...μια άλλη θάλασσα

Είπες· «Θα πάγω σ' άλλη γη, θα πάγω σ' άλλη θάλασσα. Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλύτερη απ' αυτή...

...Ετσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ στην κώχη τούτη τη μικρή, σ' όλη τη γη τη χάλασες»
Κ. Καβάφης «Η Πόλις» 

Γράφει ο Κωστής Γεωργάς

Τον τελευταίο χρόνο έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές από αυτό εδώ το περιοδικό στην κατάσταση της θάλασσας. Υπενθυμίζω: Η περί την αλιεία αλητεία http://www.ethnos.gr/entheta.asp?catid=23380&subid=2&pubid=63713506- η κρίση, το ψάρεμα και η προοπτική του. http://www.ethnos.gr/entheta.aspcatid=23380&subid=2&pubid=63803064 - το επαγγελματικό ψαροτούφεκο http://www.ethnos.gr/entheta.asp?catid=23380&subid=2&pubid=63669000- οικονομική κρίση και αειφορία http://www.ethnos.gr/entheta.asp?catid=22821 -εικόνες αποκάλυψης στο Ιόνιο http://www.ethnos.gr/entheta.aspcatid=23380&subid=2&pubid=63589227.

Σε όλα αυτά τα άρθρα περιγράψαμε μια ζοφερή κατάσταση, όπως αυτή δημιουργήθηκε μετά από δεκαετίες αλλεπάλληλων λαθών στην πολιτική που διέπει τους νόμους, τους κανόνες, τους τρόπους και τις μεθόδους στην αλιεία.

Μια πολιτική που επέφερε τεράστια μείωση της θαλασσινής πανίδας, αφανισμό μια πανάρχαιας κοινωνικής τάξης, εκείνης των ψαράδων, μόλυνση, επιδημικές ασθένειες στα ψάρια, μια καταστροφή που τώρα πια έχει εκδηλωθεί ξεκάθαρα κι έχει γίνει κοινός τόπος. Και πάντα πίσω από τα λάθη, τις αστοχίες και τις παραλείψεις των πολιτικών υφέρπουν τα συμφέροντα των «ημετέρων»...

 Των υδατοκαλλιεργητών, και των εφοπλιστών μέσης αλιείας, κατά κύριο λόγο.
Ωστόσο, ο αντίλογος σε αυτά που περιγράψαμε ήταν πως, έτσι όπως έχουν τα πράγματα, δεν υπάρχει άλλη λύση, παρά να ακολουθούμε την κυρίαρχη πολιτική, την πεπατημένη δηλαδή.

Παραθέτω αποσπάσματα από επιστολή της επιτρόπου Αλιείας, Μαρίας Δαμανάκη, απαντητική σε αιτιάσεις μου για το θέμα της επιδημίας που σκοτώνει τα ψάρια του Ιονίου κι όχι μόνο, μια επιδημία που προκλήθηκε και διαδόθηκε μέσω της λειτουργίας των ιχθυοτροφείων.

«Η φύση δεν είναι σε θέση να προσφέρει την ποσότητα αυτή των ψαριών και θαλασσινών που χρειάζονται οι καταναλωτές και αυτό το κενό, το οποίο αυξάνεται ολοένα και περισσότερο, μπορεί να συμπληρωθεί μέσω της υδατοκαλλιέργειας.

 Η ευρωπαϊκή νομοθεσία θέτει την υδατοκαλλιέργεια στην Ευρωπαϊκή Ενωση στην πρώτη γραμμή της περιβαλλοντικής βιωσιμότητας, αφού περιέχει διατάξεις σχετικά με την πρόληψη ασθενειών, μέσω ορθών πρακτικών υγιεινής και έγκαιρης ανίχνευσης των ασθενειών»

Το «μάτι» στα δίχτυα θα πρέπει να μεγαλώσει τόσο ώστε να πιάνονται μόνο ψάρια τα οποία θα έχουν αναπαραχθεί τουλάχιστον μία φορά και θα έχουν αποδώσει απογόνους στο περιβάλλον.

Με άλλα λόγια, επειδή οι ανάγκες σε ψάρια είναι μεγάλες κι επειδή το περιβάλλον δεν μπορεί να τις καλύπτει στρεφόμαστε στις ιχθυοκαλλιέργειες των κλωβών, προκειμένου να καλύψουμε τις ανάγκες μας...

 Το γεγονός ότι αυτό έχει καταστροφικά αποτελέσματα για το περιβάλλον, πράγμα ξεκάθαρο, ότι πρόκειται για ένα φαύλο κύκλο, δεν φαίνεται να πτοεί εκείνους που χαράσσουν την πολιτική.

Φαύλο κύκλο επίσης συνιστά η εμμονή στη βιομηχανική αλιεία, στην ανεμότρατα κατά πρώτο λόγο αλλά και στο γρι-γρι, που έχουν αφανίσει το «αύριο» των αποθεμάτων, το γόνο που ως παρεμπίπτον αλίευμα πετιέται πίσω στη θάλασσα με το φτυάρι... 

«Αν οι ανεμότρατες έφερναν στο λιμάνι αυτά που πετάνε πίσω θα φρίττατε» είπε επαγγελματίας στο συνεργάτη Κώστα Προμπονά τις προάλλες, και βέβαια είχε απόλυτο δίκιο..

Η φράση της επιτρόπου « Η φύση δεν μπορεί να προσφέρει την ποσότητα των ψαριών και θαλασσινών που χρειάζονται οι καταναλωτές και αυτό το κενό, που αυξάνεται όλο και περισσότερο, μπορεί να συμπληρωθεί μέσω της υδατοκαλλιέργειας» δεν είναι πλήρης.

 Εμπεριέχει μια αλήθεια, διότι είναι αλήθεια ότι σήμερα τα αλιεύματα δεν επαρκούν, ωστόσο δεν αιτιολογεί γιατί συμβαίνει αυτό. 

Η φράση θα ήταν πλήρης ως εξής: 

«Η φύση δεν μπορεί να προσφέρει την ποσότητα των ψαριών και θαλασσινών που χρειάζονται οι καταναλωτές, και αυτό το κενό αυξάνεται όλο και περισσότερο, διότι τα τελευταία 60 χρόνια η αλιευτική πολιτική που ακολουθήσαμε σαν κράτος υπήρξε εξαιρετικά άστοχη, κοντόφθαλμη και καταστροφική». 

Δεν είναι δυνατόν, η τεράστια ελληνική ακτογραμμή, που ισούται με το μισό της Αφρικανικής ακτογραμμής, να μην μπορεί να θρέψει 10 εκατομμύρια Ελληνες, ενώ στη διπλάσια αφρικανική ακτογραμμή ψαρεύει και θρέφεται από αυτήν ο μισός παγκόσμιος πληθυσμός!

Είναι ξεκάθαρο πως κάτι έχει πάει στραβά όλα αυτά τα χρόνια. Κι επειδή ο γιαλός αποκλείεται να είναι στραβός, σίγουρα στραβά αρμενίσαμε όλα αυτά τα χρόνια...

 Το δε κακό είναι ότι προσπαθούμε να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα που δημιουργήσαμε, επιμένοντας ακριβώς στην ίδια πολιτική και στην ίδια νοοτροπία με τις οποίες τα προκαλέσαμε. 

Εξακολουθούμε να υποστηρίζουμε την βιομηχανική αλιεία, και είμαστε η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που τα χωρικά της ύδατα συνεχίζουν να «οργώνονται» από τις ανεμότρατες, ενώ είναι απόλυτα σαφές ότι πλήττεται καίρια με αυτή την μέθοδο ο γόνος, το αύριο των ψαριών.

Με υπερβάλλοντα ζήλο υποστηρίξαμε τη δημιουργία των ιχθυοτροφείων (τα οποία χρόνια πριν είχαν αποβληθεί από τις λοιπές ευρωπαϊκές ακτές), παρά τις προειδοποιήσεις των ειδικών για τους κινδύνους που εγκυμονεί αυτή η πρακτική. 

Η διασπoρά του ιού Noda Virus συνεχίζει να σκοτώνει αναρίθμητα ψάρια, κι αντί το γεγονός να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου, η απάντηση εκ μέρους της διοίκησης ήταν να δοθεί στην ιχθυοκαλλιέργεια το άπαν της ελληνικής ακτογραμμής. 

Το τελευταίο έγινε με σκανδαλώδη ΚΥΑ (κοινή υπουργική απόφαση) που (υποτίθεται ότι) πάρθηκε τη νύχτα που ψηφιζόταν το 2ο μνημόνιο. Νύχτα πέρασε, νύχτα καθαρογράφτηκε και την ίδια νύχτα δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως... 

Διαδικασία-εξπρές για την οποία εκκρεμεί μήνυση σε βάρος 7 υπουργών, μήνυση που κατατέθηκε από σύλλογο θιγόμενων πολιτών.

Το γεγονός ότι μεταξύ των μηνυθέντων είναι και ο πρώην Πολιτισμού και τουρισμού Γερουλάνος, γνωστός κυρίως και ως μεγαλοϊδιοκτήτης ιχθυοτροφείων, δεν φαίνεται να πτοεί, ούτε να προκαλεί τους συνειρμούς που θα έπρεπε...

Προχθές βρήκα σε λαϊκή αγορά λυθρίνια ανεμότρατας, ολόφρεσκα, που κόστιζαν μόλις 3 ευρώ το κιλό. 20 ψαράκια, ένα κιλό... Αυτό και μόνο δείχνει το μέγεθος της σπατάλης. Αν τα 20 ψάρια μεγάλωναν, επαρκώς, θα απέδιδαν 10 κιλά τουλάχιστον, που θα κόστιζαν 20 ευρώ το κιλό, ήτοι τα 3 ευρώ που πλήρωσα θα γίνονταν 200, αν θέλουμε μέτρηση με οικονομικούς όρους. Τα πήρα σπίτι και τα καθάρισα. Και τα 20 ήταν αυγωμένα! 

Αν πολλαπλασιαστεί λοιπόν το 200 επί 10, τα τρία ευρώ που πλήρωσα θα γίνονταν τουλάχιστον 2.000 ευρώ σε βάθος χρόνου τριών ετών και πάει λέγοντας, η πρόοδος είναι γεωμετρική... Νομίζω άλλο παράδειγμα δε χρειάζεται, είναι ξεκάθαρο τι σημαίνει ανεμότρατα...

Η ανοησία δεν φαίνεται να αιτιολογεί επαρκώς την καταστροφική πρακτική. Κι ένα παιδί του δημοτικού μπορεί να αντιληφθεί το τεράστιο σφάλμα. Οι αιτίες θα πρέπει να αναζητηθούν, που αλλού, στη διαφθορά και στη διαπλοκή μεταξύ διοίκησης και επιχειρηματιών.

 Ο στόλος της μέσης αλιείας κατά σημαντικό ποσοστό ανήκει σε γνωστούς και μη εξαιρετέους μεγαλόσχημους.

Το ίδιο ισχύει και για την υδατοκαλλιέργεια, τομέα τον οποίο λυμαίνεται δεκαετίες τώρα η ιταλική μαφία και στον οποίο πρόσφατα ενεπλάκη και η αντίστοιχη γεωργιανή.

Σήμερα πια, ως απώτερη αιτία της καταστροφικής πολιτικής εντοπίζεται να μην είναι άλλη από τη στόχευση της ολικής απαλλοτρίωσης του εθνικού πλούτου, του εξανδραποδισμού της κοινωνίας στο σύνολο της, την απογύμνωσή της από οτιδήποτε θα μπορούσε να της παρέχει οικονομική αυτάρκεια και κατ' επέκταση ανεξαρτησία κι ελευθερία.

Είναι φανερό πως η κυρίαρχη πολιτική τάξη, όπως σε κάθε τομέα, και στην αλιεία οδηγεί τα πράγματα σε απόλυτο αδιέξοδο, σε ολική καταστροφή. Σε ένα κοινωνικό σύστημα που διοικείται από τους μεσάζοντες με τρόπο ώστε να εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους, η ατομική, πρωτογενής παραγωγή είναι ένα πρόβλημα.

Κάθε παραγωγική διαδικασία αυτού του είδους θεωρείται ανταγωνιστική της παγκόσμιας βιομηχανίας τροφίμων, που εξασφαλίζει απεριόριστα κέρδη .

Ταΐζοντας τον παγκόσμιο πληθυσμό με σκουπίδια. Τα πάντα πρέπει να ελέγχονται, οι πάντες πρέπει να εξαρτώνται και να αποτελούν αντικείμενο εκμετάλλευσης. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που συμβαίνει με τους μεταλλαγμένους σπόρους των οπωροκηπευτικών. 

Παράγονται πλέον αποκλειστικά από τις πολυεθνικές, πωλούνται σε αστρονομικές τιμές, ενώ κάθε ανεξάρτητος παραγωγός που προσπαθεί να καλλιεργήσει διασώζοντας τους παραδοσιακούς, πατροπαράδοτους σπόρους, βρίσκεται υπό διωγμό, σε όποια γωνιά του πλανήτη κι αν βρίσκεται, από τα βάθη του Αμαζονίου μέχρι τη Νοτιοανατολική Ασία. Τίποτα δεν πρέπει να παράγεται, εάν δεν κερδίζει αυτά που θεωρεί κεκτημένα της η παγκόσμια οικονομική ολιγαρχία.

Θα άλλαζαν άρδην όλα, αν άλλαζε το σύστημα και η πολιτική. Ποια είναι όμως τα σημεία στα οποία θα μπορούσε να επικεντρωθεί η προσπάθεια του υποθετικού άλλου καθεστώτος, της άλλης πολιτικής, ώστε και η θάλασσα να διασωθεί και να αποδώσει στους Ελληνες πολίτες αυτά τα οποία θα μπορούσε;

 Στις παραγράφους που ακολουθούν, θα προσπαθήσουμε να συνοψίσουμε τα κυριότερα από αυτά και να δώσουμε μια εικόνα της «άλλης θάλασσας», αυτής που ονειρευόμαστε, αυτής που είχαμε και μας την πήραν, αυτής που αξίζουμε και δικαιούμαστε να έχουμε.

Το πρώτο και κύριο μέτρο που θα ληφθεί εάν και όταν ο λαός πάρει την κατάσταση στα χέρια του και ορίσει τη μοίρα του, θα πρέπει να είναι η οριστική απαγόρευση των συρόμενων, της ανεμότρατας κατά πρώτο λόγο, και του γρι-γρι. Αυτόματα, η θάλασσα θα γεμίσει ψάρια. Ο γόνος θα αναπτυχθεί, και ο αριθμός των ψαριών θα υψωθεί στη νιοστή δύναμη.

Ως επόμενο βήμα, θα πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στα επιλεκτικά εργαλεία. Οτιδήποτε σκοτώνει ανώριμα ψάρια, θα πρέπει να αποκλείεται. Το «μάτι» στα δίχτυα θα πρέπει να μεγαλώσει τόσο ώστε να πιάνονται μόνο ψάρια τα οποία θα έχουν αναπαραχθεί τουλάχιστον μία φορά και θα έχουν αποδώσει απογόνους στο περιβάλλον.

Οι εποχικοί περιορισμοί στο ψάρεμα διάφορων ειδών είναι ένα ακόμη ζήτημα που πρέπει να μελετηθεί σωστά. Κάθε είδος θα πρέπει να μένει εκτός αλιευτικής δραστηριότητας κατά την περίοδο της αναπαραγωγής του.

 Ο ροφός θα πρέπει να προστατεύεται τον Ιούνιο, η συναγρίδα και ο σαργός τον Μάη. Τα διάφορα είδη κέφαλων τον Μάρτη ή το φθινόπωρο κλπ. Είναι τόσο απλό... Καλό θα είναι επίσης να κλείνουν εκ περιτροπής διάφορα αλιευτικά πεδία, για περιόδους δύο ετών, ώστε να δίνεται η δυνατότητα σε κάθε τόπο να ανασαίνει.

Οποιος θέλει να ασχολείται με το επαγγελματικό ψάρεμα, πρέπει να μπορεί ελεύθερα να το κάνει. Να ελέγχεται μόνο η τήρηση των κανόνων και να τιμωρούνται οι παραβιάσεις τους με στέρηση των αδειών στους υπότροπους.

Η εκτατική υδατοκαλλιέργεια θα πρέπει να αναπτυχθεί και να καταργηθεί οριστικά εκείνη των κλωβών, ως καταστροφική και επιζήμια για το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία. 

Το ζήτημα της ορθολογικής εκμετάλλευσης των λιμνοθαλασσών και των κλειστών κόλπων είναι κεφαλαιώδους σημασίας. Πριν από σαράντα περίπου χρόνια είχε γίνει μια μελέτη για τον Αμβρακικό κόλπο από Ιάπωνες ιχθυολόγους. Τα πορίσματά της ήταν συγκλονιστικά.

 Ο συγκεκριμένος βιότοπος θα μπορούσε με εκτατική ιχθυοκαλλιέργεια να αποδώσει την ελληνική κατανάλωση σε ψάρια επί δυόμισι φορές!

Θα έπρεπε να γίνουν κάποια πράγματα, όπως βιολογικός καθαρισμός των λυμάτων που πέφτουν εκεί, περιορισμός των φυτοφαρμάκων που χρησιμοποιούνται στην ευρύτερη περιοχή κλπ.

 Αντί αυτού ο Αμβρακικός αφέθηκε στη μοίρα του, με αποτέλεσμα τα ψάρια του να πεθαίνουν από τη μόλυνση και τα οστρακοειδή για τα οποία φημίζονταν κάποτε να είναι πλέον ακατάλληλα για κατανάλωση. Θα πρέπει να ληφθούν όλα τα μέτρα επαναφοράς αυτού του βιότοπου στην αρχική του κατάσταση.

Ο κάμπος της Αρτας θα πρέπει να πάψει οριστικά να καλλιεργείται με το συμβατικό τρόπο, τα φυτοφάρμακα και τα χημικά λιπάσματα θα πρέπει να απαγορευτούν και να προκριθεί η καλλιέργεια βιολογικών φρούτων και λαχανικών. 

Αστοχες και λανθασμένες λιμενικές κατασκευές στην Πρέβεζα, που σήμερα παρεμποδίζουν την εισροή των νερών του Ιονίου στον Αμβρακικό, θα πρέπει να απομακρυνθούν άμεσα. Η εκτατική υδατοκαλλιέργεια στον κόλπο θα πρέπει να ενισχυθεί στο μέγιστο δυνατό βαθμό.

Λίγα μίλια νοτιότερα του Αμβρακικού βρίσκεται η λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου και του Αιτωλικού, ένας μοναδικός βιότοπος, εξαιρετικά ευαίσθητος ωστόσο, η ισορροπία και η λειτουργία του οποίου εξαρτάται απόλυτα από τα νερά που εκβάλλει δίπλα του ο Αχελώος. Από ότι διαβάζουμε και ακούμε, τελευταία έχει πέσει ξανά στο τραπέζι η ιδέα της εκτροπής του μεγάλου ποταμού. 

Μα είναι δυνατόν, τόση πια είναι η έλλειψη κοινής λογικής; Αυτό το ασύγκριτο και πανάκριβο ελληνικό γκουρμέ, το αυγοτάραχο, εκεί κυρίως παράγεται. Αντί να φροντίσουμε να επεκτείνουμε την παραγωγή του, πάμε να το καταστρέψουμε. Θα πρέπει λοιπόν το μεγαλεπήβολα ανόητο σχέδιο της εκτροπής του μεγάλου ποταμού να εγκαταλειφθεί οριστικά. Η λιμνοθάλασσα θα πρέπει να προστατευτεί και θα αποδώσει τα μέγιστα στην τοπική και στην εθνική οικονομία.

Τα ίδια ισχύουν και για το Μαλιακό κόλπο.

 Ενα εξαιρετικό αλιευτικό πεδίο, που αργοσβήνει εξαιτίας της δραστηριότητας της ΛΑΡΚΟ στο Βόρειο Ευβοϊκό. Εκατομμύρια τόνοι σκουριάς απορρίπτονται κάθε χρόνο στη θάλασσα. Τα ψάρια μολύνονται με βαρέα μέταλλα, απειλώντας θανάσιμα τη δημόσια υγεία. Εξυπακούεται ότι όλα αυτά θα πρέπει να σταματήσουν και να δοθεί στη θάλασσα η δυνατότητα να καθαρίσει.

Καθεστώς... παρανομίας

Αυτά που βιώνει σήμερα κάθε εργασιακός κλάδος της ελληνικής κοινωνίας, ως περιστολή δικαιωμάτων και κεκτημένων, όλα αυτά τα αυθαίρετα και αντισυνταγματικά που το διευθυντήριο απεργάζεται και επιβάλλει σε βάρος των εργαζομένων, η τάξη των ψαράδων τα βιώνει από το 1985. Οι περιορισμοί και οι απαγορεύσεις που τότε ξεκίνησαν πολλαπλασιάζονται στο πέρασμα των χρόνων. 

Σιωπηλά, μεθοδικά και ύπουλα, οι ψαράδες αποστερούνται μέσων, δικαιωμάτων και ζωτικού χώρου άσκησης της εργασίας τους. Επιτρέψτε μου να περιγράψω τη δική μου εμπειρία από τον χώρο της επαγγελματικής αλιείας, στον οποίο ανήκω περισσότερα από τριάντα χρόνια.

Κατάγομαι από Συμιακούς σφουγγαράδες. Γεννήθηκα με το «γονίδιο» της ελεύθερης κατάδυσης. Δεν υπήρχε περίπτωση να κάνω κάτι άλλο στη ζωή μου.

 Ανήκα σε μια υπό εξαφάνιση κάστα, με βαθιές ρίζες στην Ιστορία. Με προσφορά στην κουλτούρα, στον πολιτισμό και στην οικονομία. Εμαθα ψαροτούφεκο και ψάρευα επαγγελματικά. Εμαθα την τέχνη του κιούρτου, να τους πλέκω και να τους ψαρεύω, τους τοποθετούσα και τους ανέλκυα με ελεύθερη κατάδυση και ζούσα ευτυχής, αυτάρκης κι αξιοπρεπής.

Ωσπου μια ωραία πρωία, πρόσφατα, νόμος του υπόδικου Βουλγαράκη μού απαγόρεψε να έχω ψαροτούφεκο στην επαγγελματική μου βάρκα, ενώ έτερος νόμος μού απαγόρεψε τους κιούρτους τους μήνες Μάιο-Ιούνιο-Ιούλιο, την πιο παραγωγική περίοδο της χρονιάς και την εποχή που τα ψάρια έχουν ζήτηση. Για ποιο λόγο; Επειδή η οικονομική αυτάρκεια είναι υπό διωγμό, επειδή η παραγωγική εργασία διώκεται, αυτά είναι πια ξεκάθαρα.

Από το 1985, λοιπόν, οι παράκτιοι περιορίστηκαν ως προς τη χωρητικότητα και την ιπποδύναμη που μπορούσαν να χρησιμοποιούν, με περιορισμούς διάτρητους ωστόσο, αφού ο νόμος άφηνε ορθάνοιχτα παράθυρα ώστε να καταστρατηγείται απ' όσους διέθεταν «μπάρμπα στην Κορώνη». 

Κάπως έτσι τα 7 μ. μέγιστου μήκους έγιναν 7μ. μεταξύ καθέτων, πράγμα που πρακτικά σήμαινε ότι αδειοδοτούνταν εύκολα έως και 12μετρα σκάφη, ενώ ο περιορισμός της ιπποδύναμης των 15 ίππων ξεπερνιόταν χάρη σε γραπτή δήλωση της κατασκευάστριας εταιρείας που σιβυλλικά διαβεβαίωνε ότι η «τάδε μηχανή παράγει ισχύ 15 ίππων στις π.χ. 1000 στροφές»! Το πόση ισχύ παρήγαγε ωστόσο στις 4000 στροφές ήταν αλλουνού παπά ευαγγέλιο βεβαίως.

Αγνωστο το ακριβές ποσόν του μαύρου χρήματος που καρπώθηκαν οι λογής λογής μπαρμπάδες της Κορώνης για να γίνουν δεκτές αυτές οι βεβαιώσεις, ωστόσο γεγονός παραμένει ότι σήμερα κυκλοφορούν χιλιάδες αλιευτικά με 6κίλυνδρες μηχανές «15 ίππων»! 

Πολύ καλά κάνουν και κυκλοφορούν κατά την άποψή μας. (κι όποιος ξέρει ελάχιστα από θάλασσα κατανοεί φυσικά ότι με 15 ίππους μπορεί κανείς άνετα να πάει για πνίξιμο αλλά όχι για επαγγελματικό ψάρεμα). Θα σας διαβεβαιώσουν για του λόγου το αληθές, οι εκατοντάδες διασωθέντες του «Σαμίνα», οι επιζήσαντες εκείνης της τραγικής νύχτας που τα σκάφη των παράκτιων αναπλήρωσαν τις εγγενείς αδυναμίες του κρατικού μηχανισμού. 

Αυτή είναι βέβαια μια περίπτωση που έγινε ευρέως γνωστή, κάθε ψαράς ωστόσο έχει στο ενεργητικό του κάποια διάσωση, και αυτός είναι μόνο ένας από τους λόγους και αρκεί για να γίνει κατανοητό πώς ο συγκεκριμένος κλάδος θα πρέπει να υποστηριχτεί ώστε να μην πάψει ποτέ να υπάρχει.

Την ίδια περίοδο, οι Ιταλοί, Γάλλοι, Ισπανοί και Πορτογάλοι ψαράδες, έχοντας ενημερωθεί εκ των προτέρων για τους επερχόμενους περιορισμούς είχαν φροντίσει ήδη να αντικαταστήσουν σκάφη και μηχανές προτού ισχύσουν οι τελευταίοι. Αντίθετα από τους δικούς μας υπουργούς, υφυπουργούς και γραμματείς Γεωργίας, που πήγαιναν στα φόρα σφυρίζοντας ανέμελα με τα χέρια στις τσέπες, οι δικοί τους δούλευαν, ενημέρωναν και φρόντιζαν για την ομαλή μετάβαση στη νέα κατάσταση.

Οι δικοί μας, είτε από πρόθεση ή από αμέλεια, συνέβαλαν ώστε να δημιουργηθεί καθεστώς που ευνοούσε παρανομίες και παρατυπίες, ώστε να μπορούν να γίνονται «εξυπηρετήσεις» και να καρπώνονται κάποιοι από όσους διέθεταν «καρέκλα» το «διάφορο»...

 Ετσι όμως οι ψαράδες βρίσκονται σήμερα σε καθεστώς ομηρίας και ανά πάσα στιγμή κινδυνεύουν να χάσουν τις άδειές τους και να πληρώσουν μάλιστα και εξοντωτικά πρόστιμα. Δεν έχω αμφιβολία ότι θα συμβεί και αυτό οσονούπω.

Πολύ συχνά αναφέρονται από τα Μέσα οι περίφημες ευρωπαϊκές αξίες και το ευρωπαϊκό «κεκτημένο», παραλείπουν ωστόσο να αναφέρουν ως υπέρτατη ευρωπαϊκή αξία το χρήμα.

Από τις σταυροφορίες που οι Ευρωπαίοι ξαμολήθηκαν για πλιάτσικο, την περίοδο της αποικιοκρατίας όπου εξολοθρεύτηκαν λαοί σε όλες τις ηπείρους και τις μαζικές σφαγές των ναπολεόντειων πολέμων που ακολούθησαν, τους δύο μεγάλους πολέμους όπου κατακρεουργήθηκαν εκατομμύρια αθώων, μέχρι και σήμερα που το πάρτι έχει στηθεί γύρω από την πράσινη τσόχα των χρηματιστηρίων, όλα γύρω από το χρήμα κινούνταν στην γηραιά ήπειρο.

Η εισβολή στη Λιβύη που έλαβε χώρα πρόσφατα, η Συρία, το Ιράν και η Κορέα που προετοιμάζονται να γίνουν οι επόμενοι στόχοι, αποδεικνύουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο τα ανωτέρω. 

Τα προφανέστατα κίνητρα, το πετρέλαιο και το ουράνιο για το οποία έχει κινητοποιηθεί η δυτική πολεμική μηχανή, βαφτίζονται ανενδοίαστα «προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

Από την άλλη, εμείς παγιδευτήκαμε και βρεθήκαμε υποθηκευμένοι, καταχρεωμένοι, ανδράποδα χωρίς να συντρέχει κανένας λόγος. 

Εκείνο που μας παγίδευσαν εξακολουθούν να κρατούν τα ηνία της διοίκησης. Αυτό πρέπει να λήξει άμεσα, αν θέλουμε να ελπίζουμε σε καλύτερες ημέρες. Ακόμα και τώρα, δεν είναι αργά.

Ο λαός συνειδητοποιείται γοργά, αφυπνίζεται, δεν πείθεται αφού κανείς δεν μπορεί πια να κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του και δεν θα αργήσει να σηκώσει ανάστημα. Και τότε, αλίμονο σε κάποιους... Το άγριο άλογο, καμιά φορά μπορεί να το καβαλήσεις, το δύσκολο είναι να το ξεκαβαλήσεις χωρίς να υποστείς τις συνέπειες...

• «Η φύση δεν είναι σε θέση να προσφέρει την ποσότητα αυτή των ψαριών και θαλασσινών που χρειάζονται οι καταναλωτές και αυτό το κενό, το οποίο αυξάνεται ολοένα και περισσότερο, μπορεί να συμπληρωθεί μέσω της υδατοκαλλιέργειας» Μαρία Δαμανάκη, Επίτροπος Αλιείας
  
• Δεν είναι δυνατόν, η τεράστια ελληνική ακτογραμμή, που ισούται με το μισό της Αφρικανικής ακτογραμμής, να μην μπορεί να θρέψει 10 εκατομμύρια Ελληνες, ενώ στη διπλάσια αφρικανική ακτογραμμή ψαρεύει και θρέφεται από αυτήν ο μισός παγκόσμιος πληθυσμός!
  
• Προχθές βρήκα σε λαϊκή αγορά λυθρίνια ανεμότρατας, ολόφρεσκα, που κόστιζαν μόλις 3 ευρώ το κιλό. 20 ψαράκια, ένα κιλό... Αυτό και μόνο δείχνει το μέγεθος της σπατάλης.
  
• Αστοχες και λανθασμένες λιμενικές κατασκευές στην Πρέβεζα, που σήμερα παρεμποδίζουν την εισροή των νερών του Ιονίου στον Αμβρακικό, θα πρέπει να απομακρυνθούν άμεσα.
  
• Ταΐζοντας τον παγκόσμιο πληθυσμό με σκουπίδια, τα πάντα πρέπει να ελέγχονται, οι πάντες πρέπει να εξαρτώνται και να αποτελούν αντικείμενο εκμετάλλευσης. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που συμβαίνει με τους μεταλλαγμένους σπόρους των οπωροκηπευτικών.

Κωστής Γεωργάς

Πηγή : http://www.ethnos.gr/