Γράφει ο Γιάννης Γούναρης
Ανεβαίνοντας τον ασφαλτόδρομο που πηγαίνει γιά τά χωριά καί πριν στρίψεις γιά τήν πηγή μια τοποθεσία που ονομάζεται έτσι γιατί φιλοξενεί μιά πηγή νερού καί τριγύρω της υπάρχει κανα μποστάνι και ένα η δύο αμπέλια αφού τό νερό ειναι δυσέυρετο και απαραίτητο γιά κάθε καλιέργεια
Κοιτάζεις καί τό ματι σου ξεκουράζεται από τήν θέα τής θάλασσας αν έχει καλό καιρό βλέπεις καί τήν Σύρο, ο βούς, η Σίφνος ,καί η πανέμορφη Χώρα
Πίσω μου είναι ο Πετριάς ενα βουνό φτιαγμένο από γρανίτη , αν καί δέν είναι τό πιο ψηλό βουνό τής Σερίφου ωστόσο είναι εντυπωσιακός το βουνό έχει διαβρωθεί από από μικρούς χειμάρους που το καλοκαίρι στεγνώνουν εντελώς καί φαίνονται τα αποτελέσματα τής διάβρωσης του νερού μαύρες γραμμές οριοθετούν τό πέρασμα του υγρού στοιχείου καί μικρά αγριόχορτα ελάχιστα μέν ξεχωρίζουν μέ την παρουσία τους αφού ειναι θαυμαστή η προσπάθεια τους να ζήσουν στήν πλάτη του Πετριά
Παλιά δρόμος δέν υπήρχε καί οι Σερφιώτες πήγαιναν από τά μονοπάτια, στόν Πετριά αυτήν τήν γρανιτένια μάζα κανείς δέν διανοήθηκε ποτέ να φτιάξει μονοπάτι διότι ήταν ανώφελο και επικίνδυνο .
Εκεί λοιπόν στήν στροφή δεσπόζει μιά μαρμάρινη αναμνηστική πλακα με χαραγμένα λιγοστά γράμματα αφιερωμένη σέ μιά μάχη μεταξύ του ανθρώπου καί του βουνού.
Εκεί γύρω στήν δεκαετία του50- 60 άρχισαν να φτιάχνουν τούς δρόμους στήν Σέριφο ξεκινώντας από τό Λιβάδι -Χώρα χωματόδρομοι μέ τήν βοήθεια τής Μ.Ο.Μ.Α.
Η εταιρεία που εκμεταλευόταν τά μεταλεία σιδήρου στό νησί η Σπηλιαζέζα θά έβαζε τά υλικά δυναμίτες φτυάρια κασμάδες καί οι εργάτες θά έβαζαν τήν προσπάθεια εξάλου τους ενδιέφερε θά γλύτωναν καί το περπάτημα .
Εβαλαν λοιπόν φουρνέλα καί πάλεψαν σκληρά γιά να ανοίξουν αυτόν τον δρόμο ο Πετριάς αντιστάθηκε σθεναρά στήν μάχη αυτή έπεσε νεκρός ένας έργατης από ατύχημα μα η προσπάθεια ολοκληρώθηκε καί η θυσία του δέν πήγε χαμένη
Αργότερα το σωματείο το 1985 έβαλε τούτην έδω τήν πλάκα εις ανάμνησιν της μάχης αυτής
Οι έργάτες μεταλορύχοι ανοίξανε μέτο μόχθο τους αυτόν εδώ τόν δρόμο συντρίβονταςτόν ακατάλυτο γρανίτη εγκαινιάστηκε το 1962 καί βάφτηκε μέ το αίμα τής άγουρης νιότης του του μεταλορύχου ΑΝΔΡΕΑ. ΣΤΕΦ. ΛΙΒΑΝΙΟΥ....
Το σωματείο εργατών καί μεταλορύχων λατόμων καί οικοδόμων ΣΕΡΙΦΟΥτοποθέτησε αυτήν τήν πλάκα γιά να μην σβήσει από τήν μνήμη τών ανθρώπων το δημιούργημα αυτό τής θέλησης καί τής επιμονής τών εργατών
21 Αυγούστου 1985
Σύμφωνα με μαρτυρίες του πατέρα μου Βικεντίου Γούναρη σέ αυτήν τήν μάχη δέν συμετείχαν οι κάτοικοι του χωριού της Παναγιάς λόγω διαφωνίας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου