Ας τον ακούσουμε.
Κύριε Φρουζή προσφάτως είπατε ότι η υγεία και ο επιχειρηματικός κόσμος που δραστηριοποιείται σε αυτόν τον τομέα είναι υπό κατάρρευση. Τι είναι αυτό που σας κάνει περισσότερο ανήσυχο;
Κοιτάξτε, δεν νομίζω να υπάρχει κανείς που να αμφισβητεί ότι η υγεία στην Ελλάδα και η περίθαλψη των πολιτών αντιμετωπίζουν πολύ μεγάλα προβλήματα. Αρκεί να έχει κάποιον ασθενή στην οικογένειά του ώστε να καταλάβει ότι ή δεν μπορεί να πληρώσει τα ποσοστά συμμετοχής και συνασφάλισης ή ψάχνει να βρει και δεν βρίσκει φάρμακα στα νοσοκομεία ή ψάχνει γιατρό και δεν μπορεί να κλείσει ραντεβού μαζί του ή είναι χρόνια πάσχων και επειδή δεν έχει τα αναγκαία χρήματα αναβάλει τελικώς την θεραπεία ή την κάνει πιο αραιή. Σε κάθε περίπτωση συναντά κανείς σοβαρά προβλήματα στον τομέα της υγείας. Δείτε επίσης το τι συμβαίνει στο μεγάλο «κλαμπ των ανασφάλιστων» που από ότι φαίνεται μετρά πάνω από δύο εκατομμύρια άτομα σε ολόκληρη την χώρα και τα οποία δεν έχουν καμμία πρόσβαση και κάλυψη στην περίθαλψη. Όλα αυτά δεν συνθέτουν ένα φυσιολογικό περιβάλλον, ακόμα και για μια χώρα που είναι σε κρίση, για να μην συμβιβαστούμε με το γεγονός ότι επειδή είμαστε σε κρίση μπορούμε να ανεχόμαστε τέτοια τραγικά κοινωνικά προβλήματα. Ακόμα και έγκυρα γερμανικά περιοδικά, που θεωρητικά είναι στην αντίπερα όχθη, γράφουν ότι η υγεία στην Ελλάδα είναι σε κατάρρευση, οι ασθενείς όχι μόνο ταλαιπωρούνται αλλά εξαθλιώνονται και οι επαγγελματίες υγείας δεν μπορούν να τους εξυπηρετήσουν. Και δεν μιλάμε για την επιχειρηματικότητα αλλά για την υγεία, την κοινωνική συνοχή, την πρόνοια...
Υποστηρίξατε ωστόσο ότι τα χρήματα που το ελληνικό δημόσιο ξοδεύει για φάρμακα - η δημόσια, δηλαδή, φαρμακευτική δαπάνη -, είναι λιγότερα και από αυτά που η Τρόϊκα θεωρεί αναγκαία. Τι εννοείτε;
Αν δείτε τα νούμερα φαίνεται ξεκάθαρα: η δημόσια δαπάνη για την υγεία είναι στο 4,5% του ΑΕΠ της χώρας, ενός ΑΕΠ που είναι πολύ χαμηλό, ενώ η τρόικα έχει βάλει «ταβάνι» το 6%, λέγοντας ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν έπρεπε να υπερβεί αυτό το ποσοστό. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει 1,5% του ΑΕΠ που η κυβέρνηση – «βασιλικότερη του βασιλέως -, δεν αξιοποιεί. Και ξέρετε, το 1,5% του ΑΕΠ δεν είναι λίγα χρήματα είναι πάνω από 2,5 δισ. ευρώ τα οποία θα μπορούσαν να καλύψουν πολύ σημαντικές ανάγκες των ελλήνων ασθενών και πολιτών, να τους ανακουφίσουν και να τους δώσουν πρόσβαση σε σημαντικές θεραπείες, δεν αναφέρομαι μόνον στο φάρμακο αλλά γενικότερα στην υγεία. Η υπο-χρηματοδότηση αυτή συμπιέζει τον δημόσιο προϋπολογισμό φαρμάκου, την φαρμακευτική περίθαλψη στα 2 δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία αναμφίβολα δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες του έλληνα ασθενή.
Εσείς κάνατε ωστόσο μια σοβαρή καταγγελία λέγοντας ότι οι κυβερνητικές αποφάσεις στον τομέα της υγείας δεν συνάδoυν ούτε καν με τους νόμους του ελληνικού κράτους, σημειώνοντας συγκεκριμένες παραβιάσεις της νομοθεσίας. Τι ακριβώς συμβαίνει;
Κοιτάξτε, έχουμε διαπιστώσει δύο τρεις περιπτώσεις. Η πρώτη είναι ότι τρεις υπουργοί - πριν και μέχρι και σήμερα - συνεχίζουν να κάνουν λάθη στις τιμές των φαρμάκων, κάτι που είναι ενάντια στην κείμενη νομοθεσία. Οι τιμές των φαρμάκων είναι ο μέσος όρος των τριών χαμηλότερων τιμών στην Ευρώπη των 28. Υπάρχουν λοιπόν πάρα πολλά φάρμακα που είναι πολύ χαμηλότερα και από αυτόν τον μέσο όρο. Αυτό το έχουμε επισημάνει στους υπουργούς - όχι μόνο στον τελευταίο -, λέχουμε δηλαδή πει ότι είναι λογικό κάποιος όταν τιμολογεί εκατοντάδες φάρμακα να κάνει λάθος, αυτό που δεν είναι λογικό είναι να μην τα διορθώνει και να παραμένουν οι τιμές στο ίδιο επίπεδο. Γιατί αυτό πέραν του ηθικού προβλήματος και της διαφάνειας - διότι δεν μπορεί να υποστηρίξει κανείς ότι σε μια χώρα υπάρχει διαφάνεια όταν οι τιμές επιμόνως παραμένουν λανθασμένες και διαχρονικά -, σημαίνει επίσης ότι από πίσω μπορεί να υπάρχουν άλλα συμφέροντα και αυτό εμείς το καταπολεμούμε. Υπάρχουν και οικονομικές επιβαρύνσεις και σε εταιρείες και διαστρεβλώσεις στον ανταγωνισμό και στρεβλώσεις ακόμα και στα ποσοστά συμμετοχής των ασθενών διότι αυτό το πρόβλημα δεν περιορίζεται μόνο στην λάθος τιμή, δημιουργεί επίσης πρόσθετα προβλήματα στην εμπορική δραστηριότητα αλλά και στρεβλώσεις στο θέμα των ποσοστών συμμετοχής των ασθενών.
Κύριε Φρουζή η δήλωση όμως που δημιούργησε έντονο προβληματισμό είναι αυτό που είπατε ότι για το επόμενο 16μηνο οι πολυεθνικές επιχειρήσεις φαρμάκου θα παγώσουν τα όποια επενδυτικά τους σχέδια στην Ελλάδα. Σε μια περίοδο που καταγράφεται πλεόνασμα στα δημόσια οικονομικά θα περίμενε κανείς μία δήλωση προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Καταρχήν εγώ θα συμβούλευα και εμάς και την πολιτεία, σε μια περίοδο που η χώρα προσπαθεί να βελτιώσει τα μακροοικονομικά της μεγέθη - διότι το πλεόνασμα δεν είναι τίποτε άλλο πέρα από ένα μακροοικονομικό μέγεθος -, και που πηγαίνουμε σχετικά καλύτερα να μην καταλήξουμε υπερόπτες και να πούμε ότι λύσαμε τα προβλήματα της χώρας. Η χώρα είναι σε κρίση, εμείς ως επιχειρήσεις το ζούμε καθημερινά: στον δικό μας μικρόκοσμο βλέπουμε ότι στην αγορά δεν υπάρχει ρευστότητα, οι ασθενείς και οι ανασφάλιστοι είναι πάρα πολλοί, η ανεργία είναι τεράστια, οι εταιρείες ακόμα απολύουν - εξάλλου γι’ αυτό γίνεται η μάχη στο μέτωπο των ομαδικών απολύσεων, αλλιώς θα γινόταν μάχη για ομαδικές προσλήψεις. Άρα είμαστε σε μια κρίση και θα είμαστε για πολλά χρόνια αν δεν βάλουμε γρήγορα μυαλό. Λέμε λοιπόν τώρα εμείς ότι η εποχή του πρωτογενούς πλεονάσματος είναι ένα θετικό στίγμα. Παρ’ όλα αυτά, αυτό δεν πρέπει να μας εφησυχάσει και να μας οδηγήσει στην απόφαση να πατήσουμε πάνω στην υγιή επιχειρηματικότητα ώστε να κάνουμε ακόμα μεγαλύτερο το πρωτογενές πλεόνασμα. Πρέπει να καταλάβουμε ότι το μέλλον της χώρας περνά μέσα από ωφέλιμες συνεργασίες και από τις δύο πλευρές - επιχειρήσεις και κράτος - ώστε ο επενδυτής είτε είναι Έλληνας είτε είναι ξένος υπό όρους και από τις δύο πλευρές να έρθει και αν επιχειρήσει στην Ελλάδα.
Πόσο λογικό, όμως είναι να λες ότι εγώ συμβουλεύω την μητρική μου εταιρεία να σταματήσει τα επενδυτικά της σχέδια στην Ελλάδα; Δεν θα έπρεπε οι εταιρείες να βάλουν πλάτη σε μια τόσο δύσκολη περίοδο;
Κύριε Κτενά, θα το θέσω πολύ απλά για να το καταλάβει ο καθένας. Σήμερα οι παραγγελίες φαρμάκων από την ελληνική πολιτεία - έχοντας την χαμηλότερη τιμή στην Ευρώπη με εκατοντάδες λάθη προς τα κάτω στις τιμές - είναι 2.6 δισεκατομμύρια ευρώ για το 2014. Αυτές είναι οι παραγγελίες της Πολιτείας, η εξωνοσοκομειακή δημόσια δαπάνη - χωρίς ποσοστά συμμετοχής κλπ -, η καθαρή δημόσια δαπάνη φαρμάκων βάσει των πολιτών και των ασθενών. Αυτά μας παραγγέλνει ο ΕΟΠΥΥ. Εμείς δεν μπορούμε να μην παραδώσουμε αυτά τα φάρμακα διότι θα κληθούμε να πληρώσουμε πρόστιμα. Έρχεται λοιπόν η Πολιτεία, μας παραγγέλνει φάρμακα αξίας 2,6 δισεκατομμυρίων ευρώ και μας λέει στο τέλος: θα σας πληρώσω 2 δισεκατομμύρια ευρώ! Πρέπει εμείς να επιστρέψουμε 600 εκατ. ευρώ στα 2 δις. Με το έτσι θέλω. Με δύο λόγια το 30% του προϋπολογισμού το επιστρέφουμε πίσω και επίσης τα όποια χρήματα πάρουμε θα τα εισπράξουμε μετά από ένα χρόνο. Και όλα αυτά ενώ υπάρχει πρωτογενές πλεόνασμα, γιατί δηλαδή ενώ υπάρχει πλεόνασμα να συνεχίσουμε την πολιτική των ανεξόφλητων, ληξιπρόθεσμων αγορών φαρμάκων; Το ερώτημα λοιπόν που γεννιέται είναι γιατί Πολιτεία ενώ υπολογίζεις την δημόσια φαρμακευτική δαπάνη σε 2,6 δισεκατομμύρια ευρώ δεν καταθέτεις προϋπολογισμό 2,6 δισεκατομμύρια ευρώ;
Λέτε ότι θεωρείτε δικαιολογημένο ένα ποσοστό απόκλισης 3%-4% αλλά όχι ένα ποσοστό 30%.
Ακριβώς. Δηλαδή εγώ δεν ζητάω να προσθέσει στα 2 δισεκατομμύρια ευρώ επιπλέον 100 ή 200 εκατ. ευρώ. Ζητάω να μου παραγγέλνει τις τις ανάγκες της. Αν αυτές είναι 2,6 δισεκατομμύρια ευρώ να μου παραγγελνει 2,6 δις. ευρώ,
Πρακτικά ζητάτε να φύγουν clawback και το rebate;
Εμείς ζητάμε οι παραγγελίες να ταυτιστούν με τον προϋπολογισμό συν πλην 2%-3%. Δεν μπορεί κανείς να είναι μάγος.
Σε ότι αφορά την δημόσια δαπάνη;
Δύο πράγματα. Μπορεί να αυξηθεί το ποσοστό της δημόσιας δαπάνης και παράλληλα να γίνονται συνεχείς έλεγχοι – σε όγκους και τεμάχια - για περιστολή δαπάνης και αποφυγή φαινομένων υπερκατανάλωσης. Θέλω να πω δηλαδή, ότι δεν είναι αναγκαίο να ακολουθήσουμε τον μονόδρομο της αύξησης της δημόσιας δαπάνης. Μπορεί παράλληλα να γίνουν και περιστολές και οι δύο προσπάθειες να συναντηθούν στην μέση. Λέμε ότι εσύ παραγγέλνεις 2,6 δισεκατομμύρια ευρώ, έχεις προϋπολογισμό 2 δισεκατομμύρια ευρώ. Έλα να συναντηθούμε στη μέση, στα 2,3 δισεκατομμύρια ευρώ. Αυτό επιτυγχάνεται με συγκεκριμένους υπολογισμούς, απλώς το λέω για την ευκολία. Βγαίνει με πράξεις γιατί χρειάζεται 2,3 δισεκατομμύρια ευρώ ως κατώτατο όριο ενώ σήμερα έχει προϋπολογισθεί 2 δισ. ευρώ. Και αυτό είναι και για το 2014-2015, και βάλε στα 2.3 και τους ασφαλισμένους και τους ανασφάλιστους, γιατί δεν μπορούμε να έχουμε «άσπρους» και «μαύρους» στην χώρα.
Βλέπουμε ότι η χώρα διανύει περίοδο παρατεταμένης εκλογολογίας. Στην περίπτωση που αυτή συνεχιστεί, τι επιπτώσεις θεωρείτε ότι θα καταγραφούν στο επίπεδο της υγείας και των επιχειρήσεων.
Δυστυχώς, κάθε χρόνο η υγεία θα πηγαίνει όλο και χειρότερα. Αν θέλουμε - εδώ έχουμε όλοι την οικογένειά μας, πολιτικοί, επιχειρηματίες, πολίτες - να αφήνουμε μια Ελλάδα να εξαθλιώνεται ας το κάνουμε. Εμείς είμαστε υπεύθυνοι. Αν προκειμένου να εκλεγούμε ή μη θέλουμε να εξαθλιώσουμε αυτό τον τόπο, θα κριθούμε μετά από κάποια χρόνια. Το δεύτερο είναι ότι σχετίζεται με την επιχειρηματική ζωή. Επειδή οι επιχειρήσεις - δυστυχώς ή ευτυχώς - έχουν τετράγωνη λογική, και να είστε βέβαιοι ότι δεν μπορούμε ως χώρα να κοροϊδέψουμε κανέναν, ένας λίγο έξυπνος επενδυτής όταν καταλάβει ότι το οικονομικό περιβάλλον δεν είναι βιώσιμο δεν θα έρθει.
Και να ξέρετε όταν χάνει κανείς επενδυτικές ευκαιρίες δεν τις καταλαβαίνει γιατί δεν τις είχε ποτέ. Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι ζητάει να έρθουν 7 - 13 δισεκατομμύρια ευρώ ιδιωτικές ξένες επενδύσεις αλλά όταν δεν θα έλθουν ποτέ δεν θα ξέρει τι ακριβώς θα έχει χάσει. Απλώς θα μαθαίνει ότι γίνονται εργοστάσια στην Τουρκία, Σλοβενία, Σλοβακία κι αυτή θα ζει στον δικό της όμορφο κόσμο. Θα χάνουμε τις ευκαιρίες, δεν θα έχουμε απασχόληση, τα παιδιά μας θα φεύγουν έξω και θα νομίζουμε ότι έχουμε κάνει την δουλειά μας, ενώ δεν θα την έχουμε κάνει.
Επειδή ωστόσο, αυτό που λέγεται υγεία και επιχειρήσεις πέραν των αριθμών είναι και άνθρωποι θα ήθελα να σταθούμε στο μεγάλο κεφάλαιο, που λέγεραι ανθρώπινο δυναμικό. Τι απώλειες έχουν καταγραφεί στο στελεχιακό δυναμικό των επιχειρήσεων του τομέα υγείας;
Κοιτάξτε, η φαρμακοβιομηχανία - και όχι μόνο -, είναι μία κατεξοχήν βιομηχανία που ζει, παράγει και δημιουργεί με βάση την καινοτομία. Είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται η χώρα αν θέλει να δημιουργήσει ένα ακαθάριστο εγχώριο προϊόν που να περιέχει προστιθέμενη αξία και όχι απλώς κατανάλωση. Όταν λοιπόν οι 9 στις 10 επιχειρήσεις που ξενκινούν τη δραστηριότητά τους στην Ελλάδα είναι fast food, φούρνοι και κομμωτήρια, μην έχουμε καμμία ψευδαίσθηση ότι αυτό που ετοιμάζουμε για τα παιδιά μας είναι αυτά να γίνουν ή delivery boys ή σερβιτόροι. Εάν θέλουμε να δημιουργήσουμε αυτή την Ελλάδα ας το κάνουμε γιατί στην φαρμακοβιομηχανία και σε όλο τον κόσμο της υγείας τα standards που έχουμε θέσει είναι πολύ υψηλά και σοβαρά.
Πράγματι, υπάρχουν επιχειρήσεις που είναι και μέλη του Συνδέσμου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων, που έχουν κάνει σημαντικές επενδύσεις.
Να σας πω, υπάρχουν σήμερα γύρω στα 50 εκατομμύρια κλινικές μελέτες έναντι 80 στο παρελθόν. Μιλάμε για κλινικές μελέτες. Ενώ ακούγεται θεωρητικό είναι πολύ πρακτικό γιατί είναι φάρμακα πρώτης γενιάς που παρέχονται δωρεάν στους ασθενείς, σώζουν ζωές δηλαδή. Ξέρετε μιλάμε για καρκίνους κλπ. Δεύτερον στις μελέτες αυτές εμπλέκονται επιστήμονες υψηλής στάθμης, άρα έχουμε απασχόληση υψηλού επαγγελματικού επιπέδου ενώ παράλληλα από πίσω είναι ξένα ιδιωτικά κεφάλαια τα οποία δεν είναι απαραίτητο να είσαι πολύ προηγμένη χώρα για να έρθουν τα λεγόμενα 50/85 δηλαδή όταν τα φέρνουμε στην Ελλάδα εμείς, δεν πάνε απαραίτητα στην Αμερική, πάνε στην Ουγγαρία, στην Πολωνία, στην Ρουμανία άρα το target group των επενδύσεων αυτών δεν είναι απαραίτητα να είναι υψηλής στάθμης χώρα άρα είναι ευκαιρία για την Ελλάδα. Αυτά λοιπόν τα 50-60 εκατ. ευρώ λογικά μπορούν να γίνουν 200 και 300 με όλα τα θετικά επακόλουθα συμπεριλαμβανομένης και της αύξησης της απασχόλησης. Εδώ κλωτσάμε μια τεράστια ευκαιρία, διότι μια εταιρεία προκειμένου να αποφασίσει να επενδύσει 10 εκατ. ευρώ σε κλινικές μελέτες στην Ελλάδα, πρέπει να έχει πεισθεί ότι αυτή η χώρα διαθέτει ένα φυσιολογικό περιβάλλον και όχι μία χώρα που κάνει ότι θέλει, όπως στο θέμα των λάθος τιμών που σας ανέφερα προηγουμένως και οι οποίες ισχύουν εκτός νόμου.
Σύμφωνα με την μελέτη της McKenzie η ελληνική φαρμακοβιομηχανία μπορεί να αποτελέσει έναν από τους στρατηγικούς τομείς ανάπτυξης της οικονομίας στην μετά κρίση εποχή;
Πράγματι. Δείτε το κομμάτι των εξαγωγών. Οι εξαγωγές των ελληνικών φαρμακοβιομηχανιών είναι περίπου 300 εκατ. ευρώ. Οι υγιείς εξαγωγές οι οποίες πραγματικά γίνονται και μπορεί να γίνουν είναι 400-600 εκατ. Δηλαδή σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα μπορούμε να έχουμε πρόεσθετες εισροές κεφαλαίων 200 εκατ. ευρώ από κλινικές μελέτες και 200 εκατ. ευρώ από εξαγωγές φαρμάκων. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι μιλάμε για πολύ σημαντικά και «υγιή» ποσά. Δεν είναι μόνο τα απόλυτα νούμερα, που είναι σημαντικά, πίσω τους είναι και πολλά ακόμη θετικά πράγματα όπως η αύξηση της απασχόλησης.
Έχετε απέναντι σας τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Υγείας. Κωδικοποιώντας τις θέσεις σας για τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν στον τομέα υγείας, τι θα τους προτείνατε;
Κοιτάξτε, ο τομέας υγείας απαρτίζεται από την πρωτοβάθμια και κυρίως την δευτεροβάθμια περίθαλψη. Και οι δύο σήμερα πάσχουν, δεν σημαίνει ότι τα κάναμε όλα σαν πολιτεία στραβά - μην παρεξηγηθώ -, έχουν γίνει σημαντικά βήματα. Αν πάει κανείς 6-7 χρόνια πίσω και κάνει τις αναγκαίες συγκρίσεις θα δει ότι οι δαπάνες υγείας έχουν μαζευτεί και ο προϋπολογισμός έχει εξορθολογιστεί, πράγμα πολύ θετικό. Παρ’ όλα αυτά σήμερα στα νοσοκομεία επικρατεί μια χαοτική κατάσταση. Τα 130 νοσοκομεία της χώρας πρέπει να λειτουργήσουν πιο παραγωγικά, με καλύτερο αποτέλεσμα, ποιοτικούς δείκτες υγείας προς όφελος των πολιτών. Απαιτείται να έχουν ένα εφαρμόσιμο business plan για τα νοσοκομεία ενώ χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή στις προμήθειες των νοσοκομείων οι οποίες δεν είναι καθόλου υπό έλεγχο. Γίνονται απευθείας αναθέσεις που δυστυχώς στους καιρούς μας είναι πολυτέλεια, θα μπορούσαν να εξηγηθούν 10 χρόνια πριν άλλα όχι τώρα. Η πρωτοβάθμια περίθαλψη υγείας δεν φαίνεται να είναι υγιής, παρόλο που γίνονται κάποιες προσπάθειες, γιατί η εισροή ανθρώπων στην δευτεροβάθμια είναι ανεξέλεγκτη. Για να κρίνει κανείς την πρωτοβάθμια περίθαλψη και να βλέπει πόσο σωστά λειτουργεί, πρέπει να βλέπει μείωση στην δευτεροβάθμια. Αυτό σημαίνει υγιής πρωτοβάθμια περίθαλψη υγείας. Σήμερα βλέπουμε αύξηση και ανεξέλεγκτη την δευτεροβάθμια που σημαίνει ότι η πρωτοβάθμια νοσεί. Αυτοί είναι οι δύο άξονες που χρειάζονται πολύ μεγάλη προσοχή και χρειάζεται αν θέλετε ένα διετές ή τριετές πλάνο που δυστυχώς σήμερα δεν το έχουμε σαν πολιτεία.
Για τον τομέα της υγείας ίσως θα έλεγε κανείς ότι η τριετία είναι και μικρό χρονικό διάστημα.
Ακριβώς. Αλλά θέλω να λέω μικρό μην πω για 10 χρόνια. Τα 2-3 χρόνια αν δουλέψει κανείς σωστά με ομάδες εργασίας και όχι ένας άνθρωπος μόνος του σε ένα γραφείο γίνονται πολλά βήματα. Εμείς το έχουμε ήδη εφαρμόσει στον μικρόκοσμο των επιχειρήσεων μας.
Κύριε Φρουζή σας ευχαριστώ θερμά.
Κι εγώ σας ευχαριστώ να είστε καλά.
Πηγή: Πηγή
Πηγή :
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου