Ο εικοστός αιώνας μάς αποχαιρέτησε με ένα δεδομένο: ηττήθηκε ο
κομμουνισμός. Αυτό το ανελεύθερο σύστημα, το οποίο καταπίεζε τους
ανθρώπους κι έστελνε στις φυλακές και στα γκουλάγκ όσους τολμούσαν να
διαμαρτυρηθούν, κατέρρευσε χάρη στις άοκνες και συντονισμένες
προσπάθειες εμπνευσμένων ηγετών, όπως ο Ρέηγκαν και η Θάτσερ.
Η
ελευθερία νίκησε. Και μαζί της νίκησαν δημοκράτες, φιλελεύθεροι,
νεοφιλελεύθεροι και λοιποί αρκουδιαραίοι.
Μόνο που ο καινούργιος αιώνας μπήκε στραβά.
Με το αριστερό, που λένε. Μας επιφύλαξε μια κρίση, νά…με το συμπάθειο. Κρισάρα από τις λίγες. Ευτυχώς που αυτή η κρίση μάς βρήκε δίχως κομμουνιστικά καθεστώτα κι έτσι έχουμε την δυνατότητα να την αντιμετωπίσουμε με δημοκρατικές διαδικασίες σε περιβάλλον ελευθερίας και δικαιοσύνης.
Κι αν υπάρχουν κάποιοι, είτε μικρόνοες είτε νοσταλγοί των αιμοσταγών κομμουνιστικών ημερών, οι οποίοι φωνάζουν και διαμαρτύρονται για το πογκρόμ που έχει εξαπολυθεί κατά των απλών πολιτών, παραβλέπουν ότι πρέπει σήμερα να θυσιαστούμε εμείς ώστε να μπορούν αύριο τα παιδιά μας να ζήσουν σ’ έναν καλύτερο κόσμο.
Αυτός ο καλύτερος κόσμος για τις νέες γενιές έχει ήδη αρχίσει να χτίζεται.
Χάρη στις τολμηρές μεταρρυθμίσεις που προωθούν σε όλο τον κόσμο οι εμπνευσμένοι δημοκράτες ηγέτες, ακυρώνονται οι αγκυλώσεις του παρελθόντος, ξεβολεύονται οι απανταχού κηφήνες και δημιουργείται μια καινούργια κοινωνία “αγγελικά πλασμένη”.
Δημιουργείται ένας “θαυμαστός, καινούργιος κόσμος”, τον οποίο ίσως εμείς να μη προλάβουμε να ζήσουμε αλλά τα παιδιά μας θα έχουν την ευτυχία να τον απολαύσουν. Ιδού μερικά δείγματα αυτού του δημοκρατικού, φιλελεύθερου κόσμου, ο οποίος κατασκευάζεται με υπομονή κι επιμονή, σύφωνα με τα στοιχεία τής βρεττανικής ΜΚΟ “Save the children” (=Σώστε τα παιδιά):
- Έως το 2025 περίπου μισό δισεκατομμύρια παιδιά θα έχουν έντονα τα σημάδια έντονης σωματικής καχεξίας λόγω του υποσιτισμού, ο οποίος κάθε ώρα της ημέρας σκοτώνει 300 παιδιά ανά την υφήλιο ή 2.600.000 παιδιά ετησίως.
Με το αριστερό, που λένε. Μας επιφύλαξε μια κρίση, νά…με το συμπάθειο. Κρισάρα από τις λίγες. Ευτυχώς που αυτή η κρίση μάς βρήκε δίχως κομμουνιστικά καθεστώτα κι έτσι έχουμε την δυνατότητα να την αντιμετωπίσουμε με δημοκρατικές διαδικασίες σε περιβάλλον ελευθερίας και δικαιοσύνης.
Κι αν υπάρχουν κάποιοι, είτε μικρόνοες είτε νοσταλγοί των αιμοσταγών κομμουνιστικών ημερών, οι οποίοι φωνάζουν και διαμαρτύρονται για το πογκρόμ που έχει εξαπολυθεί κατά των απλών πολιτών, παραβλέπουν ότι πρέπει σήμερα να θυσιαστούμε εμείς ώστε να μπορούν αύριο τα παιδιά μας να ζήσουν σ’ έναν καλύτερο κόσμο.
Αυτός ο καλύτερος κόσμος για τις νέες γενιές έχει ήδη αρχίσει να χτίζεται.
Χάρη στις τολμηρές μεταρρυθμίσεις που προωθούν σε όλο τον κόσμο οι εμπνευσμένοι δημοκράτες ηγέτες, ακυρώνονται οι αγκυλώσεις του παρελθόντος, ξεβολεύονται οι απανταχού κηφήνες και δημιουργείται μια καινούργια κοινωνία “αγγελικά πλασμένη”.
Δημιουργείται ένας “θαυμαστός, καινούργιος κόσμος”, τον οποίο ίσως εμείς να μη προλάβουμε να ζήσουμε αλλά τα παιδιά μας θα έχουν την ευτυχία να τον απολαύσουν. Ιδού μερικά δείγματα αυτού του δημοκρατικού, φιλελεύθερου κόσμου, ο οποίος κατασκευάζεται με υπομονή κι επιμονή, σύφωνα με τα στοιχεία τής βρεττανικής ΜΚΟ “Save the children” (=Σώστε τα παιδιά):
- Έως το 2025 περίπου μισό δισεκατομμύρια παιδιά θα έχουν έντονα τα σημάδια έντονης σωματικής καχεξίας λόγω του υποσιτισμού, ο οποίος κάθε ώρα της ημέρας σκοτώνει 300 παιδιά ανά την υφήλιο ή 2.600.000 παιδιά ετησίως.
- Το 80% των υποσιτισμένων παιδιών ζει σε μόλις 20 χώρες, με τις πέντε πρώτες αυτής της μαύρης λίστας να είναι αφρικανικές.
- Το 48% των παιδιών στην Ινδία, δηλαδή ένα στα δύο, είναι καχεκτικά εξ αιτίας του υποσιτισμού.
- Σε επτά χώρες αναμένεται αύξηση του ποσοστού καχεκτικών παιδιών έως το
2015. Γνωρίζουμε από τώρα ότι στη Νιγηρία (πρώτη σε παραγωγή πετρελαίου
χώρα της υποσαχάρειας Αφρικής) ο αριθμός των καχεκτικών παιδιών θα αυξηθεί κατά περίπου 2.000.000 ως το 2020. Αντίστοιχα στην Τανζανία τα καχεκτικά παιδιά θα έχουν αυξηθεί κατά 450.000 έως το 2015.
- Η διεθνής πρόοδος κατά της καχεξίας είναι εξαιρετικά αργή και
κυμαίνεται με ρυθμούς μόλις 0,6% το χρόνο μέσα στην τελευταία 30ετία.
- Μεγάλος αριθμός οικογενειών σε Μπαγκλαντές, Πακιστάν, Ινδία, Κένυα,
Αιθιοπία, Νιγηρία αδυνατούν να θρέψουν σωστά τα παιδιά τους όχι γιατί
δεν υπάρχουν επαρκείς ποσότητες τροφίμων στις χώρες τους αλλά διότι τα
τρόφιμα είναι πανάκριβα. Ακόμη κι αν πολλοί απ’ αυτούς τους γονείς
αποφάσιζαν να διαθέσουν ολόκληρο το εισόδημά τους για την αγορά
τροφίμων, τα παιδιά τους θα παρέμεναν υποσιτισμένα επειδή οι μισθοί τους
είναι πενιχροί και δεν υπάρχουν δημόσια συστήματα υγείας, περίθαλψης
και παιδείας.
Σας φαίνονται δραματικά όλα τούτα; Με το δίκιο σας. Μόνο που το δράμα παραουσιάζεται μισό.
Βλέπετε, η “Save the children” είναι Μη Κυβερνητική Οργάνωση και, ως “σωστή” ΜΚΟ, “τρέφεται” από το βρεττανικό κράτος και τα ευρωπαϊκά προγράμματα. Συνεπώς, οφείλει να φέρεται ως “καλό και υπάκουο παιδί” και να εντοπίζει προβλήματα μόνο στην Ασία και στην Αφρική. Λες και δεν υπάρχουν υποσιτισμένα παιδιά ούτε στις ΗΠΑ, ούτε στην Ρωσσία, ούτε στο Ισραήλ ούτε στις ευρωπαϊκές χώρες. Δεν πειράζει, όμως. Επειδή υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια, μια βόλτα στο διαδίκτυο είναι άκρως κατατοπιστική:
- Η οργάνωση “The Annie E. Casey Foundation” παρουσιάζει στοιχεία, τα οποία αποκαλύπτουν πως κατά την πρώτη δεκαετία τού αιώνα (δηλαδή, και πριν ξεσπάσει η κρίση) η παιδική φτώχεια αυξήθηκε στις 38 από τις 50 πολιτείες των ΗΠΑ.
- Η οργάνωση “Children’s Defense Fund” (= Ταμείο υπεράσπισης των παιδιών) καταγράφει ότι ένα στα έξι παιδιά στις ΗΠΑ ζει στη φτώχεια. Αυτό το ποσοστό είναι σχεδόν διπλάσιο από το αντίστοιχο σε Καναδά και Γερμανία και τουλάχιστον εξαπλάσιο από εκείνο σε Γαλλία, Βέλγιο και Αυστρία. Διαβάζοντας ανάποδα τα ποσοστά, διαπιστώνουμε ότι στην “ατμομηχανή τής Ευρώπης”, στην πανίσχυρη Γερμανία, υπάρχουν -αναλογικά- τριπλάσια φτωχά παιδιά απ’ ό,τι στην Γαλλία ή στο Βέλγιο.
- Η ίδια η Ευρωπαϊκή ¨Ενωση εκτιμά ότι στο έδαφός της υπάρχουν πάνω από τρία εκατομμύρια άστεγοι (αριθμός εξαιρετικά μικρός, αν συγκριθεί με τα 20 εκατομμύρια που δίνουν άλλοι οργανισμοί) και εκπονεί σχετικά προγράμματα “βοήθειας”, τα οποία τώρα εξετάζει αν θα συνεχιστούν και μετά την λήξη τού 2013 (στα πλαίσια των δημοσιονομικών περικοπών και εξορθολογισμών, πάντα!).
Λεπτομέρεια: οι αρμόδιες υπηρεσίες δεν μπορούν να δώσουν ακριβή στοιχεία για τον αριθμό ή την σύνθεση των αστέγων (πόσα παιδιά να υπάρχουν ανάμεσά τους άραγε;), επειδή…κρατηθείτε (σ.σ.: αντιγράφω από το Newsbeast.gr): “ο αρμόδιος κοινοτικός Επίτροπος Μισέλ Μπαρνιέ ομολόγησε ενώπιον της Ολομέλειας του Ευρωκοινοβουλίου ότι «οι κοινοτικές υπηρεσίες δεν έχουν καταγράψει τον αριθμό των αστέγων στην Ευρώπη, διότι δεν έχει ακόμη ακριβώς προσδιορισθεί ο όρος του αστέγου»”!!
Τραγωδία; Σίγουρα. Τουλάχιστον, όμως, αυτά τα φτωχά και υποσιτισμένα παιδιά θα ζήσουν ελεύθερα, μακρυά από τα δεσμά τού ανελεύθερου κομμουνισμού…(*)
(*)…όπου δεν πέθαιναν από την πείνα, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας
Σας φαίνονται δραματικά όλα τούτα; Με το δίκιο σας. Μόνο που το δράμα παραουσιάζεται μισό.
Βλέπετε, η “Save the children” είναι Μη Κυβερνητική Οργάνωση και, ως “σωστή” ΜΚΟ, “τρέφεται” από το βρεττανικό κράτος και τα ευρωπαϊκά προγράμματα. Συνεπώς, οφείλει να φέρεται ως “καλό και υπάκουο παιδί” και να εντοπίζει προβλήματα μόνο στην Ασία και στην Αφρική. Λες και δεν υπάρχουν υποσιτισμένα παιδιά ούτε στις ΗΠΑ, ούτε στην Ρωσσία, ούτε στο Ισραήλ ούτε στις ευρωπαϊκές χώρες. Δεν πειράζει, όμως. Επειδή υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια, μια βόλτα στο διαδίκτυο είναι άκρως κατατοπιστική:
- Η οργάνωση “The Annie E. Casey Foundation” παρουσιάζει στοιχεία, τα οποία αποκαλύπτουν πως κατά την πρώτη δεκαετία τού αιώνα (δηλαδή, και πριν ξεσπάσει η κρίση) η παιδική φτώχεια αυξήθηκε στις 38 από τις 50 πολιτείες των ΗΠΑ.
- Η οργάνωση “Children’s Defense Fund” (= Ταμείο υπεράσπισης των παιδιών) καταγράφει ότι ένα στα έξι παιδιά στις ΗΠΑ ζει στη φτώχεια. Αυτό το ποσοστό είναι σχεδόν διπλάσιο από το αντίστοιχο σε Καναδά και Γερμανία και τουλάχιστον εξαπλάσιο από εκείνο σε Γαλλία, Βέλγιο και Αυστρία. Διαβάζοντας ανάποδα τα ποσοστά, διαπιστώνουμε ότι στην “ατμομηχανή τής Ευρώπης”, στην πανίσχυρη Γερμανία, υπάρχουν -αναλογικά- τριπλάσια φτωχά παιδιά απ’ ό,τι στην Γαλλία ή στο Βέλγιο.
- Η ίδια η Ευρωπαϊκή ¨Ενωση εκτιμά ότι στο έδαφός της υπάρχουν πάνω από τρία εκατομμύρια άστεγοι (αριθμός εξαιρετικά μικρός, αν συγκριθεί με τα 20 εκατομμύρια που δίνουν άλλοι οργανισμοί) και εκπονεί σχετικά προγράμματα “βοήθειας”, τα οποία τώρα εξετάζει αν θα συνεχιστούν και μετά την λήξη τού 2013 (στα πλαίσια των δημοσιονομικών περικοπών και εξορθολογισμών, πάντα!).
Λεπτομέρεια: οι αρμόδιες υπηρεσίες δεν μπορούν να δώσουν ακριβή στοιχεία για τον αριθμό ή την σύνθεση των αστέγων (πόσα παιδιά να υπάρχουν ανάμεσά τους άραγε;), επειδή…κρατηθείτε (σ.σ.: αντιγράφω από το Newsbeast.gr): “ο αρμόδιος κοινοτικός Επίτροπος Μισέλ Μπαρνιέ ομολόγησε ενώπιον της Ολομέλειας του Ευρωκοινοβουλίου ότι «οι κοινοτικές υπηρεσίες δεν έχουν καταγράψει τον αριθμό των αστέγων στην Ευρώπη, διότι δεν έχει ακόμη ακριβώς προσδιορισθεί ο όρος του αστέγου»”!!
Τραγωδία; Σίγουρα. Τουλάχιστον, όμως, αυτά τα φτωχά και υποσιτισμένα παιδιά θα ζήσουν ελεύθερα, μακρυά από τα δεσμά τού ανελεύθερου κομμουνισμού…(*)
(*)…όπου δεν πέθαιναν από την πείνα, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας
πηγή: Cogito ergo sum
.jpg)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου