Με αφορμή την 5 Οκτωβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικού
Τιμή και δόξα λοιπόν στον αναπληρωτή που «φυλάει Θερμοπύλες» στο Καστελλόριζο, στην Τήλο και στην Χάλκη, στη δασκάλα της Γαύδου, στον τρίτεκνο αναπληρωτή στην Κάσο, που πετάγεται στην Ιεράπετρα κάθε δύο εβδομάδες να δει την, επίσης αναπληρώτρια, γυναίκα του και τα τρία του παιδιά (επειδή δεν μερίμνησε κανένας χαρτογιακάς γραφειοκράτης γι αυτές τις περιπτώσεις).
Ττιμή και δόξα στον πατέρα που βλέπει τα παιδιά του να μεγαλώνουν από το skype και όταν πέφτει η γ@μημενη η μπαταρία ξαφνικά αρχίζει το μπινελίκι βουρκωμένος…
Τιμή και δόξα στον πατέρα και στη μάνα που δεν μπόρεσε να τα πάρει τα παιδιά μαζί του στη Σίκινο και στη Θηρασιά, αφού δεν υπάρχουν ούτε καν αγροτικοί γιατροί, αλλά μεγαλύτερη τιμή και δόξα και σ’ αυτούς που τόλμησαν και τα πήραν.
Τιμή και δόξα στους συναδέλφους που αποκλείστηκαν εκείνη την κωλο-Παρασκευή στην Ανάφη και στους άλλους που «έφαγαν» το απαγορευτικό πριν τις γιορτές στους Λειψούς και σε εκείνους που πήγαν να «πνιγούν» στο Κάβο Ντόρο και τελικά χαπακώθηκαν και τη βγάλαν καθαρή.
Τιμή και δόξα σ’ αυτούς που περιμένουν με τη βαλίτσα στο χέρι κάθε Σεπτέμβρη, Οκτώβρη, Δεκέμβρη….να πάνε για δουλειά σε άλλο μετερίζι για να ξαναβγούνε ταμείο ανεργίας από Ιούλη, σ αυτούς που γεράσανε, «ασπρίσανε» να περιμένουν αυτόν έναν διορισμό, μια πρόσληψη μάλλον για να γίνει κάποια στιγμή διορισμός, αν θα γίνει, αλλά γίνει δεν γίνει αυτή είναι η δουλειά τους και πάλι αυτό θα περιμένουν…
Τιμή και δόξα σ αυτούς που δεν βαρέθηκαν και δεν κουράστηκαν να παλεύουν και να αγωνίζονται με κάθε κόστος και με κάθε τρόπο για τη δουλειά τους, την οικογένειά τους, την αξιοπρέπειά τους, τα σχολεία και τους μαθητές τους…
Δεν θα σας πω ότι στο τέλος θα νικήσουμε και άλλες τέτοιες ρομαντικές «μαντινάδες» αλλά θα σας πω ότι: ΕΙΜΑΣΤΕ ΗΔΗ ΝΙΚΗΤΕΣ.Καλή δύναμη αδέρφια…
Πηγή : karvouna.wordpress.com/
Τιμή και δόξα λοιπόν στον αναπληρωτή που «φυλάει Θερμοπύλες» στο Καστελλόριζο, στην Τήλο και στην Χάλκη, στη δασκάλα της Γαύδου, στον τρίτεκνο αναπληρωτή στην Κάσο, που πετάγεται στην Ιεράπετρα κάθε δύο εβδομάδες να δει την, επίσης αναπληρώτρια, γυναίκα του και τα τρία του παιδιά (επειδή δεν μερίμνησε κανένας χαρτογιακάς γραφειοκράτης γι αυτές τις περιπτώσεις).
Ττιμή και δόξα στον πατέρα που βλέπει τα παιδιά του να μεγαλώνουν από το skype και όταν πέφτει η γ@μημενη η μπαταρία ξαφνικά αρχίζει το μπινελίκι βουρκωμένος…
Τιμή και δόξα στον πατέρα και στη μάνα που δεν μπόρεσε να τα πάρει τα παιδιά μαζί του στη Σίκινο και στη Θηρασιά, αφού δεν υπάρχουν ούτε καν αγροτικοί γιατροί, αλλά μεγαλύτερη τιμή και δόξα και σ’ αυτούς που τόλμησαν και τα πήραν.
Τιμή και δόξα στους συναδέλφους που αποκλείστηκαν εκείνη την κωλο-Παρασκευή στην Ανάφη και στους άλλους που «έφαγαν» το απαγορευτικό πριν τις γιορτές στους Λειψούς και σε εκείνους που πήγαν να «πνιγούν» στο Κάβο Ντόρο και τελικά χαπακώθηκαν και τη βγάλαν καθαρή.
Τιμή και δόξα σ’ αυτούς που περιμένουν με τη βαλίτσα στο χέρι κάθε Σεπτέμβρη, Οκτώβρη, Δεκέμβρη….να πάνε για δουλειά σε άλλο μετερίζι για να ξαναβγούνε ταμείο ανεργίας από Ιούλη, σ αυτούς που γεράσανε, «ασπρίσανε» να περιμένουν αυτόν έναν διορισμό, μια πρόσληψη μάλλον για να γίνει κάποια στιγμή διορισμός, αν θα γίνει, αλλά γίνει δεν γίνει αυτή είναι η δουλειά τους και πάλι αυτό θα περιμένουν…
Τιμή και δόξα σ αυτούς που δεν βαρέθηκαν και δεν κουράστηκαν να παλεύουν και να αγωνίζονται με κάθε κόστος και με κάθε τρόπο για τη δουλειά τους, την οικογένειά τους, την αξιοπρέπειά τους, τα σχολεία και τους μαθητές τους…
Δεν θα σας πω ότι στο τέλος θα νικήσουμε και άλλες τέτοιες ρομαντικές «μαντινάδες» αλλά θα σας πω ότι: ΕΙΜΑΣΤΕ ΗΔΗ ΝΙΚΗΤΕΣ.Καλή δύναμη αδέρφια…
Πηγή : karvouna.wordpress.com/
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου