Το μοντέλο της Ιρλανδίας πρόκρινε για την Ελλάδα ο
πρωθυπουργός της χώρας μετά τη συνάντηση χθες με τον πρωθυπουργό της
Ιρλανδίας κ. Ε. Κένι. Όταν είχε αναλάβει ο Γιώργος Παπανδρέου την ηγεσία
της χώρας είχε επιλέξει σαν μοντέλο αυτό της Δανίας, προς ανακούφιση
του εγχώριου κρατικοδιαιτισμού, ο οποίος διαβιώντας μισό αιώνα πίσω,
φαντασιώνεται τη Δανία και τις άλλες σκανδιναβικές χώρες σαν ό,τι
πλησιέστερο υπάρχει στο μοντέλο της «νεκρής» σοβιετίας.
Φευ, όμως σαν ξεστραβωθούν οι ινστρούχτορες και διαβάσουν και τίποτα άλλο πέρα από τα κομματικά φυλλάδια και το σοβιετοκρατούμενο εγχώριο τύπο, θα διαπιστώσουν πως στη Σκανδιναβία οι αλλαγές μετά το ’90 θα έκαναν την Μάργκαρετ Θάτσερ να πάθει κατάθλιψη λόγω υστέρησης.
Ο κ. Παπανδρέου δεν ευτύχησε να κάνει την Ελλάδα Δανία του Νότου, αλλά κατάφερε να την φέρει πληρέστερα σ’ αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε Αργεντινή του Βορρά. Ήτο δε τόση η επιτυχία του ανδρός, που εκτός της Ελλάδας στα λίγα χρόνια της προεδρίας του κατάφερε να διαλύσει και την ιστορική Σοσιαλιστική Διεθνή, καθώς μια σειρά αριστερά κόμματα με δημοκρατική συνείδηση, αρνούνται να συγχρωτίζονται με διάφορους δικτατορίσκους του τρίτου κόσμου που έτυχε να φορούν κόκκινα αμπέχονα.
Τρία χρόνια μετά τη χρεοκοπία λοιπόν βρισκόμαστε ακόμη στο στάδιο της επιλογής μοντέλου. Δηλαδή στο σημείο μηδέν και από τη Δανία έχουμε μετακινηθεί λίγο δυτικότερα, στην Ιρλανδία.
Σαν δηλ. να μαίνεται τυφώνας και το νοικοκυριό μας να έχει την οικοσκευή στο ύπαιθρο, γιατί το σπίτι έχει γκρεμιστεί και εμείς να σχεδιάζουνε να χτίσουμε νέο και ακόμη να μην έχουν διαλέξει αν θα το χτίσουμε με τούβλα ή πέτρες.
Το μήνυμα που ήθελε χθες να περάσει ο κ. Σαμαράς είναι η μείωση των φόρων, πράξη η οποία μαζί με την αναδιάρθρωση του κράτους θα μπορούσε να προσελκύσει επενδύσεις και να οδηγήσει στην ανάπτυξη.
Αν η μείωση των φόρων είναι η λύση για την ανάπτυξη γιατί δεν τους μείωσε πέρυσι και θα το κάνει μετά από δυο - τρία χρόνια;
Ενώ ο πρωθυπουργός την προαναγγέλλει για το μέλλον, για το παρόν αυξάνει την προκαταβολή του φόρου του επόμενου έτους στο 90% του προηγούμενου. Προκειμένου να συντηρήσει τους πελάτες στο δημόσιο πιο αποτελεσματικό θα ήταν να προκαταβάλουν οι επιχειρήσεις το 150% του φόρου της επόμενης 5ετίας ή 10ετίας. Πρόκειται για αντιφάσεις λόγων και πράξεων που αγγίζουν τα όρια της αστειότητας.
Η μείωση των φόρων συνιστά μια βασική παράμετρο της εξίσωσης που οδηγεί στην ανάπτυξη. Μετά τη διαφθορά, τη σταθερότητα κλπ η αξιοκρατία συνιστά μια άλλη.
Μια κοινωνία που θέλει να πάει μπροστά πρέπει να δίνει την ευκαιρία στα πλέον άξια και ταλαντούχα μέλη της να τραβήξουν το "κάρο", με τα ανάλογα κίνητρα.
Το πράττει αυτό μέχρι τώρα κ. Σαμαράς; Όχι. Εκτός αν οι άξιοι και ταλαντούχοι αυτής της χώρας περιορίζονται στην Μεσσηνία που είναι ο τόπος καταγωγής και εκλογική του περιφέρεια.
Δανία ή Ιρλανδία
Στα εγχώρια μέσα μαζικής ενημέρωσης η διαφορά μεταξύ των χωρών σκιαγραφείται τεράστια, κυρίως γιατί υπερτονίζεται ο μικρός συντελεστής φορολογίας της δεύτερης.
Αν κοιτάξει κάποιος όμως άλλους δείκτες όπως η οικονομική ελευθερία, ο σεβασμός της ατομικής ιδιοκτησίας, οι ευέλικτες σχέσεις εργασίας, η ανταγωνιστικότητα κλπ θα δει πως οι δύο χώρες βρίσκονται πολύ κοντά. Για την ακρίβεια σε μια συγκεντρωτική βαθμολογία η Δανία στην Παγκόσμια κατάταξη καταλαμβάνει την 9 θέση και η Ιρλανδία την 11.
Στην ίδια ιεράρχηση η Ελλάδα έρχεται στην 117η θέση με τη Βενεζουέλα και την Κούβα στην 174η και 175η. Όταν η στήλη υποστηρίζει πως η Ελλάδα αποτελεί το τελευταίο σοβιετικό καθεστώς στην Ευρώπη διάφοροι «προοδευτικοί» εξανίστανται, αλλά τα στοιχεία άλλα λένε...
Βλέπε: Ιρλανδία ή Κούβα;
Φευ, όμως σαν ξεστραβωθούν οι ινστρούχτορες και διαβάσουν και τίποτα άλλο πέρα από τα κομματικά φυλλάδια και το σοβιετοκρατούμενο εγχώριο τύπο, θα διαπιστώσουν πως στη Σκανδιναβία οι αλλαγές μετά το ’90 θα έκαναν την Μάργκαρετ Θάτσερ να πάθει κατάθλιψη λόγω υστέρησης.
Ο κ. Παπανδρέου δεν ευτύχησε να κάνει την Ελλάδα Δανία του Νότου, αλλά κατάφερε να την φέρει πληρέστερα σ’ αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε Αργεντινή του Βορρά. Ήτο δε τόση η επιτυχία του ανδρός, που εκτός της Ελλάδας στα λίγα χρόνια της προεδρίας του κατάφερε να διαλύσει και την ιστορική Σοσιαλιστική Διεθνή, καθώς μια σειρά αριστερά κόμματα με δημοκρατική συνείδηση, αρνούνται να συγχρωτίζονται με διάφορους δικτατορίσκους του τρίτου κόσμου που έτυχε να φορούν κόκκινα αμπέχονα.
Τρία χρόνια μετά τη χρεοκοπία λοιπόν βρισκόμαστε ακόμη στο στάδιο της επιλογής μοντέλου. Δηλαδή στο σημείο μηδέν και από τη Δανία έχουμε μετακινηθεί λίγο δυτικότερα, στην Ιρλανδία.
Σαν δηλ. να μαίνεται τυφώνας και το νοικοκυριό μας να έχει την οικοσκευή στο ύπαιθρο, γιατί το σπίτι έχει γκρεμιστεί και εμείς να σχεδιάζουνε να χτίσουμε νέο και ακόμη να μην έχουν διαλέξει αν θα το χτίσουμε με τούβλα ή πέτρες.
Το μήνυμα που ήθελε χθες να περάσει ο κ. Σαμαράς είναι η μείωση των φόρων, πράξη η οποία μαζί με την αναδιάρθρωση του κράτους θα μπορούσε να προσελκύσει επενδύσεις και να οδηγήσει στην ανάπτυξη.
Αν η μείωση των φόρων είναι η λύση για την ανάπτυξη γιατί δεν τους μείωσε πέρυσι και θα το κάνει μετά από δυο - τρία χρόνια;
Ενώ ο πρωθυπουργός την προαναγγέλλει για το μέλλον, για το παρόν αυξάνει την προκαταβολή του φόρου του επόμενου έτους στο 90% του προηγούμενου. Προκειμένου να συντηρήσει τους πελάτες στο δημόσιο πιο αποτελεσματικό θα ήταν να προκαταβάλουν οι επιχειρήσεις το 150% του φόρου της επόμενης 5ετίας ή 10ετίας. Πρόκειται για αντιφάσεις λόγων και πράξεων που αγγίζουν τα όρια της αστειότητας.
Η μείωση των φόρων συνιστά μια βασική παράμετρο της εξίσωσης που οδηγεί στην ανάπτυξη. Μετά τη διαφθορά, τη σταθερότητα κλπ η αξιοκρατία συνιστά μια άλλη.
Μια κοινωνία που θέλει να πάει μπροστά πρέπει να δίνει την ευκαιρία στα πλέον άξια και ταλαντούχα μέλη της να τραβήξουν το "κάρο", με τα ανάλογα κίνητρα.
Το πράττει αυτό μέχρι τώρα κ. Σαμαράς; Όχι. Εκτός αν οι άξιοι και ταλαντούχοι αυτής της χώρας περιορίζονται στην Μεσσηνία που είναι ο τόπος καταγωγής και εκλογική του περιφέρεια.
Δανία ή Ιρλανδία
Στα εγχώρια μέσα μαζικής ενημέρωσης η διαφορά μεταξύ των χωρών σκιαγραφείται τεράστια, κυρίως γιατί υπερτονίζεται ο μικρός συντελεστής φορολογίας της δεύτερης.
Αν κοιτάξει κάποιος όμως άλλους δείκτες όπως η οικονομική ελευθερία, ο σεβασμός της ατομικής ιδιοκτησίας, οι ευέλικτες σχέσεις εργασίας, η ανταγωνιστικότητα κλπ θα δει πως οι δύο χώρες βρίσκονται πολύ κοντά. Για την ακρίβεια σε μια συγκεντρωτική βαθμολογία η Δανία στην Παγκόσμια κατάταξη καταλαμβάνει την 9 θέση και η Ιρλανδία την 11.
Στην ίδια ιεράρχηση η Ελλάδα έρχεται στην 117η θέση με τη Βενεζουέλα και την Κούβα στην 174η και 175η. Όταν η στήλη υποστηρίζει πως η Ελλάδα αποτελεί το τελευταίο σοβιετικό καθεστώς στην Ευρώπη διάφοροι «προοδευτικοί» εξανίστανται, αλλά τα στοιχεία άλλα λένε...
Βλέπε: Ιρλανδία ή Κούβα;
Η Ιρλανδία του Νότου
Ο χαμηλός φορολογικός συντελεστής αποτέλεσε την
αιχμή ενός δόρατος με το οποίο η Ιρλανδία μπήκε στο νέο αιώνα. Από μόνη
της αιχμή δεν σημαίνει πολλά πράγματα. Χρειάζεται και δόρυ.
Η Ελλάδα έχει όμως ένα χαρακτηριστικό που μοιάζει με το αντίστοιχο της Ιρλανδίας. Είναι η γεωγραφική της θέση. Η Ιρλανδία βρίσκεται μεταξύ δυο ηπείρων της αμερικανικής και της ευρωπαϊκής. Η θέση αυτή την βοήθησε να εξελιχθεί σε εφαλτήριο εκατοντάδων αμερικανικών επιχειρήσεων προς την Ευρώπη.
Η Ελλάδα αποτελεί το πρώτο λιμάνι που συναντούν οι ασιατικές εξαγωγές προς την Ευρώπη. Θα καταφέρει να παίξει ένα αντίστοιχο ρόλο;
Οι Ιρλανδοί όταν πήγε η τρόικα εκεί ο βασικός όρος που έβαλαν ήταν να μην αυξηθεί ο φορολογικός συντελεστής. Οι έλληνες όταν έφτασε η τρόικα η βασική κόκκινη γραμμή ήταν να μην απολυθούν δημόσιοι υπάλληλοι. Μεσσήνιοι και άλλοι...
Η Ελλάδα έχει όμως ένα χαρακτηριστικό που μοιάζει με το αντίστοιχο της Ιρλανδίας. Είναι η γεωγραφική της θέση. Η Ιρλανδία βρίσκεται μεταξύ δυο ηπείρων της αμερικανικής και της ευρωπαϊκής. Η θέση αυτή την βοήθησε να εξελιχθεί σε εφαλτήριο εκατοντάδων αμερικανικών επιχειρήσεων προς την Ευρώπη.
Η Ελλάδα αποτελεί το πρώτο λιμάνι που συναντούν οι ασιατικές εξαγωγές προς την Ευρώπη. Θα καταφέρει να παίξει ένα αντίστοιχο ρόλο;
Οι Ιρλανδοί όταν πήγε η τρόικα εκεί ο βασικός όρος που έβαλαν ήταν να μην αυξηθεί ο φορολογικός συντελεστής. Οι έλληνες όταν έφτασε η τρόικα η βασική κόκκινη γραμμή ήταν να μην απολυθούν δημόσιοι υπάλληλοι. Μεσσήνιοι και άλλοι...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου