Στο μέλλον θα φτιάξουν τα πράγματα. Θα έχουμε δουλειές, σχέσεις, ζωή. Θα… θα …θα…. Σε μέλλοντα χρόνο παραπέμπουμε αυτά που θα έπρεπε να είχαμε σήμερα, μην πω χθες. Ε λοιπόν, εγώ θέλω τον μέλλοντά μου αόριστο!
Θέλω τον μέλλοντα μου αόριστο γιατί θέλω να ζήσω το τώρα. Να ευχαριστηθώ κάθε τι καλό που μου έρχεται στο δρόμο σαν να μην υπάρχει αύριο. Ακόμα και τα μικρά καλά αυτής της ζωής… μια βόλτα με φίλους, ένα καλομαγειρεμένο φαγητό, το φλερτ, την ομορφιά των τοπίων αυτής της χώρας.
Θέλω τον μέλλοντά μου αόριστο ώστε η ευτυχία που κάποτε θα ’ρθει να με ξαφνιάσει. Να με βρει απροετοίμαστο και να αφεθώ σε αυτήν με όλη μου τη δύναμη.
Θέλω τον μέλλοντά μου αόριστο για να μπορώ να διορθώσω τα λάθη του παρελθόντος, να δουλέψω σκληρά για το τώρα, να αποδείξω ότι αξίζω ένα καλύτερο μέλλον που δε θα γραφτεί όπως θέλουν.
Θέλω τον μέλλοντα μου αόριστο για να τολμώ να ονειρεύομαι χωρίς να φοβάμαι.
Θέλω τον μέλλοντά μου αόριστο για να μπορώ να χαμογελάω, όχι από άγνοια κινδύνου, αλλά από αισιοδοξία, από αυτοπεποίθηση ότι όσα εμπόδια κι αν μου βάλουν θα τα παλέψω και θα νικήσω!
Σε έναν κόσμο που θριαμβεύει ο συντελεσμένος μέλλοντας της καταστροφής
εγώ θέλω τον μέλλοντά μου αόριστο. Να κάνω ότι καλύτερο μπορώ, αν μου το επιτρέψουν. Γιατί αν όλα έχουν χαθεί δεν έχω τίποτα άλλο να χάσω…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου