Δεδομένα της Κυπριακής κρίσης

Μερικά πολύ ενδιαφέροντα δεδομένα για να κατανοήσουμε την Κυπριακή κρίση που κακοφόρμισε με πολλαπλές ευθύνες (και Ευρωπαϊκές και Κυπριακές και Ελληνικές):

Το σύνολο των καταθέσεων στις Κυπριακές Τράπεζες από τις οποίες δημιουργήθηκε το πρόβλημα, το περασμένο έτος, ήταν 300% του μεγέθους του ΑΕΠ της Κύπρου, ήτοι 70,15 διεκατομμύρια ευρώ έναντι ΑΕΠ 23,5 δισ. Αναλογικά με το ΑΕΠ τις δηλαδή εαν ίσχυε η Ελληνική αναλογία θα έπρεπε να κυμαίνονται στα 25 περίπου δισεκατομμύρια ευρώ.

Στην Ελλάδα κυμαίνεται περίπου στο 100%. Εαν το αντίστοιχο ίσχυε στην Ελλάδα αντί 200 δις καταθέσεις θα έπρεπε να έχουν οι τράπεζες 600 δισεκατομμύρια ποσό που αντιστοιχεί περίπου στο 70% του 7ετή προϋπολογισμού της Ε.Ε, για να έχουμε μία τάξη μεγέθους.

Εξαυτών

- 5,3 δις προέρχονται από κατοίκους/εταιρείες χωρών της Ε.Ε. οι οποίοι για λόγους ασφάλειας ή επιχειρηματικούς έχουν τις αποταμιεύσεις τους στην Κύπρο.

- 21,5 δις προέρχονται από καταθέτες από τον υπόλοιπο κόσμο, που πιστεύεται ότι είναι κυρίως Ρώσσοι. Η Κεντρική τράπεζα δεν δίνει αρκετά στοιχεία. Είναι όμως διαδεδομένη πεποίθηση ότι η προέλευση των χρημάτων αυτών είναι αμφίβολης νομιμότητας πολύ συχνά. Το ποσό αυτό μάλιστα αυξήθηκε κατά 7% κατά το 2011.

- Τα υπόλοιπα 43,3 δισεκατομμύρια ανήκουν σε εγχώριους καταθέτες. Αυτό το τελευταίο ποσό φαντάζει επίσης πολύ υψηλό σε σχέση με τον πληθυσμό και το πραγματικό μέγεθος της οικονομίας της Κύπρου. Σχεδόν 2 φορές το ΑΕΠ της. Αυτό εξηγείται μερικώς μόνο από τις ναυτιλιακές δραστηριότητες κυπρίων εκτός Κύπρου κυρίως στην Αγγλία, αλλά κατά μικρό μέρος, καθώς το μεγαλύτερο μέρος των κεφαλαίων αυτών μένει στο City.

Πολύ σημαντικό μέρος των καταθέσεων αυτών είναι προφανώς καταθέσεις εταιρειών με έδρα την Κύπρο, που ανήκουν σε εξωχώρια συμφέροντα (ευρωπαϊκά και κυρίως εξωευρωπαϊκά) και εκπροσωπούνται από παρένθετα πρόσωπα, όπως προβλέπει η Κυπριακή νομοθεσία.

Προκειμένου να έχουμα μια σφαιρική εικόνα θα πρέπει να αναρωτηθούμε
- Για ποιο λόγο τα κεφάλαια αυτά διάλεξαν την Κύπρο για να τοποθετηθούν;
- Τι ρίσκο ανέλαβαν έναντι των οφελημάτων που προφανώς είχαν;
- Ποιος πληρώνει για την διάσωση των τραπεζών (οι ευρωπαιοι φορολογούμενοι) και κυρίως όταν αυτές φιλοξενούν πολύ σημαντικά κεφάλαια που προέρχονται από μια ανταγωνιστική προς την Ενωση χώρα με αδιαφανή προέλευση;

Είναι προφανές ότι η συμφωνία περιλαμβάνει ότι το υπόλοιπο μετά την απώλεια ποσό είναι πλέον εγυημένο. Περιλαμβάνει επίσης την κάπως συμβολική ανταλλαγή μετοχών των τραπεζών που καταρρέουν με την απώλεια που αναλαμβάνουν οι καταθέτες. Εαν αυτή η εγγύηση δεν υπήρχε για το υπόλοιποποσό η κατάρρευση του συστήματος και η απώλεια του συνόλου σχεδόν υπολοίπου ποσού θα ήταν δεδομένη καθώς κανένα Κράτος, όσες περικοπές και αν κάνει δεν μπορεί να στηρίξει μόνο του ένα τραπεζικό σύστημα που απαιτεί το 300% του ΑΕΠ του.

Η άλλη πλευρά του νομίσματος είναι η απευθείας στήριξη των τραπεζών μέσω της πρόσβασης σε μια μορφής Τραπεζική Ενωση την οποία οι Ευρωπαίοι πρόσφεραν στην Ισπανία, που προσιδιάζει περισότερο σε μια ομοσπονδιακή δράση, η οποία δείχνει την αποφασιστικότητα της ΕΕ να προχωρήσει στην κατεύθυνση αυτή.

Στην περίπτωση της Κύπρου το μήνυμα ήταν πιο διφορούμενο, αλλά είχε και διαφορετικό στόχο όπως προκύπτει από τα παραπάνω δεδομένα. H αυστηρή έστω ευρωπαϊκή γεναιοδωρία θα μπορούσε να συγκαλύψει δεδομένα, πιθανόν όμως υπηρετώντας έναν ευρύτερο στόχο να ήταν πιο αποτελεσματική και να απέτρεπε σημαντικές παρενέργειες.

Είναι πολύ σοβαρό και θλιβερό αυτό που συμβαίνει στο μεγαλύτερο μέρος των Κύπριων αποταμιευτών οι οποίοι απλώς διατηρούσαν τις αποταμιεύσεις τους στα τραπέζικά τους Ιδρύματα, και συμπάσχουμε όλοι μαζί τους, και ακόμη περισσότερο εμείς οι Ελληνες οι οποίοι με το κούρεμα των Ελληνικών ομολόγων, λόγω της αφερεγγυότητας του Ελληνικού Κράτους δώσαμε ένα πλήγμα και στις Κυπριακές τράπεζες.

Πρέπει όμως να μάθουμε όλοι κάτι από αυτή την ιστορία για το μέλλον ώστε να αποφύγουμε παρόμοιες και χειρότερες συνέπειες:

Το εύκολο χρήμα και ιδιαίτερα αυτό που προέρχεται από τις κερδοσκοπικές αγορές παραγώγων αλλά και άλλες άδηλες πηγές, όπου εισέβαλε μαζικά, ζημίωσε την πραγματική οικονομία μακροχόνια, όπως και στην Ιρλανδία ή την Ισλανδία. Το μάθημα θα δοθεί κατά την γνώμη μου, αργά ή γρήγορα και στο City.

Ο πλούτος που δεν στηρίζεται σε παραγωγή ανταγωνιστικών προϊόντων και υπηρεσιών και στο εμπόριο, ο δευτερογενής, τριτογενής πλούτος, είναι φευγαλέος και άστατος.

Οπως λέει και το παλιό ρεφρέν του Σκορδίλη: είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια. Ο βοριάς θα στα κάνει συντρίμια κομάτια.

Πηγή :http://aristeristrouthokamilos.blogspot.gr