Ο ανταποκριτής του διαδικτυακού καναλιού Infowars, Patrick Henningsen, συνάντησε στο Λονδίνο τον κορυφαίο οικονομικό αναλυτή, Max Keiser, και συζήτησε μαζί του, με αφορμή την φετινή σύνοδο της Λέσχης Βilderberg, τους παράγοντες που εμπλέκονται στην κρίση χρέους της ευρωζώνης, τη θέση της Ελλάδας και τη σημερινή απειλή μιας… παγκόσμιας οικονομικής ανάφλεξης….
Patrick Henningsen (Infowars):
Κυκλοφορεί η φήμη ότι η Bilderberg είναι ήδη σε πανικό για το ενδεχόμενο της εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη, με το σκεπτικό ότι μια τέτοια κίνηση θα εμπνεύσει και άλλες προβληματικές οικονομίες, όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, για παράδειγμα, να κάνουν το ίδιο.
Από την άλλη πλευρά, έχουμε το παράδειγμα της Ισλανδίας, η οποία έχει σημειώσει ανάκαμψη μερικά μόλις χρόνια μετά από μια μεγάλη κρίση χρέους, που την βύθισε σε τέλμα.
Μax Keiser:
Δεν νομίζω ότι η Ελλάδα θα βγει από την ευρωζώνη. Η Γερμανία δεν το επιθυμεί αυτό, και επιπλέον υπάρχει το γεγονός ότι η Ελλάδα υπέγραψε αυτά τα μνημόνια στα οποία έχουμε πολλές φορές αναφερθεί, με την «τρόικα», όπως την λένε οι Έλληνες, με αποτέλεσμα να έχουν οι πολιτικοί εκχωρήσει την εθνική κυριαρχία της χώρας σε αυτές τις εξωτερικές δυνάμεις. Όλα, επομένως, εξαρτώνται από τη Γερμανία και η Γερμανία δεν επιθυμεί την έξοδο της Ελλάδας. Δεν εξαρτάται από τον ελληνικό λαό αυτή τη στιγμή. Οι Έλληνες έχουν χάσει την εθνική κυριαρχία τους. Δεν είναι στα χέρια τους η υπόθεση, αφού τους έχει αφαιρεθεί το δικαίωμα του λόγου.
Η Γερμανία, από την άλλη πλευρά, θέλει την Ελλάδα μέσα στο ευρώ, αφού έτσι διατηρείται το ευρώ σχετικά «φθηνό». Αν στην ευρωζώνη υπήρχαν μόνο η Γαλλία και η Γερμανία, το ευρώ θα ήταν 20-30% ακριβότερο και το μοντέλο εξαγωγών αυτών των δύο χωρών θα κατέρρεε. Επομένως, οι Γερμανοί παίζουν ένα υποκριτικό παιχνίδι και το παίζουν θαυμάσια, η οικονομία τους αναπτύσσεται, τα ποσοστά απασχόλησής τους αυξάνονται, τα προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας έχουν πλεόνασμα, και απλά κάνουν πλιάτσικο στους υπόλοιπους.
Αν δούμε λίγο την ιστορία, πώς έγινε η επανένωση των δύο Γερμανιών, αυτό απαγορευόταν κανονικά μετά από τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά στην Γερμανία επετράπηκε να το κάνει λόγω του όλου σεναρίου με την ίδρυση της ευρωζώνης. Με την επανένωση αυτή, η Γερμανία έχει αναχθεί στην υπερδύναμη της Ευρώπης.
Αυτό είναι ενδιαφέρον, το λιγότερο, καθώς βλέπουμε το κινέζικο σενάριο να περνάει στο περιθώριο, το αμερικάνικο σενάριο να περνάει στο περιθώριο, το βρετανικό σενάριο να περνάει στο περιθώριο, αλλά το γερμανικό σενάριο γίνεται όλο και πιο κεντρικό. Τέλειο σενάριο για τη Γερμανία.
Η θέση της Ελλάδας σε αυτό το «Matrix» είναι εξαιρετικά επισφαλής. Πρόκειται για μια μικρή οικονομία, της οποίας όλα τα «ασημικά» αγοράζονται από ξένους. Είναι κρίμα γιατί η Ελλάδα διαθέτει πολύτιμα και πολύ προσοδοφόρα «ασημικά»: ισχυρή εμπορική ναυτιλία, τουριστική βιομηχανία…
Patrick Henningsen (Infowars): …
και χρυσό. Τα χρυσωρυχεία της ιδιωτικοποιήθηκαν και ξεπουλιούνται.
Μax Keiser:
Ακριβώς. Η ανακοίνωση μιλάει για 111 τόνους χρυσού. Και όλα αυτά έχουν δοθεί σαν ενέχυρο στην «τρόικα» μέσω των μνημονίων.
Οι Έλληνες διαθέτουν σημαντικούς και προσοδοφόρους πόρους, αλλά θα περάσουν στην κατοχή ξένων.
Αυτό το κατάφεραν οι δανειστές επειδή η Ελλάδα είναι σχετικά μικρή χώρα. Το μοντέλο είναι το γνωστό μοντέλο εξαγοράς της Wall Street. To ίδιο το ΔΤΝ έχει χρεοκοπήσει. Υποτίθεται ότι διαθέτει τα κεφάλαια και δανείζει ποσά σε διάφορες χώρες, αλλά πρέπει πρώτα να τα δανειστεί από τις αγορές και στη συνέχεια να τα δανείσει σε χώρες όπως η Ελλάδα. Το ΔΝΤ ήταν στο χείλος της χρεοκοπίας, δεν είχε λόγο ύπαρξης, αλλά τώρα με αυτή την ευρωπαϊκή «ιστορία» βρήκαν την αφορμή να πάνε και να δανειστούν τρισεκατομμύρια και στη συνέχεια να τα δανείσουν σε διάφορες χώρες, με σκοπό να τις γονατίσουν σε τέτοιο σημείο που να αναγκαστούν να ξεπουλούν ό,τι πολυτιμότερο διαθέτουν για να αποπληρώσουν το «χρέος», για το οποίο ούτε καν είναι υπεύθυνες.
Τα πολύτιμα «ασημικά» καταλήγουν στα χέρια του ΔΝΤ, που τα πασάρει στους δανειστές. Την Christine Lagarde και τους υπόλοιπους του ΔΝΤ τους ενδιαφέρει το ρευστό.
Μιλάμε, λοιπόν, για λεηλασία. Και η Ελλάδα έχει στρατηγική σημασία γιατί αυτή τη στιγμή λειτουργεί σαν επενδυτικός όμιλος. Είναι σαν τις μικρές εταιρείες που είναι εξαιρετικά κερδοφόρες και τις λιμπίζονται άτομα όπως ο Mitt Romney στα νιάτα του, όταν ήταν επενδυτής και έμαθε πώς να κάνει επιθετικές εξαγορές, να χωρίζει μετά την κάθε εταιρεία σε κομμάτια…
Patrick Henningsen (Infowars): …
όπως ο James Goldsmith, για παράδειγμα.
Μax Keiser: Όπως ο Goldsmith στην δεκαετία του ’80 και άλλοι τέτοιοι. Έγιναν άσοι στην «τέχνη».
Η διαφορά με τη σημερινή πραγματικότητα είναι ότι σήμερα εξαγοράζουν το δημόσιο των χωρών και την εθνική κυριαρχία τους. Έχουμε, λοιπόν, από τη μια πολιτικούς που βάζουν υποθήκη τα «ασημικά» της χώρας τους για να εξασφαλίσουν ένα δάνειο, μέσω του οποίου η χώρα παραδίδεται στα χέρια ξένων. Ξεπουλιούνται τα «ασημικά» φθηνά, πουλιούνται σε άλλους ακριβά και βγαίνει μεγάλο κέρδος. Αλλά ο λαός έχει χάσει την εθνική κυριαρχία της χώρας του και έχει χάσει τη δουλειά του. Είναι το ίδιο ακριβώς που συμβαίνει με κάθε ξεπούλημα εταιρείας: ο κόσμος απολύεται. Ο δείκτης ανεργίας στην Ελλάδα έχει αγγίξει τραγικά επίπεδα.
Ο ρόλος που παίζει η σύνοδος της Bilderberg είναι σημαντικός, αφού προσφέρει την ευκαιρία σε διάφορους «παίκτες» να συγκεντρωθούν σε ένα χώρο και να συζητήσουν, με άκρα μυστικότητα, πώς ακριβώς θα γίνουν όλα αυτά τα πράγματα.
Kαι δεν το θεωρώ τυχαίο ότι αυτή η κρίση πήγε από την Ιρλανδία στην Ελλάδα και έπειτα στην Πορτογαλία και την Ισπανία.
Αυτή είναι ακριβώς η φάση κατά την οποία επεκτείνουν τα θησαυροφυλάκιά τους και δεν έχει να κάνει, φερ’ ειπείν, με το γεγονός ότι κάτι σοβαρό έτρεχε σε αυτές τις χώρες. Δεν άρχισε ξαφνικά να βαράει κάποιος συναγερμός στην οικονομία της Ισπανίας και μετά μπήκε η χώρα σε κρίση και μετά μια μικρότερη οικονομία άρχισε να παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα, βάσει της λογικής των περιφερειακών οικονομιών. Οι συγκεκριμένες χώρες επιλέχθηκαν κατά σειρά με κριτήριο το πόσο ευάλωτες ήταν.
Patrick Henningsen (Infowars): …
όπως σε μια σχεδιασμένη επίθεση κυνηγού εναντίον ενός θηράματος…
Μax Keiser: Σαν μια κυνηγετική επίθεση, ακριβώς. Έχουμε λοιπόν την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία. Είναι όλες τους χώρες της περιφέρειας της ΕΕ. Τις έβαλαν όλες στο τραίνο του χρέους και όσο αυξάνεται το χρέος τους, τις βλέπουμε να αυξάνουν και το ποσό των δανείων τους.
Μιλάμε για ένα τρισεκατομμύριο ή δύο τρισεκατομμύρια σήμερα, στην περίπτωση της Ισπανίας.
Το θέμα είναι τι θα κάνουν στην επόμενη φάση. Ποιά χώρα θα χτυπήσουν; Τη Γαλλία; Είναι μια πιθανότητα. Και η Βρετανία είναι ενδιαφέρουσα επιλογή για το ίδιο είδος «δραστηριότητας».
Patrick Henningsen (Infowars):
Τι συμβαίνει λοιπόν; Αν δούμε τις παλιότερες δραστηριότητες του ΔΝΤ, στις δεκαετίες ’60, ’70 και ’80 έτρωγαν ζωντανή την Αφρική. Μετά έφαγαν τη Λατινική Αμερική και στη συνέχεια τη νοτιοανατολική Ασία. Τι γίνεται λοιπόν; Έφαγαν όλους που μπορούσαν να φάνε και τώρα επιστρέφει το τραπεζικό καρτέλ και προσπαθεί να φάει και από τον βιομηχανοποιημένο κόσμο, την Ευρώπη και μετά τις ΗΠΑ και τον Καναδά; Αυτό βλέπουμε να γίνεται τώρα;
Μax Keiser:
Είναι μεγάλο θέμα αυτό. Η Νότια και Κεντρική Αμερική άρχισαν να τρώγονται ζωντανές καθώς οι επεκτατιστές εισέβαλαν στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.
Και οι δημοκρατίες που αναδύθηκαν στην περιοχή συνέπεσαν με την εμμονή των ΗΠΑ με το Ιράκ και το Αφγανιστάν.
Στην Αφρική τους προέκυψε ξαφνικά ένας μεγάλος ανταγωνιστής στην περιοχή: η Κίνα, μια χώρα που μπήκε στο παιχνίδι με ένα εντελώς διαφορετικό μοντέλο. Δεν βομβάρδιζε τους λαούς για να τους αρπάξει τα «ασημικά». Οι Κινέζοι ξοδεύουν πολύ χρήμα για να αναπτύξουν μια περιοχή. Η Κίνα, λοιπόν, αναπτύσσεται σε αυτές τις περιοχές και οι ΗΠΑ δεν μπορούν να εμπλακούν εκεί και να της κόψουν τη φόρα, αφού η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος δανειστής τους. Οι ΗΠΑ χρωστούν τρισεκατομμύρια δολάρια στην Κίνα. Δεν τους έμεινε άλλη επιλογή, λοιπόν, εκτός από τους λαούς της Ευρώπης και τον ίδιο τον αμερικανικό λαό
.
Αυτά τα αιμοβόρα κυκλώματα καταστρέφουν τις ίδιες τις ΗΠΑ, καταστρέφοντας την οικονομία της. Πιστεύω ότι ο αμερικανικός λαός δεν έχει πλήρως αντιληφθεί το γεγονός ότι ο ίδιος έχει γίνει θύμα αυτού του ληστρικού μοντέλου των τραπεζών. Το βλέπουμε αυτό σε διάφορους τομείς της οικονομίας. Φυσικά, έχει δημιουργηθεί το κίνημα «Occupy Wall Street», αλλά είναι ανεπαίσθητη και ακίνδυνη η αντίδραση αυτή. Είναι σαν να πηγαίνει κάποιος με ένα μαχαίρι να αντιμετωπίσει σε μια μονομαχία έναν αντίπαλο που είναι οπλισμένος σαν αστακός.
Patrick Henningsen (Infowars):
Ας πούμε τώρα ότι εσύ είσαι η Γερμανία κι εγώ είμαι η Ελλάδα…. (προς τον οπερατέρ) Την κάμερα εδώ αν μπορείς. Κάνε μας ένα πλάνο να φαίνεται το τραπέζι γιατί θα το πούμε παραστατικά αυτό… Εσύ, λοιπόν, είσαι η ΕΚΤ κι εγώ η Ελλάδα. Θα μου δώσεις δωρεάν εγγυήσεις και θα σου τις επιστρέψω με έντοκες δόσεις;
Πώς γίνεται η όλη δουλειά; Μοιάζει με επικίνδυνο παιχνίδι.
Μax Keiser:
Τα ποσά δεν πηγαίνουν στην Ελλάδα. Κάνουν κύκλο και καταλήγουν πάλι στην ΕΚΤ και τους δανειστές. Δέκα λεπτά μόνο από κάθε ευρώ καταλήγουν στην Ελλάδα.
Patrick Henningsen (Infowars):
Εσύ λοιπόν θα μου δώσεις ένα από αυτά τα πορτοκάλια, που είναι ένα δάνειο 100 δισ. ευρώ. Εγώ είμαι η Ελλάδα και σ’ ευχαριστώ θερμά για το πακέτο διάσωσης και για το κούρεμα, αλλά προτού το καταλάβω, το πορτοκάλι γυρνάει σ’ εσένα.
Μax Keiser:
Για να καταλάβουμε το συγκεκριμένο λογιστικό μοντέλο, θα σκεφτούμε μια χολλυγουντιανή ταινία. Οι παραγωγοί πληρώνονται βάσει του μεγέθους του προϋπολογισμού και όχι βάσει του πόσα εισιτήρια θα κόψει στα ταμεία η ταινία. Η τάση, λοιπόν, είναι να κάνουν τους προϋπολογισμούς όλο και μεγαλύτερους. Από τα 100 εκατομμύρια που στοίχιζε μια ακριβή ταινία, πήγαμε στα 200, μετά στα 250. Προσλαμβάνουν τους μεγαλύτερους σταρς, τους πληρώνουν όλο και περισσότερα, και το μπορούν αυτό, αφού πληρώνονται ανάλογα με τον προϋπολογισμό της ταινίας.
Αφού γυριστεί η ταινία και αρχίσει να προβάλλεται στους κινηματογράφους, και πατάτα να είναι δεν τους νοιάζει αφού ήδη πληρώθηκαν τα λεφτά. Αλλά στο «θέατρο» της παγκόσμιας οικονομίας, όταν ο μεγάλος χάνει, αυτός που την πληρώνει είναι ο ανυπεράσπιστος λαός, μέσω των μέτρων λιτότητας. Το αποτέλεσμα είναι παρανοϊκές καταστάσεις που δεν φανταζόμασταν ούτε κατά διάνοια πριν.
Τον 18ο αιώνα στη Γαλλία έκλεβε το κράτος την περιουσία της Εκκλησίας, γίνονταν καπνός τα χρήματα από τους επιτήδειους, ενώ οι φτωχοί πεινούσαν μέχρι που ξαφνικά ξέσπασε η Επανάσταση.
Σήμερα, όμως, δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα.
Οι αναταράξεις είναι παγκόσμιες. Όταν μια οικονομία σωριάζεται, όπως είδαμε να συμβαίνει στην Αίγυπτο, αλλά και στην Τυνησία, προκαλείται ένα ωστικό κύμα που κάνει τον γύρο του κόσμου. Και στην περίπτωση της Ευρώπης, δεν έχει σημασία αν θα είναι η Ελλάδα πρώτη ή η Ιρλανδία. Έχουμε απλά μια διαίσθηση ότι αυτό που επιδιώκεται τελικά είναι η αλλαγή καθεστώτος.
Patrick Henningsen (Infowars):
Τώρα έτσι που μας το έθεσες, … «αλλαγή καθεστώτος»…
Μax Keiser
: Αλλαγή καθεστώτος, ναι
Patrick Henningsen (Infowars): …
σε αυτό εμπλέκονται και άλλα ιδρύματα και οργανισμοί, όχι μόνο τραπεζοπιστωτικοί, αλλά και πολιτικοί. Σ’ ευχαριστώ πολύ, Μαξ Κάιζερ.
Μax Keiser:
(σηκώνοντας ένα πορτοκάλι)
Την Ισπανία μπορώ να την πάρω μαζί μου;
Patrick Henningsen (Infowars):
Και την Ισπανία μπορείς να πάρεις και το Λιχτενστάιν και το Λουξεμβούργο.
Μax Keiser:
(ζυγίζοντας το μεγαλύτερο πορτοκάλι στα χέρια του) Να και η Γερμανία. Μόνο που μυρίζει απαίσια.
Patrick Henningsen (Infowars)
: Είδες τι κάνει η λιτότητα; Σου ‘χα πει ότι θα σε κερνούσα μεσημεριανό και ήρθα με πορτοκάλια.
Μax Keiser
Να ‘σαι καλά.
Patrick Henningsen (Infowars): Σ’ ευχαριστώ κι εγώ.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου