Το τελευταίο αντίο θα το πούμε την Τρίτη 8 Μαρτίου στο αγαπημένο του Νησί την Σέριφο στο κοιμητήριο χώρας 12:00.
Πατερα μου καλό ταξίδι....
Καλό ταξίδι ξαδερφάκι
«Γειτονιά». Πόση γλύκα μπορεί να κρύψει μια λέξη μέσα της; Η λέξη «γειτονιά», ταπεινή μες στη γενναιοδωρία της, αδυνατεί να την κρύψει. Την αποκαλύπτει. Εκείνη τη γλύκα, που στο ήχισμά της (ή μήπως τον .. ηχισμό της;), προβάλλει σχεδόν ξεδιάντροπα. Όπως η μελένια σταγόνα, που ρέει από το ώριμο αγιόκλημα, όταν τραβήξεις το μίσχο του ανθού.
Άραγε, τί σημαίνει «γειτονιά», στο έτυμον της γλώσσας της δικής μου; Αφήστε με να αποπειραθώ τον ορισμό της και θα σας ψιθυρίσω .. «μια αγκαλιά από αγκαλιές».
Η «γειτονιά» είναι πάντα ένα πλήθος αγκαλιάς. Άλλοτε καβγατζίδικης, συνήθως αγαπητικής. Προστατευτικής, όταν και σε όποιον χρειάζεται. Πανηγυρικής με την πρώτη ευκαιρία. Εριστικής με τη γειτονική της γειτονιά και, στον καθ’ ημέραν βίον, τουλάχιστον διαλεκτικής, ίσως και κουτσομπόλας. Όλα αυτά είναι η γειτονιά. Κι ο γείτονας της γειτονιάς, όμοιος με το γείτονά του.
Τρεις γενιές!!!!!!! Πατέρας, γιος, κ εγγονός. Να πάρουμε, όλοι τα χρόνια του. Καλό ταξίδι στο φως. Καλό Παράδεισο!
«Γειτονιά».
Λέξη ηδίστη, λέξη αναζήτησης και θαλπωρής. «Χαράζω τις φλέβες μου και κοκκινίζουν τα όνειρα και τσέρκουλα γίνονται στις γειτονιές των παιδιών», γράφει στο «Προφητικόν» του «Άξιον Εστί» ο Ελύτης. (ΠροφητικόΝ, με «Ν», όπως «ρόδοΝ», όπως «φαρμακείοΝ»). Όπου γης και γειτονιά. Όπου η ζωή σου και η γειτονιά σου. Και πώς να μην είναι γειτονιά σου το μέρος, όπου είναι η ζωή σου;
Στους γύρω δρόμους, θα καλημερίσεις τους γείτονες, με το ζεστό “χαμόγελό” τον πρωινό καφέ. Αργότερα, θα τσιμπήσεις κάτι στο κοντινό καφενεδακι της πλατείας των Μυλλων παρέα με το Κοτσαράκι . Το καλοκαιρινό μάζεμα σου και, πάλι, εκεί θα προσπαθήσεις να το ορίσεις. Να νιώθεις τη ζεστασιά του γνώριμου και το βλέμμα του κυρ Νίκου των οικείων σου προσώπων.
Αν δε φτιάξω γειτονιά, δυσκολεύομαι να ζήσω. Κρυώνω. Αναζητώ, συνεχώς, ένα πανωφόρι ασφάλειας.
Πάντοτε βρίσκεται μια γειτονιά. Γιατί τη γειτονιά κι αν δεν υπάρχει, τη φτιάχνεις. Και το βραδάκι, αφού κλειδώσεις τις δικογραφίες στη δική τους εσωτερική ευταξία, αντί να ακολουθήσεις την πιο σύντομη οδό, που είναι η ευθεία προς την επιστροφή, επιλέγεις εκείνη που διέρχεται της γειτονιάς.
Και είναι κάθε φορά εορτάσιμη, μες στην απλότητα της επαναλήψεώς της και μοναδική, όσο μια εκ θαύματος «καληνύχτα».«Γειτονιά» σημαίνει «αγκαλιά». Εις την νιοστήν. «Γειτονιά» σημαίνει «αγκαλιές», δηλαδή, «συν-χώρεση». Χωρούμε μαζί. Προχωρούμε μαζί.
Πηγή :
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου