Αν ξαφνικά νομίζουμε ότι όλα τα
θέματά μας είναι ένας ωραίος τάφος, μια χαρά είμαστε! Αλλά,
πραγματικά, δεν καταλαβαίνω γιατί έχει γίνει η Αμφίπολη reality! **
Κανένας δεν βρέθηκε να απαιτήσει μια καλύτερη Δημοκρατία, μια αληθινή
Δημοκρατία. Γιατί αυτό που ζούμε τα τελευταία χρόνια είναι μια
γελοιότητα ** Κάθε λαός έχει τους πολιτικούς -και τους καλλιτέχνες-
που του αξίζουν! Ομως, δεν νομίζω ότι του ελληνικού λαού τού άξιζε
όλη αυτή η ξεφτίλα
«Μια χαρά Δικτατορία είμαστε! Ποδόσφαιρο, "Να η ευκαιρία" και...
σιωπή! λέει ο Γιάννης Αγγελάκας, που αύριο βράδυ εμφανίζεται στο θέατρο
Βράχων, στο Βύρωνα, έχοντας στις αποσκευές του όχι μόνο τις ροκ
μουσικές του, που ξυπνάνε νεκρό, και το ρεμπέτικο, που αγάπησε με πάθος,
ειδικά τα τελευταία χρόνια. Θα παρουσιάσει και μέρος απ' τη δουλειά που
έχει κάνει σκύβοντας στην εγχώρια μουσική παράδοση, για την οποία έχει
φτάσει στο σημείο να πιστεύει ότι «σαν να υπήρχε στο DNA μου. Ηταν,
δηλαδή, σα να χρωστούσα κάτι σ' αυτήν τη μουσική».
- Πέρσι τέτοια εποχή, λίγο μετά το φόνο του Παύλου Φύσσα, κλείσατε τη συναυλία σας στο Βύρωνα με τη φράση «Να προσέχουμε το φασίστα που κρύβουμε μέσα μας». Ο κόσμος απογοητεύτηκε, θυμάμαι, η φόρτιση ήταν μεγάλη, περίμενε να πείτε κάτι πιο οργισμένο. Πέρασε κιόλας ένας χρόνος απ' τη δολοφονία. Βλέπετε να έχει αλλάξει κάτι;
«Τι να 'χει αλλάξει; Τίποτα δεν άλλαξε. Ενα χρόνο μετά, υπάρχει ακόμα ένα 8-10% έτοιμο να ψηφίσει αυτούς που σκοτώνουν παιδιά και βαράνε ξένους. Ντρέπομαι που ένα τόσο μεγάλο μέρος του πληθυσμού μας συμφωνεί με όλη αυτή την εγκληματική βλακεία. Αυτό που είχα πει και προκάλεσε αντιδράσεις -μου γράφανε στο twitter "δηλαδή, αν μας την πέφτουν οι φασίστες, εμείς θα κάνουμε διαλογισμό;"- δεν ήταν μια σκέψη της στιγμής. Πιστεύω ότι ο φασισμός είναι μια δύναμη στην κοινωνία που υπήρχε και απλώς βρήκε την ευκαιρία να εκφραστεί. Μίλησα για έναν πνευματικό αγώνα κατά του σκοταδιού που έχουμε μέσα μας και του σκοταδιού που γεννιέται συγκεκριμένες εποχές στην κοινωνία. Πάντα σε εποχές κρίσης οι ακροδεξιοί ήταν η λύση, το φρένο στο να προχωρήσει μια κοινωνία είτε σε πιο φιλελεύθερα είτε σε αριστερά μοτίβα. Οποτε ο καπιταλισμός ήταν σε κρίση αμολούσε τα ακροδεξιά σκυλιά».
- Το προχώρημά μας προς μοτίβα αριστερά προϋποθέτει προσκυνήματα στο Αγιον Ορος;
«Δεν πιστεύω σ' αυτή την Αριστερά, όπως δεν πιστεύω στο ΚΚΕ. Κι οι δύο διατηρούν τα μαγαζάκια της αντιπολίτευσης και πασχίζουν να τα κρατήσουν ανοικτά. Οταν ξεκινούσε η κρίση, θεωρούσα ότι ήταν μια ευκαιρία να ξυπνήσουνε μερικά πράγματα μέσα μας, όπως η συλλογικότητα. Αντ' αυτού, ξύπνησε το τέρας τη Χρυσής Αυγής και η ανοησία της ψευτοαριστεράς, που πηγαίνει από εδώ κι από εκεί και τα βρίσκει με τους πάντες - απ' την Ευρώπη μέχρι την Εκκλησία. Και δυστυχώς, οι άνθρωποι ακόμα πιστεύουνε στα κόμματα κι ότι θα βρεθεί ο βοσκός που θα τα πάει σε ένα καλύτερο μέρος! Αλλά κανένας δεν αναλαμβάνει πραγματικά την ευθύνη τού τι θα κάνουμε όλοι μαζί».
- Η συλλογικότητα έχει πεθάνει;
«Δεν ξέρω αν έζησε ποτέ σε αυτή τη χώρα!»
- Την ώρα που ανακοινώθηκε ο ΕΝΦΙΑ εμφανίστηκε, πάντως, ως μάννα εξ ουρανού, η Αμφίπολη.
«Αν ξαφνικά νομίζουμε ότι όλα τα θέματά μας είναι ένας ωραίος τάφος, μια χαρά είμαστε! Αλλά, πραγματικά, δεν καταλαβαίνω γιατί έχει γίνει η Αμφίπολη reality!».
- Ακόμη κι ο πρωθυπουργός στην ομιλία του στη ΔΕΘ επικαλέστηκε τους καλούς οιωνούς που του γνέφουν απ' την Αμφίπολη! Σε ποιους απευθύνεται;
«Σε ηλίθιους! Αυτός ο τόπος ήταν πάντοτε -αλλά ειδικά σήμερα είναι ολοφάνερο!- ένα άντρο απατεώνων και ηλιθίων. Τίποτα άλλο. Και κάποιοι ευαίσθητοι πολίτες που κυκλοφορούν ανάμεσα σε αυτά τα δύο όρια νιώθουν αμήχανοι και μόνοι. Αγωνιούν, αλλά δεν ξέρουν από πού να πιαστούνε. Ομως αυτό συνέβαινε σε τούτη τη χώρα πάντα. Το ευαίσθητο και το πιο έξυπνο κομμάτι του πληθυσμού τρεπόταν σε φυγή. Ή έφευγε σε εξορίες ή πήγαινε μετανάστης, όπως τώρα τα καλύτερα παιδιά μας που φεύγουν έξω».
- Ακούσατε τις ομιλίες στη ΔΕΘ;
«Τις διάβασα στο Ιντερνετ. Και βλέπω την ιστορία να κάνει κύκλους. Κάποιος, εν μέσω κρίσης, υπόσχεται ότι θα μας τα δώσει όλα! Δεν νομίζω ότι είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Λυπάμαι. Ακόμα και αν έχουν κάποια διάθεση να κάνουν καλό σε αυτό τον τόπο, δεν νομίζω ότι θα τους είναι εύκολο».
«Πιστεύω, πέρα από τον ΕΝΦΙΑ, αρκετός κόσμος δεν έχει να βγάλει το μήνα - ακόμα και άνθρωποι που δουλεύουνε απ' το πρωί μέχρι το βράδυ αλλά για ξεφτιλομεροκάματα. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό το πράγμα. Εφτασε στον πάτο. Οι μάσκες έχουν πέσει. Μπορεί να βγάζει ο κόσμος την οργή του, αλλά κανένας δεν βρέθηκε να απαιτήσει μια καλύτερη Δημοκρατία, μια αληθινή Δημοκρατία. Γιατί αυτό που ζούμε τα τελευταία χρόνια είναι μια γελοιότητα».
- Πού βλέπετε μια προοπτική; Οι νεότερες γενιές τι πρέπει να κάνουν, σε τι μπορούν να ελπίζουν;
«Οι νεότερες γενιές πρέπει να δούνε πού την έχουν πατήσει οι προηγούμενες γενιές. Αλλά να το δουν πραγματικά. Να ξεβρακωθούμε κι εμείς μπροστά στα παιδιά, να δούνε πώς φτάσαμε στη σημερινή μικροπολιτική, στον κατακερματισμό και στην κρίση, όπου χτυπούσαν τη μια κάστα και το τάδε επάγγελμα και οι υπόλοιποι σωπαίνανε. Και σιγά σιγά ήρθε η σειρά όλων μας, αλλά πάλι κανένας δεν μίλησε. Και σήμερα όλοι είναι παραδομένοι και υπνωτισμένοι. Και απλά αγανακτήσαμε, αλλά δεν αποφασίσαμε ποτέ να κάνουμε κάτι για να πάει το πράγμα ένα βήμα μπροστά. Ηρθε όμως η ώρα καθένας μας να αναλάβει μια ευθύνη για όλα όσα δεν μπορεί πια να περιμένει ούτε από τους πολιτικούς ούτε από κανέναν. Γιατί αν εμείς, αν η ίδια η ψυχή μας ζητήσει καλύτερους πολιτικούς, θα βρεθούνε, θα υπάρξουνε. Απ' τη μια έχουμε τα ακροδεξιά τομάρια της Χρυσής Αυγής και από την άλλη τους ανίκανους δήθεν δεξιούς και δήθεν αριστερούς και όλο αυτό το καλαμπούρι. Θα μπορέσει να τα δει όλα αυτά η νέα γενιά και να κάνει το άλμα, το κβαντικό άλμα να πάει παραπέρα; Μπας και γίνουμε ποτέ χώρα; Γιατί τι είναι το ζητούμενό μας; Η Δημοκρατία και η Δικαιοσύνη, μερικά βασικά πράγματα για να μπορούμε να ζούμε ανθρώπινα διατηρώντας την αξιοπρέπειά μας».
- Κανείς δεν έχει τη διάθεση να εξεγερθεί, να επαναστατήσει.
«Δεν είναι θέμα εξέγερσης. Είναι θέμα σκέψης, θέμα αντίληψης. Να αλλάξουμε τη γωνία από όπου βλέπουμε τα πράγματα, γιατί μας έχουν θολώσει το τοπίο. Δεν ξέρουμε πραγματικά τι γίνεται και κυρίως δεν ξέρουμε τι μας ενώνει. Και το μόνο που συμβαίνει είναι να κυκλοφορούμε σαν νευρωτικοί και ο ένας εναντίον του άλλου. Αυτό είναι η λύση;»
- Ζήσαμε το παραμύθι της ευμάρειας απενοχοποιημένα. Ομως αυτό που υφίσταται ο ελληνικός λαός σήμερα το άξιζε;
«Κάθε λαός έχει τους πολιτικούς -και τους καλλιτέχνες- που του αξίζουν! Ομως, δεν νομίζω ότι του ελληνικού λαού του άξιζε όλη αυτή η ξεφτίλα. Κι η ιστορία δεν είναι να φορτώσουμε ενοχές τον κόσμο. Η ιστορία είναι να φορτώσουμε τον κόσμο καθαρότητα. Να μπορέσουμε να επικονωνήσουμε καθαρά και να δούμε πως είμαστε όλοι θύματα της ίδιας ιστορίας».
- Παρακολουθήσατε τον ντόρο που προκάλεσε ο αντιρατσιστικός νόμος;
«Στην Ελλάδα ανακαλύπτουμε έναν όρο όταν δεν υπάρχει πια καμιά ελπίδα να λειτουργήσει. Αν και, κατά βάθος, ακόμα και την εποχή της ευμάρειας ο Ελληνας ρατσιστής ήταν. Θυμάμαι τους Αλβανούς που δεν τους γουστάραμε καθόλου ενώ μας χτίζανε το οικονομικό μας θαύμα. Το mainstream, η κυρίαρχη τάση που δημιουργεί τα αισθητικά status πάντα ήταν ξενοφοβική και κρυπτορατσιστική».
- Η τέχνη, η μουσική, μια συναυλία τι μπορούν να πουν, να μεταδώσουν στο νευρωτικό, έτοιμο να αρπαχτεί, μιζεριασμένο μικροαστό;
«Δεν ξέρω τι μπορεί να πει η τέχνη. Εγώ έχω μια ιδιαίτερη σχέση με το κοινό γιατί ήδη από τα καλά χρόνια -σε εισαγωγικά- μέχρι τα κακά σημερινά χρόνια του οικονομικού ξεπεσμού είχαμε ιδιαίτερα ακροατήρια. Ανθρώπους που δεν τους ταΐζαμε μασημένη τροφή. Δεν παίξαμε ποτέ το παιχνίδι του mainstream».
- Πάντως, δεν καθαρίσαμε από ό,τι ξέρασε το lifestyle τα τελευταία χρόνια.
«Μα ποιος οδηγεί την αισθητική μας τόσο χαμηλά; Ποιος εκπέμπει όλη αυτή την αθλιότητα, τη δουλικότητα και την κακογουστιά; Εγώ ακούω ότι πηγαίνουν κατά χιλιάδες στην Πάολα, στον Παντελίδη και στον Ρέμο. Μια χαρά Δικτατορία είμαστε! Ποδόσφαιρο, "Να η ευκαιρία" και... σιωπή!»
- Πιστεύετε σε κάτι;
«Στην εξέλιξη. Αλλά τη βλέπω να πηγαίνει πάρα πολύ αργά. Παρ' όλα αυτά πιστεύω ότι όλα θα γίνουν καλύτερα μια μέρα. Οχι μόνο για τον τόπο μας. Και στον πλανήτηΠηγή : http://www.enet.gr/
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου