Ο κοινοβουλευτισμός είναι το χειρότερο σύστημα διακυβερνήσεως που
υπήρξε ποτέ διότι βασίζεται σε αντιπροσώπους υποχρεωτικά ψεύτες, που
υποχρεωτικά εκμαυλίζονται και που εκλέγονται από τους πάντες, ηλιθίους
και μεγαλοφυείς, ως να υπήρχε ισότης μεταξύ των ανθρώπων ενώ η απλή
λογική γνωρίζει ότι οι άνθρωποι δεν είναι ίσοι μεταξύ τους ούτε είναι
δυνατόν να είναι ίσοι.
Εδώ θα προβώ για πρώτη φορά σε μία συνταρακτική αποκάλυψη που
αποδεικνύει τα ανωτέρω, αλλά που είχα κρατήσει μυστική μέχρι στιγμής,
από σεβασμό προς το ΚΚΕ που άλλωστε δεν υπήρξε υπεύθυνο για την πορεία
ενός επιφανούς μέλους του, του Ηλιού.
Ο πατέρας μου, ο κορυφαίος επιστήμων Νίκος Κιτσίκης, είχε δεχθή, ως
μέλος του ΚΚΕ και εκ των ηγετών της ΕΔΑ, να εκλέγεται από το 1956 μέχρι
το 1967, βουλευτής της ΕΔΑ. Όμως, ενώπιον της αβυσσαλέου μονίμου
διαφθοράς της ελληνικής Βουλής μου επανελάμβανε κάθε τόσο, «Δημήτρη,
ντρέπομαι πού είμαι βουλευτής».
Το 1965 εσφυροκόπη ανηλεώς στην Βουλή την Κυβέρνηση η οποία παρείχε
ηλεκτρικό ρεύμα σε εξευτελιστική τιμή στην ιδιωτική εταιρεία αλουμινίου
γαλλικών συμφερόντων Πεσινέ (Pechiney) που ήταν εγκατεστημένη από το
1960 στην τοποθεσία Άσπρα Σπίτια Βοιωτίας. Κάποιαν ημέρα μου ετηλεφώνησε
ο πρώην φοιτητής μου στο Παρίσι και ακόλουθος Τύπου της ελληνικής
πρεσβείας στην Γαλλία, ο Αλεξανδρινός Πέτρος Χαριτάτος (η αδελφή του
οποίου είχε παντρευτή τον φιλόσοφο Στέλιο Ράμφο), καί αδελφός του Μάνου
Χαριτάτου, ιδρυτού του ΕΛΙΑ (Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού
Αρχείου), για να μου διαβιβάση την επιθυμία του Αιγυπτιώτη πατέρα του
που ήταν διευθυντής Δημοσίων Σχέσεων της Πεσινέ, να πείσω τον πατέρα μου
να πάμε εκδρομή στα Άσπρα Σπίτια, στα παρακείμενα κοιτάσματα βωξίτου,
με το αυτοκίνητο του πατέρα του και με πρόφαση να επισκεφθούμε την
παραπλήσια ιστορική μονή του Οσίου Λουκά.
Ὁ πατέρας μου εδέχθη και έτσι ο πατέρας Χαριτάτος επέρασε να μας
πάρη με το αυτοκίνητό του ένα πρωί, με προορισμό τα Άσπρα Σπίτια.
Φθάνοντας εκεί μας υπεδέχθη η διεύθυνση των Γάλλων της Πεσινέ. Μας
έδειξαν όλες τους τις εγκαταστάσεις και το εργοστάσιο και
ενεθουσιάσθησαν ότι ὁ πατέρας μου είχε εμένα ως υιό που ἡ μητρική μου
γλώσσα ήταν η γαλλική και που ήμουν Γάλλος υπήκοος. Κατόπιν αυτού μας
παρέθεσαν ένα λουκούλλειο γεύμα με χαβιάρι και σαμπάνια και όταν στο
επιδόρπιο αντελήφθησαν τον πατέρα μου να έχη επηρεασθή από τα ποτά,
άρχισαν να του λένε:
«Κύριε καθηγητά, γιατί με τόση μανία μας κτυπάτε στην Βουλή; Και
του αράδιασαν τα επιχειρήματά τους που κεντρικό σημείο ήταν ότι
ηργάζοντο για το συμφέρον της εκβιομηχανήσεως της Ελλάδος. Αφού τον
παρεκάλεσαν επανειλημμένως να αλλάξη στάση και βλέποντας ότι ὁ πατέρας
μου δεν αντεπεκρίνετο, κατέληξαν στο να του ζητήσουν να γράψη μία καλή
λέξη για την Πεσινὲ στο βιβλίο επισκεπτών. Αλλά ούτε αυτό εδέχθη να κάμῃ
ο πατέρας μου. Αντ’ αυτού τους είπε να γράψω εγώ, που ήμουν και Γάλλος,
ένα ευχαριστώ στα γαλλικά, στο βιβλίο τους, κάτι που έκαμα και τους
ευχαρίστησα για την σαμπάνια.
Επιστρέφοντας στην Αθήνα συναντηθήκαμε με τον στενό μας φίλο τον
Ηλία Ηλιού που ήταν και ὁ κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΕΔΑ και μέλος
του εκτός νόμου τότε ΚΚΕ, όπως και ο πατέρας μου. Ο Ηλιού λέγει στον
πατέρα μου. «Νίκο, τι σου έδωσε η Πεσινέ σε αντάλλαγμα, για να παύσης να
τους επικρίνης στην Βουλή;». Ο πατέρας μου εξεπλάγη από την απρόσμενη
αυτή ερώτηση και του απήντησε: «Μα φυσικά τίποτα, εφ’ όσον δεν ενέδωσα».
«Κρίμα, του απαντά ο Ηλιού. Εγώ ενέδωσα και έλαβα χρήματα από αυτούς!».
Ο υιός του Ηλία Ηλιού, ο ιστορικός Φίλιππος Ηλιού, εσπούδαζε τότε
στο Παρίσι μαζί με την γυναίκα του την Μαρία Ηλιού. Και οι δύο μέλη του
ΚΚΕ. Ήμασταν αχώριστοι και μου είχαν βαπτίσει την μεγάλη μου κόρη, την
Τατιάνα, γεννημένη το 1960. Ο Φίλιππος εξεφράζετο πάντα άκρως αρνητικά
για τον πατέρα του, κατηγορώντας τον ότι ήτο διεφθαρμένος. Μου έλεγε ότι
εκεράτωνε ανοικτά την γυναίκα του, την Ελευθερία Καλδή, και μητέρα του
Φιλίππου, με μία Ελληνορουμάνα. Μάλιστα, είχε επέμβει ο Ηλίας Ηλιού ως
κομμουνιστής ηγέτης, στον σύντροφο Ρουμάνο πρόεδρο Τσαουσέσκου με σκοπό
να επιστρέψη το ρουμανικό κράτος, την περιουσία της ερωμένης του Ηλιού,
της Ελληνορουμάνας, που είχε δημευθή, και ότι αυτό το είχε επιτύχει.
Αυτός ήταν ο κοινοβουλευτικός ανήρ Ηλίας Ηλιού γι’ αυτό άλλωστε
επροβλήθη ομοφώνως από την Ελληνική Δημοκρατία μετά το 1974. Το 1981
είχε τολμήσει να δηλώση: «Οι γκάφες των ομοφρόνων μου κατέστρεψαν ένα
πανίσχυρο προοδευτικό κίνημα και μας πήγαν πολλές δεκαετίες πίσω»! Το
αστικό κατεστημένο τον ετίμησε για την συνεργασία του δίδοντας το όνομά
του, το 1986 σε κεντρική λεωφόρο των Αθηνών.
Πηγή : http://seisaxthia.wordpress.com
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου