Ψάχνοντας σ’ ένα χαρτοκιβώτιο με παλιές κασέτες βρήκα και τούτη ’δω, που
την είχα αγοράσει ένα 50άρι στο γιουσουρούμ πριν καμιά 20 χρόνια (μόλις
τώρα βγάζει τα λεφτά της…). Όχι για να την ακούσω, ασχέτως αν την
άκουσα. Ο Θέμος Λιονέτης,
αγνός καλλιτέχνης του λαού, γράφει στίχους πάνω σε… λαϊκο-δημοτικούς
ρυθμούς, εμπνεόμενος από την «αλλαγή» και τους… αγώνες της. Κάπως σαν τα
τραγούδια του Robert Williams για τη «γαλάζια γενιά», αλλά από την
ανάποδη. Υπό την έννοια ότι τα σκευάσματα του Λιονέτη, προορίζονταν όχι
για τα σαλόνια, αλλά για τα «αυριανά» αλώνια. Στιχουργικό δείγμα:
Τούτο το καλοκαιράκι
θα νικήσει ο λαός
και ο Παπανδρέου πάλι
του ΠαΣοΚ ο αρχηγός.
Να μας ζήσεις Παπανδρέου
για να πάμε πάντα μπρος
ο εργάτης το φωνάζει
και το θέλει ο λαός.
Τούτο το καλοκαιράκι
θα’ναι σοσιαλιστικό
και θα λάμψει η ελπίδα πάλι
για ένα μέλλον φωτεινό…
θα νικήσει ο λαός
και ο Παπανδρέου πάλι
του ΠαΣοΚ ο αρχηγός.
Να μας ζήσεις Παπανδρέου
για να πάμε πάντα μπρος
ο εργάτης το φωνάζει
και το θέλει ο λαός.
Τούτο το καλοκαιράκι
θα’ναι σοσιαλιστικό
και θα λάμψει η ελπίδα πάλι
για ένα μέλλον φωτεινό…
Και δώσ’του νά’χει…
Τότε που το πρωτάκουσα είχα βάλει τα γέλια. Τώρα, τα γέλια κομμένα. Φτύνω, μόνο, τον κόρφο μου…
http://diskoryxeion.blogspot.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου