H συναυλία της ΚΟΑ στον φάρο της Γαύδου ενθουσίασε τους
παρευρισκομένους, ακόμα και όσους δεν είναι μυημένοι στην κλασική
μουσική.
Στο σημείο συνάντησης των ρομαντικών
του νησιού, στην «Οία» της Γαύδου, στον παλιό φάρο, «συναντήθηκαν» το
βράδυ της Τετάρτης ο Σούμπερτ με τον Μότσαρτ, ο Θεοδωράκης με τον
Σκαλκώτα. «Οι μελωδίες ξεκίνησαν τη στιγμή που ο ήλιος χανόταν μέσα στη
θάλασσα και τα πρώτα αστέρια δειλά δειλά εμφανίζονταν στον ουρανό»,
περιγράφει στην «Κ» ο κ. Ηλίας Τριανταφυλλόπουλος, που ζει τα τελευταία
χρόνια στο ακριτικό νησί και παρακολούθησε τη συναυλία που έδωσε το
Κουαρτέτο της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, στο πλαίσιο του προγράμματος
της ΜΚΟ «Αγονη Γραμμή Γόνιμη».
Οι άνεμοι των προηγούμενων ημερών κόπασαν και η φύση γαλήνεψε, «εξ ου και αποφασίσαμε να παίξουμε το φινάλε από το “καλοκαίρι” του Βιβάλντι, όπου αποτυπώνεται η καλοκαίρια λίγο πριν από τη νέφωση και το πέρασμα στην επόμενη εποχή» συμπληρώνει ο κ. Παναγιώτης Τζιώτας, β΄ βιολί της ΚΟΑ. Οι μουσικές επιλογές είχαν άμεση νοηματική σύνδεση με την τοποθεσία και την προϊστορία του φάρου. «Ο μηχανισμός λειτουργίας του φάρου είχε μια περιοδικότητα που θύμιζε τον ρυθμό του βαλς, γι’ αυτό παίξαμε ένα βαλς του Στράους» συμπληρώνει. «Επειδή αναφερθήκαμε στον διασημότερο ίσως φάρο παγκοσμίως, το Αγαλμα της Ελευθερίας, μπολιάσαμε το πρόγραμμα με το «Αμερικανικό Κουαρτέτο» του Ντβόρζακ, αλλά δεν παραλείψαμε και αναφορές από ελληνικό ρεπερτόριο, όπως τον κρητικό χορό του Σκαλκώτα».
Του μουσικού ταξιδιού είχε προηγηθεί μια ιστορική αναδρομή στους φάρους της χώρας, που ξεκίνησαν να κατασκευάζονται το 1822 στο Ιόνιο Πέλαγος, για να επεκταθούν σε 140 σημεία. «Οι ελληνικοί φάροι είναι λιτά κτίσματα, εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον και την ανθρώπινη διάσταση, σε αντίθεση με εκείνους της βόρειας θάλασσας, που προκαλούν λόγω υπερβολικού μεγέθους δέος στην όψη» επισημαίνει στην «Κ» ο κ. Νίκος Μπένος Πάλμερ, ερευνητής των φάρων από το 1989. «Οι φάροι αποτελούσαν ανέκαθεν μνημεία ειρήνης, εν καιρώ πολέμου γίνονταν οι κατ’ εξοχήν στόχοι του εχθρού» διευκρινίζει. «Θύμα» των βομβαρδισμών του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου υπήρξε το 1942 και ο εν λόγω φάρος, που βρίσκεται σε ύψωμα 350 μέτρων, όπως και οι φάροι στην Ιεράπετρα και στην Ελαφόνησο Κρήτης.
Η συναυλία αποτελεί προάγγελο ενός νέου προγράμματος, «Στον Φάρο - Στη Μουσική - Στον Ορίζοντα» της ΜΚΟ «Αγονη Γραμμή Γόνιμη» σε συνεργασία με την ΚΟΑ, που θα πραγματοποιηθεί σε περίπου δέκα φάρους, το καλοκαίρι του 2015. «Πρόκειται για ένα εναλλακτικό σχέδιο γνωριμίας με τους θαλάσσιους βράχους της Ελλάδας, όπου χρόνια τώρα στέκουν οι φάροι καθοδηγώντας τους ναυτικούς» σημειώνει ο κ. Στέφανος Νόλλας, επικεφαλής της ΜΚΟ.
Της συναυλίας θα προηγείται ομιλία και ξενάγηση, ενώ θα ακολουθείται από προβολή σχετικής ταινίας. «Ας μην ξεχνάμε, ότι πριν αυτοματοποιηθεί η λειτουργία τους, οι φάροι ήταν μια “έμψυχη” μηχανή, καθώς ιδιότυποι ερημίτες αναβόσβηναν με αφοσίωση το φως». Η προσωπικότητα, άλλωστε, των φαροφυλάκων και το πεπρωμένο τους έχει αποτυπωθεί στους τοπικούς θρύλους. Από τον «στοιχειωμένο» φάρο του Ακρωτηρίου της Σαντορίνης, όπου κάθε φαροφύλακας πέθαινε υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες έως τον «καρπερό» φαροφύλακα της Μυκόνου με τα δέκα παιδιά στο στενό δωματιάκι του φάρου...
ΈντυπηΠηγή : http://www.kathimerini.grΟι άνεμοι των προηγούμενων ημερών κόπασαν και η φύση γαλήνεψε, «εξ ου και αποφασίσαμε να παίξουμε το φινάλε από το “καλοκαίρι” του Βιβάλντι, όπου αποτυπώνεται η καλοκαίρια λίγο πριν από τη νέφωση και το πέρασμα στην επόμενη εποχή» συμπληρώνει ο κ. Παναγιώτης Τζιώτας, β΄ βιολί της ΚΟΑ. Οι μουσικές επιλογές είχαν άμεση νοηματική σύνδεση με την τοποθεσία και την προϊστορία του φάρου. «Ο μηχανισμός λειτουργίας του φάρου είχε μια περιοδικότητα που θύμιζε τον ρυθμό του βαλς, γι’ αυτό παίξαμε ένα βαλς του Στράους» συμπληρώνει. «Επειδή αναφερθήκαμε στον διασημότερο ίσως φάρο παγκοσμίως, το Αγαλμα της Ελευθερίας, μπολιάσαμε το πρόγραμμα με το «Αμερικανικό Κουαρτέτο» του Ντβόρζακ, αλλά δεν παραλείψαμε και αναφορές από ελληνικό ρεπερτόριο, όπως τον κρητικό χορό του Σκαλκώτα».
Του μουσικού ταξιδιού είχε προηγηθεί μια ιστορική αναδρομή στους φάρους της χώρας, που ξεκίνησαν να κατασκευάζονται το 1822 στο Ιόνιο Πέλαγος, για να επεκταθούν σε 140 σημεία. «Οι ελληνικοί φάροι είναι λιτά κτίσματα, εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον και την ανθρώπινη διάσταση, σε αντίθεση με εκείνους της βόρειας θάλασσας, που προκαλούν λόγω υπερβολικού μεγέθους δέος στην όψη» επισημαίνει στην «Κ» ο κ. Νίκος Μπένος Πάλμερ, ερευνητής των φάρων από το 1989. «Οι φάροι αποτελούσαν ανέκαθεν μνημεία ειρήνης, εν καιρώ πολέμου γίνονταν οι κατ’ εξοχήν στόχοι του εχθρού» διευκρινίζει. «Θύμα» των βομβαρδισμών του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου υπήρξε το 1942 και ο εν λόγω φάρος, που βρίσκεται σε ύψωμα 350 μέτρων, όπως και οι φάροι στην Ιεράπετρα και στην Ελαφόνησο Κρήτης.
Η συναυλία αποτελεί προάγγελο ενός νέου προγράμματος, «Στον Φάρο - Στη Μουσική - Στον Ορίζοντα» της ΜΚΟ «Αγονη Γραμμή Γόνιμη» σε συνεργασία με την ΚΟΑ, που θα πραγματοποιηθεί σε περίπου δέκα φάρους, το καλοκαίρι του 2015. «Πρόκειται για ένα εναλλακτικό σχέδιο γνωριμίας με τους θαλάσσιους βράχους της Ελλάδας, όπου χρόνια τώρα στέκουν οι φάροι καθοδηγώντας τους ναυτικούς» σημειώνει ο κ. Στέφανος Νόλλας, επικεφαλής της ΜΚΟ.
Της συναυλίας θα προηγείται ομιλία και ξενάγηση, ενώ θα ακολουθείται από προβολή σχετικής ταινίας. «Ας μην ξεχνάμε, ότι πριν αυτοματοποιηθεί η λειτουργία τους, οι φάροι ήταν μια “έμψυχη” μηχανή, καθώς ιδιότυποι ερημίτες αναβόσβηναν με αφοσίωση το φως». Η προσωπικότητα, άλλωστε, των φαροφυλάκων και το πεπρωμένο τους έχει αποτυπωθεί στους τοπικούς θρύλους. Από τον «στοιχειωμένο» φάρο του Ακρωτηρίου της Σαντορίνης, όπου κάθε φαροφύλακας πέθαινε υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες έως τον «καρπερό» φαροφύλακα της Μυκόνου με τα δέκα παιδιά στο στενό δωματιάκι του φάρου...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου