37ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΔΡΑΜΑΣ Στροφή στις σπουδαστικές ταινίες

Του απεσταλμένου μας ΝΙΝΟΥ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗ

Παρά την οικονομική κρίση που εξακολουθεί να μαστίζει τη χώρα μας και όχι μόνο, στο φετινό 37ο φεστιβάλ ελληνικών ταινιών μικρού μήκους της Δράμας, για μια ακόμη χρονιά, ο ελληνικός κινηματογράφος των νέων σκηνοθετών και συγκεκριμένα αυτών που ασχολούνται με την ταινία μικρού μήκους, εξακολουθεί να δίνει το «παρών» του με ταινίες εμπνευσμένες τόσο από τα σύγχρονα προβλήματα όσο και από άλλες θεματικές.

«Προσευχή» η ταινία που κέρδισε το 1ο βραβείο Και δεν είναι μόνο οι θεματικές, αξίζει να αναφέρω, που ενδιαφέρουν τους νέους, εκκολαπτόμενους δημιουργούς, αλλά και ο σύγχρονος γενικότερα κινηματογράφος, που φάνηκε μέσα από τις, συχνά γόνιμες, επιδράσεις στις ταινίες τους, από έργα σκηνοθετών όπως οι Αλέν Ρενέ (στην ταινία «Τρεις αυγουλιέρες, παραλίγο τέσσερις» του Κωνσταντίνου Σαμαρά), Τζιμ Τζάρμους («Τζένινγκς Λοτζ» της Αλίκης Σούμα), Μάικ Λι («Each Other» της Αλεξάνδρας Μιχαηλίδου-Τζαρίδου), Ντέιβιντ Λιντς («Το παλαιοπωλείο της οδού Ruth Kjaer» της Ασπας Σιώκου), ακόμη και Αλεχάντρο Τζιοντορόφσκι («For Eternity» της Μαρίας Λάφη).
Μπορεί φέτος το οικονομικό (μαζί και το πολιτικό) πρόβλημα να μην υπερίσχυσε, όπως είχαμε παρατηρήσει στις περσινές ταινίες του φεστιβάλ, υπήρξαν όμως και ταινίες, παράδειγμα το «Δείπνο για λίγους» του Νάσου Βακάλη, που μέσα από εξαιρετικά κινούμενα σχέδια έδωσε, δημιουργώντας μια εφιαλτική ατμόσφαιρα και με την εμπνευσμένη μουσική του Κώστα Χρηστίδη (από τα μεγάλα ατού της ταινίας, που δίκαια κέρδισε το βραβείο μουσικής του φεστιβάλ), όπου, μέσα από ένα ατελείωτο, αδηφάγο συχνά, δείπνο, σκιαγράφησε την πορεία του καπιταλιστικού συστήματος που, παρά τις αντιξοότητες και τα σκαμπανεβάσματά του, καταφέρνει πάντα να επιβιώσει.
Η καλύτερη όμως, κατά τη γνώμη μου, αλλά και των περισσότερων συναδέλφων, ταινία ήταν «Ο ναύτης» του Γαβριήλ Τζάφκα. Μέσα από μια ιστορία εμπνευσμένη από έργο του Νίκου Καββαδία, γύρω από ένα ναύτη ο οποίος, ύστερα από πολλά χρόνια, επιστρέφει στην πατρίδα του και ψάχνει να εντοπίσει τη χαμένη αγαπημένη των νεανικών του χρόνων, ο σκηνοθέτης κατάφερε να δημιουργήσει τη σκοτεινή, μαζί και ποιητική, ατμόσφαιρα του έργου του μεγάλου αυτού, μοναχικού, «καταραμένου» ποιητή μας, χάρη στο σωστό ρυθμό, την ωραία ατμοσφαιρική φωτογραφία (του Jonas Berlin) και γενικά την όλη ισορροπία που πέτυχε στα επιμέρους στοιχεία.
Ο παραμερισμός της ταινίας του Τζάφκα, από το πρώτο βραβείο, ήταν, όπως φάνηκε από το σκεπτικό της κριτικής επιτροπής, πως ταινίες σαν αυτή, εκείνη του Βακάλη και μερικές άλλες, ήταν ταινίες γυρισμένες στο εξωτερικό (η πρώτη στη Δανία και η δεύτερη στο Λος Αντζελες), με πολύ περισσότερα χρήματα και άλλες διευκολύνσεις, σε αντίθεση με τις φτωχότερες από πλευράς παραγωγής αλλά καθαρά ελληνικής προέλευσης ταινίες. Με αποτέλεσμα η επιτροπή να απονείμει το βραβείο καλύτερης ταινίας (το Χρυσό Διόνυσο) στην πολύ συμπαθητική, δοσμένη με αρκετή έμπνευση και αγάπη, αν και με αρκετές αδυναμίες, σπουδαστική ταινία «Προσευχή» του Θανάση Νεοφώτιστου, γύρω από μια ομάδα νταήδων ενός Γυμνασίου που προκαλούν τον τρόμο στους συμμαθητές τους. Μιλώντας για σπουδαστικές ταινίες, πρέπει να πω ότι πολύ καλύτερες βρήκα τις ταινίες «Το πέρασμα» του Λάμπρου Γεωργόπουλου, μια εφιαλτική, καφκική θα έλεγα, ταινία και «Σκάλες» της Αναστασίας Μπάλιου, έξυπνη, με ωραία πλάνα και εξαιρετικό ρυθμό, ταινία, που χρησιμοποιεί τις σκάλες που διασχίζουν διάφοροι άνθρωποι για να κάνει ένα εύστοχο σχόλιο πάνω στη διαφορετικότητα - δείγματα μιας νέας, μικρής αλλά ιδιαίτερα αποτελεσματικής κινηματογραφικής σχολής.

Ο Θανάσης Νεοφώτιστος, που πήρε το 1ο βραβείο, ανάμεσα στους υπόλοιπους βραβευμένους στην τελετή λήξης Στις ενδιαφέρουσες ταινίες του ελληνικού προγράμματος ήταν και η ταινία «Each Other» της Αλεξάνδρας Μιχαηλίδου-Τζαρίδου, γύρω από τις σχέσεις ανάμεσα σε μια άρρωστη, καταπιεστική μητέρα και την άσκημη κόρη της, σχέσεις που αγγίζουν τα όρια μιας νευρικής κρίσης, που πίσω τους, όμως, κρύβουν στοργή και αγάπη.
Η Τώνια Μίσιαλη εντυπωσίασε με τα εξαιρετικά στημένα πλάνα και γενικά με το με λεπτομέρεια προσεγμένο στιλ της, στην κυπριακής παραγωγής ταινία της «Το νανούρισμα της πεταλούδας». Στην ταινία του «The Immortalizer» (βραβείο «Τώνιας Μαρκετάκη» και βραβείο Ενωσης Κριτικών Κινηματογράφου ΠΕΚΚ), ο Κύπριος Μάριος Πιπερίδης έδωσε με τρόπο αλληγορικό, μέσα από την ιστορία ενός ανθρώπου που θρηνεί το θάνατο της κόρης του, το δράμα της χωρισμένης με βίαιο, παράνομο τρόπο, στα δύο Κύπρου και του δράματος (ίσως και των ενοχών;) του Ελληνισμού. Σε ένα κινηματογράφο πιο μοντέρνο, με ενδιαφέροντα πειραματικά στοιχεία, στράφηκε ο Χρήστος Καράμπελας στη «Μήδεια Μελέα», ενώ στο «Maasai», ο Χάρης Λαγκούσης καταγράφει με χιούμορ αλλά και πρωτοτυπία (μαζί και ανατροπές) τις συγκρουόμενες σχέσεις ανάμεσα σε δύο αδέρφια σε θάλαμο αναμονής νοσοκομείου.
Ενδιαφέρουσα και «Η βόλτα» της Στέλλας Κυριακοπούλου γύρω από τη, με αναπάντεχα αποτελέσματα, βόλτα μιας νεαρής γυναίκας με το παιδί της (βραβείο ΟΚΛΕ). Ακόμη και το κλείσιμο της ΕΡΤ βρήκε τη θέση του στο φεστιβάλ στην ενδιαφέρουσα, αν και κάπως επιφανειακή, με καλές όμως προθέσεις ταινία «Πέρα και άνω» της Ανίτας Χαμηλού.
Με δυο-τρεις μόνο εξαιρέσεις, οι περισσότερες, πάντως, από τις ελληνικές ταινίες που είδαμε ήταν, εξαιτίας της συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης, ανεξάρτητης παραγωγής και δείχνουν την επιτακτική ανάγκη -όπως ανέφερε, και υποσχέθηκε, στην τελετή της λήξης η υφυπουργός Πολιτισμού κυρία Γκερέκου- μιας μεγαλύτερης κρατικής βοήθειας (που μπορεί να γίνει και μέσω του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και μέσω της ΝΕΡΙΤ).
ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ
* Χρυσός Διόνυσος καλύτερης ταινίας: «Προσευχή» του Θανάση Νεοφώτιστου
* Αργυρός Διόνυσος καλύτερης ταινίας: «Τρεις αυγουλιέρες παραλίγο τέσσερις» του Κωνσταντίνου Σαμαρά
* Βραβείο καλύτερης ταινίας τμήματος «Ελληνες του Κόσμου»: «Α Single Body» του Σωτήρη Δουνούκου
* Βραβείο καλύτερης σπουδαστικής ταινίας: «Jennings Lodge» της Αλίκης Σούμα
* Βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη «Ντίνος Κατσουρίδης»: «Maasai» του Χάρη Λαγκούση
* Βραβείο Τώνιας Μαρκετάκη για ταινία κοινωνικού προβληματισμού: «The Immor-talizer» του Μάριου Πιπερίδη
* Τιμητική διάκριση σεναρίου: «Sunday» του Βαγγέλη Σέρφα
* Τιμητική διάκριση καλύτερης γυναικείας εμηνείας: στη Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου για την ταινία «Η βόλτα» της Στέλλας Κυριακοπούλου
* Τιμητική διάκριση καλύτερης ανδρικής ερμηνείας: στον Αλκη Παναγιωτίδη για την ταινία «Εβίβα» του Δημήτρη Νάκου
* Τιμητική διάκριση φωτογραφίας: στον Χρήστο Βουδούρη για την ταινία «Il» του Ευθύμη Kosemund Σανίδη
* Τιμητική διάκριση πρωτότυπης μουσικής: στον Κώστα Χρηστίδη για την ταινία «Δείπνο για λίγους» του Νάσου Βακάλη
* Τιμητική διάκριση μοντάζ: στον Αγγελο Αγγελίδη για την ταινία «Α Single Body» του Σωτήρη Δουνούκου
* Τιμητική διάκριση σχεδιασμού ήχου: στον Aljandro Cabrera για την ταινία «Προσευχή» του Θανάση Νεοφώτιστου
* Τιμητική διάκριση σκηνικών: στην Πηνελόπη Βαλτή για την ταινία «Τρεις αυγουλιέρες παραλίγο τέσσερις» του Κωνσταντίνου Σαμαρά
* Τιμητική διάκριση κοστουμιών: στη Λίζα Τσουλούπα για την ταινία «The Immortalizer» του Μάριου Πιπερίδη
* Ειδικό Βραβείο στην ταινία «Il» του Ευθύμη Kosemund Σανίδη
* Εύφημη μνεία: στην ταινία «Πέρασμα» του Λάμπρου Γεωργόπουλου
* Εύφημη μνεία: στην ταινία «For Eternity» της Μαρίας Λάφη
* Βραβείο animation: στην ταινία «Drag Me: An Urban Music Tale» του Νίκου Κέλλη
* Βραβείο ντοκιμαντέρ: «Οταν αρχίζει το τραγούδι» του Γιάννη Πόθου
Πηγή : http://www.enet.gr/