι πιο πολλές από αυτές τις μελέτες επικεντρώνονται μόνο σε μία εκδήλωση, που περιορίζεται τοπικά και χρονικά.
Συνεπώς, χρήσιμες γενικεύσεις και γενικά συμπεράσματα δεν μπορούν να εξαχθούν. Η προσφορά, από την άλλη πλευρά, εστιάζεται περισσότερο σε οργανωτικά και χρηματοδοτικά ζητήματα που άμεσα συνδέονται με το ποιος ή ποιοι αναλαμβάνουν την οργάνωση του πανηγυριού.
4. Ποιος ή ποιοι πρέπει να οργανώνουν τα πανηγύρια; Η απάντηση είναι απλή: αυτοί που ενδιαφέρονται για τους σκοπούς που τέτοιες εκδηλώσεις μπορούν να πετύχουν.
Τα πανηγύρια χρησιμοποιούνται κυρίως ως μοχλοί τοπικής (οικονομικής) – συνοικιακής ανάπτυξης. Όσοι φορείς και ιδιώτες είναι επιφορτισμένοι ή θεωρούν ότι έχουν το καθήκον της προώθησης της τοπικής ανάπτυξης, αυτοί είναι που αναλαμβάνουν και την οργάνωση (προσφορά) αυτών των εκδηλώσεων.
Αν και δεν εξετάζεται εδώ, να αναφέρουμε ότι η «πανηγυριοποίηση» του πολιτισμού δεν γίνεται αποδεκτή χωρίς αντίλογο.
6 Συνεπώς, τα πανηγύρια μπορεί να οργανώνονται από τρεις φορείς:
(α) το δημόσιο,
(β) τις αστικές εταιρείες μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα,
και (γ) τους ιδιώτες.
Σε πολλές περιπτώσεις, οι φορείς αυτοί συνεργάζονται και συνθέτουν μία μεικτή ομάδα οργάνωσης των πανηγυριών, συνήθως χωρίς διακριτούς ρόλους, κάτι που οδηγεί σε συγκρούσεις με αποτέλεσμα την αποτυχία των εκδηλώσεων, όπως θα δείξουμε παρακάτω στο μέρος όπου εξετάζεται το θέμα «γιατί τα πανηγύρια αποτυγχάνουν».
Η έννοια του δημοσίου είναι ευρεία και μπορεί να περιλαμβάνει όλα τα επίπεδα διακυβέρνησης: εθνικό, περιφερειακό, νομαρχιακό, δημοτικό ακόμη και συνοικιακό-ενοριακό.
Οι εκκλησίες και τα μοναστήρια αποτελούν πυλώνες των ελληνικών πανηγυριών με χρώμα θρησκευτικό, αλλά συνεχίζουν μία μεγάλη ιστορία που εκτείνεται χρονικά πολύ πριν την κατοχύρωση της χριστιανικής πίστης.
Όλοι αυτοί αναλαμβάνουν να οργανώσουν εκδηλώσεις που περιλαμβάνουν και πανηγύρια σε περιφερειακό επίπεδο. Η έννοια του δημοσίου περιλαμβάνει και φορείς Δημοσίου Δικαίου, όπως για παράδειγμα τον ΣΕΓΑΣ, που οργανώνει τον Μαραθώνιο της Αθήνας.
5. Τι πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους οι οργανωτές πανηγυριών; Οι Wilsson et al (2017) εξέτασαν τους παράγοντες που οι οργανωτές των πανηγυριών θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους.
Οι παράγοντες αυτοί είναι οι εξής:
Α. Κίνητρα Συμμετεχόντων και Συνδιοργανωτών
Β. Δημιουργία Ευχάριστων Εμπειριών των Συμμετεχόντων
Γ. Δημιουργία Θετικής Εικόνας του Προορισμού
Δ. Οικονομικές Επιδράσεις
Ε. Διαχειριστικά (Μάνατζμεντ)
Ζητήματα Α. Κίνητρα Συμμετεχόντων και Συνδιοργανωτών Αναφέρθηκε ήδη η νοσταλγία ως ένας παράγοντας που κινητοποιεί όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη ενός πανηγυριού.
Η νοσταλγία, όμως, αφορά τους μεγάλους σε ηλικία. Οι νέοι δεν μπορούν να έχουν ως κίνητρο τη νοσταλγία, και επιπλέον οι νέοι διασφαλίζουν τη συνέχεια ενός πανηγυριού.
Συνεπώς, οι οργανωτές ενός πανηγυριού θα πρέπει να τμηματοποιήσουν τη δυνητική αγορά τους, κυρίως σε ό,τι αφορά την ηλικιακή σύνθεση των συμμετεχόντων.
Είναι πολύ σημαντική η σωστή τμηματοποίηση της αγοράς σύμφωνα με τις κλασικές μεταβλητές:
(α) ηλικίας,
(β) φύλου,
(γ) εκπαίδευσης,
(δ) εισοδήματος κ.ά.
Αυτή η δραστηριότητα της τμηματοποίησης, που στην ουσία απαντάει στο ερώτημα γιατί γίνεται ένα πανηγύρι, είναι πολύ σημαντική.
Η μη σωστή τμηματοποίηση εξηγεί γιατί οι πιθανότητες να αποτύχει ένα πανηγύρι είναι μεγαλύτερες από το να επιτύχει.
Β. Δημιουργία Ευχάριστων Εμπειριών των Συμμετεχόντων Σκοπός των πανηγυριών που θέλουν να καθιερωθούν είναι η αποκόμιση ευχάριστων εμπειριών από τους συμμετέχοντες.
Οι πιο πολλές μελέτες ασχολούνται με αυτό το θέμα που οριοθετεί και την ποιότητα ενός πανηγυριού. Καλό πανηγύρι είναι μόνο εκείνο που αφήνει ευχάριστες αναμνήσεις (εμπειρίες) και αυτό αφορά όλες τις δραστηριότητες (διαστάσεις) που συνθέτουν την προσφορά ενός πανηγυριού.
Το ευχάριστο περιβάλλον ενός πανηγυριού αποτελείται από απτά και μη απτά χαρακτηριστικά. Η ποιότητα του προγράμματος του πανηγυριού αλλά και οι βοηθητικές υπηρεσίες (π.χ. μετακίνηση) είναι σημαντικές στην ικανοποίηση που αποκομίζουν οι συμμετέχοντες σ’ ένα πανηγύρι.
Γ. Δημιουργία Θετικής Εικόνας του Προορισμού Οι σκοποί ενός πανηγυριού μπορεί να είναι πολλοί. Στις περιφερειακές-τοπικές οντότητες, ένας μεγάλος σκοπός μιας τέτοιας εκδήλωσης είναι η δημιουργία θετικών εντυπώσεων για το μέρος που αποκομίζουν οι επισκέπτες ενός πανηγυριού.
Απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή πώς κανείς επικοινωνεί, με αφορμή το πανηγύρι, την εικόνα του πανηγυριού.
Ο κάθε τόπος έχει τις ιδιαίτερες ομορφιές του, και η υπερτοποθέτηση αυτών των ομορφιών του τόπου μπορεί στο τέλος να κάνει κακό παρά καλό.
8 Είναι αυτονόητο και έχει επισημανθεί από παλιά στη σχετική βιβλιογραφία ότι η προώθηση ενός πανηγυριού συνεπάγεται, αυτομάτως, προώθηση και του τόπου όπου γίνεται το πανηγύρι. Αυτό καθίσταται πιο εμφανές όταν το πανηγύρι λαμβάνει χώρα όχι στις πόλεις αλλά στην επαρχία, ιδιαιτέρως σε φθίνουσες περιοχές.
Το λάθος που κάνουν οι οργανωτές πανηγυριών είναι η υπερβολή και η υπόσχεση στους επισκέπτες ποιοτικών υπηρεσιών που αντικειμενικά δεν μπορούν να προσφερθούν, είτε σε ό,τι αφορά την μεταφορά και μετακίνηση, είτε στη διαμονή και το φαγητό.
Δ. Οικονομικές Επιδράσεις Τα πανηγύρια στις επαρχίες δεν απαιτούν επενδύσεις παγίου κεφαλαίου και από αυτή την άποψη μπορεί να φανούν οικονομικά χρήσιμα στις τοπικές κοινωνίες.
Τα πανηγύρια δημιουργούν θέσεις εργασίες και εισόδημα για τις τοπικές κοινωνίες, στο βαθμό που προσελκύουν επισκέπτες εκτός περιοχής ή, ακόμη καλύτερα, εκτός χώρας.
Ήδη αναφέρθηκε η τάση πολλών οργανωτών να υπερτιμούν σκοπίμως τα οικονομικά οφέλη και να υποεκτιμούν τα οικονομικά κόστη.
Πάντως, εκτός από τα αμφίβολα οικονομικά οφέλη, η αξιολόγηση των πανηγυριών δεν μπορεί να γίνει αν δεν ληφθεί υπόψη η κοινωνική σημασία τους.
Τα πανηγύρια μπορούν να προωθούν την κοινωνική συμμετοχή, που θεωρείται κοινωνικό κεφάλαιο χρήσιμο για την επίτευξη οικονομικών στόχων, ως κοινωνίας πλέον και όχι ως ατόμων.
Το κτίσιμο ενός τοπικού κοινωνικού κεφαλαίου, μέσω των πανηγυριών, δεν είναι άμοιρο κοστών, όπως η περιβαλλοντολογική επιβάρυνση, η αύξηση του θορύβου, η δημιουργία συγκοινωνιακών προβλημάτων, η αύξηση της εγκληματικότητας κ.λπ.
Ε. Διαχειριστικά (Μάνατζμεντ) Ζητήματα Όπως κάθε εκδήλωση, έτσι και τα πανηγύρια έχουν τα θετικά τους και τα αρνητικά τους.
Αποτελεί καθήκον της αποτελεσματικής διαχείρισης η μεγιστοποίηση των θετικών και η ελαχιστοποίηση των αρνητικών. Η διαχείριση είναι επιστήμη και τέχνη.
Υπάρχουν άτομα με επιστημονικές γνώσεις οργάνωσης και διαχείρισης, με εμπειρία και ικανότητες.
Η έλλειψη ενός εκ των τριών αποτελεί παράγοντα που εξηγεί την αποτυχία ενός πανηγυριού. Πάνω απ’ όλα, όμως, είναι η ικανότητα του ατόμου να ασκεί διοίκηση, ακόμη και για ένα μικρό πανηγύρι ενός απομακρυσμένου χωριού.
. Γιατί Αποτυγχάνουν τα Πανηγύρια;
Η αποτυχία εδώ ορίζεται ως η μη επανάληψη μιας εκδήλωσης που έχει ήδη ανακοινωθεί ως ετήσια – περιοδική.
Οι Lee & Kyle (2014) προσδιόρισαν δύο λόγους που εξηγούν την αποτυχία των πανηγυριών:
(α) έλλειψη χρημάτων – «σφιχτοί» προϋπολογισμοί
και (β) ελλιπής γνώση προώθησης (μάρκετινγκ) τέτοιων εκδηλώσεων.
Το δεύτερο το συνδέουν με την μη σωστή τμηματοποίηση της αγοράς των πανηγυριών. Οι συγγραφείς βρήκαν ότι αυτή η τμηματοποίηση πρέπει να γίνεται σύμφωνα με:
(α) ηλικία,
(β) εκπαίδευση,
και (γ) προηγούμενη εμπειρία.
Πιο νωρίς ο Getz (2002) είχε δημοσιεύσει μία εργασία με τον χαρακτηριστικό τίτλο «γιατί τα πανηγύρια αποτυγχάνουν» (Why Festivals Fail).
Στο άρθρο του προσδιόρισε τους εξής παράγοντες που οδήγησαν στην αποτυχία ενός πανηγυριού:
α) Καιρικές συνθήκες
β) Έλλειψη επιχειρηματικών χορηγιών
γ) Εξάρτηση μόνο από μια πηγή εσόδων, π.χ. κρατικές (πολιτικές) ενισχύσεις που δεν επανελήφθησαν.
δ) Ανεπαρκής ή παντελής έλλειψη προβολής και προώθησης του πανηγυριού.
ε) Έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού.
Με δεδομένο την μεγάλη πιθανότητα αποτυχίας ενός πανηγυριού και τους παράγοντες που οδηγούν σ’ αυτή την αποτυχία, πώς μπορεί να «στηθεί» ένα πετυχημένο πανηγύρι; .
Πώς «Στήνεται» ένα Πετυχημένο Πανηγύρι; Μακροχρόνια πετυχημένα (τουλάχιστον για δέκα χρόνια), θεωρούνται τα πανηγύρια που είναι οικονομικά βιώσιμα, και αυτό επιτυγχάνεται μόνο με έναν τρόπο: συνεχή αύξηση του αριθμού των συμμετεχόντων, μέχρι να φθάσει στον άριστο (επιθυμητό) αριθμό.
Βήμα 1ο: Δημιουργία και Πρωτεργάτης (Πρωτεργάτες)
Εν αρχή είναι οι δημιουργοί, οι πρωτεργάτες, αυτοί δηλαδή που όχι μόνο έχουν την ιδέα (όχι και τόσο σημαντικό να έχει κάποιος την ιδέα), αλλά έχουν τις ικανότητες και τα μέσα, κυρίως τα οικονομικά, να αναλάβουν μία τέτοια δραστηριότητα.
Τα πανηγύρια δεν πάσχουν από ιδέες καλής οργάνωσης και Δημιουργία & Πρωτεργάτες
Στάδιο Προετοιμασίας
Διαδικασίες
1. Στρατηγικές Σχέσεις
2. Σχέσεις μεταξύ πρωτεργατών
3. Ρόλος της Δικτύωσης
1. Οικονομικό Κεφάλαιο
2. Πολιτισμικό Κεφάλαιο
3. Κοινωνικό Κεφάλαιο
4. Συμβολικό Κεφάλαιο Συνεργασίες Πρωτογενείς Πόροι θεματολογίας. Πάσχουν από άτομα που είναι ικανά να υλοποιήσουν οποιαδήποτε ιδέα. Όπως και σε κάθε άλλο ζήτημα οργάνωσης και διοίκησης, μέρος της επιτυχίας οφείλεται στην αδιατάρακτη και αδιάσπαστη εφαρμογή της ενότητας της εντολής.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι όλες οι οργανωτικές και διοικητικές εντολές εκπορεύονται από ένα άτομο. Οι πολλές και πολυπληθείς οργανωτικές και διοικητικές συσκέψεις είναι τροχοπέδη στην οργάνωση επιτυχημένων πανηγυριών. Το ένα ή τα λίγα άτομα προετοιμάζουν το πανηγύρι, κι αυτό είναι το πρώτο στάδιο.
Βήμα 2ο: Στρατηγικές Συνεργασίες Κανένα πανηγύρι δεν μπορεί να γίνει χωρίς συνεργασίες. Σε κάθε μέρος υπάρχουν στρατηγικοί εταίροι που μπορούν να βοηθήσουν ή και να μην εμποδίσουν την οργάνωση του πανηγυριού. Τέτοιες στρατηγικές συνεργασίες απαιτούνται με θεσμούς όπως η εκκλησία, οι τοπικές αρχές, οι διάφοροι σύλλογοι κ.λπ.
Οι θεσμοί αυτοί πιο εύκολα συνεισφέρουν «πνευματικά» παρά οικονομικά. Μπορούν, όμως, να διαθέσουν υποδομές, όπως ένα γήπεδο, μια πλατεία,ενα θέατρο κ.λπ. Σε πολλές περιπτώσεις, λόγω έλλειψης ικανότητας, ο ρόλος τους πρέπει να φαίνεται ότι είναι στρατηγικός μεν στην ουσία, στη δε συμμετοχή διακοσμητικός.
Στην αρχική φάση της προετοιμασίας, αυτά τα δίκτυα συνεργασιών δεν επιζητούν μεγάλη συμμετοχή. Το πρόβλημα δημιουργείται μόνο αν το πανηγύρι είναι πετυχημένο, δηλαδή έχει πολύ μεγάλη συμμετοχή.
Γι’ αυτό αυτές οι στρατηγικές σχέσεις και συνεργασίες θα πρέπει να ξεκαθαρίζονται στο αρχικό στάδιο του σχεδιασμού του πανηγυριού, κυρίως γραπτώς.
Πάντοτε οι δημιουργοί και οι πρωτεργάτες ενός πανηγυριού θα πρέπει να έχουν ένα «μυστικό» σχέδιο εναλλακτικών λύσεων για όλα τα θέματα και ειδικά για τα ζητήματα που αφορούν τις σχέσεις με τους στρατηγικούς συνεργάτες.
Βήμα 3ο: Πρωτογενείς Πόροι Το πανηγύρι θέλει πόρους, ένα μεγάλο μέρος των οποίων είναι και οι οικονομικοί πόροι. Το οικονομικό κεφάλαιο είναι ταυτόσημο με τις υποδομές, αλλά χρειάζεται και το αρχικό ρευστό για να ξεκινήσει η όλη προσπάθεια.
Αργότερα, το πανηγύρι μπορεί να δημιουργήσει αυτοτελείς (δευτερογενείς) πόρους από τα εισιτήρια και τις χορηγίες, αλλά αυτοί οι οικονομικοί πόροι δεν είναι εγγυημένοι και ούτε μπορούν εύκολα να προϋπολογισθούν τουλάχιστον, στο ξεκίνημα ενός νέου πανηγυριού.
Το πολιτισμικό κεφάλαιο μιας περιοχής είναι το αποτέλεσμα της ιστορικής συσσώρευσης των αξιών, των ηθών και των εθίμων της. Είναι η παράδοση του τόπου που αποτελεί το πολιτισμικό της κεφάλαιο, είτε φυσικό (ιστορικά μνημεία), είτε ανθρώπινο, που εκφράζεται από τον τρόπο συμπεριφοράς των ανθρώπων της.
Για παράδειγμα, η φιλοξενία είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα και μέρος του πολιτισμικού κεφαλαίου ενός τόπου. Αυτός ο πολιτισμός σε επίπεδο ατόμου εκφράζει και την έννοια του ανθρώπινου κεφαλαίου, αν συνυπολογισθεί και το ανθρώπινο κεφάλαιο που αποκτήθηκε μέσω της διαδικασίας της τυπικής και άτυπης εκπαίδευσης.
Το κοινωνικό κεφάλαιο ενός τόπου αποτελείται από την κοινωνική του συνοχή και την αλληλεγγύη που υπάρχει μεταξύ των μελών κυρίως της τοπικής κοινωνίας, όπου τίποτε δεν μένει μυστικό.
Μια κοινωνία σε συνεχή σύγκρουση δεν δημιουργεί τις καλύτερες συνθήκες για την οργάνωση πανηγυριών.
Πολλές, μάλιστα, εκδηλώσεις πανηγυριών έχουν αποτύχει και ακυρωθεί ακριβώς λόγω της έλλειψης του κοινωνικού κεφαλαίου που απαιτείται για οποιαδήποτε κοινωνική εκδήλωση.
Το συμβολικό κεφάλαιο ταυτίζεται με την υπερηφάνεια που νοιώθει κάποιος ως μέλος ενός τόπου που οργανώνει μια καλή εκδήλωση.
Συνίσταται στο κύρος, το γόητρο, τη διεθνή και εθνική απήχηση, τη φήμη κ.λπ, που μπορούν να προκύψουν από την οργάνωση πετυχημένων πανηγυριών.
Βήμα 4ο: Διαδικασίες
Οι διαδικασίες πρέπει συνεχώς να αναλύονται διότι τα πανηγύρια είναι επαναλαμβανόμενες, κυρίως ετήσιες, εκδηλώσεις.
Η σωστή ανάλυση περιλαμβάνει όλες τις διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από κάθε ετήσιο πανηγύρι. Η διαφύλαξη (προστασία) του πανηγυριού είναι μία σημαντική διαδικασία και περιλαμβάνει την τελική διαμόρφωση του προγράμματος.
Περιλαμβάνει το ποιοι θα συμμετέχουν στο πανηγύρι ως συντελεστές, γεγονός που θα διασφαλίζει την μεγαλύτερη δυνατή ικανοποίηση και ευχαρίστηση των συμμετεχόντων. Η συνήθης προσέγγιση «να τους βολέψουμε όλους», δεν διαφυλάττει το πανηγύρι και υπονομεύει την επιτυχία, τρέχουσα και μελλοντική.
Καθοριστικά σε αυτή τη διαδικασία είναι το κύρος και η δύναμη του ατόμου που αναλαμβάνει να οργανώσει μία εκδήλωση. Αν έχει τα μέσα (και κυρίως τα οικονομικά μέσα), τότε τα «όχι» είναι πολύ εύκολα.
Αν το άτομο αυτό είναι εξαρτώμενο από τα διάφορα ενδιαφερόμενα μέρη, οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά ακόμη και ατομικά, τότε το πανηγύρι δεν θα έχει επιτυχία.
Το στάδιο των διαδικασιών απαιτεί καλή διαπραγμάτευση με όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη κυρίως με σύντομες προσωπικές συναντήσεις και όχι με τη μορφή ατελείωτων συνεδριάσεων.
Απαιτεί εμπιστοσύνη, που αποκτιέται μέσα από την περαίωση διαφανών ενεργειών και ξεκάθαρων στόχων που οριοθετούν και την ταυτότητα της όλης διαδικασίας. Η εμπιστοσύνη είναι σημαντικός παράγοντας διότι βοηθά στην απόκτηση πόρων για την οργάνωση του πανηγυριού.
Και πάνω από όλα, η εμπιστοσύνη περιλαμβάνει το κτίσιμο καλών σχέσεων και συνεργασιών με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, και πιο πρόσφατα με τα κοινωνικά δίκτυα..
Συμπεράσματα Το πανηγύρι είναι μία σοβαρή εκδήλωση που πρέπει να ευχαριστεί τους συμμετέχοντες, προβάλλοντας, ταυτόχρονα, όλους αυτούς που εμπλέκονται με την οργάνωση, και αυτό συμπεριλαμβάνει τόσο τον τόπο του πανηγυριού όσο και τους ανθρώπους του.
Η έρευνα για τα πανηγύρια είναι σχετικά πρόσφατη (τα τελευταία τριάντα χρόνια), αλλά αυξάνεται όμως με γοργούς ρυθμούς και, όπως πολλοί ερευνητές αυτών των εκδηλώσεων έχουν επισημάνει, έφθασε πλέον η στιγμή να αναπτυχθεί μία ολοκληρωτική θεωρητική προσέγγιση των πανηγυριών,του νησιού μας στηριζόμενη στις τόσες πολλές εμπειρικές και περιπτωσιολογικές αναφορές που έχουν γίνει γι΄αυτό το θέμα.
Η θεωρητική προσέγγιση καλείται να ξεκαθαρίσει εάν και κατά πόσον το προϊόν «πανηγύρι» είναι
(α) οικονομικό (εμπορικό) αγαθό όπου η κλασική προσφορά και ζήτηση επαρκεί,
(β) εργαλείο τοπικής ανάπτυξης, οπότε η ανάλυση αφορά την εφαρμοσμένη οικονομική πολιτική τοπικής ανάπτυξης,
και (γ) επενδυτικό αγαθό που κτίζει ανθρώπινο, κοινωνικό και πολιτισμικό κεφάλαιο.
Πάντως ένα συγκεκριμένο πανηγύρι δεν μπορεί να είναι και τα τρία.
Απλά, δεν θα είναι πετυχημένο και δεν θα μακροημερεύσει.
Η οικονομική διάσταση είναι μόνο η μία πλευρά του θέματος, αν και η πιο σημαντική, διότι τίποτε που χρησιμοποιεί σπάνιους πόρους δεν διαρκεί στο χρόνο αν δεν έχει και (οικονομικά) έσοδα.
Με δεδομένο αυτό, πολλά πρέπει να γίνουν σε ερευνητικό επίπεδο για να εμπλουτισθούν οι γνώσεις μας για τα πανηγύρια.
Πηγή : Γρηγόρης Θ. Παπανίκος
(20 Δεκεμβρίου 2018)
Yπεροχο αρθρο στημενο σε σωστες και πραγματικες βασεις...Κριμα για την ομορφη αυτη παραλια που θυσιαζεται στο βωμο του κερδους καποιων στενομυαλων περιστασιακων δημ συμβουλων που αποδεχτηαν μια τετοια μελετη περιβαντολογικων επιπτωσεων ,εκτος και δεν υπαρχει τετοια οποτε κακως τους κακιζω σε αυτο αλλα και παλι δεν αντεδρασαν αν δεν ειχαν αποφασισει κατι τετοιο,η εστω ας απαιτουσαν υπογεια καλωδια και οχι κολωνες. Ζουμε στο 2020. Θυμαμαι ηταν μια απο τις πιο παrθενες παραλιες του νησιου και πηγαμε με τα ποδια,χαρηκαμε τη διαδρομη και το περιβαλλον εκει...Το μονο προβλημα ηταν οτι δεν υπηρχε μονοπατι εμφανες.Ισως ειναι η μοναδικη ευκαιρια αν εμπαιναν υπογεια καλωδια, να διαμορφωθει και ενα πλακοστρωτο μονοπατι να ανεβοκατεβαινει ο κοσμος.Αραγε στον δημο γνωριζουν οτι εκει ειναι 2 παραλιες απο τις οποιες η βορεινη δεν καθαριζεται ποτε και συγκεντρωνει ολα τα πλαστικα του Αιγαιου?
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε για το σχόλιο σας δυστυχώς μερικά πράγματα θέλουμε να τα αλλάξουμε αλλά τελικά η παρέμβαση μας δημιουργεί το αντίθετο αποτέλεσμα
Διαγραφή