Η ιδέα της επιστροφής με στενοχωρεί, μα, τόσο η ψυχή όσο και το μυαλό, αλλά και το σώμα, είναι γεμάτα από φως, αλμύρα και χώμα, ευλογημένο, νησιώτικο, και μια αίσθηση πληρότητας -τα δώρα ενός πλήρους δεκαήμερου προγράμματος εθελοντικού καθαρισμού, για την ανάδειξη της ομορφιάς ενος μονοπατιού, ιστορικού, μήκους πέντε χιλιομέτρων. Ενα δεκαήμερο γεμάτο από αλληλεγγύη, μοίρασμα και πολύ κέφι, στη δουλειά και στην ψυχαγωγία, στο κολατσιό του διαλείμματος, στο τσάπισμα, στο κλάδεμα, το σάρωμα, το ψαλίδισμα των βάτων και των πουρναριών κάτω από τον καυτό ήλιο,αλλά και τον απίστευτο άνεμο του νησιού.
Όταν, τέσσερα χρόνια πριν, διστακτικά και γεμάτη επιφύλαξη ακολούθησα για πρώτη φορά την ομάδα στο εθελοντικό πρόγραμμα -μαθήτρια Γυμνασίου τότε- δεν φανταζόμουν πως στη συνέχεια θα γινόταν κομμάτι της ζωής μου, σημείο αναφοράς στα καλοκαίρια μου σε τέτοιο βαθμό, ώστε τώρα, στο Πανεπιστήμιο πια, να καθορίζει χρονικά την εξεταστική του καλοκαιριού! Σκέφτομαι πόσο πολύ με άλλαξε και με διαμόρφωσε αυτή η εμπειρία.
Μυήθηκα στην προσφορά και στο σεβασμό στο περιβάλλον, φυσικό και ανθρώπινο, και σε μια από τις από τις σπουδαιότερες αξίες της ζωής -γιατί τι άλλο είναι ο εθελοντισμός; Εικόνες με πλημμυρίζουν από τα πανέμορφα νησιά στα οποία δουλέψαμε, με κυρίαρχες τις πιο πρόσφατες, αυτές από την κουκλίστικη Σέριφο....
Το φιλόξενο κάμπιγκ δίπλα στο κύμα, τα δείπνα στην παραλία, οι πορείες μας μέσα στο μονοπάτι προς τη συγκλονιστική Χώρα, σταματώντας κάθε τόσο για μια φωτογραφία και για ν΄απολαύσουμε την αεροπλανική θέα προς το λιμάνι, αλλά και προς τη Χώρα, που στολίζει την κορυφογραμμή σαν Χριστουγεννιάτικη γιρλάντα...
Το αναζωογονητικό μπάνιο στις υπέροχες παραλίες και η χαλάρωση στον ήσκιο των αρμυρικιών... Το πανηγύρι των Αγ. Αναργύρων, όπου, μαζί με την κατάνυξη, απλόχερα μας προσφέρθηκαν η φιλοξενία και τα παραδοσιακά εδέσματα, για να γευτούμε ένα αυθεντικό νησιώτικο έθιμο, τόσο άγνωστο στους ανθρώπους των σύγχρονων αστικών κέντρων... Οι πορείες μας κόντρα στον άνεμο των εφτά μποφόρ που εκτίναξαν την αδρεναλίνη...
Η πορεία στην υπόγεια στοά των ορυχείων και όσα -τόσο παραστατικά- μας είπε ο ξεναγός μας για την αιματηρή εργατική κινητοποίηση στις αρχές του περασμένου αιώνα... Ένας ανεξάντλητος θησαυρός από εμπειρίες και γνώσεις... Αχ, κι εκείνη η ανατολή, που φέρνει στο νου τα λόγια του μοναδικού Ελύτη «Μπροστά στη ράχη της Σέριφος, όταν ανεβαίνει ο ήλιος, τα πυροβόλα όλων των μεγάλων κοσμοθεωριών παθαίνουν αφλογιστία»!
Είμαι ευγνώμων για την ευκαιρία που μου δόθηκε και για όσα έζησα! Δεν μένω στη νοσταλγία, όμως· προσβλέπω στο μέλλον και στο νέο νησί που θα επισκεφτούμε ως εθελοντές, το επόμενο καλοκαίρι...
Μαρία Καλφακάκου
ΣΕΡΙΦΟΣ, ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2012- ΑΠΟΤΥΠΩΣΗ ΣΚΕΨΕΩΝ ΚΑΙ ΕΝΤΥΠΩΣΕΩΝ
Πηγή :http://www.eposfilis.gr/
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου