Mια ολόκληρη βιομηχανία παραγωγής ειδήσεων που δεν είναι ειδήσεις αλλά προβοκάτσια σύγχυσης

Tάσος Θεοδωρόπουλος

«Όλα τα κόμματα συμφωνούν να διεκδικήσουμε τα 162 δις από τους Γερμανούς». Η είδηση που συγκίνησε όλον τον ελληνικό λαό. Τόσο απλά, τόσο λαϊκίστικα. Σαν κακογραμμένο σίριαλ. 

Ή μάλλον σαν πορνογραφική σαπουνόπερα, με τους ίδιους διάλογους και ατάκες να επαναλαμβάνονται συνέχεια, για να φτουρήσει το επεισόδιο. Και τη νοικοκυρά να κλαίει κάθε φορά, να συγκινείται, να ερεθίζεται και να τρίβεται ελπίζοντας. Μέχρι να βαρεθεί και να τα παρατήσει.

Τόσα χρόνια ενήλικης ζωής και αρθογραφίας, τα ίδια ακούω πριν και μετά την κρίση. Η μεγάλη μου δυστυχία, αυτή που με έχει οδηγήσει πολλές φορές στη χημική βοήθεια αντικαταθλιπτικών (ευτυχώς δηλαδή) είναι πως τα θυμάμαι.

 Εγώ και μερικοί άλλοι, εγκλωβισμένοι σε έναν κόσμο με τη μνήμη του χρυσόψαρου. Που χειροκροτεί το αυτονόητο, ακόμα και σαν δήλωση, ψηφίζει το παράλογο, και μετά αναρωτιέται γιατί του συμβαίνουν όσα του συμβαίνουν. 

Αν θυμάμαι καλά όλα τα κόμματα που συμφώνησαν να διεκδικήσουμε τα λεφτά, τουλάχιστον αυτά που συμμετέχουν στην κυβέρνηση, είχαν επίσης συμφωνήσει κατά του μνημονίου. 

Και όταν έρθουν εκλογές πάλι κατά θα είναι. Και τα ίδια θα ξαναβγούνε. Όχι, ούτε μίζερος είμαι ούτε πεσιμιστής. Ψύχραιμος παρατηρητής και τίποτα περισσότερο. 

Απέναντι σε μια μαζική πλύση εγκεφάλου, που κάποτε συνέβαινε μόνο στο τηλεοπτικό δελτίο των 8, και στις μεγάλες εφημερίδες. Και τώρα πλέον, με τη βοήθεια του διαδικτύου, λαμβάνει χώρα κάθε στιγμή, κάθε δευτερόλεπτο. 

Γιατί δυστυχώς, η επικείμενη επανάσταση που αυτό το τόσο ελεύθερο επιφανειακά μέσο ενημέρωσης θα έφερνε, καθυστερεί ύποπτα. Πολύ απλά γιατί αποδεικνύεται μέρα με τη μέρα πιο ελεγχόμενο κι από τα παραδοσιακά μέσα.  

  

Δίνοντας ευκολία στον κάθε κακομοίρη που πριν δεν είχε στον ήλιο μοίρα, να σκαρώσει σε χρόνο μηδέν μια ιστοσελίδα, με εργαζόμενους απλήρωτα πιτσιρίκια σκλάβους σε πρόωρο αυχενικό μπροστά σε μια οθόνη.

 Προκειμένου ο κακομοίρης μεγαλοδημοσιογράφος, να αποκτήσει υπόσταση και προσομοίωση παρεμβατικής δύναμης στην τρέχουσα πολιτική πραγματικότητα και να εξυπηρετήσει τη δική του ατζέντα θεμάτων. 

Δηλαδή στην τρέχουσα πορνογραφική σαπουνόπερα, ως πορνοστάρ.

Μικρός τραβούσα ένα κόμπλεξ για την ενασχόληση μου δημοσιογραφικά με το «ελαφρολαϊκό», το ομολογώ, και καθόμουνα πολλές φορές να απολογηθώ απέναντι στους «σοβαρούς» του πολιτικού ρεπορτάζ. 

Τόσο μαλάκας ήμουνα. Γιατί με τα χρόνια ανακάλυψα, πως τελικά το κωλαράκι της τάδε ανθυποστάρ συνοδευόμενο από μια ντελιριακή κειμενική ανάλυση, έχει πολύ περισσότερη πλάκα αν μη τι άλλο. 

Και λιγότερο παραλογισμό και ύπουλη πρόθεση από το να προσπαθείς να αναμεταδόσεις με σοβαρό ύφος γελοίες πολιτικές δηλώσεις γελοίων ανθρώπων. Πιστεύοντας πως κάνεις τι; Πώς ενημερώνεις; 

Ή φουσκώνοντας από την έπαρση ενός καραγκιόζη που χειραγωγεί; Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Γιατί ακόμα κι εσύ, ο «σοβαρός» συντάκτης του πολιτικού που με κοιτάζεις μειωτικά, δεν είσαι τίποτα άλλο από μια καθοδηγούμενη πορδή εκτόνωσης του εντερικού συστήματος ευτραφών πισινών.

Έγραψα τις προάλλες στο www.iefimerida.gr πως το μόνο που με ενδιαφέρει στο αν θα συγχωνευθεί ή όχι η Εθνική με τη Eurobank, είναι το αν θα έχω μια ή δύο εταιρείες είσπραξης να μου τα πρήζουν καθημερινά στο τηλέφωνο για τα δάνεια που χρωστάω και στις δύο τράπεζες.

 Και εισέπραξα από κάτω, το εξής σχόλιο από έναν «αγανακτισμένο» αναγνώστη: «Μου κάνει εντύπωση που κάποιος διατυμπανίζει προκλητικά την ασχετοσύνη του.  Ειδικά όταν η ρευστότητα στην αγορά και η ανεργία είναι στα ύψη».

Τι λες μωρέ μικρέ μου ταπεινέ μαλάκα; Μόνο εσύ κι ο Τσίπρας. Ότι δηλαδή, αν γίνει ή αν δεν γίνει ή συγχώνευση, θα επηρεαστεί το βιοτικό επίπεδο του πεινασμένου, του ανέργου και του απελπισμένου; Με ποιον τρόπο ακριβώς; Σε μια στημένη εξ’ αρχής παρτίδα;

 Που διεξάγεται σε μια προκαταβολικά πεθαμένη πατρίδα; Με κίβδηλα διλλήματα για να νομίζει ο κολίγος πως συμμετέχει δημοκρατικά σε αυτά που του συμβαίνουν; 

Με ρητορικές του Τσίπρα και χαμόγελα της λίθινης εποχής από το playmobil Σαμαρά; Mε ξαναμμένους παρουσιαστές να μιλάνε για spread την ώρα που ο μέσος πολίτης αν καταλαβαίνει κάτι από τη λέξη spread είναι το Βιτάμ spread που αλείφεται εύκολα στο ψωμί; Και που οπουδήποτε αλλού μας δίδαξε ο Μάρλον Μπράντο σε ένα από τα πιο διάσημα πισωκολλητά της κινηματογραφικής ιστορίας στο «Tελευταίο Τανγκό στο Παρίσι».

Μια ολόκληρη βιομηχανία παραγωγής ειδήσεων που δεν είναι ειδήσεις, αλλά προβοκάτσια σύγχυσης. Σε ένα κοινοβούλιο που βρίζονται χειρότερα από την Τρούμπα. Με ΜΜΕ αυτιστικά κλεισμένα στον μικρόκοσμο τους, να μην επιχειρούν καν να εξηγήσουν, απλά να αναπαράγουν λέξεις και εκφράσεις. 

Πήγαινε σε ένα χωριό, σε ένα σχολείο και ρώτα τους, τι σημαίνει «τρόικα», σαν λέξη εννοώ, τι είναι το Eurogroup, για να καταλάβεις τη σύγχυση και την αμορφωσιά ενός ολόκληρου λαού.

Που του έχει επιβληθεί με συγκεκριμένη μέθοδο.

 Μέσα από έναν κουβά γεμάτο Τράγκες μάγκες να κρώζουν χωρίς κανείς να καταλαβαίνει τίποτα, γιατί πολύ απλά δεν πρέπει να καταλάβεις τίποτα. Απλά για το χειροκρότημα, του «πως τα λέει έξω από τα δόντια». 

Αυτά να φοβάσαι. γιατί τα γέρικα δόντια είναι που δημιουργούν και τις μεγαλύτερες μολύνσεις αν σε δαγκώσουν επαναστατικά πριν γλέιψουν χρυσαυγίτες. Ούτως ώστε, μολυσμένος πια,  να χαρείς που τα κόμματα συμφώνησαν πως η Γερμανία μας χρωστάει δισεκατομμύρια.

 Και που ένας Χρυσαυγίτης βοήθησε μια ανήμπορη γριούλα να διασχίσει το δρόμο.  Ναι, το δρόμο που οδηγεί στον τρόμο. Απέναντι στον οποίο, όλοι μας παγωμένοι (το κάνει αυτό ο τρόμος) χειροκροτούμε οτιδήποτε σπάει με τσίγκινο ήχο τσιρκολάνων, τη συνομωσία της σιωπής.  

 Για να γλιστράει καλύτερα, με spread (που σημαίνει και αλείφω) μέσα μας, ο βιαστής που προσκαλέσαμε για δείπνο το βράδυ.

*** ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο www.facebook.com/tazthebuzz ή στο www.twitter.com/klarinabourana. Κάντε LIKE στην επίσημη σελίδα του fb www.facebook.com/SigaikaProductions για να μαθαίνετε όσα χρειάζεστε, προκειμένου να καίτε τον εγκέφαλο (των άλλων) ή επικοινωνήστε με το terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης.

Πηγή :κουρδιστο πορτοκαλι