Οι Ευρωπαίοι και οι "ημέτεροι"

Γρηγόρης Νικολόπουλος

Πηγή:www.reporter.gr

Όπως δείχνουν τα πράγματα, το χρηματοδοτικό πρόβλημα της Ελλάδας έχει ήδη λυθεί. Όχι ότι τελειώσαμε, αλλά είναι συμφωνημένη σχεδόν η επιμήκυνση κατά 30 χρόνια της διάρκειας αποπληρωμής των πρώτων δανείων του μνημονίου στα 50 χρόνια, έχει συμφωνηθεί μια ακόμη γενναία μείωση στα ήδη χαμηλά επιτόκια, είναι ώριμη η σκέψη στην Ευρώπη για ένα δάνειο 13 με 15 δισ που δεν θα συνδέεται με νέα μέτρα. Οι διαφορές που απομένουν στις εκτιμήσεις τρόικας και ελληνικής κυβέρνησης είναι πλέον μικρές και οι διαφωνίες μπορούν να γεφυρωθούν. Η Ελλάδα - μπορούμε να το θεωρούμε πλέον σχεδόν βέβαιο - παρέμεινε στο ευρώ παρουσιάζοντας μια πολύ θεαματική δημοσιονομική βελτίωση η οποία αναγνωρίζεται από τους εταίρους.

 
 
Το κακό είναι ότι αυτή η βελτίωση προήλθε απο αυξημένους φόρους, και μειώσεις συντάξεων και μισθών και απο μία φοβερή εσωτερική υποτίμηση μόνο των εισοδημάτων και της περιουσίας και όχι δυστυχώς των τιμών, χωρίς να γίνει σχεδόν καμία εξυγίανση στις στρεβλώσεις της οικονομίας που προκαλεί η αντιπαραγωγική, διεφθαρμένη και τεράστια γραφειοκρατία, δηλαδή η δημόσια διοίκηση. 
 
Το καλό είναι ότι όλοι οι ευρωπαίοι γνωρίζουν πλέον που είναι το πρόβλημα, δηλαδή γνωρίζουν ότι για να επιβιώσει μακροχρόνια η Ελλάδα χωρίς να γίνει επανάσταση και χωρίς να τους χτυπά συνέχεια την πόρτα για δανεικά, πρέπει να εξυγιανθεί η δημόσια διοίκηση. Και αυτό αποτελεί σήμερα την δική τους προτεραιότητα, την προτεραιότητα των πιστωτών, αφού δυστυχώς κανένα πολιτικό κόμμα και κανένας Πρωθυπρουγός δεν την υιοθέτησε ώς εθνική προτεραιότητα. Αντίθετα όλοι φρόντισαν να προστατεύσουν το χειρότερο κομμάτι της δημόσιας διοίκησης και ειδικά τους αργόσχολους των κομματικών μηχανισμών που βρίσκονται στις εκατοντάδες άχρηστους οργανισμούς του δημοσίου, αλλά και σε κρίσιμα πόστα μέσα στα βασικά υπουργεία. 
 
(Εδώ κάνω μια παρένθεση για να διευκρινίσω ότι δεν είναι ο "διώκτης" των δημοσίων υπαλλήλων όπως νομίζουν κάποιοι αναγνώστες, αντίθετα, σέβομαι και εκτιμώ τους σκληρά εργαζόμενους υπαλλήλους του δημοσίου, θεωρώ ότι είναι κακοπληρωμένοι για τη δουλειά που κάνουν, θεωρώ επίσης ότι η δουλειά που κάνουν είναι η σημαντικότερη διαχρονικά για τη χώρα. Όμως πίσω από αυτούς τους καλούς - που δεν είναι λίγοι, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των δημοσίων υπαλλήλων - κρύβονται αρκετές χιλιάδες τεμπέληδες, λαμόγια, άσχετοι με το αντικείμενο, διεφθαρμένοι και διαπλεκόμενοι που προέρχονται είτε από τα θερμοκήπια των κομματικών μηχανισμών, είτε από το στενό οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον των πολιτικών μας. Αυτοί είναι που προκαλούν την οργή των πολιτών, αυτοί είναι που εμποδίζουν την πρόοδο και την ανάπτυξη, αυτοί είναι που νέμονται την κρατική εξουσία, που τα πιάνουν, που φτιάχνουν φωτογραφικές διατάξεις, που εμποδίζουν την εξέλιξη των ικανών και των έντιμων. Όταν λοιπόν μιλάω για προβλήματα στη δημόσια διοίκηση, όταν γενικά αναφέρομαι στον δημόσιο τομέα, σε αυτούς αναφέρομαι, οι οποίοι βάζουν μπροστά τους υπόλοιπους, τους αθώους, τους κακοπληρωμένους και δουλευταράδες, για να κονομάνε αυτοί οι ίδιοι, που συνήθως - όχι πάντα- είναι και αρχισυνδικαλιστές).
 
Καθώς λοιπόν το πολιτικό σύστημα δεν φρόντισε να εξυγιάνει τη δημόσια διοίκηση, το αναλαμβάνουν και αυτό οι ευρωπαίοι εταίροι οι οποίοι πλέον θέτουν δυο νέες προτεραιότητες στην πολιτική τους με την Ελλάδα: Πρώτον την επάνοδο της χώρας σε ρυθμό ανάπτυξης και δεύτερον την εξυγίανση του δημοσίου τομέα. Μάλιστα λένε ότι για να γίνει το πρώτο, προυπόθεση είναι να γίνει το δεύτερο και στο πλαίσιο αυτό, όλα τα ευρωπαικά υπουργεία ετοιμάζουν προτάσεις για το τι πρέπει να αλλάξει στην ελληνική δημόσια διοίκηση. 
 
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι η μάχη απο εδώ και πέρα θα γίνει πιο σκληρή. Διότι οι συνδικαλιστές του δημοσίου, μόλις νοιώσουν ότι απειλείται η εξουσία τους, θα νεκρώσουν τα πάντα. Όλα θα παραλύσουν από τις απεργίες και τις διαδηλώσεις, αν τολμήσει η κυβέρνηση να αγγίξει το "βαθύ κράτος". 
Το ζήτημα όμως είναι ότι αν θέλουμε κάποια στιγμή να μειωθούν οι φόροι, αν θέλουμε να μπορούμε να ανοίξουμε μια επιχείρηση χωρίς να λαδώσουμε, αν θέλουμε να συλλάβουμε τη φοροδιαφυγή, αν θέλουμε να ελέγξουμε τις μίζες και τα λαδώματα, αν θέλουμε να υπάρχει αξιοκρατία και να περιορισθεί το ρουσφέτι και η δύναμη των "ημέτερων", μόνο μέσω της ριζικής αλλαγής στη δημόσια διοίκηση μπορούμε να το πετύχουμε.
 
Οι Ευρωπαίοι λοιπόν μιλάνε για "βοήθεια στην αυτοβοήθεια" και μου θυμίζουν εκείνη τη σοφία οτι αν θέλεις να βοηθήσεις κάποιον να μην πεινάσιε ποτέ, μη του χαρίσεις ένα ψάρι σήμερα, μάθε του να ψαρεύει μόνος του. 
Με λίγα λόγια, οι Ευρωπαίοι θα μας δείξουν τι πρέπει να κάνουμε για να αποκτήσουμε μια πιο παραγωγική, αποτελεσματική και απλή δημόσια διοίκηση, πώς θα περιορίσουμε τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά. Όσο λοιπόν και αν εδώ υπάρχουν αντιδράσεις, υπάρχει και ελπίδα για πρώτη φορά, ότι ίσως κάτι αλλάξει. Μόνο αν αλλάξουν αυτά θα μπορέσουμε να δούμε ξανά νέες επιχειρήσεις να ανοίγουν, τους φόρους να πέφτουν, τα έκτακτα χαράτσια να καταργούνται, το κράτος να λειτουργεί κανονικά. Αν δεν γίνουν, τα έκτακτα χαράτσια θα μείνουν για πάντα, η λιτότητα το ίδιο, οι μίζες και η διαφθορά το ίδιο. Διότι όλα αυτά οφείλονται στην ανάγκη "ταϊσματος" αυτού του αδηφάγου τέρατος που λέγεται: ελληνική δημόσια διοίκηση-ημέτεροι- κόμματα.

Πηγή:www.reporter.gr