Κράτα γερά Μυτιλήνη, κράτα γερά…

του Μιχάλη Μπάκα

 Κράτα γερά. Την ώρα που η Σλοβακία δέχεται να υποδεχτεί στο έδαφος της μόλις 100 πρόσφυγες, αλλά μόνο χριστιανούς, τα ίδια λένε Πολωνία και Τσεχία. Στην Ουγγαρία η κυβέρνηση κλείνει τους σιδηροδρομικούς σταθμούς για να μην μεταφερθούν πρόσφυγες με τα τρένα και στη Γερμανία οι φασίστες καίνε δομές φιλοξενίας προσφύγων. Στο Καλέ οι Γάλλοι μπλοκάρουν τη μετάβαση των προσφύγων στη Μεγ Βρετανία, στα σύνορα Ελλάδας – ΠΓΔΜ ξυλοφορτώνουν του δύσμοιρους πρόσφυγες που προσπαθούν να περάσουν κάτω από τα συρματοπλέγματα. Την ίδια ώρα, η Μυτιλήνη, η Λέσβος, οριακά αντέχει.

Όλο το νησί έχει γίνει ένας απέραντος προσφυγικός καταυλισμός. Χιλιάδες προσφύγων υπάρχουν παντού, και έρχονται σε απίστευτους αριθμούς καθημερινά. Οι δυο καταυλισμοί προσφύγων ασφυκτιούν, το λιμάνι είναι γεμάτο πρόσφυγες, το ίδιο και όλα τα πάρκα της πόλης. Χιλιάδες προσφύγων σε μια πόλη με δημόσιες τουαλέτες μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, σε μια πόλη όπου η αποκομιδή των απορριμμάτων ήταν ούτως ή άλλως προβληματική πόσο μάλλον με χιλιάδες απελπισμένων και εξαντλημένων προσφύγων να περιφέρονται σε αυτή. Παρόλαυτα οι υπηρεσίες του Δήμου μάχονται να κρατήσουν την κατάσταση σε υποφερτά επίπεδα. Ευτυχώς ο Δήμος Λέσβου, σε αντίθεση με αυτόν της Κω, αλλά και της περιφέρειας βορείου Αιγαίου, από την πρώτη στιγμή, αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, είναι ενεργός και δεν κρύβεται στην ανάληψη ευθυνών για την επίλυση τους ζητήματος.

Μόνο προχθες κατεγράφησαν 4,000 ψυχές που έφτασαν στη Λέσβο. Τα στατιστικά του Ellis island στην Αμερική δείχνουν ότι το ημερήσιο ρεκόρ εισόδου μεταναστών στις ΗΠΑ σημειώθηκε το 1907 με 11,747 μετανάστες, και ευτυχώς δεν έχουμε φτάσει, ακόμα, αυτά τα νούμερα. Τα στατιστικά στοιχεία όμως σοκάρουν πραγματικά, περίπου 200 χιλιάδες πρόσφυγες μπήκαν στη χώρα μας τους πρώτους 8 μήνες του 2015, περίπου το 50% από αυτούς πέρασαν από τη Λέσβο, 40,000 έφτασαν στη Λέσβο μόνο τον Αύγουστο εκ των οποίων το 70% ήταν πρόσφυγες από τη Συρία. Η Λέσβος έχει γίνει το Ellis island της Ευρώπης, δεχόμενη τον κύριο όγκο προσφύγων από Συρία και Αφγανιστάν, χώρες που πλήττονται από πολέμους, τα όπλα των οποίων εξασφαλίζει η πολεμική βιομηχανία της «γηραιάς» ηπείρου.

Τις τελευταίες ημέρες παντού στην Μυτιλήνη η κατάσταση είναι οριακή, ο κόσμος πιέζεται, οτιδήποτε βγάζει εκτός της καθημερινής του ρουτίνας τον μέσο πολίτη, τον δυσανασχετεί. Το ναυάγιο στα ανοιχτά της Αλικαρνασσού, και η εικόνα του τρίχρονου νεκρού προφυγόπουλου Αϋλάν , σοκάρει όλη την Ευρώπη και ευαισθητοποιεί όλους τους πολίτες. Την ίδια ημέρα, λες και ήθελε να συνοδεύσει τον μικρό Αϋλάν, φεύγει από τη ζωή ο Παπαστρατής Δήμου, ο «Μπαμπα Νουρ» των προσφύγων, που χρόνια τώρα στην Καλλονή με τους άξιους συντρόφους του στην «Αγκαλιά», πρόσφερε βοήθεια σε χιλιάδες προσφύγων που πέρασαν από το νησί. Ο Παπαστρατής, στα τελευταία του λόγια, όπως μας τα μετέφερε ο φίλος Γιώργος Τυρίκος Εργάς, καλεί όλους μας να «Αγαπάτε Αλλήλους. Ο Θεός είναι η αγάπη. Αγαπάτε το ίδιο και χωρίς διακρίσεις όλον τον κόσμο όπως το λέει το καταστατικό της «Αγκαλιάς» που φτιάξαμε. Δηλαδή άσχετα από τη θρησκεία, την εθνικότητα, το φύλο, τη φυλή, τις πολιτικές πεποιθήσεις. Άσχετα από οτιδήποτε αγαπάτε δίχως όρια ο ένας τον άλλο. Μόνο έτσι λεγόμαστε άνθρωποι, μόνο έτσι νικάμε τον θάνατο.»

Στο τελευταίο μου κείμενο τον Ιούνιο σημείωνα ότι η Λέσβος μετέχει σε ένα γιγάντιο κοινωνικό «πείραμα» που πρέπει να σταματήσει. Από τότε, δύο μόλις μήνες μετά, τα νούμερα των προσφυγικών ροών μεγάλωσαν ακόμα περισσότερο, γιγαντώθηκαν, και η Λέσβος οριακά είναι «ζωντανή». Οι αλληλέγγυοι εθελοντές στον Μόλυβο, την Καλλονή και τη Μυτιλήνη παλεύουν σε απίστευτα αντίξοες συνθήκες να μείνουν ενεργοί. Δεκάδες εθελοντές από όλο τον κόσμο επισκέφτηκαν τη Λέσβο για να προσφέρουν βοήθεια στους πρόσφυγες. Δεν ήρθαν να κάνουν διακοπές στο νησί, αλλά να προσφέρουν εθελοντική εργασία. Η κατάσταση είναι κρίσιμη, η κοινωνία του νησιού έχει περάσει προ πολλού τα όρια της, αλλά ακόμα αντέχει. Το θέμα συζητιέται όπου και να πας, παντού, πολλοί δυσανασχετούν, αλλά ακόμα και κάποιοι που ξεφεύγουν σε σχόλια, εάν συζητήσεις μαζί τους, καταλαβαίνουν ότι πρέπει να σταθούμε στους πρόσφυγες.

Η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας, μένει σιωπηλή, κάνοντας υπομονή, συμπάσχοντας με το δράμα των προσφύγων. Είναι σίγουρο ότι σε άλλες περιοχές της Ελλάδας ή της Ευρώπης οι κοινωνίες θα αντιδρούσαν πολύ άσχημα, αλλά η Μυτιλήνη της προσφυγιάς και της βαθιάς δημοκρατικής παράδοσης κρατά ακόμα, περιμένοντας επιτέλους την οργάνωση του κράτους, τη βοήθεια της ΕΕ και των διεθνών οργανισμών για τη διαχείριση του ζητήματος. Έτσι, η κοινωνία μας στέκει ακόμα όρθια και αλληλέγγυα, αποτελώντας υπόδειγμα ανθρωπιάς σε πανευρωπαϊκό επίπεδο….

Κράτα γερά Μυτιλήνη, κράτα γερά..

ΥΓ. Αυτό το τείχος στον Έβρο γιατί το κρατάνε ακόμα όρθιο; Πόσα μωρά θα πρέπει να θρηνήσουμε ακόμα;

Πηγή : http://www.aplotaria.gr