Η Κοινωνική Γενοκτονία στην Ελλάδα

Θε­ο­φά­νης Μαλ­κί­δης 

Η Κοινωνική Γενοκτονία στην Ελλάδα και η Σύμβαση του ΟΗΕ για την Πρόληψη και την Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας «Οι στόχοι ενός τέτοιου σχεδίου (Γενοκτονίας) …είναι η διάλυση των πολιτικών και κοινωνικών θεσμών, του πολιτισμού, της γλώσσας, των εθνικών αισθημάτων, της θρησκείας, καθώς και της οικονομικής ύπαρξης εθνικών ομάδων, καθώς και η καταστροφή της προσωπικής ασφάλειας, της ελευθερίας, της υγείας, της αξιοπρέπειας….». Ραφαήλ Λέμκιν Θεμελιωτής του όρου Γενοκτονία ( Axis Rule in Europe. Washington 1944, p. 79- 95) 

«Ο Μιγέλ Οβάλδο Ετσεκολάζ αστυνομικός διευθυντής στο Μπουένος Άιρες, κηρύχθηκε ένοχος, αφού σύμφωνα με το δικαστήριο, διέπραξε «εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας στα πλαίσια μίας γενοκτονίας που συντελέστηκε μεταξύ 1976 και 1983». (Ομοσπονδιακό Δικαστήριο Αργεντινής Νο1 υπόθεση 2251/06, Σεπτέμβριος 2006).

 1. Η Γενοκτονία Η νομική έννοια της «Γενοκτονίας»εφαρμόστηκε στην δίκη της Νυρεμβέργης και αναφέρεται σε έναν ορισμένο τύπο εγκλήματος που έως τότε ήταν σχεδόν ασήμαντος, και αποδίδεται στην πρώτη νομικά καταχωρημένη διάπραξη αυτού του εγκλήματος: την συστηματική εξόντωση των Εβραίων και των άλλων Λαών από τους Ναζί. Στη Δίκη της Νυρεμβέργης, απαγγέλθηκαν κατηγορίες για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας (εγκλήματα εις βάρος άμαχου πληθυσμού λόγω «φυλής», θρησκείας,πολιτικών πεποιθήσεων ή σωματικής κατάστασης). 

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ασχολείται από την πρώτη της σύνοδο το 1946, με το ζήτημα που τιτλοφορεί: «Η πρόληψη και η καταστολή του εγκλήματος της γενοκτονίας» επιφορτίζοντας το Οικονομικό και Κοινωνικό Συμβούλιο να αναλάβει μελέτες εν όψει της προετοιμασίας ενός σχεδίου σύμβασης. Το σχέδιο σύμβασης είναι έτοιμο δυο χρόνια αργότερα σύμφωνα με μια διαδικασία που προκαλεί την παρέμβαση, εκτός του ίδιου του Οικονομικού και Κοινωνικού Συμβουλίου, της επιτροπής ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και μίας ειδικής επιτροπής και συμβουλών ειδικών, στους οποίους ανήκε και ο καθηγητής Ραφαήλ Λέμκιν.

 Ο Λέμκιν εισήγαγε το νέο όρο Genocide (Γενοκτονία), από τις ελληνικές λέξη γένος και κτείνω. Ο Λέμκιν είχε ήδη παρουσιάσει την έννοια της Γενοκτονίας στο έργο του για τον «Άξονα στην κατεχόμενη Ευρώπη», όπου είχε αναφέρει τα εξής: «Σε γενικές γραμμές,η γενοκτονία δεν συνεπάγεται απαραίτητα την άμεση καταστροφή ενός έθνους, εκτός εάν επιτυγχάνεται με μαζικές δολοφονίες όλων των μελών ενός έθνους. Σκοπός είναι μάλλον να σημάνει ένα συντονισμένο σχέδιο των διαφόρων δράσεων που αποσκοπούν στην καταστροφή των βασικών θεμελίων του ζωής των εθνικών ομάδων, με στόχο να αφανίσει τις ίδιες τις ομάδες.

 Οι στόχοι ενός τέτοιου σχεδίου είναι διάλυση των πολιτικών και κοινωνικών θεσμών, του πολιτισμού, της γλώσσας, των εθνικών αισθημάτων, της θρησκεία,καθώς και της οικονομικής ύπαρξης εθνικών ομάδων, καθώς και η καταστροφή της προσωπικής ασφάλειας, της ελευθερίας, της υγείας, της αξιοπρέπειας, και ακόμη και των ζωών των ατόμων που ανήκουν σε αυτές τις ομάδες. Η Γενοκτονία στρέφεται κατά της εθνικής ομάδας ως μία οντότητα, καθώς και οι ενέργειες που εμπλέκονται στρέφεται κατά ιδιωτών, όχι ως ιδιώτες, αλλά ως μέλη της εθνικής ομάδας. H Γενοκτονία έχει δύο φάσεις:

 Μία, την καταστροφή του εθνικού προτύπου των καταπιεσμένων ομάδας και την άλλη, η επιβολή του εθνικού προτύπου του καταπιεστή. Η επιβολή, με τη σειρά τους, μπορούν να πραγματοποιηθούν κατόπιν των καταπιεσμένων πληθυσμού που επιτρέπεται να παραμείνουν ή να φύγει από την περιοχή. Μετά την απομάκρυνση του πληθυσμού και ο αποικισμός από τους πολίτες του καταπιεστή».

 Ο ΟΗΕ ψηφίζει στη Γενική Συνέλευση της 9/12/1948 (αρ.απόφασης 260- ΙΙΙ-Α)- τέθηκε σε ισχύ από την 12η Ιανουαρίου 1951-τη συνθήκη για την πρόληψη και τιμωρίας του εγκλήματος της γενοκτονίας, η οποία αποτελείται από 19 άρθρα. Στο προοίμιό της αναφέρονται τα εξής: «αναγνωρίζοντας ότι σε όλες τις ιστορικές περιόδους η γενοκτονία έχει προκαλέσει μεγάλες ανθρωπιστικές απώλειες..», «για την πρόληψη απαιτείται παγκόσμια συνεργασία..» 

 2. Η Σύμβαση του ΟΗΕ για την Πρόληψη και την Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας και οι ευθύνες του θύτη Τα βασικά σημεία της συνθήκης για τη γενοκτονία έχουν ως εξής: «Τα συμβαλλόμενα μέρη επιβεβαιούν ότι η γενοκτονία. συντελουμένη είτε εν καιρώ ειρήνης είτε εν καιρώ πολέμου, τυγχάνει έγκλημα διεθνούς δικαίου και αναλαμβάνουν την υποχρέωσιν να προλαμβάνουν και να τιμωρούν τούτο».

 (Άρθρο 1) «Γενοκτονία σημαίνει οποιαδήποτε από τις ακόλουθες πράξεις οι οποίες διαπράττονται με την πρόθεση καταστροφής, εν όλω ή εν μέρει, μίας εθνικής, εθνοτικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας ως τέτοιας

 α) ανθρωποκτονία μελών της ομάδας,

 β) πρόκληση βαρείας σωματικής ή διανοητικής βλάβης σε μέλη της ομάδας

 γ) με πρόθεση επιβολή επί της ομάδας συνθηκών ζωής υπολογισμένων να επιφέρουν τη φυσική καταστροφή της εν όλω ή εν μέρει, 

δ) επιβολή μέτρων που σκοπεύουν στην παρεμπόδιση των γεννήσεων εντός της ομάδας ε) δια της βίας μεταφορά παιδιών της ομάδας σε άλλη ομάδα».

 (Άρθρο 2). Επίσης σε επόμενα άρθρα της Συνθήκης αναφέρονται τα εξής: «Οι παρακάτω αξιόποινες πράξεις τιμωρούνται»:

 α) γενοκτονία,

 β) συνωμοσία προς διάπραξη γενοκτονίας, 

γ) άμεσα ή έμμεσα η υποκίνηση διάπραξης γενοκτονίας,

 δ) απόπειρα διάπραξης γενοκτονίας,

 ε)συμμετοχή σε γενοκτονία».

( Άρθρο 3). «Τιμωρούνται τα άτομα που συνωμοτούν και πράττουν τα προαναφερόμενα στο άρθρο 3, ανεξαιρέτως αν έδρασαν με συνταγματικότητα, με δημόσια εντολή ή ατομικά». 

(Άρθρο4). «Τα άτομα που διέπραξαν γενοκτονία ή μια οποιαδήποτε από τις άλλες πράξεις που απαριθμούνται στο άρθρο 3, θα τιμωρούνται ανεξάρτητα αν είναι μέλη κυβέρνησης, κρατικοί λειτουργοί ή ιδιώτες». 

(Άρθρο 5). «Τα άτομα που ευθύνονται για πράξη γενοκτονίας ή άλλη πράξη όπως αναφέρεται στο 3ο άρθρο, πρέπει να δικαστούν στη χώρα που έχει διαπραχθεί το αδίκημα ή σε κάποιο διεθνές ποινικό Δικαστήριο που θα γίνει αποδεκτό από τους συμβαλλόμενους…..».

 (Άρθρο 6). Σύμφωνα με τη Σύμβαση η γενοκτονία αφορά ένα έγκλημα που αποβλέπει στη συστηματική, με βίαια ως επί το πλείστον μέσα, επιδιωκόμενη εξόντωση ολόκληρης φυλής ή τμήματος αυτής σε ορισμένο τόπο και πρόκειται για ένα πρωτογενές έγκλημα, το οποίο δεν έχει συνάρτηση με πολεμικές συγκρούσεις. Είναι η καταστροφή ενός έθνους ή μιας εθνικής ομάδας, ένα συντονισμένο σχέδιο διαφόρων ενεργειών που τείνουν να καταστρέψουν τα ουσιαστικά θεμέλια της ζωής των εθνικών ομάδων, με στόχο να εξοντωθούν αυτές οι ομάδες. 

 Η γενοκτονία αποτελεί το πιο βαρύ έγκλημα, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, για το οποίο μάλιστα δεν υπάρχει παραγραφή. Αυτός ο οποίος διαπράττει τη γενοκτονία δεν εξοντώνει μια ομάδα για κάτι που έκανε,αλλά για κάτι που είναι. Η λήξη του Ψυχρού Πολέμου έδειξε ότι οι Γενοκτονίες, με διάφορες μορφές δεν σταμάτησαν να υλοποιούνται, ενώ παλιές, αποσιωπημένες γενοκτονίες ήρθαν στην επιφάνεια.

 Για παράδειγμα αναφέρουμε την περίπτωση του στρατιωτικού καθεστώτος στην Αργεντινή. Ένας εκ των βασανιστών του καθεστώτος, ο Μιγέλ Οβάλδο Ετσεκολάζ αστυνομικός διευθυντής στο Μπουένος Άιρες, κηρύχθηκε ένοχος,αφού σύμφωνα με το δικαστήριο, διέπραξε «εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας στα πλαίσια μίας γενοκτονίας που συντελέστηκε μεταξύ 1976 και 1983». (Ομοσπονδιακό Δικαστήριο Νο1 υπόθεση 2251/06, Σεπτέμβριος 2006).

 Ο δικαστής Ροσάνσκι, παρότι θεωρούσε ότι ο ορισμός της Γενοκτονίας ήταν νομικά τεκμηριωμένος, επισήμανε ότι ο ΟΗΕ, ως άμεση αντίδραση στο Ολοκαύτωμα, είχε υιοθετήσει ομόφωνα ένα ψήφισμα που καταδίκαζε ως γενοκτονία κάθε προσπάθεια «να καταστραφούν φυλετικές, θρησκευτικές, πολιτικές και άλλες ομάδες, ολικά εν μέρει». Η φράση όμως «πολιτικές ομάδες» αφαιρέθηκε από τη Σύμβαση κατ΄ απαίτηση του Στάλιν, ο οποίος υποστηρίχθηκε και από άλλους ηγέτες, αφού η έκφραση θα μπορούσε να θεωρηθεί Γενοκτονία. 

 3. Αντί επιλόγου 

Η Κοινωνική Γενοκτονία στην Ελλάδα είναι μία πραγματικότητα. Με εκβιασμούς και τρομοκρατία του τύπου «Χρεοκοπία», «θα φύγουμε από το ευρώ και θα γυρίσουμε στη δραχμή», «δεν θα έχουμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις», «θα υπάρξει πείνα», καταλύθηκε η εθνική κυριαρχία, λεηλατήθηκε η δημόσια περιουσία και καταστράφηκαν οι ζωές μας και οι ζωές των επόμενων γενεών. 

Σύμφωνα με τον τύπο και με την ουσία της Σύμβασης του ΟΗΕ για την Πρόληψη και την Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας, με την αναφορά του Λέμκιν ότι Γενοκτονία αποτελεί, μεταξύ των άλλων, η διάλυση των πολιτικών και κοινωνικών θεσμών, του πολιτισμού, της γλώσσας, των εθνικών αισθημάτων, της θρησκείας, ….της οικονομικής ύπαρξης εθνικών ομάδων, …η καταστροφή της προσωπικής ασφάλειας, της ελευθερίας, της υγείας, της αξιοπρέπειας….» και με το νομικό προηγούμενο της Αργεντινής, οι υπεύθυνοι για την Κοινωνική Γενοκτονία στην Ελλάδα, οφείλουν να λογοδοτήσουν. Πριν είναι πολύ αργά! 

 http://seisaxthia.wordpress.com/