ΔΟΛΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΨΑΡΕΜΑ

Μάνα, Φαραώ και ζοκάκι αποτελούν έναν από τους ιδανικότερους συνδυασμούς ψαριών πρώτης κατηγορίας όπως οι σαργοί και οι τσιπούρες. Ολα τα σκουλήκια είναι από τα καλύτερα δολώματα κατά την προσωπική μας άποψη, όμως αυτά που δουλεύουν καλύτερα στον τόπο που είχαμε επιλέξει ήταν τα προαναφερόμενα. Πριν από λίγο καιρό είχαμε τυχαία ανακαλύψει έναν τόπο που τη συγκεκριμένη εποχή κρατάει καλές σαργοτσιπούρες. Μεσημέρι Σαββάτου βάλαμε βορειοδυτική ρώτα με τη θάλασσα μόλις να τριαρίζει. Μερικές ώρες αργότερα φτάσαμε κοντά στο σημάδι. Τα αλιευτικά εργαλεία μας κυρίως αποτελούντο από ζοκάκια δεμένα σε καρούλες και ψιλά μονάγκιστρα. Δολώσαμε, ρίξαμε κι άρχισε ένα πραγματικό πανηγύρι.

 Τα ψάρια έτρωγαν ορεξάτα, αλλά φέραμε λιγότερα από τα μισά στη βάρκα, βλέπετε τις εικοσάρες πετονιές οι τσιπούρες και οι σαργοί όταν τις δαγκώσουν τις κόβουν σαν κλωστή, με πιο χοντρά εργαλεία, όμως, ούτε που ζυγώνουν... Tις εικοσάρες πετονιές οι τσιπούρες και οι σαργοί όταν τις δαγκώσουν τις κόβουν σαν κλωστή Τα εργαλεία Για να κατασκευάσουμε το αλιευτικό μας εργαλείο χρειαζόμαστε τα εξής: Καρούλα μετρίου μεγέθους, εκατό έως διακόσια μέτρα, πετονιά έως εξήντα χιλιοστά φτηνή μέτριας ποιότητος, πετονιά είκοσι έως είκοσι δύο χιλιοστά πολύ καλής ποιότητος. Παίρνουμε την καρούλα και τυλίγουμε τη χοντρή πετονιά έως ότου σχεδόν καλυφθεί ο χώρος περιελίξεις του καρουλιού. Αφού τελειώσει, συνεχίζουμε το τύλιγμα της πετονιάς των 22 χιλιοστών έως ότου μετρήσουμε εκατό έως εκατόν πενήντα μέτρα. Στο τέλος της πετονιάς δένουμε απευθείας πολύ ψιλή ζόκα με αγκίστρι Νο 4.

 Η ανωτέρω διαδικασία πρέπει να εφαρμοσθεί ώστε πετώντας το ζοκάκι η εικοσιδυάρα πετονιά με την οποία ουσιαστικά ψαρεύουμε να ξετυλιχτεί τελείως ανεμπόδιστα. Εναλλακτικά είχαμε και καρούλες με ψιλά μονάγκιστρα, χρησιμοποιώντας ψιλό συρόμενο βαρυδάκι, τα αποτελέσματα όμως και η συμπεριφορά του δεν είναι ακριβώς τα ίδια με αυτά της ζόκας. Στο είδος αυτό ψαρέματος δεν χρησιμοποιούμε καλάμι και μηχανισμό, διότι οι τριβές της πετονιάς στα μεταλλικά μέρη μηχανισμού και καλαμιού δεν θα μας επιτρέψουν μακρινή βολή, που έτσι κι αλλιώς και στην περίπτωση της καρούλας η απόσταση δεν είναι και πολύ μεγάλη, λόγω του ότι δεν χρησιμοποιούμε βαρίδι. Ολο το βάρος είναι αυτό του δολώματος που χρησιμοποιούμε. Μάνα

 Η μάνα είναι ένα σκληρό σκουλήκι που μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο την ημέρα όσο και το βράδυ, με πολύ καλά αποτελέσματα χάρη στο φώσφορο που διαθέτει εξωτερικά. Η μάνα συνήθως κόβεται και δολώνεται σε κομμάτια που καλύπτουν το αγκίστρι, αλλά σε εξαιρετικές περιπτώσεις μπορεί να χρησιμοποιηθεί ολόκληρη, αν στην περιοχή όπου ψαρεύουμε υπάρχουν πολύ μεγάλα ψάρια. Το συνηθισμένο μέγεθος της μάνας είναι από 10-15 εκατοστά, στο εμπόριο όμως μπορούμε να βρούμε άγριες ή κόκκινες μάνες, που μπορεί να φτάνουν και τα 25 εκατοστά. Αν και οι απόψεις για τη διαφορά στην αποτελεσματικότητα μεταξύ των δύο ειδών διίστανται, θα το ανακαλύψετε μόνοι σας στη χρήση. Η άγρια μάνα έχει πιο κόκκινο χρώμα από τη συνηθισμένη, με ραβδώσεις σε όλο της το σώμα, σε αντίθεση με την κανονική που έχει πιο λείο σώμα και χρώμα ανοικτό καφέ. Φαραώ

Το ζοκάκι μπορεί να δολωθεί και με γαρίδα, όμως ενώ πρόκειται για πάρα πολύ καλό δόλωμα, συγχρόνως αποτελεί ένα από τα πιο ευαίσθητα και χαλάει γρήγορα, με 2-3 τσιμπήματα. Το ακριβότερο δόλωμα αλλά και το πιο δελεαστικό, το φαραώ, το αγοράζουμε από τα καταστήματα ειδών αλιείας. Αφού διαλέξουμε αυτό που επιθυμούμε συνδυάζοντας ζωντάνια, μεγάλο μήκος και τιμή, ο καταστηματάρχης το τοποθετεί είτε μέσα σε ένα σακουλάκι με θαλασσινό νερό είτε μέσα σε ένα πλαστικό κεσεδάκι. Εμείς για να το διατηρήσουμε μπορούμε να το αφήσουμε εκεί. Αν όχι, τότε το τοποθετούμε σε ένα δικό μας δοχείο με μια παγοθήκη αλλάζοντας τακτικά το νερό Αν είμαστε προσεκτικοί μπορούμε να διατηρήσουμε το δόλωμά μας ζωντανό έως και έναν μήνα

 Αν σε περίπτωση το δόλωμα χωριστεί στα δύο, πρέπει το ένα κομμάτι να το τοποθετήσουμε σε άλλο δοχείο και να χρησιμοποιήσουμε πρώτα το κομμάτι που είναι χωρίς κεφάλι. Αν η επόμενη εξόρμηση είναι αρκετά μακρινή και μας έχει περισσέψει δόλωμα, τότε το διατηρούμε, αλατίζοντάς το με χοντρό αλάτι, ξεραίνοντάς το και στραγγίζοντάς το σε εφημερίδα, το τοποθετούμε στην κατάψυξη, όπου εξακολουθεί να παραμένει άριστο δόλωμα. Αυτό που χρειάζεται προσοχή στο δόλωμα είναι το κεφάλι του και ιδιαίτερα το στόμα του που είναι κοφτερό και γι' αυτό δεν πρέπει να το πιάνουμε ποτέ από εκεί.

 Τα πρώτα κομμάτια δολώματος που θα χρησιμοποιήσουμε είναι από το τμήμα της ουράς. Για να κόψουμε κομμάτι από το σκουλήκι για δόλωμα καλό είναι να χρησιμοποιήσουμε ψαλίδι (φωτό κάτω). Πρώτα, όμως, με το χέρι πιάνοντας το σκουλήκι από την ουρά προσπαθούμε να κόψουμε ένα μεγάλο τμήμα. Πιέζοντας λίγο με τα δύο μας δάχτυλα κόβεται σχετικά εύκολα, χωρίς να ματώσει. Τα μικρόψαρα αν είναι μεγάλο κομμάτι δεν το πλησιάζουν εύκολα, αλλά αν είναι μικρό σε σχήμα ροδελίτσας, τότε το κατασπαράζουν. Συνήθως το δολώνουμε σε τόπο που ξέρουμε ότι έχει κάποιο εκλεκτό ψάρι. Το κομμάτι που θα δολώσουμε στο αγκίστρι μας θα είναι αρκετά μεγάλο και ζωντανό. Περασμένο στο αγκίστρι, συνεχίζει να κάνει σπασμωδικές, ζωντανές κινήσεις, το αίμα που φεύγει από το σώμα του μαλαγρώνει τη γύρω από το δόλωμα περιοχή και το ψάρι προσελκύεται.

 Η ικανότητά του να φωσφορίζει και το σκληρό κρέας του το κατατάσσουν στα πιο αποτελεσματικά δολώματα. Οι βολές Ο τόπος που επιλέξαμε είχε περίπου 6 μέτρα βάθος. Ρίξαμε σιγά - σιγά άγκυρα και αφήσαμε τη βάρκα να ηρεμήσει. Μόλις σταμάτησε πήγαμε στην αντίθετη πλευρά από εκείνη που είχαμε ρίξει άγκυρα και ξεκινήσαμε τις βολές. Παίζει πάρα πολύ μεγάλο ρόλο ο τρόπος που χρησιμοποιούμε το συγκεκριμένο αλιευτικό εργαλείο. Κατ' αρχήν πετάμε πάντοτε πρίμα στον καιρό και ποτέ κόντρα. Στεκόμαστε στο υψηλότερο σημείο της βάρκας στην πλώρη ή την πρύμνη - αναλόγως από πού έχουμε ρίξει άγκυρα. Πιάνουμε την καρούλα με το ένα χέρι, ξετυλίγουμε λίγη πετονιά, ενώ με το άλλο χέρι πετάμε το ζοκάκι δολωμένο, με μια απότομη, δυνατή κίνηση. Αφού τσιμπήσει το ψάρι και καταφέρουμε να το φέρουμε μέχρι το σκάφος, ποτέ δεν το τραβάμε επάνω, αλλά το αποχιάζουμε.

Το τσίμπημα Η τσιπούρα είναι πολύ δυνατό ψάρι, άλλοτε τσιμπάει χωρίς όρεξη και άλλοτε αρπάζει με δύναμη το δόλωμα. Κάνει πολλά κεφάλια και δυνατά χτυπήματα, γι' αυτό και χρειάζεται προσοχή ώστε να μη μας ξαγκιστρωθεί, γι' αυτό ποτέ δεν ζορίζουμε την πετονιά! Αφήνουμε ελεγχόμενα όταν τραβάει και τραβάμε μόλις χαλαρώσει. Εάν την πετύχουμε σε ημέρα που αρπάζει το δόλωμα και το καταπίνει, έχουμε λιγότερες πιθανότητες να τη φέρουμε στη βάρκα -ιδιαιτέρως αν ξεπερνά το κιλό- διότι με τα δυνατά σαγόνια της θα μάσησει την πετονιά και θα μας την κόψει. Αν είναι ημέρα που γλείφει και την πετύχουμε τη στιγμή που έχει δαγκώσει το δόλωμα και το έχει στο στόμα ώστε να το μαλακώσει και να βγάλει το αγκίστρι, είμαστε τυχεροί.

Με ένα τράβηγμα θα την πιάσουμε από το στόμα και θα καταλήξει στο σκάφος μας που πρέπει οπωσδήποτε να είναι εφοδιασμένο με απόχη γιατί αν μας ξενερίσει το ψάρι ή κάνει απότομο κεφάλι, το χάσαμε. Το τσίμπημα του σαργού το καταλαβαίνουμε από το διαρκές ελαφρύ τράβηγμα της πετονιάς, όπου θα πρέπει να αφήσουμε λίγο. Μπορεί να αισθανθούμε πολύ ελαφρά τσιμπηματάκια... Μην ξεγελαστείτε και τραβήξετε απότομα, περιμένετε λίγο, αμέσως μετά το τσίμπημα θα είναι τρομερό! Με μια κοφτή απότομη κίνηση αγκιστρώνουμε το ψάρι και αναλόγως το μέγεθος και το τράβηγμά του, το φέρνουμε προς το μέρος μας δίνοντάς του πετονιά όταν κάνει κεφάλι και μαζεύοντας όταν μας το επιτρέπουν οι συνθήκες.

 Προσοχή, δεν χαλαρώνουμε ποτέ την πετονιά από τη στιγμή που έχουμε το ψάρι στο αγκίστρι! Kείμενο -

 Φωτογραφίες

: Νίκος Λυμπερόπουλος