Ο καθηγητής Δημήτρης Μπούχαλης εδώ και 25 χρόνια προειδοποιεί για τα όρια της τουριστικής ανάπτυξης και την ανάγκη τον προγραμματισμού και οργανωμένης ανάπτυξης.
Αυτό το άρθρο που το δημοσιεύουμε σε περίληψη και στα ελληνικά γράφτηκε το 1998 και δημοσιεύτηκε στο κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό τουριστικής διοίκησης (Tourism Management) το 1999.
Πόσο επίκαιρο ακούγεται!!! Επίσης μπορείτε να δείτε και την τελευταία του συνέντευξη στο TravelDailyNews
Title: Limits of Tourism Development in Peripheral Destinations: Problems and Challenges
Εισαγωγή:
Η τουριστική ανάπτυξη σε περιφερειακούς προορισμούς συχνά πέφτει θύμα ακατάλληλου σχεδιασμού και ανεπαρκούς ρύθμισης, με αποτέλεσμα μια σειρά αρνητικών συνεπειών τόσο για τους προορισμούς όσο και για τις τουριστικές επιχειρήσεις. Αυτό το άρθρο υπογραμμίζει τα βασικά προβλήματα και προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι περιφερειακοί προορισμοί και συζητά τις ελλείψεις στον σχεδιασμό και την ανάπτυξη του τουρισμού. Τονίζει επίσης την αποτυχία μάθησης από λάθη του παρελθόντος και τις αντικρουόμενες προοπτικές για την τουριστική ανάπτυξη.
Το πρόβλημα:
Η απρογραμμάτιστη και ακατάλληλη τουριστική ανάπτυξη που οδηγείται από την ανθρώπινη απληστία οδηγεί σε υπερπροσφορά τουριστικών εγκαταστάσεων σε απομακρυσμένους, περιφερειακούς και νησιωτικούς προορισμούς. Αυτή η κατάσταση δημιουργεί μια σειρά ζητημάτων, όπως η μετατροπή του τουρισμού σε μαζικό τουρισμό, η μεγάλη εξάρτηση από εκπτώσεις τιμών για την προσέλκυση καταναλωτών, η υπερβολική διαπραγματευτική δύναμη των μεσαζόντων, η υποβάθμιση των περιβαλλοντικών και κοινωνικοπολιτιστικών πόρων, η υποβάθμιση των εγκαταστάσεων και των υπηρεσιών, η κακή συμπεριφορά από τους καταναλωτές και την αποτυχία επίτευξης οικονομικών στόχων.
Ελλείψεις στον Τουριστικό Σχεδιασμό και Ανάπτυξη:
Η τουριστική ανάπτυξη σε περιφερειακούς προορισμούς πραγματοποιείται συχνά από εξωτερικούς παράγοντες που αποκομίζουν τα περισσότερα οφέλη, αφήνοντας τις τοπικές κοινωνίες με κακοπληρωμένες και εποχιακές θέσεις εργασίας. Οι παράγοντες που συμβάλλουν στα προβλήματα υπερπροσφοράς και στην υποβάθμιση των προορισμών περιλαμβάνουν την υπόθεση ότι η ανάπτυξη μπορεί να συνεχιστεί επ’ αόριστον χωρίς να διακυβεύεται η εμπειρία των επισκεπτών και η τοπική ποιότητα ζωής, η υποτίμηση των περιβαλλοντικών και κοινωνικοπολιτιστικών πόρων, η τοπική αντίσταση στην περαιτέρω επέκταση, τα βραχυπρόθεσμα πολιτικά συμφέροντα, οι συγκρούσεις ενδιαφέρον μεταξύ πολιτικών και παραγόντων της βιομηχανίας και έλλειψη κατανόησης της μοναδικής φύσης της τουριστικής ανάπτυξης.
Αποτυχία να μάθουμε από λάθη του παρελθόντος:
Παρά τα διδάγματα που αντλήθηκαν από παραδείγματα μαζικού τουρισμού, όπως τα ισπανικά Costas και Waikiki Beach, οι τοπικές αρχές εξακολουθούν να αγωνίζονται να ελέγξουν και να καθοδηγήσουν αποτελεσματικά την τουριστική ανάπτυξη. Οι λόγοι αυτής της αποτυχίας περιλαμβάνουν την υποκειμενικότητα των αναπτυξιακών δεικτών και την έννοια της φέρουσας ικανότητας, το περιορισμένο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα των περιφερειακών περιοχών εκτός τουρισμού, την πρόκληση εξισορρόπησης της βραχυπρόθεσμης ατομικής ευημερίας με τη μακροπρόθεσμη κοινωνική ευημερία, τη διχοτόμηση μεταξύ μικρότερων επιχειρήσεων που δεν γνωρίζουν το περιβάλλον. και μεγαλύτερες πολυεθνικές εταιρείες, αδύναμος έλεγχος του δημόσιου τομέα και πολιτική πίεση και διαφθορά.
Συμπέρασμα:
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου