... Όσο υπάρχουν άνθρωποι
Μια διαφορετική αποστολή
Τούτο το ταξίδι μας συνεπήρε πριν ακόμη γίνει. Ήταν το όραμα που έπαιζε με το μυαλό και την ψυχή μας.
Γεννήθηκε από την επαφή μας με
φίλους – κατοίκους των νησιών μας, σαν αγωνία, σαν ανίσχυρος θυμός, σαν
γλυκόπικρος συμβιβασμός, σαν παράπονο.
"Δεν έχουμε γιατρούς, λείπουν οι ειδικότητες, δεν υπάρχει παιδίατρος... Τα παιδιά μας"
Γεννήθηκε και αναδευόταν κάθε φορά που τους σκεφτόμασταν.
Γονείς και μείς, θνητοί και μείς.
Σκεφτόμασταν
αυτούς που τα όμορφα νησιά μας δεν είναι ο ήλιος, ο άνεμος, η θάλασσα,
οι διακοπές, αλλά η καθημερινότητα, η βιοπάλη, η επιβίωση, η οικογένεια.
"αχ Ελλάδα θα στο πω
πριν λαλήσεις πετεινό
δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι...''
Ρασούλης, Παπάζογλου
....ερχόταν στο συνειδητό σαν μουρμούρισμα το άκουσμα, να αναμοχλεύει το "γιατί", και το "διότι".
Πέρα όμως από τις ατέρμονες φιλοσοφικές και κοινωνικοπολιτικές
αναζητήσεις – εύκολο καταφύγιο του φόβου και της παθητικότητας – για μια
Ελλάδα που δοκιμάζεται και υποφέρει
....και μέχρι νεωτέρας, υπήρχαν και υπάρχουν πάντα οι άνθρωποι. Υπάρχουμε εμείς, ο καθένας, όλοι.
Έτσι γεννήθηκε αυτό το ταξίδι.
Το ταξίδι στη Σέριφο που δεν έχει παιδίατρο.
Με κοινό το όραμα και χάρις στη παρουσία
των γιατρών:
- κου. Μπουκουβαλέα Γαβριήλ, Διευθυντή Παιδοορθοπεδικής κλινικής στο νοσοκομείο Μετροπόλιταν
- κου. Παπανδρέου Ιωάννη, Παιδίατρου Επιμελητoύ Β’ στο Τζάνειο Νοσοκομείο με εξειδίκευση στην εφηβική ιατρική.
- κου. Αλεξανδράτου Χάρη, Παιδίατρου, Νεογνολόγου (Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών) στο Νοσοκομείο ΙΑΣΩ.
της επισκέπτριας υγείας:
- κας. Καρβούνη Ιππόλυτης, με εξειδίκευση στην αγωγή υγείας και στους εμβολιασμούς στο Τζάνειο Νοσοκομείο.
και της φίλης:
- κας. Ευδοκάκη Ελένης
Πραγματοποιήθηκε η αποστολή που στόχο είχε την ιατρική φροντίδα, διάγνωση-θεραπεία-διασυνδετική, των παιδιών του νησιού.
Εξετάστηκαν 77 παιδιά συνολικά. Κρίθηκε απαραίτητη η περαιτέρω διερεύνηση και περίθαλψη στην Αθήνα για 28 απ’ αυτά.
Ενεργοποιώντας την διασυνδετική διαδικασία που υπάρχει από τους
«Γλάρους Αιγαίου» με κλινικές του Τζανείου Νοσοκομείου, αλλά και με τους
γιατρούς της αποστολής που προσφέρθηκαν αφιλοκερδώς, για κάποιες
οικογένειες οι ενέργειες έχουν ήδη ξεκινήσει.
Στο νησί της Σερίφου, "στέρφα" – εξ ου και το όνομα του νησιού –
είναι μόνο η γη. Αυτή η γη – βράχος. Ένας βράχος που από την κορυφή στο
εκκλησάκι του Αγ. Κωνσταντίνου, αντικρίζοντας τη θάλασσα των Κυκλάδων,
νοιώθεις να μιλάς με τον Θεό.
Σ’ αυτό το νησί των μύθων (Δανάη, Περσέας, Μέδουσα), των ομηρικών
αναφορών (Κύκλωπας Πολύφημος), και της μακραίωνης ιστορίας (κατακτητές
και αγώνες), το Σάββατο 13 Οκτώβρη του 2012, βρήκαμε "γόνιμες" ψυχές.
Βρήκαμε ανθρώπους – αγκαλιές που μας καλοδέχτηκαν και δούλεψαν μαζί
μας για τα παιδιά τους, αυξάνοντας την δυναμική της παρέμβασης,
διευκολύνοντας κατά πολύ το έργο μας.
Από την πρώτη στιγμή, από το λιμάνι ως το κέντρο υγείας, από το
μεσημέρι έως το βράδυ, δίπλα μας ήταν ο Αντιδήμαρχος κ. Ιωάννης Κόντε, η
γιατρός κυτταρολόγος κ. Μαρία Σεβαστιάδου, η κ. Βασιλική Ζωίλη
νοσηλεύτρια, και η ψυχή της οργανωτικής διαδικασίας στο νησί δημοτική
σύμβουλος και εργαζομένη στο κέντρο υγείας κ. Λίλιαν Ντακούμη.
Τα παιδιά γέμισαν το κέντρο υγείας και οι φωνές τους, ζωής κάλεσμα,
βουητό, μελίσσι. Περιέργεια, ανησυχία ε!!! και λίγο φόβος, που όμως
γλύκαινε με το χαμόγελο των γιατρών και τα δωράκια που με περισσή
διάθεση έστειλαν η Προϊσταμένη του τμήματος Επειγόντων περιστατικών του
Τζανείου νοσοκομείου κ. Παπαδημητρίου Κωνσταντίνα και οι νοσηλεύτριες
του τμήματος.
Φεύγοντας από το νησί του κύκλωπα Πολύφημου, σκεπτόμασταν ότι δεν
προλάβαμε να δούμε τις όμορφες ακρογιαλιές του και τα γραφικά χωριά του.
Δεν είδαμε τον θρόνο του. Είδαμε όμως πολλά ζευγάρια μάτια. Μάτια
ζωηρά, παιχνιδιάρικα, ζεστά, όμορφα. Τα μάτια των παιδιών, τα μάτια του
μέλλοντος.
Νοιώθαμε γεμάτοι, χαρούμενοι – και ίσως να φαίνεται λίγο παράδοξο – έτοιμοι για νέο ταξίδι.
Κοιτούσαμε τους φίλους – συνοδοιπόρους σ’ αυτή την αποστολή και σκεφτόμασταν
… όσο υπάρχουν άνθρωποι η επιστήμη μπορεί να πηγαίνει μαζί με την ανιδιοτελή προσφορά
… όσο υπάρχουν άνθρωποι μπορεί να υπάρχει ελπίδα.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους εσάς που ανταποκριθήκατε στο κάλεσμά μας και βοηθήσατε ώστε να πραγματοποιηθεί η αποστολή
κ. Σιργή Δημήτρη, Διοικητή Νοσοκομείου Σύρου
Παιδιατρική κλινική Τζανείου νοσοκομείου
κ. Χρήστο Καβαλλάρη, Φοροτεχνικό γραφείο
Sealine Ribs, Σάκης Μποτώνης
STOP A.E.B.E (Μέσα ατομικής προστασίας)
Rent Car Poseidon, Λιβάδι Σέριφος
http://www.aegean-seagulls.gr
θα έπρεπε να ντρέπονται όλοι που εν έτη 2012 ένα νησί μόλις τρεις ώρες από τον Πειραιά θα πρέπει να πανηγυρίζει που πήγαν εθελοντές γιατροί, και που δεν τους παρέχει το κράτος τίποτα, και ακόμη περισσότερο θα έπρεπε να ντρέπονται οι δημοτικοί σύμβουλοι, που αντί μέσο του Δήμου να καταγγείλουν το Κράτος, να αγωνιστούν και να απαιτήσουν κάτι τέτοιο, χειροκροτούν ανεβάζουν φωτογραφίες και χαίρονται και θεωρούν φοβερό αυτό που συνέβη. Ναι, είναι φοβερό! Είναι όμορφο κάποιο άνθρωποι να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε άλλους όμως πιο φοβερό τρομακτικό θα έλεγα, είναι στα χρόνια μας να πανηγυρίζουμε για κάτι τέτοιο, και ιδιαίτερα όπως ανέφερα και πιο πριν σύμβουλοι, αντιδήμαρχοι, να φωτογραφίζονται κλπ, η δουλειά τους είναι να καταγγείλουν αυτό το κράτος να αγωνιστούν, με όποια μέσα, κάτι τέτοιο να φυσική συνέπεια παροχών του κράτους και όχι εθελοντισμού. Φτάνει πια .... σε λίγο την έννοια του εθελοντισμού την θα καταντήσουμε όπως πάμε βλακεία. Είμαστε άνθρωποι και οι έννοιες υγεία μόρφωση και εργασία θα έπρεπε να είναι το αυτονόητο στην εποχή μας, γιατί καταντήσαμε έτσι; Πόσο χαμηλά μας έριξαν για να χαιρόμαστε τόσο πολύ με κάτι τέτοιο αντί να ντρεπόμαστε για αυτό; (εδώ ακουμπά η παιδεία). Ζητώ συγγνώμη που εγώ δεν μπορώ να δω τίποτα όμορφο σε αυτό για το οποίο πανηγυρίζουν κάποιοι. Συγχωρέστε με άλλα μου θυμίζει εποχές των παππούδων που πέρναγε με βάρκα ένας γιατρός (αν μπορούσε) και όποιος προλάβαινε σωζόταν. Τέλος ζητώ συγγνώμη που τα δικά μου θέλω τα δικά μου όνειρα για τον τόπο μου την πατρίδα μου δεν βολεύονται όπως έλεγε και ο ποιητής παρά μόνο στον δίκιο, και δίκιο δεν είναι αυτό που ζούμε σήμερα ώστε να πανηγυρίζουμε και από πάνω. Θωμάς Μητροφάνης.
ΑπάντησηΔιαγραφή