Βαθαίνει το χάσμα μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας

radiogamma.blogspot.com

Κάποιες φορές, μία δημοσκόπηση της κοινής γνώμης έρχεται για να ταρακουνήσει τα νερά. Αυτή είναι η περίπτωση όσον αφορά την έκθεση του Κέντρου Ερευρών Pew, μίας δημοσκόπησης που μετρά το μέγεθος των «δονήσεων» του πολιτικού σεισμού που ταρακουνά επί του παρόντος την Ευρώπη.

Παρά το γεγονός ότι η έκθεση επικεντρώνεται στα στοιχεία που δείχνουν ότι οι Ευρωπαίοι χάνουν όλο και περισσότερο την πίστη τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το πιο ανησυχητικό πρόβλημα είναι το όλο και αυξανόμενο χάσμα μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας. Το χάσμα αυτό, καταστρέφει τους δεσμούς που έχουν κρατήσει ενωμένη την Ευρώπη για 60 χρόνια –και μάλιστα, τη στιγμή που τους χρειάζεται περισσότερο. 

Υπάρχει ένα δεύτερο ισχυρό, κρυμμένο μήνυμα: Η Γερμανία έχει περισσότερο οικονομικό βάρος και πολιτική θέληση για να καθορίσει το μέλλον της Ευρώπης τώρα, από όσο είχε από την εποχή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και μετά. Σήμερα, ωστόσο, δεν διαθέτει έναν εταίρο που να μπορεί να αντικαταστήσει τη Γαλλία στον σημαντικό της ρόλο. Πέραν αυτού, οι Γερμανοί απέχουν όλο και περισσότερο από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους όσον αφορά την οικονομική τους αισιοδοξία, την πίστη τους στην εθνική πολιτική τους ηγεσία και τη συνεχή υποστήριξή τους για τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα.

Περίπου 75 τοις εκατό των Γερμανών θεωρούν την οικονομική τους κατάσταση καλή ή πολύ καλή, παρά την πρόσφατη επιβράδυνση της οικονομικής δραστηριότητας στη Γερμανία. Ταυτόχρονα, πάνω από τα δύο τρίτα των ερωτηθέντων σε επτά άλλες χώρες –τη Βρετανία, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία, την Ελλάδα, την Πολωνία και την Τσεχική Δημοκρατία- είναι δυσαρεστημένοι με τις οικονομίες τους.

«Η αυξανόμενη αποξένωση της Γερμανίας από την υπόλοιπη Ευρώπη είναι αρκετά εντυπωσιακή», δήλωσε ο Μπρους Στόουκς, διευθυντής παγκόσμιων οικονομικών τάσεων στο Κέντρο Ερευνών Pew. «Οι Γερμανοί φαίνεται να ζουν σε διαφορετική ήπειρο από τους Γάλλους. Ή, ίσως, θα ήταν πιο ακριβές να πούμε ότι ζουν σε άλλο πλανήτη.»

Η σχέση τους δεν έχει πληγεί μόνο στα επίπεδα των ελίτ, ξεκινώντας με τις συχνά δημοσιοποιημένες προσωπικές και ιδεολογικές διαφορές μεταξύ του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολλάντ και της Γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελας Μέρκελ. 

 Οι Γάλλοι και οι Γερμανοί, είναι όλο και περισσότερο διχασμένοι όσον αφορά τη στάση τους απέναντι στους ηγέτες τους, το οικονομικό μέλλον τους και την αξία του ευρωπαϊκού εγχειρήματος.

«Όλο αυτό είναι πρωτοφανές, και παρουσιάζει μεγάλες προκλήσεις», δήλωσε ο Στόουκς. «Μπορεί να σημαίνει ότι οι Ευρωπαίοι πρέπει να βρουν μία νέα κόλλα που θα κρατήσει ενωμένη την Ευρώπη, και μία νέα κινητήρια δύναμη που θα προωθήσει το ευρωπαϊκό εγχείρημα.» 

Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι, εάν οι γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου παράγουν μια σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση ή αν η Ευρώπη παρουσιάσει βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη, η εικόνα θα αλλάξει. Ωστόσο, οι οικονομικές προοπτικές της Ευρώπης δείχνουν αργούς ρυθμούς ανάπτυξης για αρκετά χρόνια ακόμα. Επιπλέον, καμία αλλαγή στις γερμανικές εκλογές δε μπορεί να αλλάξει τις σκληρές αλήθειες που σηματοδοτούν την αναδιάταξη της ευρωπαϊκής ηπείρου μεταξύ ενός Νότου με ηγέτη τη Γαλλία και ενός Βορρά με ηγέτη τη Γερμανία. 

Με σχεδόν κάθε νέο οικονομικό μέτρο, το χάσμα μεταξύ Γερμανίας και Γαλλίας βαθαίνει όλο και περισσότερο, υπογραμμίζοντας έτσι τις διαφορές τους στη παγκόσμια ανταγωνιστικότητα.

Το μερίδιο δημοσίων δαπανών της Γαλλίας, ως ποσοστό του συνόλου της οικονομίας, έχει εκτοξευθεί στο 56 τοις εκατό, σε σύγκριση με το 45 τοις εκατό της Γερμανίας. Η ανεργία στη Γαλλία είναι στο 11 τοις εκατό, περισσότερη από διπλάσια από το 5,4 τοις εκατό της Γερμανίας.

Το εμπορικό έλλειμμα της Γαλλίας διευρύνθηκε σε $87,7 δις το 2012, ενώ η Γερμανία εμφάνισε εμπορικό πλεόνασμα ύψους $246 εκατ. Το έλλειμμα της Γαλλίας βρίσκεται κοντά σε ιστορικά υψηλά επίπεδα, όπως και το πλεόνασμα της Γερμανίας.

Όλα αυτά σημαίνουν ότι η Γαλλία, ο παραδοσιακός «σύνδεσμος» μεταξύ του Ευρωπαϊκού Νότου και του Βορρά (σκεφτείτε τη Γερμανία), οδεύει προς το Νότο –κυριολεκτικά αλλά και μεταφορικά.

Όπως έδειξε και η έρευνα του Pew: 

Η Γαλλία πάντα γεφύρωνε τις σχέσεις μεταξύ ευρωπαϊκού βορρά και νότου. Η γαλλική γλώσσα και ο πολιτισμός έχουν λατινικές ρίζες, αλλά, ιστορικά η Γαλλία θεωρούταν στο ίδιο οικονομικό και πολιτικό επίπεδο με τη Γερμανία και τη Βρετανία. Και, όσον αφορά τη δημόσια στάση τους, οι Γάλλοι δεν ήταν ούτε Βόρειοι ούτε Νότιοι, αλλά ένα υβρίδιο των δύο. Σήμερα, με βάση μία σειρά δεικτών, οι Γάλλοι μοιάζουν πολύ περισσότερο με τους Ισπανούς, τους Ιταλούς ή τους Έλληνες, παρά με τους Γερμανούς. 

Η γαλλογερμανική σχέση δεν ήταν ποτέ εύκολη. Εξάλλου, ο βασικός στόχος πίσω από τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα το 1950, που ανάγκασε τις δύο χώρες να ενώσουν τα πολεμικά τους μέσα, ήταν να διασφαλιστεί ότι δε θα μπορούσαν να εμπλακούν ξανά σε τέτοιες εχθροπραξίες.

Το απόγειο των σχέσεών τους ήταν, κατά πάσα πιθανότητα το 1984, τότε που ο καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας Χέλμουτ Κολ και ο πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Μιτεράν κράτησαν σφιγμένα τα χέρια τους σε χειραψία που κράτησε αρκετά λεπτά, μία στιγμή που απαθανατίστηκε σε μία εικονική φωτογραφία που τραβήχτηκε κατά τη διάρκεια ενός βροχερού εορτασμού στο πεδίο μάχης του Πρώτου Παγκοσμίου στο Βερντέν, όπου οι δύο πλευρές υπέστησαν περισσότερα από 700.000 θύματα.

Οι δύο άντρες υπέγραψαν εκεί μία δήλωση που έγραφε τα εξής:

Η Γαλλία και η Γερμανία, έχουμε διδαχθεί από την ιστορία μας. Η Ευρώπη είναι η κοινή μας πατρίδα. Είμαστε οι κληρονόμοι μίας μεγάλης ευρωπαϊκής παράδοσης. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο, πριν από 40 χρόνια, βάλαμε τέλος στον αδελφοκτόνο πόλεμό μας και αρχίσαμε να χτίζουμε μαζί το μέλλον. Συμφιλιωθήκαμε, ήρθαμε σε συμφωνία, αποδεχθήκαμε ο έναν τον άλλον, και η ευρωπαϊκή ενοποίηση είναι ο κοινός μας στόχος.

Σήμερα, οι δύο πλευρές εξαπολύουν πυρά, η μία στην άλλη, μέσω του διεθνούς τύπου.

Η Le Monde δημοσίευσε ένα έγγραφο του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος που διέρρευσε, το οποίο αναφέρεται στη Μέρκελ ως «καγκελάριο της λιτότητας» και καταδεικνύει ότι οι δράσεις της καθοδηγούνται από «εγωιστική αδιαλλαξία» και την επιθυμία της να προστατεύσει τις γερμανικές αποταμιεύσεις. 

Η γερμανική επιχειρηματική εφημερίδα Handelsblatt, δημοσίευσε ένα έγγραφο που διέρρευσε από το γερμανικό Υπουργείο Οικονομικών, το οποίο χλευάζει τη μειωμένη γαλλική ανταγωνιστικότητα, σημειώνοντας ότι η Γαλλία έχει το δεύτερο χαμηλότερο ετήσιο ωράριο εργασία στην ΕΕ. 

Το νέο αυτό χάσμα δεν θα έχει ως αποτέλεσμα τον πόλεμο. Ωστόσο, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τον Ολλάντ να σφίγγει θερμά το χέρι της κυρίας Μέρκελ.

Φαίνεται σχεδόν αναπόφευκτο ότι τα επόμενα ευρωπαϊκά «πυροτεχνήματα» -και η επόμενη δοκιμή για τις γαλλογερμανικές σχέσεις- θα έρθουν όταν οι χρηματοπιστωτικές αγορές στρέψουν τα πυρά τους προς το Παρίσι.

Πηγή : http://www.inprecor.gr