Συνέβη τον Αύγουστο στη Σέριφο «How to Water».

Tι συμβαίνει όταν εννέα καλλιτέχνες από την Ελλάδα, τη Ρωσία, τη Γερμανία και την Ελβετία, αποφασίζουν να απομονωθούν σε ένα ελληνικό νησί για μια εβδομάδα;
Ο Θεόκλητος Τριανταφυλλίδης , εμπνευστής, διοργανωτής της ιδέας αλλά και οικοδεσπότης της ομάδας, με «μετέφερε» για λίγο στις μυστικιστικές τελετές προς τον Ποσειδώνα, το ψάρεμα με ρομποτικά ελικοπτεράκια και τις πλωτές εκθέσεις με γλυπτά, που σε τίποτα δεν θύμιζαν τις συμβατικές διακοπές μιας παρέας.

Στις 9 Αυγούστου, οι καλλιτέχνες κατέφτασαν στην Σέριφο, από διάφορες γωνιές του πλανήτη, με σκοπό να λάβουν μέρος σε ένα πείραμα έμπνευσης και δημιουργίας. Μέχρι εκείνη τη μέρα, δεν είχαν ξανά ιδωθεί. Επικοινωνούσαν και συνεργάζονταν μόνο μέσα από το διαδίκτυο, το tumblr και το facebook. Το θέμα της  αντάμωσης τους ήταν το νερό. Το άοσμο, άχρωμο και άγευστο στοιχείο που κατακλύζει την Γη και το ανθρώπινο σώμα. Ποια άλλη θα μπορούσε να είναι άλλωστε, η πηγή έμπνευσης κάθε ταξιδιώτη που επισκέπτεται ένα γραφικό Αιγαιοπελαγήτικο νησί, εάν όχι το θαλασσινό νερό;! Οι net artists είχαν την ευκαιρία να έρθουν σε πραγματική επαφή μεταξύ τους, να μοιραστούν τις ιδέες και τα κοινά τους ενδιαφέροντα, να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να παρουσιάσουν τα έργα τους στην αμμουδιά, με φόντο τη σελήνη, υπό τον ήχο των κυμάτων. Δεν έμειναν μονάχα στη Ψιλή Άμμο, την πιο ξακουστή παραλία της Σερίφου, γύρισαν όλο το νησί, επισκέφτηκαν τα περίφημα ορυχεία, διασκέδασαν στα τοπικά πανηγύρια και ”συνάντησαν” το μεγαλειώδες φράγμα. Γέμισαν το μυαλό τους με νέες εικόνες και ερεθίσματα και πλέον ήταν έτοιμοι να δημιουργήσουν.

Το τελευταίο βράδυ, οι 9 καλλιτέχνες αποφάσισαν να παρουσιάσουν, σε ντόπιους και τουρίστες, τα αποτελέσματα του υδάτινου πειράματος, στήνοντας μια αυτοσχέδια, πλωτή οθόνη, από μπαμπού και πανιά στην άκρη του λιμανιού. Τίτλος της έκθεσης ήταν «Πώς να νερό» ή αλλιώς «how to water». Πλήθος κόσμου μαζεύτηκε, με έντονη περιέργεια, μεταφέροντας στο σημείο ποτά και ξαπλώστρες, για να απολαύσει την προβολή. Μπροστά στα μάτια των θεατών εμφανίζονταν εικόνες από τον βυθό της θάλασσας, ”εξωγήινα” γλυπτά, πτήσεις με drone ελικόπτερα και αυτοσχέδιες βάρκες. Μία πρωτότυπη παράσταση, μια διαρκής performance αυτοσχεδιασμού, με έντονο το υδάτινο στοιχείο, σε κάθε πιθανή μορφή του. Η νυχτερινή προβολή ολοκληρώθηκε με πολύ χορό, μουσική και βουτιές ενώ το ραντεβού των καλλιτεχνών ανανεώθηκε για το επόμενο καλοκαίρι, στο ίδιο μέρος.

Πως εμπνεύστηκες την ιδέα για το «how to water»; ‘Ολα ξεκίνησαν από την ανάγκη μας να βρεθούμε, να επικοινωνήσουμε και να δημιουργήσουμε μαζί. Αρχικά ξεκινήσαμε να το συζητάμε με την Εύα Παπαμαργαρίτη θέλοντας να φέρουμε κοντά τους νέους καλλιτέχνες που ασχολούνται με την net art στην Ελλάδα. Αργότερα το διευρύναμε και καλέσαμε κι άλλους από το εξωτερικό. Με τα περισσότερα άτομα από την ομάδα έχουμε γνωριστεί διαδικτυακά. Ανακαλύπτοντας αρχικά ο ένας τη δουλειά του άλλου και στη συνέχεια συνειδητοποιώντας ότι έχουμε τα ίδια ενδιαφέροντα και προβληματισμούς. Προσωπικά είχα γνωριστεί από κοντά με τους περισσότερους καλλιτέχνες, αλλά σε διαφορετικές περιστάσεις με τον καθένα. Οι περισσότεροι όμως δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους. Στη Σέριφο είχαμε το κατάλληλο υπόβαθρο για να βρεθούμε και να γνωριστούμε καλύτερα, σε πρακτικό επίπεδο είχαμε εξασφαλίσει τη διαμονή μας αλλά και σε πολιτισμικό, λόγω του φεστιβάλ της Σερίφου.
Γιατί στη Σέριφο; Η Σέριφος, πέρα από το ότι είναι ένα πανέμορφο νησί, ήταν πάντα ένας ήρεμος πυρήνας τέχνης στις Κυκλάδες. Τα τελευταία χρόνια ιδιαίτερα, μια νέα σειρά από πολιτιστικά δρώμενα όπως το Φεστιβάλ Σερίφου και το Φεστιβάλ Ψαροκόκαλο, έχουν αρχίσει να κάνουν ορατή αυτή την καλλιτεχνική παραγωγή. Όσον αφορά το «How To Water» συγκεκριμένα, η Σέριφος μας παρείχε όλα όσα χρειαζόμασταν, σε ένα όμορφο και ήρεμο περιβάλλον.

Επίσης μας άρεσε από την αρχή η αντίθεση ανάμεσα σε αυτή την ηρεμία και ήπια ανάπτυξη του νησιού και την net art η οποία εξ’ορισμού φλερτάρει με ακραίες τεχνολογίες.

Και γιατί το νερό; Το θέμα «How to Water» ξεκίνησε ως αστείο, αλλά και ως πρόφαση. Θέλαμε κάτι πολύ ευρύ αλλά ταυτόχρονα να παραπέμπει σε αυτό που κάνουμε. Πέρυσι είχαμε κάνει το “Serifos Seapunk Festival” το οποίο ήταν ουσιαστικά ένα concept party. Πήραμε το μουσικό είδος Seapunk το οποίο ήταν o,τι πιο προχωρημένο υπήρχε στην underground ιντερνετική μουσική και παιζόταν μόνο σε ψαγμένα πάρτι στη Νέα Υόρκη, και το φέραμε στη Σέριφο, θέλοντας να δείξουμε ότι στην εποχή του internet όλα είναι ρευστά. Το How to Water τώρα συνεχίζει κατά κάποιο τρόπο την ίδια ιδέα και δανείζεται σε ένα βαθμό την θαλάσσια αισθητική της Seapunk, χωρίς να συσχετίζεται άμεσα με αυτή. Στην πορεία και μέσα από την έρευνα που κάναμε ανακαλύψαμε ότι το νερό είναι όντως πολύ σημαντικό για την net art. Κάθε μέρα βρίσκαμε νέα έργα με αυτό. Ταυτόχρονα στις συζητήσεις που κάναμε, κατά τη διάρκεια του εργαστηρίου, προέκυψαν διάφοροι συσχετισμοί, όπως π.χ. η ροή της πληροφορίας στο facebook feed μας ή οι καρχαρίες που τρώνε τα καλώδια της google στον Ατλαντικό ωκεανό.

Τι είναι η net art; Είναι μια μορφή ψηφιακής τέχνης που διανέμεται μέσω του Διαδικτύου. Αυτή η μορφή τέχνης έχει καταστρατηγήσει την παραδοσιακή κυριαρχία της γκαλερί και τα μουσεία του συστήματος, παρέχοντας αισθητικές εμπειρίες μέσω του Διαδικτύου. Σε πολλές περιπτώσεις, ο θεατής έλκεται σε κάποιο είδος αλληλεπίδρασης με το έργο τέχνης. H  net art και ειδικότερα η net art μετά το web2.0 είναι το πιο συναρπαστικό πράγμα που συνέβη ποτέ στην τέχνη!
Ποιο ήταν το αποτέλεσμα και ποιοι οι μελλοντικοί σας στόχοι; Η ομάδα έδεσε εξαιρετικά, δείχνοντας ότι συχνά οι ιντερνετικές φιλίες δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τις πραγματικές. Η αποδοχή του τοπικού κοινού ήταν θερμή, ενώ το εργαστήριο μεταδόθηκε live στην online κοινότητα της net art. Τα σχόλια και οι κριτικές ήταν πολύ καλές. Τώρα που μετακόμισα στο Los Angeles για τις σπουδές μου, σκοπεύω να κάνω μια καλή προβολή εδώ για να προωθήσω τη δουλειά των καλλιτεχνών. Όσο για την ομάδα, ανανεώσαμε το ραντεβού μας στη Σέριφο με ακόμα περισσότερες συμμετοχές!

H καλλιτεχνική παρέα του «πώς να νερό»
Manuel Rossner, Γερμανία, έχει γκαλερί σε φυσικό και ψηφιακό χώρο ταυτόχρονα. Έχει εκθέσει μεγάλα ονόματα της net art, πριν γίνουν γνωστά.
Sebastian Zimmerhackl , Γερμανία, Interaction Designer που ειδικεύεται στον σχεδιασμό events.
Loiq Sutter, Ελβετία, ανερχόμενος νέος καλλιτέχνης που έχει ήδη εκθέσει έργα του, σε σημαντικά για την net art, events.
Alyona Shapovalova, Ρωσία, γιόγκι, ερευνήτρια UFO και του μεταφυσικού.
Thereisamajorprobleminaustralia, Ελλάδα, σπουδές βιβλιοθηκονομίας και σχεδιασμού διαδικτυακών μέσων. Μελετά τη κατασκευή του εαυτού μέσα από το διαδικτυακό χώρο, τη γλώσσα, την επικοινωνία και τους κάκτους.
Έυα Παπαμαργαρίτη, Ελλάδα, διεθνώς αναγνωρισμένη καλλιτέχνιδα της net art με συμμετοχές σε πληθώρα εκθέσεων ανά τον κόσμο. Σπουδές αρχιτεκτονικής, κάνει MFA Visual Communication Design στο Royal College of Art. Της αρέσουν τα chicken nuggets.
Άννα Χατζηιωαννίδη, Ελλάδα, σπουδές αρχιτεκτονικής ΕΜΠ, προετοιμάζεται για μεταπτυχιακό στα νέα μέσα, λατρεύει τo frozen yoghourt.
Ζαφειρία Γκόλαντα, Ελλάδα, graphic designer που ασχολείται πειραματικά με animation ενώ παράλληλα συνεργάhttp://popaganda.gr/ζεται με αρχιτέκτονες καθώς και καλλιτεχνικές ομάδες.
Θεόκλητος Τριανταφυλλίδης, Ελλάδα, ασχολείται με την net art, έχει συμμετέχει και οργανώσει εκθέσεις. κάνει καταδύσεις και online surfing. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο ΕΜΠ και τώρα κάνει το μεταπτυχιακό Design Media Arts στο UCLA στο Los Angeles. Διοργανωτής του event.
Νικόλας Τριανταφυλλίδης, Ελλάδα, ασχολείται με την net art και πιλοτάρει drones. Σπούδασε design στην Αγγλία
.howtowater.tumblr.com
Πηγή http://popaganda.gr/