Η Ζωή δεν είναι μετρήσιμη

 

Η Ζωή δεν είναι μετρήσιμη.
Το αίτημα του "καλού (υπο)λογιστή" για την "οικειοποίηση της υπεραξίας από τον παραγωγό" νομιμοποιεί την έννοια της  "υπεραξίας", η οποία με την σειρά της νομιμοποιεί τις σχέσεις της κυριαρχίας, παρουσιάζοντας τες στο παρόν μας ως αναπόφευκτες και αιώνιες. 

Η εργασία είναι η πράξη της αλλοτρίωσης της ανθρώπινης δραστηριότητας.
Έτσι το "δίκαιο αντίτιμο",η "υπεραξία" οι σχέσεις παραγωγής και η ηθικολογία τους, η χρησιμότητα, τα ταξικά συμφέροντα, η "αντικειμενική" συνείδηση, οι ανταλλακτικές αξίες, δεν συνιστούν παρά τον ζόφο του γενικού, όπου "οργανώνεται" το Άτομο, γινόμενο αυτομάτως, σκιά του εαυτού του.

Η Ζωή είναι πέρα και πάνω από τον οποιοδήποτε σκοπό.
Δεν υπάγεται σε υπολογισμούς δεν είναι καταναγκασμός ούτε αγώνας.
Η Ζωή δεν έχει τέλος ούτε αρχή. Δεν είναι διαδικασία.  Είναι παράδοξο!
Το υποκείμενο της, υπερασπίζεται και εκδηλώνει την ατομικότητα του σε απόλυτη απομόνωση. Στο κουκούλι του.
Το υποτελές κατοικίδιο είναι "οργανωμένο" και οργανωμένα παραδέρνει ζέχνοντας, στριμωγμένο και ξεριζωμένο, σε εταιρίες,συνδέσμους,συλλόγους, εκκλησίες και κόμματα, σε κινήματα, οργανισμούς, συνδικάτα, στοές ή λέσχες, επιχειρώντας να βγει από την στενή ατραπό του παράδοξου για "να γίνει τραγικός ήρωας σε τιμή ευκαιρίας".

Ας μην ξεχνάμε!

Κάθε μας σφυγμό και κάθε μας ανάσα μπορεί να την ακολουθήσει η φανέρωση μιας άλλης πρωτόγνωρης. Και αυτό ακριβώς συμβαίνει.
Η αυτεξούσια ενέργεια, η ελεύθερη δραστηριότητα προϋποθέτει την παρουσία του Ατόμου στο πεδίο των πιθανών φανερώσεων της Ζωής.
Και βεβαίως ενθουσιασμό ετοιμότητα και θάρρος.
Το θάρρος που χρειάζεται η δημιουργία μιας αληθινής, προσωπικής ζωής, που υπονονεύει τους μηχανισμούς της καθημερινότητας ανοίγοντας εκρηκτικά το δρόμο υπέρ του ποιοτικού γεγονότος, του παιχνιδιού και του πειράματος.
Αρκεί να είμαστε εκεί.
Ζωή λοιπόν για το "νέο" έτος.
Κάτω η εργασία.
Πηγή : http://dangerfew.blogspot.gr/