«Στην Αντίπαρο βρέθηκα τυχαία. Ημουν
από τους πρώτους – η σκανδιναβική “αποικία” αναπτύχθηκε σταδιακά.
Θυμάμαι την απόλυτη ηρεμία, τη μυρωδιά από το θυμάρι και τη ρίγανη όταν
πρωτοήρθα. Αυτό ακριβώς αναζητούσα», θα πει ο David Frazer Wray, ο
οποίος επισκέπτεται ανελλιπώς την Αντίπαρο τα τελευταία 32 χρόνια.
Δίπλα, η Νορβηγίδα σύζυγός του Kjersti Varang. Συγγραφέας, μεταφραστής
και φωτογράφος εκείνος, εγκληματολόγος εκείνη.
«Παλιότερα, ήταν οι νεαροί. Μεγάλωσαν, στάθηκαν οικονομικά και έρχονται πια με τις οικογένειές τους. Ομορφοι άνθρωποι, ηλιοκαμένοι, κυκλοφορούν στα δρομάκια συνήθως ντυμένοι στα λευκά, τα παιδιά τους καλοχτενισμένα», ακούμε στην πλατεία, γύρω από τον τεράστιο ευκάλυπτο, εκεί ακριβώς όπου γυρίστηκαν σκηνές της «Μανταλένας» με τη Βουγιουκλάκη. Κλείνοντας τα σχολεία στη Νορβηγία, γύρω στις 20 Ιουνίου, πλήθη Σκανδιναβών καταφτάνουν στην Αντίπαρο για να μείνουν όλο τον Ιούλιο, μετατρέποντας το νησί σε νορβηγική παροικία. «Τον Αύγουστο που φεύγουν, το νησί αλλάζει όψη», λένε οι ντόπιοι. «Εδώ γνώρισα τον Ντέιβιντ, εδώ ήρθαμε γαμήλιο ταξίδι πριν από 9 χρόνια - στην ταβέρνα του Σινιώρη κρέμεται ακόμη η γαμήλια φωτογραφία μας», λέει η Κέρστι, η οποία έρχεται από το 1986. «Μία ολόκληρη γενιά μεγάλωσε εδώ. Αν και αρχίσαμε να ερχόμαστε για τον ήλιο και τη θάλασσα, αυτό που μας κρατάει είναι το δέσιμο με τους ανθρώπους - τον χειμώνα νοσταλγούμε τους φίλους μας, επικοινωνούμε μέσω Facebook», λέει ο Ντέιβιντ.
Κάποιοι έχουν αγοράσει σπίτια – άλλωστε, οι Νορβηγοί συνηθίζουν να διατηρούν cabins - εξοχικά. Οπως η Βrita Bergsnov-Hansen, graphic designer, και ο σύζυγός της, Tom Lorentzen, από τον χώρο του μάρκετινγκ, οι οποίοι έρχονται εδώ και 18 χρόνια με τα τέσσερα αγόρια τους. «Μέχρι να χαιρετήσω όλους τους φίλους μας, ξέρεις πόση ώρα κάνω να φτάσω στο σπίτι κάθε φορά;» λέει γελώντας η ροδοκοκκινισμένη Νορβηγίδα. «Κάθε Πάσχα, έξι με επτά εβδομάδες το καλοκαίρι και άλλη μία το φθινόπωρο, την Potato Holiday».
Εμαθαν για το νησί όταν ο Τομ διάβασε σχετικά στην ιστοσελίδα του Jan Bergtun, ενός Νορβηγού που ταξιδεύει σε όλη την Ελλάδα και καταγράφει τα σχόλιά του. Οι συνθήκες στο νησί, ιδανικές για γονείς: «Τα παιδιά μικρά τότε. Το χωριό ασφαλές, χωρίς αυτοκίνητα. Τρελαίνονταν να πηγαίνουν μόνα τους να αγοράσουν παγωτό – 6 χρονών. Δεν φοβόμασταν! Ο καπετάν Τάσος, όταν πήγαινε με το καΐκι τους τουρίστες τον γύρο του νησιού, έπαιρνε βοηθό τον μικρότερο - ήταν η καλύτερη μπέιμπι σίτερ!» θυμάται η Μπρίτα. Μπάνιο και καφενείο, η ρουτίνα.
Ομως οι Σκανδιναβοί αποφεύγουν την τεμπελιά: «Στη Νορβηγία, έχουμε το dugnad, που σημαίνει “βοηθώ άλλους χωρίς να πληρώνομαι”. Αυτό κάνουμε κι εδώ – όπως όταν καθαρίσαμε το κάστρο για τις ανάγκες του φεστιβάλ φωτογραφίας, όπου είμαι συνδιοργανωτής», λέει ο Ντέιβιντ. Η ενεργός εμπλοκή των Νορβηγών σε διάφορες δράσεις είναι εμφανής: κάθε χρόνο της Αγ. Μαρίνας διοργανώνεται ένα τριήμερο αθλητικό φεστιβάλ από τον τοπικό ιστιοπλοϊκό σύλλογο – κολυμβητικός διάπλους, ποδηλατικός γύρος, μαραθώνιος, παρέλαση. Οι Σκανδιναβοί, παρόντες. Συμμετέχουν και μασκαρεμένοι «οικολογικά».
Επίσης, η Μπρίτα και ο Τομ καθιέρωσαν προ τετραετίας το ετήσιο white party, με αφορμή τα πεντηκοστά τους γενέθλια. «Φέραμε 80 φίλους από τη Νορβηγία. Κάναμε ένα φανταστικό beach party στην παραλία της Φανερωμένης, καλέσαμε και τους Ελληνες. Ολοι μία παρέα. Φρέσκο ψωμί από τον Πέτρο, τον φούρναρη. Την επομένη, νοικιάσαμε το σινεμά και, την τρίτη μέρα, ο γύρος του νησιού με καΐκι το δειλινό. Από τότε, όλοι ρωτούν: “Θα πάτε στο λευκό πάρτι της Μπρίτα και του Τομ;”».
Για τους καλύτερους ίσως πρεσβευτές του ελληνικού τουρισμού, το κλίμα αποδοχής στην Αντίπαρο, ισχυρός πόλος έλξης: «Ο μεγάλος γιος μας είναι γκέι, έρχεται με τον φίλο του – κανένα πρόβλημα. Οι ντόπιοι δέχονται τους ανθρώπους όπως είναι», λένε οι ίδιοι. «Εδώ δεν υπάρχει Χρυσή Αυγή. Αυτά τρομάζουν τους τουρίστες. Οταν διαβάζουμε κάτι άσχημο για την Ελλάδα, προσπαθούμε να το αποδυναμώνουμε μέσω των κοινωνικών δικτύων». «Ποια θέση έχει η Αντίπαρος στην καρδιά σου;» ρωτώ τον Ντέιβιντ, που απαντά αμέσως: «Είναι το χωριό μου. Οπου και να πήγαινα, πάντα γύριζα εδώ. Ο Σεφέρης, νομίζω, είπε ότι έχεις δύο σπίτια: το μέρος όπου γεννήθηκες και το μέρος που επιλέγεις πατρίδα σου. Εγώ έχω επιλέξει την Αντίπαρο».
Φεστιβάλ Φωτογραφίας
Ο David Frazer Wray διατηρεί μία ιστοσελίδα με φωτογραφίες της Αντιπάρου στο Facebook, την www.antiparosphotogallery.com, με περίπου 2.500 μέλη απ’ όλο τον κόσμο. Μέσω αυτής, διοργάνωσε έναν διαγωνισμό φωτογραφίας. Επαθλο; Η δουλειά του νικητή να εκτεθεί στην Αντίπαρο.
«Εύκολο να το λες, δύσκολο να το υλοποιήσεις!» σχολιάζει. Μέχρι που ήρθε σε επαφή με την κ. Μαίρη Χατζάκη. Μόνιμη κάτοικο Αντιπάρου από το 2002, ιδιοκτήτρια της γκαλερί Αντί, φιλότεχνη και ερασιτέχνης φωτογράφος: «Μπαίνει ο Ντέιβιντ, συστήνεται, μου μιλάει για την ιστοσελίδα. Εψαχνε καιρό έναν χώρο να εκθέσει τις καλύτερες φωτογραφίες. Συμφωνήσαμε να χρησιμοποιήσει την αίθουσα τέχνης, που είχε πρωτοανοίξει. Αμέσως μοιράστηκα μαζί του το όνειρό μου: να διοργανώσουμε στην Αντίπαρο ένα φεστιβάλ φωτογραφίας».
Πράγματι, το φετινό Antiparos Photo Festival, που έτρεξε 4-13/7, είναι το δεύτερο του θεσμού, με τη συνεργασία 15 φωτογράφων και του πρακτορείου Magnum.
Προηγήθηκε διαδικτυακή προετοιμασία όλο τον χειμώνα από τους συνδιοργανωτές: τον Ντέιβιντ και την Κέρστι από τη Νορβηγία, τον Γιάννη Μπαγούρδα, φωτογράφο από την Αθήνα, και τη Μαίρη Χατζάκη από το νησί. «Εδώ, βοήθησαν πολύ οι Νορβηγοί στο στήσιμο – έβαψαν, καθάρισαν το κάστρο του νησιού, κουβάλησαν σκουπίδια. Τα έργα εκτέθηκαν στα σοκάκια, πάνω στους τοίχους των σπιτιών, ενώ μέσα στην γκαλερί τα έργα της Ειρήνης Σιώτη με φωτογραφίες από τις δεκαετίες ’60, ’70 – χωρίς εκείνη, δεν θα ξέραμε πώς ήταν η Αντίπαρος», αναφέρει η κ. Χατζάκη.
Οσο για τα έσοδα; Σύμφωνα με τον Ντέιβιντ: «Τα 700 ευρώ που βγάλαμε πέρσι διατέθηκαν στο σχολείο – νομίζω ότι αντικατέστησαν τα παράθυρα για καλύτερη μόνωση. Ελπίζουμε και φέτος να επαναλάβουμε το ίδιο», καταλήγει ο Ντέιβιντ.
ΈντυπηΠηγή : http://www.kathimerini.gr«Παλιότερα, ήταν οι νεαροί. Μεγάλωσαν, στάθηκαν οικονομικά και έρχονται πια με τις οικογένειές τους. Ομορφοι άνθρωποι, ηλιοκαμένοι, κυκλοφορούν στα δρομάκια συνήθως ντυμένοι στα λευκά, τα παιδιά τους καλοχτενισμένα», ακούμε στην πλατεία, γύρω από τον τεράστιο ευκάλυπτο, εκεί ακριβώς όπου γυρίστηκαν σκηνές της «Μανταλένας» με τη Βουγιουκλάκη. Κλείνοντας τα σχολεία στη Νορβηγία, γύρω στις 20 Ιουνίου, πλήθη Σκανδιναβών καταφτάνουν στην Αντίπαρο για να μείνουν όλο τον Ιούλιο, μετατρέποντας το νησί σε νορβηγική παροικία. «Τον Αύγουστο που φεύγουν, το νησί αλλάζει όψη», λένε οι ντόπιοι. «Εδώ γνώρισα τον Ντέιβιντ, εδώ ήρθαμε γαμήλιο ταξίδι πριν από 9 χρόνια - στην ταβέρνα του Σινιώρη κρέμεται ακόμη η γαμήλια φωτογραφία μας», λέει η Κέρστι, η οποία έρχεται από το 1986. «Μία ολόκληρη γενιά μεγάλωσε εδώ. Αν και αρχίσαμε να ερχόμαστε για τον ήλιο και τη θάλασσα, αυτό που μας κρατάει είναι το δέσιμο με τους ανθρώπους - τον χειμώνα νοσταλγούμε τους φίλους μας, επικοινωνούμε μέσω Facebook», λέει ο Ντέιβιντ.
Κάποιοι έχουν αγοράσει σπίτια – άλλωστε, οι Νορβηγοί συνηθίζουν να διατηρούν cabins - εξοχικά. Οπως η Βrita Bergsnov-Hansen, graphic designer, και ο σύζυγός της, Tom Lorentzen, από τον χώρο του μάρκετινγκ, οι οποίοι έρχονται εδώ και 18 χρόνια με τα τέσσερα αγόρια τους. «Μέχρι να χαιρετήσω όλους τους φίλους μας, ξέρεις πόση ώρα κάνω να φτάσω στο σπίτι κάθε φορά;» λέει γελώντας η ροδοκοκκινισμένη Νορβηγίδα. «Κάθε Πάσχα, έξι με επτά εβδομάδες το καλοκαίρι και άλλη μία το φθινόπωρο, την Potato Holiday».
Εμαθαν για το νησί όταν ο Τομ διάβασε σχετικά στην ιστοσελίδα του Jan Bergtun, ενός Νορβηγού που ταξιδεύει σε όλη την Ελλάδα και καταγράφει τα σχόλιά του. Οι συνθήκες στο νησί, ιδανικές για γονείς: «Τα παιδιά μικρά τότε. Το χωριό ασφαλές, χωρίς αυτοκίνητα. Τρελαίνονταν να πηγαίνουν μόνα τους να αγοράσουν παγωτό – 6 χρονών. Δεν φοβόμασταν! Ο καπετάν Τάσος, όταν πήγαινε με το καΐκι τους τουρίστες τον γύρο του νησιού, έπαιρνε βοηθό τον μικρότερο - ήταν η καλύτερη μπέιμπι σίτερ!» θυμάται η Μπρίτα. Μπάνιο και καφενείο, η ρουτίνα.
Ομως οι Σκανδιναβοί αποφεύγουν την τεμπελιά: «Στη Νορβηγία, έχουμε το dugnad, που σημαίνει “βοηθώ άλλους χωρίς να πληρώνομαι”. Αυτό κάνουμε κι εδώ – όπως όταν καθαρίσαμε το κάστρο για τις ανάγκες του φεστιβάλ φωτογραφίας, όπου είμαι συνδιοργανωτής», λέει ο Ντέιβιντ. Η ενεργός εμπλοκή των Νορβηγών σε διάφορες δράσεις είναι εμφανής: κάθε χρόνο της Αγ. Μαρίνας διοργανώνεται ένα τριήμερο αθλητικό φεστιβάλ από τον τοπικό ιστιοπλοϊκό σύλλογο – κολυμβητικός διάπλους, ποδηλατικός γύρος, μαραθώνιος, παρέλαση. Οι Σκανδιναβοί, παρόντες. Συμμετέχουν και μασκαρεμένοι «οικολογικά».
Επίσης, η Μπρίτα και ο Τομ καθιέρωσαν προ τετραετίας το ετήσιο white party, με αφορμή τα πεντηκοστά τους γενέθλια. «Φέραμε 80 φίλους από τη Νορβηγία. Κάναμε ένα φανταστικό beach party στην παραλία της Φανερωμένης, καλέσαμε και τους Ελληνες. Ολοι μία παρέα. Φρέσκο ψωμί από τον Πέτρο, τον φούρναρη. Την επομένη, νοικιάσαμε το σινεμά και, την τρίτη μέρα, ο γύρος του νησιού με καΐκι το δειλινό. Από τότε, όλοι ρωτούν: “Θα πάτε στο λευκό πάρτι της Μπρίτα και του Τομ;”».
Για τους καλύτερους ίσως πρεσβευτές του ελληνικού τουρισμού, το κλίμα αποδοχής στην Αντίπαρο, ισχυρός πόλος έλξης: «Ο μεγάλος γιος μας είναι γκέι, έρχεται με τον φίλο του – κανένα πρόβλημα. Οι ντόπιοι δέχονται τους ανθρώπους όπως είναι», λένε οι ίδιοι. «Εδώ δεν υπάρχει Χρυσή Αυγή. Αυτά τρομάζουν τους τουρίστες. Οταν διαβάζουμε κάτι άσχημο για την Ελλάδα, προσπαθούμε να το αποδυναμώνουμε μέσω των κοινωνικών δικτύων». «Ποια θέση έχει η Αντίπαρος στην καρδιά σου;» ρωτώ τον Ντέιβιντ, που απαντά αμέσως: «Είναι το χωριό μου. Οπου και να πήγαινα, πάντα γύριζα εδώ. Ο Σεφέρης, νομίζω, είπε ότι έχεις δύο σπίτια: το μέρος όπου γεννήθηκες και το μέρος που επιλέγεις πατρίδα σου. Εγώ έχω επιλέξει την Αντίπαρο».
Φεστιβάλ Φωτογραφίας
Ο David Frazer Wray διατηρεί μία ιστοσελίδα με φωτογραφίες της Αντιπάρου στο Facebook, την www.antiparosphotogallery.com, με περίπου 2.500 μέλη απ’ όλο τον κόσμο. Μέσω αυτής, διοργάνωσε έναν διαγωνισμό φωτογραφίας. Επαθλο; Η δουλειά του νικητή να εκτεθεί στην Αντίπαρο.
«Εύκολο να το λες, δύσκολο να το υλοποιήσεις!» σχολιάζει. Μέχρι που ήρθε σε επαφή με την κ. Μαίρη Χατζάκη. Μόνιμη κάτοικο Αντιπάρου από το 2002, ιδιοκτήτρια της γκαλερί Αντί, φιλότεχνη και ερασιτέχνης φωτογράφος: «Μπαίνει ο Ντέιβιντ, συστήνεται, μου μιλάει για την ιστοσελίδα. Εψαχνε καιρό έναν χώρο να εκθέσει τις καλύτερες φωτογραφίες. Συμφωνήσαμε να χρησιμοποιήσει την αίθουσα τέχνης, που είχε πρωτοανοίξει. Αμέσως μοιράστηκα μαζί του το όνειρό μου: να διοργανώσουμε στην Αντίπαρο ένα φεστιβάλ φωτογραφίας».
Πράγματι, το φετινό Antiparos Photo Festival, που έτρεξε 4-13/7, είναι το δεύτερο του θεσμού, με τη συνεργασία 15 φωτογράφων και του πρακτορείου Magnum.
Προηγήθηκε διαδικτυακή προετοιμασία όλο τον χειμώνα από τους συνδιοργανωτές: τον Ντέιβιντ και την Κέρστι από τη Νορβηγία, τον Γιάννη Μπαγούρδα, φωτογράφο από την Αθήνα, και τη Μαίρη Χατζάκη από το νησί. «Εδώ, βοήθησαν πολύ οι Νορβηγοί στο στήσιμο – έβαψαν, καθάρισαν το κάστρο του νησιού, κουβάλησαν σκουπίδια. Τα έργα εκτέθηκαν στα σοκάκια, πάνω στους τοίχους των σπιτιών, ενώ μέσα στην γκαλερί τα έργα της Ειρήνης Σιώτη με φωτογραφίες από τις δεκαετίες ’60, ’70 – χωρίς εκείνη, δεν θα ξέραμε πώς ήταν η Αντίπαρος», αναφέρει η κ. Χατζάκη.
Οσο για τα έσοδα; Σύμφωνα με τον Ντέιβιντ: «Τα 700 ευρώ που βγάλαμε πέρσι διατέθηκαν στο σχολείο – νομίζω ότι αντικατέστησαν τα παράθυρα για καλύτερη μόνωση. Ελπίζουμε και φέτος να επαναλάβουμε το ίδιο», καταλήγει ο Ντέιβιντ.
.jpg)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου